Vandaag en maandag ( 1 en 2 maart ) kun je in de webshop van Fauna Hengelsport profiteren van 25% korting op het gehele assortiment kunstaas! Doe je jouw aankopen liever in de winkel zelf, dan kun je jouw slag ook maandag slaan, tijdens de reguliere openingsuren van 13:00 tot 18:00. Een assortiment kunstaas zoals bij Fauna Hengelsport vind je in Nederland niet snel, dus pak je kans!
Ga voor meer informatie naar: www.hengelsportfauna.nl
Vissen op het mooie stuwmeer Embalse de Mequinenza in Spanje, met een lengte van 120 km en een oppervlakte van meer dan 7.000 hectare, is voor iedere Roofvisser een ware belevenis. Omgeven door een prachtige natuur, ruige rotswanden en bergen tot aan dicht begroeide oevers, is puur genieten. Dit stuwmeer is een uitermate geschikte plek om te vissen op snoekbaars, baars en de black bass.
Roofvistours snoekbaars aanbieding:
In de maanden februari, maart en april 5 dagen snoekbaars vissen.
Inclusief: luxe starweld visboot, visgids, appartement, vismateriaal, en de benzine.
Prijs 100 euro per dag per persoon!
Bekijk nu de vernieuwde website op: www.sierraebro.com
De luxe boot, een Starweld van 5 meter lengte, is uiterst veilig, kan alle weersomstandigheden ter plaatse met gemak aan en is compleet uitgerust met goede stoelen, 3 fishfinders, een Minkota fronttroller met I-pilot etc.
Onze gids met 10 jaar kunstaasvissen ervaring op de Ebro als specialiteit, zal u professioneel begeleiden en alles doen om u een top visdag(en) te bezorgen. De boot staat op een trailer en kan op de voor dat moment beste stekken, getrailerd worden. U vist dus altijd op de beste stekken van dat moment. In combinatie met het vaak aangename weer een echte aanrader!
U kunt contact opnemen voor boekingen en algemene informatie:
Voor meer informatie kunt u kijken op www.sierraebro.com.
Aanstaande zaterdag organiseert Rentenaar Hengelsport i.s.m. de SNB een deadbait demodag. De demodag begint om 14:00 en eindigt om 16:00. Uitleg en het zelf maken van doodaas takels door deskundige SNB leden.
De serie shads van Konger is ook in het assortiment van PikeXL opgenomen! De shads hebben de kritische testen van prostaffers Willem Romeijn en Vince Ronde en fieldtesters van roofvissen.eu namelijk prima doorstaan! Resultaat is een mooie reeks shads voor de ultra light fanaat tot de grote-rivieren-rammers, van baars peuteraars tot kastelenjagers.
Grubber Shad
De ribbeltjes shads zijn de afgelopen jaren snel populair geworden in de roofvisscene. PikeXL kon dan ook niet achterblijven met zo’n prachtig model uit het shadpakket van Konger. Superzachte softbaits met een lekker luchtje. De ribbeltjes zijn bovendien perfect om extra geurstoffen uit de serie ProCure vast te houden maar zijn vooral bedoeld voor een subtiel bellenspoortje bij het afzinken en optikken. Te vissen aan een kleine bijpassende loodkop van Phoenix of Kamatsu maar niemand houdt je tegen om het ook op de dropshot montage te gebruiken. De GrubberShad is er in 3 maten: 7, 9,5 en 12 cm en beschikbaar in 6 kleuren en zijn per 5 stuks verpakt met een harde blister in de hersluitbare verpakking. Zo blijven de schoepstaartjes prima in vorm.
Power Grub
Nog zo’n klassieker in spé, de Power Grub. Iets langer en ranker van model dan de Grubber en met wat subtieler ribbelwerk. De inkeping iets achter het midden geeft de superzachtesoftbait nog meer bewegingsvrijheid in het achterwerk. Ook hier zijn de ribbeltjes perfect om extra
geurstoffen uit de serie ProCure vast te houden, al heeft de bait ook al een aantrekkelijk luchtje van zichzelf. Te vissen aan een kleine bijpassende loodkop van Phoenix of Kamatsu maar niemand houdt je tegen om het ook op de dropshot montage te gebruiken, zeker in de kleinere maten. De Power Grub is er in vijf maten: 5cm, 7,5cm, 8,5cm 10cm en 12,5cm. De grootste twee komen in 2015 beschikbaar. De drie kleinste zijn beschikbaar in 6 kleuren en verpakt met een harde blister in de hersluitbare verpakking. Zo blijven de schoepstaartjes prima in vorm.
Slim Shad
Een uiterst aantrekkelijk shadje. Zoals de naam al doet vermoeden een slank model met een uitermate dunne staartwortel. Het subtiele schoepje maakt de bait helemaal af. De inkeping iets achter het midden geeft de super zachte softbait nog meer bewegingsvrijheid in het achterwerk, de minste geringste beweging of stroming geeft deze shad al actie. Dus ook heel traag te verticalen wanneer vadertje glasoog het weer eens op zijn heupen heeft. Te vissen aan een kleine bijpassende loodkop van Phoenix of Kamatsu maar niemand houdt je tegen om het ook op de dropshot montage te gebruiken, zeker in de kleinere maat. De Slim Shad is er in twee maten: 7,5cm en 10cm en beschikbaar in 6 kleuren. Verpakt met een harde blister in de hersluitbare verpakking. Zo blijven de schoepstaartjes prima in vorm.
