Op zoek naar de grootst mogelijke Zweedse snoeken. Na 3 jaar keren we terug naar het Dalsland kanaal om op die unieke vis te jagen: donkere snoeken van 120cm+ met gouden stippen! Om onze kansen te maximaliseren gaan we 9 dagen kamperen en vissen we op verschillende meren in het Dalsland & Värmland gebied. Ga met ons mee op een nieuw episch avontuur in Zweden!
Lees “Op zoek naar de grootst mogelijke Zweedse snoeken.” verder
Het jaar 2015 zit er bijna op en we kunnen spreken van een topjaar! De bezoekers aantallen zijn wederom verdubbeld en ook de meer dan 50 adverteerders weten Roofvisweb.nl te te vinden. Door de dagelijkse updates met schitterende artikels van onze auteurs en veel informatie van onze adverteerders zijn we de goede weg ingeslagen. Ook onze Facebook pagina wordt zeer goed bezocht met inmiddels ruim 2700 volgers. Nog geen lid van onze Roofvisweb Facebook pagina meld je nu aan en blijf op de hoogte wat er actueel op onze website is.
Afgelopen jaar hebben we ons laten zien op belangrijkste Nederlandse hengelsportbeurzen zoals de Visma – Rotterdam en de Outdoor Fair – Maurik. De Roofvisweb Bootforumdag was een zeer groot succes en voor 2016 staat deze weer in de planning. Ook in 2016 gaan we door met kwalitatieve artikels schrijven voor de roofvissers.
Ik wil de volgende auteurs bedanken voor hun bijdrage en ik hoop dat ze ook in 2016 hun artikels aanleveren voor Roofvisweb.nl
Hilco van Nuil, Derk vd Molen, Sebastiaan Verkerk, Frans Oomen, Frans vd Putte, Marco Nieuwenhuize, Daniel vd Post, Daan Verbruggen, Hans vd Brink, Hans Koopman, Henk Simonsz, Henk Graafsma, Olle Bulder, Jouke Timmer, Jouke Buissink, Rene van den Brug, Andy van Assema, Hans Vergouwen, Michel Oostdijk, Igmar van Duinen, Ralph de Kock, Jack vd Mortel, Roy Simons, Willem Zijlstra, Dennis Sanders, Evert Oostdam, Danny Geysen, Dirk Nestler en Uwe Pinnau!
Namens het Team van Roofvisweb.nl wensen wij u een voorspoedig en visrijk 2016 toe.
Nog geen adverteerder van Roofvisweb?
Neem contact op met Frank van Vliet – frank@roofvisweb.nl en vraag naar de mogelijkheden.
Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.
Naast koken is vissen dé grote passie van Pascal, en het runnen van een sportvisparadijs een grote droom. Daarom is hij enige tijd bezig om de Watermill Lodge op de kaart te zetten als bestemming voor sportvissers. Hij heeft diverse accommodaties, en een tiental visboten. Zijn formule is zeer servicegericht, en service kun je op veel manieren uitvoeren. De service van de Watermill Lodge is ‘unheard of’, zoiets heb je nog nooit meegemaakt!
Bekijk hieronder de videocompilatie.
Hieronder de links van het verslag van Oscar en Frans
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 1
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 2
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 3
Droombestemming voor de snoekvisser: Deel 4
Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk
Deel 3: Samen met Pascal Brissaud het water op!
Het derde deel van het verhaal van Oscar en Frans die eind September afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. De tweede volle dag het water op, dit keer naar de ‘geheime plekken’ van de eigenaar van de Lodge: Pascal Brissaud.
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Deze morgen wederom een heerlijk ontbijt! Wat is het toch heerlijk om zorgeloos op te staan zonder je boot in gereedheid te brengen en boterhammen te smeren, we voelen ons wel behoorlijk verwend om hier te mogen zijn…Pascal is normaal heel relaxed, maar deze morgen is hij extra vroeg opgestaan omdat hij vandaag ook het water op gaat met zijn maat Johnny! Pascal houdt ervan vooral op de grotere snoeken te vissen, en doet dit op een heel andere manier dan wij. Pascal heeft enkele plekken waar hij al vaker dikke metersnoeken heeft weten te vangen, en op een dag als deze kiest hij een dergelijke stek uit om daar de fronttroller te water te laten en de stek al werpende af te vissen met ondertussen twee hengels aan weerszijden van de boot waaraan een dikke dode aasvis onder een dobber met de boot mee beweegt.
