Vanaf het moment dat ik een jaar of 10 was en mijn eerste telescopische werphengeltje kreeg, was ik verslaafd aan het roofvissen. Vele pluggen, spinners, softbaits, jerkbaits enzovoort zijn er in de afgelopen 13 jaar aangeschaft en verspeeld. Tot zo’n 3,5 jaar geleden was ik een snoekvisser pur sang.
Tekst en foto’s: Rico Stougie en Mischa van den Boom
Toen kwam er iets nieuws in Nederland, genaamd Streetfishing. Dit was compleet nieuw voor mij en moest hier beslist meer van weten. Op een gegeven moment heb ik mij een keer ingeschreven voor een wedstrijd bij mij in de buurt. Totaal onwetend en slecht voorbereid ging ik samen met mijn vaste vismaat meedoen aan deze wedstrijd. Wat ik hier zag en wat ik hier leerde, heeft mijn visserij volledig veranderd. Ze visten met dunne korte hengeltjes, dunne lijntjes, kleine softbaits.. Vooral onze Belgische vrienden lieten goed zien hoe het moest.
Vanaf dit moment is mijn interesse eigenlijk volledig uit gegaan naar de baars en snoekbaarsvisserij. De afgelopen 3,5 jaar en ook nu nog ben ik constant bezig om mij te verdiepen in het vinden van nieuwe mogelijkheden. Of dit nou is op het gebied van stekkenkennis, of van techniek… Alles wat mijn visserij zou kunnen verbeteren, bleef mij interesseren. Zo ben ik sinds een tijd samen met mijn vaste vismaat bezig om ook de vangsten te registreren. Heel simpel, gewoon in een Excel-bestandje!
Wij registreren:
– De gevangen vissoort
– Het aantal geviste uren
– De kleur van het kunstaas
– De weersomstandigheden
– De luchtdruk (!!!)
En nou vooral dat laatste is dus een zeer belangrijk aspect gebleken! In combinatie met andere factoren zoals het weer en ja, zelfs de kleur kunstaas, kun je dus de ideale omstandigheden creëren! Het type water waarop wij vissen is een kanaal met een gemiddelde diepte van zo’n 2,5 meter en met vaak een lichte stroming. Het water is niet te helder, en er groeit her en der wat gele plomp.
Terug naar de luchtdruk… Zoals bekend verandert de luchtdruk vrijwel dagelijks. Zoals je hieronder kunt zien, is dat vrij schommelig.
De dagen waarop de luchtdruk dus ineens omhoog schiet, dát zijn de dagen dat je aan het water moet zijn! De snoekbaars lijkt op deze dagen compleet los te gaan! Wat wij hierbij wel gemerkt hebben, is dat de dagen waarop het iets bewolkter is, dat dat de betere dagen zijn. Als het stralend zonnig weer is, vang je ze uiteraard ook, maar wel beduidend minder. Op de zonnige dagen moet je ze wel echt in de buurt van obstakels zoals bruggen en dergelijke zoeken.
Dus stijgende luchtdruk, beetje bewolkt weer.. Nu de kleur kunstaas.
Ik was er altijd van overtuigd dat je bij donker weer fellere kleuren moest gebruiken en bij helder weer natuurlijke kleuren. Ook dit bleek dus helemaal niet zo te zijn. Juist op die bewolkte dagen ving ik erg goed met natuurlijke kleuren zoals bruin, goud, zilver, wit of combinaties daarvan. De felle kleuren zoals limetreuse of bubblegum deden het dan wel weer erg goed in de avonduren. Het formaat shad wat wij hiervoor gebruiken ligt tussen de 2,75 en 4,5 inch.
Ook het gegeven dat snoekbaars met zonnig weer op diepere stekken ligt, heb ik volledig van de kaart kunnen wissen. Een paar dagen terug.. Warm, zonnig zomerweer, klein beetje wind… Wij gingen bij een kanaal in de buurt baarsjes tikken… Dat ging op zich best aardig, ook een snoekje had zich gemeld. Op een gegeven moment komen wij bij een bruggetje aan die een doorgang bood naar een vrij ondiep slootje van maximaal een meter diep als het niet minder was. Eerste worp van ons beiden leverde een snoekbaars op! Op een meter water met 28 graden in de volle zon!