Big Tail Twist
De lange staart en de soepelheid van de shad is vernieuwend en kan de doorslag geven vooreen succesvolle visdag. Naast drop shot kan deze uitstekend op een lichtkopje gevist worden.De staart dient nog los gehaald te worden van de body, maar mocht u dit niet doen dan kunnen de vangsten ook nog wel eens positiever uivallen kortom u kunt er meer kanten mee De Big Tail Twist is er in vier maten:6, 8, 10 en 14cm en beschikbaar in 6 kleuren. Verpakt met een harde blister in de hersluitbare verpakking.
Winkeliers die nog niet met PikeXL samenwerken en geïnteresseerd zijn in één van onze talrijke producten, kunnen daarvoor contact opnemen via: info@pikexl.com
November 2012 kreeg ik een aantal Komodo Shads om uit te proberen en ik kan zeggen dat ik onder de indruk was. Met 45 vissen op de eerste visdag konden we spreken van een zeer geslaagde test en sindsdien volgde nog vele mooie vangsten met deze killer!
Tekst en foto’s: Lucien de Kroon
De Komodo shad is voorzien van een perfect profiel, de vorm van de staart, en met name de grote ribbels onderop het lijf zorgen voor een levensechte actie. De vangkracht van dit fenomenale stuk kunstaas ligt in het feit dat het gehele lijf en niet alleen de staart een fantastische natuurlijke actie heeft waardoor de rovers extreem getriggerd worden.
De shads zijn voorzien van speciale hook-pockets aan de bovenkant, de onder- en de zijkant. Deze zorgen ervoor dat de haak maar door een dun stukje shad geprikt hoeft te worden en waardoor je tevens de haak sneller kunt zetten.
De Komodo Shads zijn verkrijgbaar in 6, 9 en 11 cm en leverbaar in diverse, prachtige kleurstellingen. Deze shads kun je naar believen gebruiken voor allerhande vistechnieken, zoals verticaal, diagonaal, dropshottend, slepend of werpend. Verticaal en diagonaal gebruik ik het liefst 18 tot 28 grams loodkoppen terwijl voor het werpen een loodkopje van 10 of 14 gram voldoende is om er supergevoelig mee te kunnen vissen.
Zie onderstaand filmpje voor de actie onder water.
Probeer de Komodo Shad eens en ik garandeer je dat je voor mooie verrassingen kom te staan!
Met vriendelijke roofvisgroet,
Lucien de Kroon
Voor meer informatie over deze toppers, klik hier.
Zo rond Sinterklaas valt Dé Roofvis no. 105 bij de abonnees in de bus en zal dit magazine ook weer te koop zijn in de boekwinkel en kiosk.
Dankzij de inbreng van een keur aan auteurs, biedt deze uitgave weer voor ieder wat wils. Nu de nachten voorzichtig aan kouder worden en ook de watertemperatuur daadwerkelijk begint te zakken, gaan veel snoekvissers weer aan de slag met een dode aasvis. Sebastiaan Verkerk schreef een lekker praktische bijdrage over hoe je dat dood aas heel effectief kunt aanbieden met behulp van een zogenoemde Paternoster Sunk Float.
Daniël van der Kraan zoekt het in een ander ‘natuurlijk’ aas, al betreft dat in dit geval bedrieglijk natuurgetrouwe nabootsingen van zoetwaterkreeftjes. Plastic of niet, onze beschubte rovers blijken er even gek op.
Dat geldt ook voor de levensechte ‘fakes’ van kleine snoekjes. Esox is een echte kannibaal en over die toch wat bijzondere eigenschap verzorgde Peter Luitze een interessante reportage.
Frank Schoovers maakte samen met fotograaf Bram Bokkers een al even mooie en interessante bijdrage over het actief vissen met dood aas, met behulp van de bekende fireball en in zijn vaste bijdrage De Zes naar Succes stelt Wilfred van Nunen weer zes ‘nieuwe’ kunstaasjes aan u voor.
Ook de liefhebbers van het vissen op salmoniden, al dan niet met de vliegenstok, komen natuurlijk weer aan hun trekken. Rasmus Ovesen verzorgde een ijskoude reportage over het vissen op de legendarische Donauzalm en in zijn vaste rubriek Dé Vlieg strooit Jeroen Schoondergang weer met praktische tips op vliegvisgebied.
Ook Willem Stolk draagt zijn steentje bij. Wie actief is op Facebook zal al hebben vernomen dat Willem samen met de steeds maar populairder wordende cabaretier Jochem Myjer een duo gaat vormen tijdens het Nederlands Kampioenschap Snoekbaarsvissen 2015. Zouden deze ‘Jackall’s’ zoals Jochem en Willem zich noemen, daar een kans gaan maken? Willem ging bovendien op een Nederlandse grote rivier vissen met de bekende Franse kunstaasvisser Frédéric Jullian. Beide pikeurs staken die dag van elkaar op en delen hun ervaringen nu ook met de lezers van Dé Roofvis.
Deze weer zeer lezenswaardige uitgave wordt zoals altijd afgesloten met de vaste column van Rolf Bouman.
Nieuwsgierig geworden?
Vanaf vrijdag 5 december zal Dé Roofvis no. 105 voor € 8,75 los te koop zijn bij de beter gespecialiseerde boekwinkels en kiosken in Nederland en België.
Wellicht is echter zo rond deze feestdagen een abonnement (zes nummers) een idee! Een zeer voordelige aanbieding (met als welkomstgeschenk een heerlijk warme D.A.M Thermo smock met een vergelijkbare winkelwaarde van € 79,-) is te vinden op: www.hengelsporthuis.com
Paspoorten…check. Euro’s….check. Woordenboek….check. Wij zijn er helemaal klaar voor….Het avontuur kan gaan beginnen. Het is nog vroeg op een druilige zondag morgen, als Marco Kraal en ik vertrekken vanuit Huizen richting Kiel in Duitsland, om daar de veerpont te nemen richting Göteborg, bestemming: Zweden!