Pascal volgt hierbij het talud, waarbij hij en zijn vismaat continu rondom de boot gooien en dan vooral met groot rubber. Nadat we ontbeten hebben, worden we weer op de inmiddels bekende manier door de behulpzame Marin afgedropt bij de boot, waarna Marin de boot van Pascal trailert. We ontmoeten Johnny nu ook in zijn ‘natuurlijke element’: een fanatieke visser, die zich opmaakt voor een heerlijke dag vissen! Vol gas brullen we weg bij de helling, op weg naar de favoriete stek van pascal.
Met de ruime bassboats die ieder evenveel PK’s hebben als een gemiddelde gezinsauto, zijn we uiteraard in een mum van tijd op de door Pascal aangewezen stek gearriveerd. We vissen uiteraard samen, maar we gaan wel ieder onze eigen weg: ik houd er niet van om met zijn vieren op hetzelfde paard (lees: snoek) te wedden. Johnny en Pascal passen de eerder in dit verhaal genoemde tactiek toe, wij zetten weer vooral in op trollen en de boel verkennen,we weten immers dat dit ook voldoende aanbeten oplevert! Op de gedetailleerde, gelamineerde dieptekaart die we mee hebben gekregen zijn interessante taluds te zien, en deze taluds weten we al snel terug te vinden op onze dieptemeter/ GPS. Zo makkelijk als het was gistermorgen, zo moeilijk is het deze morgen. “Misschien liggen hier geen kleintjes, maar alleen échte monsters!” grappen we. Mijn instinct vertelt me dat het hier helemaal los moet kunnen gaan, maar ik ben blij als we na dik twee uur vissen de eerste vis van de dag in de boot krijgen.
Dat geeft de burger weer een beetje moed. We trollen een keertje strak langs onze vrienden heen om te vragen hoe het bij ze gaat: zij hebben er nu twee in de boot. Ook niet wild dus.. We pakken de kaart erbij en besluiten een ander pad te kiezen. We trollen gewoon naar de volgende beoogde stek, en boven diep water klapt er weer een snoek op mijn Esox V2, dat is nummer twee van vandaag. Eenmaal daar aangekomen ziet de beoogde stek ziet er goed uit! Een mooi talud naar een dieper gat, wat planten die tot een meter onder de wateroppervlakte groeien… wel is het in de gedeelte van Loch Erne drukker bevist, en dat staat ons dan weer wat minder aan. Al snel zorgen aanbeten ervoor dat we snel vergeten dat we hier niet de enigen op het water zijn. Rond één uur hebben we afgesproken om te lunchen op een steiger, hier niet ver vandaan en dus willen we niet al te ver afdwalen. Na verloop van tijd ineens een verwoestende klap op mijn Esox V2. De vis springt: dit is een dikke metervis! Behoorlijk uitgedrild komt de vis bij de boot maar gaat dan nog een paar keer als een bezetene tekeer. Mijn meterdiploma heb ik binnen, zo denk ik ;-) Maar dan, bij de boot springt de vis weer compleet uit het water en lost de haken… ai! Nadat de vis losschiet springt hij nog twee keer om het ‘nog even in te wrijven’… helaas helaas, maar dat hoort er ook bij. Op ditzelfde stuk later nog een paar vissen, maar niet zoals deze verspeelde vis… het is tijd geworden voor de Lunch en we zetten koers naar de steiger.
Eenmaal bij de steiger leggen we de boot aan. Het is behoorlijk diep vlak naast de steiger, en op de dieptemeter zijn grote wolken met vis zichtbaar. Pascal komt ook aan met Johnny en er zijn ook nog drie andere lodgegasten uit Frankrijk aanwezig voor de lunch. Pascal had al eerder gezegd dat je hier heel veel baars kunt vangen, en ik vraag: “So this is all Perch?” –“absolutely Frans, it is!” Meldt Pascal bevestigend. Ik pak mijn spinhengel uit het luik en hang een klein shadje van 5cm met een 10 grams kopje aan de speld. Wat ik ook doe: het shadje haalt de bodem niet eens! Stuk voor stuk prachtige baarzen weet ik boven water te toveren! Heel erg verslavend, en Oscar pakt zijn camera erbij om het te filmen. Alsof de duvel ermee speelt sla ik vanaf dat moment alles mis! Zul je altijd zien… Tot overmaat van ramp roept Pascal nu ook voor de tweede keer dat het lunchtijd is en ik moet nu echt tegen mijn zin in het spinhengeltje opbergen (als een kind in de speeltuin). Pascal heeft echter zijn hengel met dode voorn nog over de rand van de boot liggen en ineens begint de baitrunner het bekende geluid te maken… rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr… Vis! Oscar springt in de boot nadat Pascal “Take it, take it!” heeft geroepen en slaat aan. Even heeft hij contact met de vis, maar de vis hangt niet. We moeten nu toch echt gaan lunchen
Het is een gezellige lunch waarbij merendeels Frans of Brits met Frans accent wordt gesproken. Uiteraard met een glas wijn en een stuk kaas erbij. Geen brood met kaas maar kaas met brood, en de wijn hoeft op een gegeven moment wat ons betreft niet meer bijgeschonken te worden, anders komt er van vissen niet zo veel meer. Veel slap geleuter maar ook veel vispraat later wordt het weer tijd om in de boten te stappen. Ik probeer nog een keet tevergeefs voor de camera een baars te vangen, maar de grote scholen blijken alweer verder getrokken te zijn, helaas. De drie Franse gasten van Pascal weten er op afstand nog wel een aantal te vangen met een kleine asp spinner dicht bij de bodem (een aasje waar één van de mannen vandaag ook zijn eerste metervis op ving!). Wij zetten koers naar een paar leuke plekjes die we gisteren ontdekten, waar we het nu weer even gaan proberen.
