Momenteel staat het roofvissen op een heel laag pitje bij mij. Het is eigenlijk karper vissen wat de klok slaat. De boot is al 2 maanden de garage niet uit geweest en zal er de komende maand ook nog in blijven. Dat karper vissen viel goed te combineren met het werk in en om het huis. Dat maakt wel dat ik de verloren roofvistijd dit najaar dubbel en dwars ga inhalen.
Tekst en Foto’s: Frans Oomen
Ik hoop maar dat jullie het leuk vinden om dit soort stukjes te lezen. Ik vind het in elk geval leuk om te schrijven. Het is een soort van trip down memory lane. Er zullen ook mensen zijn die er weinig mee hebben maar dat zal je altijd blijven zien.
Als je wat bewaard dan heb je ook wat. Ik beschik over nog al wat documentatie over alles wat me aan vissoorten interesseert. Bergen magazines, catalogi en boeken over roofvis en een veelvoud van dat over karper (daar is echt veel meer van te vinden). En dan nog alle exotische visserijen, vliegvissen en interessante witvissen zoals zeelt en barbeel. Leesvoer genoeg tot aan mijn pensioen.
Veel van dat leesvoer is ook te bestempelen als junkfood in plaats van echt voer. Als karper visser ken ik wel wat van voer namelijk. Door er al in een vroeg stadium bij te zijn door alles te lezen in een tijd dat er nog geen internet was, bouwde ik wel een hele kennisbank op. En heel eerlijk, veel wat ik op internet lees blijft ook niet meer hangen.
Oude wijn in nieuwe zakken. Dat was trouwens begin jaren 2000 wel anders. Alles was nog nieuw en niet alleen voor mij maar ook mijn vriendenkring. Iedereen leek wel net zo gretig.
De nummers van De Roofvis, de stukken van Bertus in de Beet, Snoekerijen van de SNB waren bladen om naar uit te kijken. Totalfishing was interessant voor de actuele vangsten, metersnoeken.nl had een paar goede schrijvers die wekelijks goede verhalen schreven (een paar schrijvers vond ik ook niks).
Roofvisnet een het bijbehorende forum waren ook een bron van inspiratie en je leerde er veel gelijkgestemden kennen. Daarmee werd de basis gelegd voor Roofvisweb.nl en schreef ik mijn eerste reviews over kunstaas. Die stof ik later nog wel een keer af en plaats er wat recentere foto’s bij.
Door met een plug nu Grandma 9
Ergens eind jaren 80 valt er een nummer van de Beet (toen nog Sportvissers Magazine) in de bus met daarop een foto van een man die een grote snoek uit het water tilt. De snoek heeft overdwars een geel zwarte lange plug in zijn bek.
De visser in kwestie is Jan Arends, pionier van het eerste uur en Bertus Rozemeijer heeft de foto gemaakt. De plug is wat wij later Grandma zijn gaan noemen. In de kleur Bandit. Niet alleen het formaat van de snoek maar ook dat van de plug maakte grote indruk op mij.
In de jaren 90 komt Bertus met het Handboek voor de kunstaasvisser uit en daarin zien we ze met enige regelmaat voorbijkomen. Bertus, Anton Dekker, Henk Rusman en Paul Korver vissen er dus blijkbaar graag mee in het ruime sop.
Mijn eerste Grandma vond ik langs de Maas. In diezelfde tijd ongeveer. Wow! Die waren destijds niet makkelijk te krijgen. Als Rentenaar ze al had kosten ze een lieve duit. De meeste zullen ze uit de VS gehaald hebben. Van importheffingen was toen nog geen sprake blijkbaar. Uiteindelijk heb ik er 2 gevonden en nog een flink aantal bijgekocht. Vaak voor een schijntje want grote pluggen hebben niet meer de populariteit die ze ooit genoten. En dat is prima vind ik! Allemaal aan de softbaits dan doe ik wel wat anders.
Laten we de geschiedenis van oma eens bekijken.
De originele maker heet “Jake” Satonica en hij begon met houten exemplaren, voorzien van 3 en zelfs 4 dreggen. Ten opzichte van de houten exemplaren zijn ze nooit veel veranderd. Die houten modellen vind je hier amper maar het is wel de basis van vele flankers (samen met de pluggen van Slammer en Crane).
Het zal je niet verbazen dat de Jake, die door Muskie Mania op de markt gebracht wordt hier sterk op lijkt. Dat komt omdat de originele Grandma een tijdje niet meer gemaakt werd. Muskie visser Pete Maina wilde per se dat de Grandma’s beschikbaar bleven uit eerbetoon aan zijn vriend Jake en dus kwam Muskie Mania met hun versie. Die is overigens iets anders maar veel maakt het niet uit. Hij heeft een rateltje en een iets hogere vorm voor de 9 inchers.