Tekst en foto’s: Rick Stalenhoef
De boot lijkt wel tijdelijk een kleine viswinkel aan boord te hebben. Na een redelijk lange rit, een knappe 6 uur over de Duitse autobaan, komen we aan bij onze eerste reisdoel n.l. Kiel. We zijn prachtig op tijd in de Duitse haven aangekomen, en na een klein uurtje gewacht te hebben krijgen we toestemming om de veerboot op te rijden.
Bij het inchecken krijgen we te horen dat de hut die we geboekt hebben zich op deck 10 bevind. Na een snelle verkenning van de vluchtroutes aan boord, is het tijd geworden voor een kleine versnapering aan de bar. Net als vorig jaar heeft Marco alles geregeld via Raffie van Cordes Travel: de overtocht met Stena Line, de accommodatie en alle vergunningen die nodig zijn. De volgende morgen hoor ik tijdens het afmeren van de veerpont nog net een van de vele kerkklokken die Göteborg rijk is 09:00 uur slaan….niet veel later kunnen we aan het laatste deel van onze heenreis beginnen….het 650 kilometer verderop gelegen Kungsholmen.
Eenmaal daar aangekomen gaat het razend snel….de Starweld glijdt soepel van zijn trailer en maakt voor het eerst kennis met het heldere Zweedse water, de boodschappen worden gedaan bij de plaatselijke kruidenier(Olga), en voordat we het weten zitten we op het balkon onze hengels op te tuigen. Het is nu al feest op deze prachtige locatie terwijl we nog geen hengel hebben uit gegooid…MANN..wat is het hier toch mooi.
Na een wel verdiende nachtrust is het dan zover, alles is klaar, we kunnen het water op…eindelijk!! Het duurt niet lang voordat ik een luide stem over het water hoor gallen, Marco in extase op de voor hem en ons alle bekende manier. Een mooie snoekbaars toont zich aan ons, en net als vorig jaar is de aanbeet weer kei en keihard.
Kort daarna is het ook mijn beurt en krijg ik ook mijn eerste aanbeet op mijn nieuwe Fox Rage vertical jigging hengel. De aanbeet gaat door merg en been. Mijn nieuwe “stokkie” kromt tot bijna in het handvat als deze het gevecht aangaat met een prachtige snoekbaars…..wat is het hier superrrrr!
Omdat het in Zweden in dit gedeelte van het jaar bijna 24 uur per dag licht blijft, delen we de dagen dan ook op in 3 sessies; een ochtend sessie van 06:00 tot 11:00, een middag sessie van 14:00 tot 18:00 en een avond sessie van 21:00 tot na middernacht. Alle sessie leverden veel vis op maar tijdens de avond sessies vingen we toch de grotere vissen.
Vorig jaar kwamen we tijdens ons verblijf erachter, dat hier vroeger op en langs het meer een houtzagerij had gezeten.
Enorme hoeveelheden houten palen verschenen op de diepte meter, en je moest ook erg uitkijken met varen omdat sommige van deze palen nog rechtop in de rivier stonden. De truc was om een cm of 30 boven de bodem te gaan vissen, wat resulteerde in minder verlies van kunstaas en nog hardere aanbeten…! Vissen met een staart dreg was absoluut niet nodig, omdat de snoekbaarzen zo gretig waren dat ze het kunstaas in sommige gevallen echt verslonden.
De Zweedse snoekbaarzen hadden wel favoriete kleuren waar ze gek op waren. We merkten dat de 10 cm lange Zander Pro Shad, in de kleuren “Brownie” en “Black n Lime” toch wel de favorieten waren.
Als we deze trip vergelijken met vorig jaar viel ons wel wat op. Het bleek dat dit jaar de winter in tegen stelling tot vorig jaar erg zacht was geweest. Dat resulteerde dat de vis al eerder dit jaar de rivier op was getrokken om te gaan paaien. Dus waren we iets te laat om de vangsten van vorig jaar te evenaren.
Maar goed…al met al was het een fantastische week……
Volgend jaar gaan we zeker terug naar dit fantastische land!!
Rick Stalenhoef.
Marco Kraal en Rick Stalenhoef zijn voor de 2e keer via Cordes Travel naar Zweden gereisd om daar te jagen op Snoek en Snoekbaars. De accommodatie Flottarvillan is een geweldige accommodatie, met de stekken direkt voor de deur en een geweldig visbestand, waar u niemand tegen komt op het water en de regel “Catch and Release” geldt. De visserij was top, prachtige snoeken, dikke snoekbaarzen en flinke aantallen.
Lees het hele verslag op: www.cordestravel.nl/vissen-op-snoekbaars-in-zweden
Juni, überhaupt een prachtmaand om te vissen, maar vooral om achter de snoekbaars aan te zitten. Vorig jaar echt ge-wel-dig gevangen in juni, maar toen hielp de natuur een handje mee doordat het in juni op de rivieren hard stroomde door de hoge waterstanden. Dit jaar is dat helaas anders, maar dat neemt niet weg dat de vissen wel minstens twee maanden geen kunstaas hebben gezien, en het gewoon een tijd van het jaar is dat de vis erg actief is. Daarom stonden er twee daagjes snoekbaarzen op de planning!