Al snel krijgen we weer reactie van (kleinere) snoek. We zitten hier nog wel even goed met trollen! Op een bepaald punt loopt het talud in een bocht, en hier krijgen we werkelijk aanbeet na aanbeet, maar niet alles blijft hangen. Ook hebben we tot twee keer toe een potentiële dubbelvangst (waar één van ons beider er dus eentje verspeelt), het kan niet op hier op dit plekje. Voor de fun na de zoveelste strike gooi ik de Lucky roach goudvis richting de kant en deze wordt bijna direct gegrepen! We besluiten even te gaan gooien maar gek genoeg valt het nu helemaal stil. We trekken het gas weer open en verkassen!
Het ‘magische kantje’.
We hebben beiden heel veel vertrouwen in nog een bepaalde stek, en als ze daar weer los gaan is dat misschien nog wel de enige stek waar we vandaag vissen. Wel bijzonder eigenlijk, dat we deze stek al ontdekten op de eerste avond dat we hier waren! O en als je dacht dat we nu de rest van de dag, na de lunch tot aan het avondeten honger moeten lijden dan heb je het mis: we hebben ook nog een tas met eten mee aan boord!
Eenmaal op de beoogde stek (na weer een stukje ‘powerboaten’, zoals eerder al genoemd in voorgaande delen van dit verhaal), zijn de verwachtingen hoog. Wederom ligt er een belachelijke hoeveelheid vis op de stek, en boven zeven meter zien we hier en daar ook nog eens wat jagen. De lucky lures gaan weer overboord, de bassboat in de vooruit en gaan met die banaan! Het werd een heel leuk avondje. Om beurten kregen we vis, de Esox V2 en de Roach waren favoriet, en de kleur was niet zo belangrijk. De vissen bleven komen totdat het echt te donker was om door te vissen, en we écht weer richting trailerhelling moesten.
Ook dit maal wachtte ons weer een warm onthaal bij de trailerhelling: de waarschuwingslichten van de 4X4 verraadden dat Marin alweer op ons stond te wachten. En inderdaad, ik stuur de boot de trailer op, Marin zet de boel weer vast en zet ons af bij het restaurant.
In het restaurant wacht ons weer een gezellige avond met wederom heerlijk eten! Wat is dit toch een fantastische plek… We spreken de mannen waarmee we eerder vandaag nog lunchten, en uiteraard komt Pascal ook weer aan de tafel zitten. We maken ons klaar voor de volgende dag: helaas alweer de laatste dag van deze korte trip… “een lang weekend”, nou dat is het tot nu toe zeker! We hebben beiden het gevoel dat we al meer dan een week van huis zijn, en zijn nu al aan het nadenken over de volgende keer dat we hierheen gaan!
Frans van der Putte
Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk
De eerste visdag.
Het tweede deel van het verhaal van Oscar en Frans die in september afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Na een paar uurtjes heerlijk gevist te hebben na aankomst, en daarna heerlijk te hebben gegeten is het deze keer tijd om de eerste volle dag te gaan vissen.
Tekst en foto’s Frans vd Putte
Deze tijd van het jaar is natuurlijk ideaal. Waterplanten sterven langzaam af, de dagen zijn niet bijster lang maar zeker niet kort. Daar komt nog eens bij kijken dat (volgens Pascal, die er al dertig naar komt) het water geen ‘morning lake’ is. Volgens hem zijn de vissen vaak in de ochtend niet erg los. Reden te meer om lekker te ontbijten nadat je ook nog eens voldoende slaap hebt kunnen pakken. Het ontbijt is een zogenaamd ‘Full Irish breakfast’. Een worstje, bacon, witte bonen in tomatensaus, een spiegelei, een tomaatje en geroosterd brood. Dat zorgt ervoor dat je tot het middaguur geen honger hebt in de boot. Uiteraard is er nog keuze tussen jus d’orange, appelsap en water, maar ook koffie en thee staan klaar.