Maar goed, terug naar de ideale omstandigheden. Wij hebben dus voor ons type water de ideale omstandigheden weten te vinden.. Natuurlijk gelden deze idealen niet voor elk type water. Een rivier of een grote plas kan zomaar weer heel anders zijn. Maar ga je nou voor jezelf eens uitvogelen wat de ideale omstandigheden zijn voor het type water waar jij zelf op vist. Ik zal je zeggen: Je zal, net als wij, voor grote verrassingen komen te staan…
De vrouwen flaneren weer door het straatbeeld, lange benen lonken onder een luchtig jurkje waar de wind vrij spel op heeft. Er is echter een groep mensen op deze aarde die dit niet meemaken, met gegroefde koppen en verweerde handen, shag rokend halen zij onverschillig de schouders op voor wat moeder natuur in petto heeft. Snoekvissers is de benaming van deze stam, zij gaan zomer en winter op pad met de eeuwige drang die beet krijgen heet. Beuken op hengels is het enige wat de donkere frons voor heel even laat verdwijnen. En als je de kans krijgt om dat moment mee te maken dan zal je zien……. dat er geluk en liefde in deze mannen schuilt!
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil
Vroege ochtend en late avond….toptijden.
Aangezien ik de vraag had gesteld op Facebook waar het artikel over moest gaan stemde de meerderheid op welk kunstaas en wat zijn nu goede stekken in de zomer. Want we weten allemaal dat het soms lijkt alsof ze verdwenen zijn in deze tijd van het jaar. Ook ik heb er lange tijd over gedaan om de zomer visserij op snoek succesvol te laten zijn. Natuurlijk zijn de aantallen minder dan in het najaar en de winter maar dubbele cijfers zijn zeker ook in de zomer mogelijk.
Intratuin is geopend!
Waar ik op let in deze tijd van het jaar is dat ik ondiep begin te vissen vroeg in de ochtend en mijn stek dient planten te hebben. Of het nu fontijnkruid of lelievelden zijn dat maakt me niks uit want snoek ligt er zeker. De bedden met fontijnkruid kan je gewoon doorheen vissen met een Grinder, even laten afzakken en in een rechte lijn binnen vissen. Heb je het idee dat er op je water veel op deze manier wordt gevist dan is de volgende truc vaak goed. De Reel Eal van Savage heeft mij al heel veel snoek opgeleverd. Ik gebruik de medium maat met een licht loodkopje van 10 gram met een lange haaksteel en enkele haak. De boot leg ik op de zijde van het plantenbed waar de wind naar toe blaast, op die manier ligt het blad naar mij toe in het water. Nu is het een kwestie van ingooien, 3 tellen laten zaken, de hengel heffen en 3 slagen geven en vervolgens dit spelletje blijven herhalen. Die manier heeft mij prachtige dagen opgeleverd op plekken waar veel gevist wordt met de grinder. Let op: altijd slaan als je denkt dat je vast zit! De eerste paar keer dacht ik ook dat het die rotplanten waren…… tot ik mijn aasje bekeek….beste dikke scheuren!
Mooie zomersnoek op groot kunstaas!
Voor de pompebladen is het een ander verhaal die kan je eingenlijk alleen maar goed aanwerpen. Het beste resultaat heb ik, hoe gek het ook klinkt, met pluggen. Heb het denk ik wel 100 dagen geprobeerd en telkens had ik met pluggen veel meer aanbeten dan met jerks. Het valt op dat simpele aasjes met een flankende actie bij mij de beste resultaten geven. De Storm Flatstick of de Grandma medium doen het echt super. Pas op als je ander aas kiest dat het wel ondiep wil lopen want de stekken die ik vis zijn namelijk meestal 80 of 100 cm diep. Ook de triple PikeFighter 2 m versie doet het wonderbaarlijk goed voor de aantallen maar de grote komen bijna allemaal op de enkeldelige pluggen. Ook trollend is er op deze stekken heel goed te vangen, ik gebruik dan alleen maar ratelpluggen op dit soort stekken, simpelweg omdat een lip veels teveel rotzooi pakt. De Floating Screaming Devil van Spro en de Bill Lewis doen het echt super goed. Dit is tevens ook een goede en snelle manier om de goede plantenstroken van de slechte te scheiden. Deze werkwijze bevalt mij super zo tussen 7.00 tot 11.00 uur en in de late middag vanaf ca. 17.00 uur tot de schemering.