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
De eerste dag in dit verslag zal een dag met Joshua zijn. Een bijzondere dag, omdat dagen dat onze schema’s matchen erg zeldzaam zijn, en we niet bepaald dichtbij elkaar wonen. Lange tijd van te voren hadden we deze afspraak al gemaakt, en vandaag was het dan eindelijk zover. Joshua nam dit keer zijn boot mee, die hij alweer enige tijd heeft maar die ik nog nooit van dichtbij had mogen zien! Daar kwam nu dus verandering in. Door wat tegenslagen van verschillende aard in de ochtend, zien we elkaar wat laten dan gepland, en voor een gezellige dag op het water maakt dat niet uit maar het is toch altijd jammer omdat die ochtend voor de snoekbaars een magische tijd is. We prepareren zijn boot, en Joshua doet even een kleine check omdat dit de eerste keer is sinds een wat langere periode dat zijn boot van stal komt. Alles is in orde en we zijn weg!
We nemen de strategie van de dag door. Beiden kennen we dit stuk van de rivier best aardig alleen zijn we er nog nooit met zijn tweeën geweest: een unieke kans om iets van elkaar te leren zowel qua stekken als qua gebruikte methoden. Vol gas vlammen we naar de eerste stek, dit is een stek van Joshua waar achter een bepaalde kribkop een diep gat met een mooi talud ligt. Op de dieptemeter is direct de nodige vis zichtbaar, en de eerste strikes voor Josuha zijn al snel een feit. Bij mij willen ze nog niet erg hard, ik krijg één felle aanbeet maar Joshua krijgt veel tikken op zijn culpritje. Uiteindelijk blijft er dan eentje hangen, de eerste vis van de dag is een feit! Duidelijk zichtbaar de al relatief hoog staande zon welke aangeeft hoe laat het al is.
Een interessante plek, en ook de schrijver van dit verhaal mag nu een aantal aanbeten verwelkomen. Het zijn vooral kleinere vissen die we niet eens zouden vangen als we zonder staartdregje zouden vissen. Toch is het altijd een uitdagend spelletje: hoe presenteer ik welke shad met hoeveel gram lood om die aanbeet uit te lokken? Hoe groot of klein de vangst ook is, heerlijk is dat gevoel als je zo’n roofvis toch weer hebt weten te overtuigen zo’n artificieel visje te grijpen.
Het is weer genieten vandaag, heerlijk die zon mits in acht genomen je huid het grootste gedeelte van de tijd te bedekken want in een mum van tijd ben je verbrand, zelfs als je jezelf insmeert met zonnebrandcrème. Bij mij zijn nek en oren altijd meteen rood, daarom dus lekker die hoodie over de knar tijdens het vissen! Bij deze topstek loopt het langzaam terug, en we besluiten verder te gaan op zoek naar een nieuwe kuil met snoekbaarzen. Die volgende stek is niet ver weg, maar de snoekbaarzen schijnbaar wel want op een paar laffe friemels na krijgen we verder geen aanbeten.
Hierna zetten we koers naar een stek waar ik heel erg graag kom en waar Joshua minder bekend is. We trollen nog een stukje met kleine plugjes en Joshua vangt op deze manier nog een snoekbaars op de altijd en alles vangende JSR5. Dan komen we aan bij de volgende verticaalstek. Op een redelijke afstand ligt helaas ook al een andere boot met verticalers, even twijfelen we om verder te varen maar de afstand is toch wel aanzienlijk en het is niet zeer waarschijnlijk dat we in ‘elkaars vaarwater’ terechtkomen. Ik ben een echte zeikerd wat dat betreft, en vaar liever door dan in de buurt van iemand anders te gaan vissen, ook al is dit wel minder erg geworden nadat ik meer ben gaan snoekbaarzen en de meeste mensen hier niet zo veel rekening blijken te houden. De combinatie van stroming en wind maken het even niet erg gemakkelijk op deze stek, beroepsvaart passeert en dat maakt het nóg even wat ingewikkelder voor Joshua om de boot te controleren. Mij hoor je niet klagen: ik weet hoe moeilijk dit soms kan zijn en ben al blij genoeg dat ik eens een dagje plaats mag nemen en niet de kapitein ben (Niet dat ik daar een hekel aan heb, maar voor de afwisseling is het wel eens fijn om je vooral op vissen te concentreren zonder aan varen te denken). Terwijl we gezellig over van alles en nog wat aan het praten zijn, voel ik de shad een paar keer tussen de stenen door schuiven en nét niet vastraken (klinkt raar maar veel verticalers zullen het gevoel wel kennen). Dan ineens KLOENKKK! Een gigantische ram, hangen! Een fantastische dril volgt. Eenmaal bij de boot blijkt het om een dikke snoekbaars te gaan. Die schatten we beiden wel op 90cm! Dat blijkt weer een overschatting, want dat haalt de vis dus niet, maar het is wel een fantastische 80er.