De zon schijnt en we zijn fanatieke vissers, dus: op naar het water! Daar staat Marin al klaar met het elektrische karretje om ons naar de boot te brengen. Net zoals gisteren ligt de boot klaar met lopende motor, en onze hengels staan ook netjes klaar. Ook een tas met daarin de lunch staat in de boot, Ideaal! Deze boot zullen we de komende drie dagen gaan gebruiken: een grote, ruime polyester bassboat met wederom een console, en dit keer met een 80 pk buitenboordmotor. Op de console zit een prima HDS10 dieptemeter/ GPS (helaas ontbrak het navionics kaartje, daar werd nog aan gewerkt) en daar kan iedereen prima mee uit de voeten lijkt me. Verder was er ook een gelamineerde kaart aan boord: Loch Erne here we come!
De avond van te voren hebben we al plannen gemaakt over de stekken die we gaan bevissen, en zo gezegd zo gedaan. Het water is groot, maar met 80PK kom je overal, snel. We hebben besloten om weer relatief dichtbij te beginnen in een rustige baai, waar een paar mooie stukken van 5 tot 7 meter diep in zitten. Nog vóór we op de beoogde stek zijn is het al raak: een mooie snoek heeft mijn Lucky Roach goldfish te pakken genomen! (we starten altijd een stuk van tevoren met trollen zodat we logischerwijs al trollend aankomen op de beoogde stek).
Net als gisteravond snel van de nul af! Er volgen een paar tikken, en even later is het weer raak op de Lucky Roach, Dit maal op de blankvoornkleur. Mijns inziens een ideaal aasje om te trollen en op zoek te gaan naar goede stekken: je ziet hem goed op de hengeltop (je hebt dus snel in de gaten of er planten aan de dreggen zitten) en hij loopt niet zo diep. En de Ierse snoeken blijken hem toch wel te lusten!
De wind begint inmiddels aardig parten te spelen. Met de wind mee trollen we veel te snel over het meer, dwars op de wind is het aardig klotsen zo en tegen de wind in ook. Als het nog erger wordt (windje 5-6) besluiten we de luwte wat op te gaan zoeken, Pascal heeft een plekje aangewezen op de kaart tussen twee eilanden waar het heel smal en ook nog eens heel diep is. Kassa zou je denken, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn, er is ook maar weinig vis te zien op de dieptemeter. Vlak na deze diepe ‘trog’ ligt er ineens een plantenbed onder water. Oscar vangt hier nog een snoekje op de blade, maar we zullen toch elders moeten gaan kijken, want hier is het vissen maar moeilijk.
We krijgen een tijd lang geen aanbeten, en verkassen dan naar een plekje dat we de avond ervoor al ontdekten waar een boel actie kwam. En hier is het weer raak! De Lucky Roach en Lucky Trout zijn favoriet, en we krijgen veel aanbeten.
Het water is groot, en we besluiten naar een andere stek toe te gaan, er is zo veel te zien dat het eigenlijk zonde is om de hele tijd op één te blijven rondhangen. Op de kaart zijn een aantal interessante diepte verloopjes te zien achter een eiland, lekker beschut van de wind. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er op een heel mooi stuk helaas wat witvissers bezig zijn. Nogmaals: het water is groot en dan gaan we maar gewoon even door naar een andere stek! We vinden een mooie plek en hier is het al snel weer raak. We vangen hier drie vissen achter elkaar en staan op een gegeven moment beiden te drillen (ik verspeel mijn vis helaas). Dat gaat lekker zo! De snoek lijkt overal te liggen. Regenbuitjes trekken over en regenbogen zijn te zien. Dat is Ierland: het weer doet wat ze wil.
De wind draait iets, en deze stek wordt daardoor weer geen fijne plek om te zijn. Een paar honderd meter verder gaat het meer de hoek om, en is weer een mooie plek in de luwte om te trollen. Hier volgen een paar kleinere snoeken, en een hele mooie voor Oscar! Met 1.07 meter, de grootste tot nu toe. De snoek zat een beetje vreemd gehaakt, en het leek Oscar een goed idee om de haken van de achterste dreg maar te knippen. Zo gezegd zo gedaan! Die kniptang is niet verkeerd om bij je te hebben met die springende snoeken hier, in onze ogen sowieso onmisbaar.