Salmo Hornet 9 strikes Again!
Overdag breng ik mijn dagen in deze tijd trollend door op het diepe want dat is eigenlijk de enige manier om effectief te vissen aangezien ze echt al over the place liggen . Er zijn echter wel 2 duidelijke handvaten die je kan gebruiken om je vangsten te verbeteren. Ik vis namelijk maar 2 zones uit: de diepe kant die het dichtst in de buurt ligt van de plantenbedden en de andere zone is die midden in de vaargeul tussen de pleziervaart in. Door de omwoeling van al die schroeven is het water daar namelijk veel zuurstofrijker en dat vindt de witvis en dus ook de snoek erg prettig. De diepe kant aan de plantenzijde is qua aantallen altijd wat minder maar het formaat maakt dit meer dan goed. Je jaagt dan echt op de dikke dames die mooi aan het talud liggen te chillen!
Strak van het talud geplukt!
Kunstaas keuze voor het trollen op diep water, waar ik het meeste succes mee heb, is de grote Nilsmaster van 25 cm. en de Ernie in diverse maten. De good old PikeFighter 5 meter versie, enkeldelig en de Salmo hornet 9 doen ook vaak super goed mee. Denk er aan dat je beter goede vangers voor een bepaald seizoen maar beter dubbel kan hebben in plaats heel veel mee slepen. Ik begin altijd met bovengenoemde aasjes te vissen, soms willen ze mega groot en andere dagen weer klein zoals de Hornet. En als je er dan meerdere hebt op een bepaald kan je mooi bijzetten en wachten op de knal die komen gaat!
Zeker de grote vissen nu snel drillen en onthaken!
Vrienden denk er aub om met hoge temperaturen snel drillen en onthaken, een hele aparte zet ik nog wel eens op de foto maar dan ook echt supersnel.
Paspoorten…check. Euro’s….check. Woordenboek….check. Wij zijn er helemaal klaar voor….Het avontuur kan gaan beginnen. Het is nog vroeg op een druilige zondag morgen, als Marco Kraal en ik vertrekken vanuit Huizen richting Kiel in Duitsland, om daar de veerpont te nemen richting Göteborg, bestemming: Zweden!
Tekst en foto’s: Rick Stalenhoef
Achter op de trekhaak van Marco’s auto is de trailer gekoppeld met daarop zijn volgepakte Starweld. Geen plekje is onbenut gelaten.
De boot lijkt wel tijdelijk een kleine viswinkel aan boord te hebben. Na een redelijk lange rit, een knappe 6 uur over de Duitse autobaan, komen we aan bij onze eerste reisdoel n.l. Kiel. We zijn prachtig op tijd in de Duitse haven aangekomen, en na een klein uurtje gewacht te hebben krijgen we toestemming om de veerboot op te rijden.
Bij het inchecken krijgen we te horen dat de hut die we geboekt hebben zich op deck 10 bevind. Na een snelle verkenning van de vluchtroutes aan boord, is het tijd geworden voor een kleine versnapering aan de bar. Net als vorig jaar heeft Marco alles geregeld via Raffie van Cordes Travel: de overtocht met Stena Line, de accommodatie en alle vergunningen die nodig zijn. De volgende morgen hoor ik tijdens het afmeren van de veerpont nog net een van de vele kerkklokken die Göteborg rijk is 09:00 uur slaan….niet veel later kunnen we aan het laatste deel van onze heenreis beginnen….het 650 kilometer verderop gelegen Kungsholmen.
Eenmaal daar aangekomen gaat het razend snel….de Starweld glijdt soepel van zijn trailer en maakt voor het eerst kennis met het heldere Zweedse water, de boodschappen worden gedaan bij de plaatselijke kruidenier(Olga), en voordat we het weten zitten we op het balkon onze hengels op te tuigen. Het is nu al feest op deze prachtige locatie terwijl we nog geen hengel hebben uit gegooid…MANN..wat is het hier toch mooi.
Na een wel verdiende nachtrust is het dan zover, alles is klaar, we kunnen het water op…eindelijk!! Het duurt niet lang voordat ik een luide stem over het water hoor gallen, Marco in extase op de voor hem en ons alle bekende manier. Een mooie snoekbaars toont zich aan ons, en net als vorig jaar is de aanbeet weer kei en keihard.