Wat een verassing, eerst vang je een aantal kleine snoekbaarzen en dan ineens loopt er zo’n mooie vis tussendoor, ook dat maakt een groot deel uit van de magie van het vissen: je weet nooit wat er gaat gebeuren maar wel dat het kan. Op deze stek komen verder nog wel een paar vissen kijken, geen grote jongens maar het is leuk vissen zo. We blijven lang hangen voordat we weer verder gaan. Inmiddels alweer wat later, en bewolkt. Het is nu echt weer die tijd dat je hard moet werken voor een vis, en dat levert Joshua nog wel een paar aanbeten en nog een snoekbaarsje op. De kunstaasredder komt weer een paar keer goed van pas. Al werpende met een roze HM dipper, krijg ik een rare aanbeet, was het wel een aanbeet? Ja er sputtert wel iets tegen, klein snoekbaarsje denk ik. Eenmaal bij de boot blijkt het om een botje te gaan! Gehaakt op de enkele haak, bizar rovertje. Nu zullen de meesten wel denken “tsja, een botje… hoe bijzonder is dat?” maar ik vind het geweldig! Ik wist dat ze er moesten zitten, spendeer heel veel tijd op de rivieren maar nog nooit ving ik er eentje en nu dus eindelijk wel. Erg blij mee dus
Het is niet wild meer. Verscheidene stekken die we proberen leveren niets meer op, en het is tijd voor een welverdiende pauze. In de buurt van waar we ons op dat moment bevinden, is een dorpje te vinden waar vast wel eten te scoren moet zijn. Joshua zet mij af bij een passantenhaventje en daar maak ik een korte voettocht naar het centrum waar ik al snel een snackbar weet te lokaliseren. Vlug terug naar de boot en eten maar! Goed gezelschap, mooi weer, op het water en nog vis vangen ook, wat wil een mens nog meer? Juist lekker eten en dat plaatje is nu dus helemaal compleet.
Hierna doen we nog een aantal stekken aan, trollen nog een stuk op snoek, proberen nog een jerkbaitje te gooien maar dat levert niets op. Het jerken is zelfs een beetje gevaarlijk omdat de wind vol op de beoogde stek staat, en je dus steeds akelig dichtbij de ondiepte komt als je even een paar tellen niet oplet. Wordt het te ondiep, dan bestaat het gevaar dat je strand met je boot en je dus helemaal niet meer wegkomt. Nu kan je uiteraard wel even het water ingaan om de boot los te duwen, maar dit is mijns inziens geen ideale situatie. Je staat dan niet echt op je gemak te smijten, en dus gaan we verder. De dag is al aardig ver gevorderd, en Joshua stelt voor terug te gaan naar de stek waar we vanmorgen de eerste vissen vingen. Dat vind ik ook een prima plan en zo gezegd zo gedaan. Vaak merk je dan pas hoe ver je alweer gevaren hebt. Gelukkig heeft men daarvoor ‘de snelle motorboot’ uitgevonden en in een mum van tijd dobberen weer comfortabel op de beoogde stek waar alleen het gefluit van wat vogels en een zacht gezoem van de elektromotor te horen is.
De dieptemeter liegt er niet om: de vis ligt er weer. Na de taaie middag is de avond vaak weer een hele goede tijd voor de snoekbaars. Ik wil optimaal gebruik maken van het feit dat ik niet hoef te varen, en ga lekker werpen met het roze dippertje. Ik gok met mijn worp net over het talud te gooien, en de shad dan met lange sprongen de diepte in de laten dansen. Dat werkt! Ondanks het gevaar van vastzitten komt snoekbaars na snoekbaars binnenboord!
Bijna elke worp is het raak. Net als vanmorgen zijn het hier weer niet de grote vissen, maar de aanbeten zijn verpletterend en blijven komen. Steeds als de shad ook maar in de buurt van de bodem komt aan de rand van het talud is het raak. Een aantal vissen schiet los, maar de shad wordt vaak nog een keer gegrepen in één en dezelfde worp. Uiteraard vissen hier lange tijd door, totdat ze echt niet meer willen. De laatste minuten van de dag breken aan, en we proberen nog even heel snel een andere krib, en daarna nog eentje… dan terug naar de helling om er daar nog eentje te proberen, maar dat was het weer voor vandaag wat vissen betreft. Wat was het weer een mooie dag, en wat hebben we weer een boel beleefd! We moeten echt vaker samen op pad.
Bij de helling verdwijnen spullen weer in de auto’s, de boot ligt op de trailer en plannen voor een volgende sessie worden besproken. We hebben genoten vandaag, en genieten is wat je zo veel mogelijk moet doen als mens, want heel cliché gezegd: het leven is kort. Het kan zomaar over zijn, zoals afgelopen week ineens maar al te werkelijk werd. Ook al heb ik Ton Fleur niet persoonlijk gekend, het is een treurig bericht waar je van schrikt, en mijn medeleven gaat uit naar zijn nabestaanden en vrienden.
Na deze lange dag op het water met Joshua, volgt een korte dag op het water met Oscar. We vertrekken bizar vroeg, en houden rekening met mogelijk (veel) regen vandaag. Ik heb niet zo’n zin om de hele dag in de regen te zitten, maar weerman Oscar heeft goed naar de voorspellingen gekeken en denkt dat het wel meevalt. We besluiten dus toch maar te gaan! Eenmaal bij de helling blijkt maar weer eens dat bizar vroeg eigenlijk niet vroeg genoeg is, want het is al behoorlijk licht. Strategie vandaag is zoeken naar kribben met een bepaalde structuur onder water, en daar zo veel mogelijk werpend vissen. Ik ga vissen met een shad op een 14-grams loodkopje, en Oscar kiest voor de dropshot. Ik kies voor een felle kleur (roze) en Oscar voor een natuurlijke kleur. Op deze manier komen we er vanzelf wel achter waar ze zin in hebben vandaag!
In de boot krijg ik ineens een ingeving over een bepaalde krib waar ik wel weer eens zou willen kijken en stel dit voor aan Oscar. Oscar kijkt me raar aan, weet welke krib ik bedoel maar deze krib blijkt de hele andere kant op te zijn als waar ik denk dat hij is! Oepsie, dat gebeurt me niet vaak dat ik een stek vergeet, maar gelukkig ben je met zijn tweeën op pad. Eenmaal bij de krib aangekomen begint het weer te dagen, en de waypoints die er staan liegen er niet om. Misschien vissen we te vaak dat de stekinfo in het brein te vaak ‘overschreven’ wordt door recentere info en je dit soort dingen dus gaat vergeten. Het maalt nog een beetje door in mijn hoofd als we het aas richting de stek smijten, en niet veel laten heeft Oscar al de eerste van de dag te pakken, terwijl het nog een klein beetje mistig is in alle vroegte.