Helemaal geweldig, het vissen zo! We trollen hier nog even door, en nemen nog een kijkje bij een mooi diep stuk achter een eiland. Dat is allemaal niet zo wild. Regenbuien trekken over, daarna schijnt de zon en drogen we weer op. Het vissen wordt wat tam, en de aanbeten zetten niet echt door. Hier en daar krijgen we nog een tik, maar het is niet wat het was. Tegen de avond, op een mooie stek komen we ineens weer een aantal vissen achter elkaar tegen.
De zon zakt langzaam maar zeker weg achter de heuvels. Nog een laatste vis in het donker en het totaal voor vandaag staat op 18 snoeken! Dat hebben we toch niet gek gedaan, op een water dat we totaal niet kennen zonder gids met enkel een kaart en wat tips in welke omgeving het nu trollend wel eens goed zou kunnen zijn. Onze conclusie is dan ook dat iedereen hier wel zijn visje moet kunnen vangen (en dan hadden we ook nog eens veel last van de harde wind).
We ruimen de spullen op en ik trek het gas open. Ik voel me net de bestuurder van een powerboat. Met een kleine zestig kilometer per uur knallen we in een paar minuten terug naar Watermill lodge! Daar staat Marin alweer te wachten met de 4X4 en de trailer. Kalmpjes aan vaar ik de boot de trailer weer op en worden we weer bij het restaurant gedropt. Perfect! De jas hangen we weer uit op de kamer, de koffers zetten we weer open, even een schoon shirt en op naar het restaurant! Bij de ingang van het restaurant kijken we nog even in het enorme aquarium, waar een afspiegeling van het visbestand van Loch Erne rondzwemt.
In het restaurant worden we weer warm ontvangen met het bekende glas bier bij het haardvuur. We eten weer uitmuntend, met een heerlijk glas wijn erbij en Pascal vertelt ons dat hij morgen ook mee het water op gaat. Oscar krijgt te horen dat hij voor zijn metersnoek een oorkonde krijgt die uitgereikt gaat worden aan het einde van de vakantie als de restaurantgasten het kunnen zien, erg leuk bedacht! Natuurlijk met een knipoog naar mij.
De wijn vloeit rijkelijk en we hebben een gezellige avond; dat kun je aan Pascal wel overlaten! We nemen afscheid en gaan naar onze kamer. Het is buiten koud en guur, dat is even slikken als je uit dat fantastische restaurant komt, bij het haardvuur vandaan. Gelukkig is onze kamer tien passen verderop. De volgende morgen zal het ontbijt weer klaarstaan om 8:00. Wat zal de nieuwe dag weer brengen?
Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk
Zo, een tijdje niets van me laten horen hier op roofvisweb, maar ik ben met allerlei dingen druk bezig geweest die niet veel met vissen te maken hadden, helaas! En als ik dan een dagje vrij was, ging ik natuurlijk liever een dagje vissen dan een verhaal schrijven ;-)
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Deze week had ik een dagje vissen met Oscar in de planning staan, en we waren van plan de rivier op te gaan, lekker achter de snoekbaarzen aan. Helaas gooiden sneeuw, ijs en harde wind roet in het eten.. dus kozen we ervoor om eens lekker in wat nieuwbouwwijken te gaan gooien. Een jaar of twee geleden, kwamen we erachter dat als het ijs net begon te vormen, of als juist het ijs van het water begon te verdwijnen, we hele goede resultaten boekten met dikke wintersnoeken die ander kunstaas links lieten liggen. De truc is simpel: zoek plekken waar (nog) geen ijs ligt of waar het ijs net weg is door bijvoorbeeld watervogels.
Smijt de chatterbait zo ver mogelijk weg, laat deze een paar tellen zakken (omdat de haken bovenop het aas zitten valt hij als het ware plat met zijn ‘buikje’ op de grond) en draai heel langzaam binnen. In principe is dit genoeg, maar je kunt ook afwisselen door af en toe te stoppen met binnendraaien en de chatterbait weer naar de bodem te laten zakken waarna je weer verder gaat met binnendraaien. Voel je iets vreemds tijdens het binnendraaien? Geef dan maar gerust een ruk aan die hengel, vaak is de chatterbait gegrepen.
Chatterbaits: iedereen kent ze zo ondertussen wel, maar nog niet iedereen vist ermee. De opbouw is simpel: loodkop met daaraan een chatterblade en op de loodkop een lijfje dat van alles kan zijn: bijvoorbeeld een aantal skirts, een sodftbait of een combinatie van beiden (Op de website van Lureparts vind je een leuk bouwplan: http://www.lureparts.nl/nl/bouwplannen/34-bouwplan-chatterbaits ). Ook kun je een chatterblade voor een hardbait zetten om zo te variëren met je kunstaas en misschien wel dat ene geheime dressuur doorbrekende wapen te ontdekken.