Op een bepaald moment komt de firma Magna Strike met nieuwe modellen pluggen uit en daarbij zit deze 9 incher. Wat wij nu kennen als de 9 inch versie luisterde eigenlijk naar de naam Magna Gladiator. Er waren op dat moment dus eigenlijk 2 soortgelijke pluggen in de handel, Grandma en de Jake. De Grandma wordt inmiddels alweer flink wat jaren gemaakt onder de originele naam en de naam Magna Strike is verdwenen.
De ronde lip, met het opschrift M9, maakt dat hij een hele mooie rol heeft bij het binnen vissen. Zou deze lip recht zijn dan is de actie veel hoekiger en bonkt de plug harder op de hengel. Voor beide valt wat te zeggen maar ik prefereer de ronde Grandma lip. Voor mijn gevoel kan die iets meer snelheid hebben en breekt de plug niet zo snel uit. De latere modellen kregen in enkele maten ook een gebogen zwemlip.
Die modellen met de bolle ogen kunnen wel een aardige snelheid hebben. Niet dat ik dat graag doe maar het kan wel. Gezien de stevigheid van de lip raad ik dit trouwens niet aan.
Er hangen 3 dreggen onder en veel mensen vinden dat iets te veel van het goede. Ik persoonlijk niet al vervang ik ze wel door iets snoekvriendelijkere modellen dan de originele dreggen. Als je de middelste weg laat zal de voorste dreg zich wel ergens tussen de kaken van de snoek bevinden bij een aanbeet. Het ontbreken van de middelste dreg zal maken dat de achterste dreg ergens zijn weg zal vinden in het lijf van de snoek.
Ik zag het vaker mis dan goed gaan in elk geval. Een en ander zou opgelost zijn als je de voorste dreg wat naar achteren zou kunnen plaatsen maar het wordt vaak een rommeltje met extra brugjes of warteltjes en zo. Dus gewoon 3 dreggen. Pas als pluggen onder de 15 cm zijn wil ik er wel eens de middelste weg laten.
Genoeg over dreggen. Er is ook nog een Grandma jerk type J9. Een echte jerkbait is het niet, eerder een flinke grote twitchbait maar in Amerika noemen ze dat nu eenmaal zo. De kortere lip maakt dat hij te twitchen valt maar vergelijk het maar niet met een Rapala Husky jerk of zo.
Hij is simpelweg te groot om comfortabel te vissen. Met een flinke muskie stok die iets meer flex heeft zal het wel lukken maar of het leuk vissen is? Begin jaren 90 komt Magna strike ook nog met een 2 delige versie uit. Die krijgt nog een keer een aparte vermelding in deze serie artikelen want dat is ook een goed ding.
Er zijn modellen met een licht rateltje er in en stille modellen. Alle oude modellen met een reflecterende folie ratelen niet. Waarom is me niet duidelijk maar ik vermoed dat de folie het geluid te veel dempt.
Ik viste er al eens mee in eigen land maar was er in het begin niet zo succesvol mee. Hier en daar een visje maar niets spectaculairs. Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik veelal op kleinschalig water viste of op de rivier de Maas en dan vis je tegen structuur. In het najaar maakte hij al wat verschil en op de Randmeren liep het zelfs best lekker met deze plug. Het leek me dus echt een grootwater plug. Dat was ook wat je op de foto’s van Bertus zag.
Pas in Zweden en Ierland begon oma veel vis op te leveren. Ze groeide al snel uit tot een van mijn favorieten. De black perch kleur (had ik ook gevonden) was een topper en op het moment dat ik de beschikking kreeg over de Supra cruizer planerboards van Ghost tackle was het helemaal feest.
Met een zinkende Salmo Fatso op de buitenste hengel, een Grandma op de middelste hengel en een Depth raider of andere dieploper dichtbij. Het is hierdoor een vaste waarde in de pluggenbak geworden.
Een van mijn absolute droomvissen vergreep zich ook aan een Grandma 9 inch. Een Zweedse Ferox forel van 67cm kon hem niet laten gaan. Oma plug is een beetje groot voor een forel wellicht maar ik had hem toch maar mooi!
Trollen met deze plug doe ik zoals bijna altijd met een pittige hengel. Eentje die wel een 100 tot 150 gram weg moet kunnen zetten. Niet dat oma zo zwaar is maar ze bonkt er flink op dus is een wat stevigere stok wel makkelijk. Hard moet die hengel niet zijn, eerder taai en dat is steeds lastiger te vinden. PE lijnen van 65lb en een dikke 100lb fluorcarbon leader maakt het compleet.
Meestal vis ik met de oude modellen maar met de nieuwere modellen heb ik ook al goed gevangen. Ook die vind je steeds minder makkelijk. Mocht je ze tegenkomen: niet twijfelen.