Oscar is erg blij met de vis: zijn tactiek werkt! Beiden zijn we blij met de keuze van de stek, altijd leuk als zo’n ingeving beloond wordt met vis. Er ligt meer, en naast een paar friemeltjes aan de shad komen er ook nog wat visjes de boot in. Niks groots, maar dat doet er niet toe. Het voelt magisch om hier te zijn, windstil is het en geruisloos dobberen we achter de kribkop in de lichte mist. Ik ben blij dat het niet regent!
Beiden hebben we nu leuk wat actie gehad en wat snoekbaarzen gevangen, de dag is al geslaagd eigenlijk! We bespreken het gemak van een boegmotor met ankerfunctie voor het werpen met shads, iets dat we allebei erg leuk vinden maar niet vaak doen omdat de kapitein dan vaak alleen maar aan het sturen is op de rivier. Eenmaal thuis maar eens gaan kijken wat de mogelijkheden zijn, het zou wel een bruikbare aanvulling van het wapenarsenaal zijn die kan zorgen voor meer vis in de boot.
Als de vissen ‘op’ zijn bij deze stek, gaan we bij andere kribben kijken, en we ontdekken er twee met een interessant diepteverloop waar we dan ook meteen een paar vissen vandaan halen. Maar ze zijn niet zoals die ene krib waar we begonnen zijn, die heeft iets speciaals dat de vis toch zeer aantrekkelijk vind. In onze zoektocht naar ‘nog zo’n krib’ scharrelen we nog wat vissen bij elkaar, maar daarna zetten we koers naar bekende stekken.
De volgende stek levert me een snoekbaarsje op, maar hier lagen ze de laatste keer opgestapeld en we blijven dus nog even hangen. Tevergeefs, in plaats van een vis erbij ben ik een shad kwijt. We varen door, en op de volgende stek sterft het van de vis maar vangen we niets. Hup en door, volgende stek weet ik weer een los snoekbaarsje te sprokkelen, maar is het verder ook niets. Dus hup, weer door en dit maal treffen we een berg vis die ook nog eens wil bijten. Werpend vang ik er een paar op het roze dippertje, maar door de stroming en scheepvaart besluit ik toch maar te gaan verticalen. Ik doe eens lekker lomp, en hang er een grote HM vendetta aan. De vis blijkt er geen problemen mee te hebben! Al snel een baars en een snoekbaars in de boot en een paar gemiste aanbeten.
Gek genoeg komen de meeste aanbeten allemaal bij mij, en samen hebben we het erover wat dat nou kan zijn. Soms heb je van die dagen… en ik weet hoe het voelt want het is regelmatig ook precies andersom. Het verschil in aantallen is nu wel erg groot en eigenlijk is dat niet leuk. Ook als we beiden een aantal aanbeten krijgen, blijven ze bij mij toevallig hangen maar schieten ze bij Oscar los. Ze zijn dan ook wel erg voorzichtig, en de meeste vissen die hangen zitten vast aan de staartdreg. We gaan verder naar een volgende stek, en lang verhaal kort: het begint te regenen en we vangen hierna geen drol meer. We zoeken de droogte op onder een brug, maar dat gaat ook vanzelf vervelen. Gelukkig stopt het met regenen en kunnen we nog wat andere stekken proberen. Op één van die stekken is het net als de vorige keer raak: een rare aanbeet en jawel, een bot! Deze is wat groter dan die andere. Zo vang je ze nooit, en zo heb je er twee in twee dagen. Hij zat een beetje vreemd gehaakt maar greep wel degelijk een vendetta. Die ligt ter vergelijking dus even op de vis voor de foto.
Aan de snoet van deze vis te zien was hij niet blij! Leuk moment was het terugzetten van deze vis: je ziet ze weer pijlsnel naar de bodem schieten. Hierna volgt weinig actie meer, maar wel meer regen. We houden het lekker snel weer voor gezien, en daarmee komt ook dit verslag weer ten einde. In het volgende verhaal komen geen snoekbaarzen voor, maar onder andere een monsterlijke snoek van 126 centimeter dus tot de volgende keer maar weer!
Frans van der Putte
Daar is dan het eerste verhaal van mij op deze website (beter laat dan nooit overigens, mijn bedoeling was dit verhaal wat eerder te plaatsen maar helaas zit het leven vol verplichtingen maar ook visdagen). Flinke tijd heb ik geschreven voor Metersnoeken, maar het werd tijd dat ik eens wat anders ging doen. De visie van Metersnoeken.nl komt op verschillende plekken niet (meer) overeen met de mijne, en eigenlijk was ik van plan een tijdje alleen maar updates op Facebook te plaatsen wat betreft vangsten. Bezig met een nieuwe uitdaging, en eigenlijk helemaal niet van plan om ‘van plaats te wisselen’ kom ik Frank van Vliet tegen tijdens het roofvisevent in Gouda waar ik met Oscar en Gerald aanwezig ben op de stand van Lureparts. Frank vroeg met of ik het misschien leuk zou vinden om mijn verhalen op Roofvisweb te gaan publiceren, en daar heb ik even over na moeten denken maar uiteindelijk heb ik toch besloten om dit te gaan doen! Daarom de passende titel ‘Een nieuwe start’, want dit verhaal gaat over de start van het nieuwe seizoen en mijn start als auteur hier bij Roofvisweb.