Als je de chatterbait binnenvist, vibreert de chatterblade rechtopstaand van links naar rechts, en door die beweging krijgt het achterliggende lijfje ook een aparte beweging mee. Door de vibraties in het water zal iedere rover in de omgeving het aasje opmerken. Doordat het aas in een rechte lijn beweegt, heb je ook minder kans op missers. Een typische chatterbait-aanbeet is ineens een verzwaring en het wegvallen van de trilling: geeft de chatterbait eens een kans en je zult zien wat ik merken wat ik bedoel!
Van de week was het dus weer zo’n typische dag dat alle signalen richting chatterbaits wezen: de nieuwbouwtjes bijna helemaal bevroren met slechts hier en daar een open plek. Oscar koos voor een chatterbait met skirts: ikzelf koos voor een chattertoad (een softbait in de vorm van een kikker met een chatterblade ervoor). Bij vrijwel het eerste wak was het raak: een dikke wintervis voor mij op de chattertoad. Een paar tellen later in hetzelfde wak een aanbeet bij Oscar, een vis die helaas niet bleef hangen. Bij mij een paar tellen later hetzelfde verhaal. En een paar wakken verder was het dan Oscar die met een kromme hengel stond: een dikke wintersnoek als resultaat.
Helaas waren de wakken schaars, dus veel verdere mogelijkheden hadden we niet…. Maar toch weer een mooi resultaat en een prima manier om de vervallen snoekbaarsdag toch nog een hele leuke draai te geven!
Daar is dan het eerste verhaal van mij op deze website (beter laat dan nooit overigens, mijn bedoeling was dit verhaal wat eerder te plaatsen maar helaas zit het leven vol verplichtingen maar ook visdagen). Flinke tijd heb ik geschreven voor Metersnoeken, maar het werd tijd dat ik eens wat anders ging doen. De visie van Metersnoeken.nl komt op verschillende plekken niet (meer) overeen met de mijne, en eigenlijk was ik van plan een tijdje alleen maar updates op Facebook te plaatsen wat betreft vangsten. Bezig met een nieuwe uitdaging, en eigenlijk helemaal niet van plan om ‘van plaats te wisselen’ kom ik Frank van Vliet tegen tijdens het roofvisevent in Gouda waar ik met Oscar en Gerald aanwezig ben op de stand van Lureparts. Frank vroeg met of ik het misschien leuk zou vinden om mijn verhalen op Roofvisweb te gaan publiceren, en daar heb ik even over na moeten denken maar uiteindelijk heb ik toch besloten om dit te gaan doen! Daarom de passende titel ‘Een nieuwe start’, want dit verhaal gaat over de start van het nieuwe seizoen en mijn start als auteur hier bij Roofvisweb.
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Eindelijk is het dan weer zo ver, na lang wachten start het vissen op de rovers weer op onze Nederlandse wateren! Vandaag kiezen Oscar en ik ervoor om in de polder te gaan vissen, omdat we daar vaak goede resultaten boeken in de openingsweek. Het zal een warme, vrijwel windstille dag gaan worden en ondanks dat dit niet de allermooiste omstandigheden zijn om te vissen, is het voor de vissers zeer aangenaam.
De dag start echter een klein beetje heiig, en het is nog best fris zo vroeg in de morgen. We starten met het trollen op snoek, en het duurt niet lang of Oscar krijgt een goede aanbeet. Helaas, de eerste aanbeet van het seizoen en de vis schiet los… maar geen paniek: we hebben nog de hele dag de tijd! De tijd verstrijkt, en we horen de spreekwoordelijke krekels op de achtergrond. Een stukje verder komen we nog een overblijfsel van de afgelopen winter tegen. Geen ijs, maar iemands aasvis die gemummificeerd aan een paal hangt. Het ziet er een beetje vreemd uit, we besluiten het ding weg te halen zodat er niks verstrikt kan raken in de lijn.
Langzaam maar zeker komt de wereld in beweging. Auto’s rijden voorbij, witvissers en karpervissers verschijnen aan de waterkant, bepakt en bezakt. De witte pluizen van de bomen vormen een sneeuwlaag op het water, en het wordt heter en heter. We proberen wat dingen uit, en tot twee keer toe krijgen we een aanbeet van een dikke vis, waarbij de vis enkele tellen al kop stotend terug vecht om daarna jammerlijk los te schieten. Het is nu of nooit: wat gaan we doen? We nemen samen de beslissing in te pakken en naar de rivier te gaan. Onderweg komen we nog een witvisser tegen die ons toeroept dat er onder kant steeds een snoek de voorns pakt die hij teruggooit, of wij die misschien even kunnen vangen. Dat klinkt ons als muziek in de oren! Ik kies voor een kleine shadclone in een zilveren kleur, die kan ik mooi in het water laten plonzen en het ding heeft wel iets weg van een voorn. Zo gezegd, zo gedaan en de snoek grijpt hem niet maar komt er heel erg alert achteraan tot bij de boot, om vervolgens weer terug te zwemmen naar de man die hem gewoon weer zijn plekje in ziet nemen bij de oever in het heldere water.
Deze vis laat zich kennelijk dus niet beetnemen! De vis doet exact hetzelfde nog een keertje bij Oscar, ditmaal bij een handgemaakt red-head jerkbaitje. Die krijgen we niet te pakken! We varen nog even naar de kade toe en zien het beest inderdaad gewoon met zijn buikje op de bodem liggen, wachtend op een echte voorn. Helaas! Door naar de trailerhelling en naar huis om van spullen te wisselen. Na een korte pauze en het wisselen van materiaal, zitten we in een mum van tijd op de rivier. Helaas hebben de vele ‘watersporters’ (lees: jetski’s, bayliners en ander spul dat gemaakt is om enkel hard rondjes mee te varen) de weg naar de trailerhelling ook weten te vinden. Ieder zijn ding en meer zal ik er niet over zeggen, maar ik was weer blij dat de boot het water in rolde en we er ver vandaan konden varen.
Eenmaal aangekomen op stek één starten we met verticalen. Al na een paar tellen krijgt Oscar een brute aanbeet en is hij in gevecht met een hele dikke vis. Zijn verticaalhengel gaat hoepeltje krom en zware kopstoten in de diepte doen ons vermoeden dat het om een hele dikke snoekbaars gaat. Eigenlijk al opgetogen door dit feit haal ik de camera al tevoorschijn, waarna de vis van Oscar ineens losschiet… grrrr…. Dat is de derde dikke vis die niet blijft hangen vandaag, niet de mooiste start van het seizoen. De (nieuwe) shad heeft duidelijke beschadigingen van een dikke snoekbaars. We vissen door, en niet veel later is hij er dan: de eerste van het nieuwe seizoen! Je begint met snoeken, vangt niks, dan ga je snoekbaarzen en wat vang je? Inderdaad, een snoek.
De eerste van het seizoen is in ieder geval binnen! En de dieptemeter vertelt ons dat er nog meer te halen valt. We vissen door, en daarna is het weer Oscar die een mooie aanbeet krijgt. Ook ditmaal is het weer een snoek!
Verder verticalen we onszelf een slag in de rondte, maar vangen niets. Werpend met shads verspeel ik nog een leuk snoekbaarsje naast de boot. Daarna gaan we werpen met plugjes, en dat levert me al snel een leuke snoekbaars op die vol overgave over het plugje heen is geschoven.
We kunnen wel stellen dat het taai is vandaag. We proberen nog wat dingen uit, maar helaas zonder resultaat. Er is nog één leuk plekje waar we echt nog even een kijkje moeten nemen, en als het daar niets is stoppen we ermee, morgen weer een dag. Eenmaal daar aangekomen klappen er meermaals roofbleitjes in de keerstroom, dat betekent shad eraf, klein spul eraan en gooien! Al snel komen er kleine roofbleitjes binnenboord, best leuk zo aan een lichte hengel, vooral de aanbeet is mooi. Ook op poppertjes krijgen we aanbeten, maar hengen blijven doen ze niet op die dingen vandaag.
De bleitjes lijken door te krijgen dat er wat aan de hand is, en het klappen in de oppervlakte stopt. Op deze stek en de stekken die volgen vangen we niets meer… tijd om in te pakken, morgen een nieuwe ronden, met geheel nieuwe kansen.
En die nieuwe dag breekt sneller aan dan je wilt! Die wekker is toch altijd vervelend, ook als je een dag gaat vissen. Maar al snel komt de spirit erin, boot de garage uit, daar komt Oscar al aan en hup, weg zijn we weer.
We zijn niet de enigen op de helling, maar wel de eersten. Lekker een dag knallen op het woeste water van de rivier! Ook al staan er 10 trailers, er is plek genoeg voor iedereen, een punt van de grote rivier dat mij heel erg aanspreekt. Terwijl wij wegvaren, komen de volgende mannen alweer aan, en gedurende de dag komen er steeds meer bij. Maar daar hebben wij geen boodschap aan, lekker vissen! De tweede stek die we bezoeken, levert Oscar meteen al een mooie dreun op! Hangen, de eerste van de dag… terwijl Oscar met zijn vis bezig is (met slechts twee meter water onder de boot) krijg ik ook een ram op mijn shad (een relatief grote HM stripes). We hebben nu allebei tegelijk een redelijk forse vis te pakken, wat een start van de dag!