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Eindelijk is het dan weer zo ver, na lang wachten start het vissen op de rovers weer op onze Nederlandse wateren! Vandaag kiezen Oscar en ik ervoor om in de polder te gaan vissen, omdat we daar vaak goede resultaten boeken in de openingsweek. Het zal een warme, vrijwel windstille dag gaan worden en ondanks dat dit niet de allermooiste omstandigheden zijn om te vissen, is het voor de vissers zeer aangenaam.
De dag start echter een klein beetje heiig, en het is nog best fris zo vroeg in de morgen. We starten met het trollen op snoek, en het duurt niet lang of Oscar krijgt een goede aanbeet. Helaas, de eerste aanbeet van het seizoen en de vis schiet los… maar geen paniek: we hebben nog de hele dag de tijd! De tijd verstrijkt, en we horen de spreekwoordelijke krekels op de achtergrond. Een stukje verder komen we nog een overblijfsel van de afgelopen winter tegen. Geen ijs, maar iemands aasvis die gemummificeerd aan een paal hangt. Het ziet er een beetje vreemd uit, we besluiten het ding weg te halen zodat er niks verstrikt kan raken in de lijn.
Langzaam maar zeker komt de wereld in beweging. Auto’s rijden voorbij, witvissers en karpervissers verschijnen aan de waterkant, bepakt en bezakt. De witte pluizen van de bomen vormen een sneeuwlaag op het water, en het wordt heter en heter. We proberen wat dingen uit, en tot twee keer toe krijgen we een aanbeet van een dikke vis, waarbij de vis enkele tellen al kop stotend terug vecht om daarna jammerlijk los te schieten. Het is nu of nooit: wat gaan we doen? We nemen samen de beslissing in te pakken en naar de rivier te gaan. Onderweg komen we nog een witvisser tegen die ons toeroept dat er onder kant steeds een snoek de voorns pakt die hij teruggooit, of wij die misschien even kunnen vangen. Dat klinkt ons als muziek in de oren! Ik kies voor een kleine shadclone in een zilveren kleur, die kan ik mooi in het water laten plonzen en het ding heeft wel iets weg van een voorn. Zo gezegd, zo gedaan en de snoek grijpt hem niet maar komt er heel erg alert achteraan tot bij de boot, om vervolgens weer terug te zwemmen naar de man die hem gewoon weer zijn plekje in ziet nemen bij de oever in het heldere water.
Deze vis laat zich kennelijk dus niet beetnemen! De vis doet exact hetzelfde nog een keertje bij Oscar, ditmaal bij een handgemaakt red-head jerkbaitje. Die krijgen we niet te pakken! We varen nog even naar de kade toe en zien het beest inderdaad gewoon met zijn buikje op de bodem liggen, wachtend op een echte voorn. Helaas! Door naar de trailerhelling en naar huis om van spullen te wisselen. Na een korte pauze en het wisselen van materiaal, zitten we in een mum van tijd op de rivier. Helaas hebben de vele ‘watersporters’ (lees: jetski’s, bayliners en ander spul dat gemaakt is om enkel hard rondjes mee te varen) de weg naar de trailerhelling ook weten te vinden. Ieder zijn ding en meer zal ik er niet over zeggen, maar ik was weer blij dat de boot het water in rolde en we er ver vandaan konden varen.
Eenmaal aangekomen op stek één starten we met verticalen. Al na een paar tellen krijgt Oscar een brute aanbeet en is hij in gevecht met een hele dikke vis. Zijn verticaalhengel gaat hoepeltje krom en zware kopstoten in de diepte doen ons vermoeden dat het om een hele dikke snoekbaars gaat. Eigenlijk al opgetogen door dit feit haal ik de camera al tevoorschijn, waarna de vis van Oscar ineens losschiet… grrrr…. Dat is de derde dikke vis die niet blijft hangen vandaag, niet de mooiste start van het seizoen. De (nieuwe) shad heeft duidelijke beschadigingen van een dikke snoekbaars. We vissen door, en niet veel later is hij er dan: de eerste van het nieuwe seizoen! Je begint met snoeken, vangt niks, dan ga je snoekbaarzen en wat vang je? Inderdaad, een snoek.
De eerste van het seizoen is in ieder geval binnen! En de dieptemeter vertelt ons dat er nog meer te halen valt. We vissen door, en daarna is het weer Oscar die een mooie aanbeet krijgt. Ook ditmaal is het weer een snoek!
Verder verticalen we onszelf een slag in de rondte, maar vangen niets. Werpend met shads verspeel ik nog een leuk snoekbaarsje naast de boot. Daarna gaan we werpen met plugjes, en dat levert me al snel een leuke snoekbaars op die vol overgave over het plugje heen is geschoven.
We kunnen wel stellen dat het taai is vandaag. We proberen nog wat dingen uit, maar helaas zonder resultaat. Er is nog één leuk plekje waar we echt nog even een kijkje moeten nemen, en als het daar niets is stoppen we ermee, morgen weer een dag. Eenmaal daar aangekomen klappen er meermaals roofbleitjes in de keerstroom, dat betekent shad eraf, klein spul eraan en gooien! Al snel komen er kleine roofbleitjes binnenboord, best leuk zo aan een lichte hengel, vooral de aanbeet is mooi. Ook op poppertjes krijgen we aanbeten, maar hengen blijven doen ze niet op die dingen vandaag.
De bleitjes lijken door te krijgen dat er wat aan de hand is, en het klappen in de oppervlakte stopt. Op deze stek en de stekken die volgen vangen we niets meer… tijd om in te pakken, morgen een nieuwe ronden, met geheel nieuwe kansen.