Na deze vangst zetten vissen we lekker verder op deze plek. Visboot na visboot komt met een noodgang voorbij gevaren. We zien mensen stoppen bij een krib, gooien, en weer doorvaren. Een goede tactiek, maar vandaag niet de onze: wij kammen de stekken even lekker verticaal uit en doen dan een paar worpjes bij de kribkop. Om daarna met de stroom mee om de kribkop heen te drijven en ditzelfde weer te gaan doen. Zo komen we bij een volgende stek, waar Oscar een harde aanbeet krijgt op 6 meter diepte, en dat terwijl er hier net nog een andere boot lag! Zo zie je maar dat verschil in tactiek soms het verschil kan maken in vangen of niet vangen (dus ook wel eens in ons nadeel).
Er komen wat meer aanbeten, en wat kleinere vissen zien even de binnenkant van de boot. De typische snoekbaars aanbeten worden dan ineens afgewisseld door een ram van een snoekie op twee meter water. Wat een heerlijke vissen om verticaal te vangen, zelfs van een klein formaat leveren ze leuke sport.
Wat verderop bij een aantal kribben waar we altijd wel een visje kunnen vangen, missen we beiden een stuk of 3 mooie aanbeten. Je krabbelt jezelf op zo’n moment achter je oren en vraagt je af hoe het toch kan dan zo’n harde ram geen vis oplevert! Maar dat hoort erbij en zorgt altijd voor een mooie uitdaging. We gaan weer even werpen met shads en ontdekken een hongerige school baarzen die wel raad blijken te weten met onze kleine shadjes op 14 grams kopjes die de bodem soms amper kunnen halen door de harde stroming gecombineerd met een aanbeet.
Langzaam maar zeker wordt het warm en de zon komt hoger en hoger te staan. Het besef komt dat als het straks echt middag is dat de aanbeten waarschijnlijk een stuk minder talrijk zullen zijn. Toch weten we zo nu en dan nog een mooie vis boven water te toveren, en daar genieten we nog van zolang het kan. De scheepvaart is inmiddels ook aardig op gang gekomen, en je weet gewoon dat het altijd oppassen is op de grote rivier!
Nu begint het echt heel erg warm te worden. Het moment waarop de vissen het meestal af laten weten en je maar beter naar huis kunt gaan. Vaak is de ochtend het best, en dan komt er tegen de avond weer een goede tijd aan terwijl je dan in de middag vaak aan het tobben bent, zeker als het zo zonnig en warm is. Maar het seizoen is nog steeds maar net open en we kunnen nog steeds wel zo nu en dan een hongerig visje vangen.
De hoodie van roofvisweb komt goed van pas tegen de brandende zon in mijn nek en op mijn oren. Het is dan misschien wel warm, maar ik houd hem toch aan om niet levend te verbranden onder deze omstandigheden. Eenmaal aangekomen bij een kribvak waar we vaak wel de nodige snoekbaarzen kunnen vangen, wissel ik eens en pak een oude vertrouwde Goby snack. Ik ben helemaal gek van HM-shads, zo gek dat ik eigenlijk alleen nog maar met HM vis. Maar uiteraard zijn oude favorietjes ook nog steeds erg goed en daar kom je alleen achter als je er eentje aan je speld hangt. Ditmaal levert dit een monsterbaars op die de goby helemaal ‘weggeslagen’ heeft.
Hierna breekt een tijd aan van tobben en zoeken. We weten in principe wel beter, maar toch gaan we koppig door met vissen. We lassen een pauze in bij een kleine zijtak van de rivier waar we de boot even een strandje op trekken en waar Oscar lekker een dutje doet in de boot. Als we weer op het water zijn is het qua vangsten niet beter geworden. We vissen door tot een heel eind in de avond, maar zo mooi als het deze ochtend was, zo mooi wordt het niet meer. Een wijze les denk ik, die ons leert dat we de volgende keer gewoon in moeten pakken en weg moeten wezen als de middagdip komt, de tijd die wij altijd ‘de dooie tijd’ noemen. Hier en daar pakken we nog een kleine snoekbaars, en we vissen onze favoriete stekjes nog even af, en besluiten dan dat het echt welletjes in en trekken de boot weer op de trailer. Het was weer een mooie dag!
En daarmee komt dit eerste roofvisweb-verslag voor mij aan een eind. Hopelijk vond je het leuk om dit verslag te lezen, en dan wordt de volgende uitdaging voor mij om tijd vrij te maken voor de volgende verhalen ;-)
Frans van der Putte