En die nieuwe dag breekt sneller aan dan je wilt! Die wekker is toch altijd vervelend, ook als je een dag gaat vissen. Maar al snel komt de spirit erin, boot de garage uit, daar komt Oscar al aan en hup, weg zijn we weer.
We zijn niet de enigen op de helling, maar wel de eersten. Lekker een dag knallen op het woeste water van de rivier! Ook al staan er 10 trailers, er is plek genoeg voor iedereen, een punt van de grote rivier dat mij heel erg aanspreekt. Terwijl wij wegvaren, komen de volgende mannen alweer aan, en gedurende de dag komen er steeds meer bij. Maar daar hebben wij geen boodschap aan, lekker vissen! De tweede stek die we bezoeken, levert Oscar meteen al een mooie dreun op! Hangen, de eerste van de dag… terwijl Oscar met zijn vis bezig is (met slechts twee meter water onder de boot) krijg ik ook een ram op mijn shad (een relatief grote HM stripes). We hebben nu allebei tegelijk een redelijk forse vis te pakken, wat een start van de dag!
Na deze vangst zetten vissen we lekker verder op deze plek. Visboot na visboot komt met een noodgang voorbij gevaren. We zien mensen stoppen bij een krib, gooien, en weer doorvaren. Een goede tactiek, maar vandaag niet de onze: wij kammen de stekken even lekker verticaal uit en doen dan een paar worpjes bij de kribkop. Om daarna met de stroom mee om de kribkop heen te drijven en ditzelfde weer te gaan doen. Zo komen we bij een volgende stek, waar Oscar een harde aanbeet krijgt op 6 meter diepte, en dat terwijl er hier net nog een andere boot lag! Zo zie je maar dat verschil in tactiek soms het verschil kan maken in vangen of niet vangen (dus ook wel eens in ons nadeel).
Er komen wat meer aanbeten, en wat kleinere vissen zien even de binnenkant van de boot. De typische snoekbaars aanbeten worden dan ineens afgewisseld door een ram van een snoekie op twee meter water. Wat een heerlijke vissen om verticaal te vangen, zelfs van een klein formaat leveren ze leuke sport.
Wat verderop bij een aantal kribben waar we altijd wel een visje kunnen vangen, missen we beiden een stuk of 3 mooie aanbeten. Je krabbelt jezelf op zo’n moment achter je oren en vraagt je af hoe het toch kan dan zo’n harde ram geen vis oplevert! Maar dat hoort erbij en zorgt altijd voor een mooie uitdaging. We gaan weer even werpen met shads en ontdekken een hongerige school baarzen die wel raad blijken te weten met onze kleine shadjes op 14 grams kopjes die de bodem soms amper kunnen halen door de harde stroming gecombineerd met een aanbeet.
Langzaam maar zeker wordt het warm en de zon komt hoger en hoger te staan. Het besef komt dat als het straks echt middag is dat de aanbeten waarschijnlijk een stuk minder talrijk zullen zijn. Toch weten we zo nu en dan nog een mooie vis boven water te toveren, en daar genieten we nog van zolang het kan. De scheepvaart is inmiddels ook aardig op gang gekomen, en je weet gewoon dat het altijd oppassen is op de grote rivier!
Nu begint het echt heel erg warm te worden. Het moment waarop de vissen het meestal af laten weten en je maar beter naar huis kunt gaan. Vaak is de ochtend het best, en dan komt er tegen de avond weer een goede tijd aan terwijl je dan in de middag vaak aan het tobben bent, zeker als het zo zonnig en warm is. Maar het seizoen is nog steeds maar net open en we kunnen nog steeds wel zo nu en dan een hongerig visje vangen.
De hoodie van roofvisweb komt goed van pas tegen de brandende zon in mijn nek en op mijn oren. Het is dan misschien wel warm, maar ik houd hem toch aan om niet levend te verbranden onder deze omstandigheden. Eenmaal aangekomen bij een kribvak waar we vaak wel de nodige snoekbaarzen kunnen vangen, wissel ik eens en pak een oude vertrouwde Goby snack. Ik ben helemaal gek van HM-shads, zo gek dat ik eigenlijk alleen nog maar met HM vis. Maar uiteraard zijn oude favorietjes ook nog steeds erg goed en daar kom je alleen achter als je er eentje aan je speld hangt. Ditmaal levert dit een monsterbaars op die de goby helemaal ‘weggeslagen’ heeft.
Hierna breekt een tijd aan van tobben en zoeken. We weten in principe wel beter, maar toch gaan we koppig door met vissen. We lassen een pauze in bij een kleine zijtak van de rivier waar we de boot even een strandje op trekken en waar Oscar lekker een dutje doet in de boot. Als we weer op het water zijn is het qua vangsten niet beter geworden. We vissen door tot een heel eind in de avond, maar zo mooi als het deze ochtend was, zo mooi wordt het niet meer. Een wijze les denk ik, die ons leert dat we de volgende keer gewoon in moeten pakken en weg moeten wezen als de middagdip komt, de tijd die wij altijd ‘de dooie tijd’ noemen. Hier en daar pakken we nog een kleine snoekbaars, en we vissen onze favoriete stekjes nog even af, en besluiten dan dat het echt welletjes in en trekken de boot weer op de trailer. Het was weer een mooie dag!
En daarmee komt dit eerste roofvisweb-verslag voor mij aan een eind. Hopelijk vond je het leuk om dit verslag te lezen, en dan wordt de volgende uitdaging voor mij om tijd vrij te maken voor de volgende verhalen ;-)
Frans van der Putte