Kort daarna is het ook mijn beurt en krijg ik ook mijn eerste aanbeet op mijn nieuwe Fox Rage vertical jigging hengel. De aanbeet gaat door merg en been. Mijn nieuwe “stokkie” kromt tot bijna in het handvat als deze het gevecht aangaat met een prachtige snoekbaars…..wat is het hier superrrrr!
Omdat het in Zweden in dit gedeelte van het jaar bijna 24 uur per dag licht blijft, delen we de dagen dan ook op in 3 sessies; een ochtend sessie van 06:00 tot 11:00, een middag sessie van 14:00 tot 18:00 en een avond sessie van 21:00 tot na middernacht. Alle sessie leverden veel vis op maar tijdens de avond sessies vingen we toch de grotere vissen.
Vorig jaar kwamen we tijdens ons verblijf erachter, dat hier vroeger op en langs het meer een houtzagerij had gezeten.
Enorme hoeveelheden houten palen verschenen op de diepte meter, en je moest ook erg uitkijken met varen omdat sommige van deze palen nog rechtop in de rivier stonden. De truc was om een cm of 30 boven de bodem te gaan vissen, wat resulteerde in minder verlies van kunstaas en nog hardere aanbeten…! Vissen met een staart dreg was absoluut niet nodig, omdat de snoekbaarzen zo gretig waren dat ze het kunstaas in sommige gevallen echt verslonden.
De Zweedse snoekbaarzen hadden wel favoriete kleuren waar ze gek op waren. We merkten dat de 10 cm lange Zander Pro Shad, in de kleuren “Brownie” en “Black n Lime” toch wel de favorieten waren.
Als we deze trip vergelijken met vorig jaar viel ons wel wat op. Het bleek dat dit jaar de winter in tegen stelling tot vorig jaar erg zacht was geweest. Dat resulteerde dat de vis al eerder dit jaar de rivier op was getrokken om te gaan paaien. Dus waren we iets te laat om de vangsten van vorig jaar te evenaren.
Maar goed…al met al was het een fantastische week……
Volgend jaar gaan we zeker terug naar dit fantastische land!!
Wie mij een beetje kent, weet dat ik graag met zagers vis. Voor wie nu meteen denkt aan zeevissen en paternosters heeft het fout. Een zager, ook wel diver genoemd is een jerkbait die bij het binnen halen naar beneden duikt en aan het einde van zijn duik terug naar boven drijft. Deze review gaat over een van de beste die ik ken: de Big Fork Sandcat.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
Oude vis uit de Glomma.
Deze diver kan je vergelijken met klassieke jerkbaits zoals de Suick, Bobbie Bait en andere panlatten. Daar waar een Suick en Bobbie niet echt uitblinken in fraaie afwerking heeft de Sandcat dat wel. De actie is voor veel mensen een reden om hem te laten hangen. Door een lange haal uit te delen met je hengel trek je als het ware de jerkbait naar beneden. Voorkom dat je gaat tikken zoals je bij een glider doet.
Op een taaie dag toch nog vis op de Sandcat.
Aan het einde van je haal komt de Sandcat omhoog gedreven. Het cederhouten lijf heeft een groot drijfvermogen dus dat gaat redelijk snel. Ondertussen draai je de binnengehaalde lijn op en houd losjes contact met de jerkbait. Door niet te lang te wachten kan je de Sandcat nu nog dieper krijgen als je wilt. Het is dus zelf een beetje te regelen.
Formaat en gewicht.
De Sandcat heb je in 4 maten. 4,5”, 6”, 8” en 10”. Tot dusver heb ik alleen met de 6 en 8 inch gevist. Het kleintje heb ik wel liggen maar dat is meer een jerkbaitje voor op kleinschalig water en daar vind ik gliders beter tot hun recht komen. De 10 inch is een serieus geval. Ik vind hem iets te groot om lekker te vissen.
6 inch Sandcat.8 inch Sandcat.
Het gewicht van de Sandcat is relatief laag omdat hij van cederhout gemaakt is. Goed werpen doet hij dus niet. Ondanks het lage gewicht is het wel raadzaam een wat zwaardere hengel te gebruiken. Die lange haal naar beneden maakt dat je aan het einde van de haal met een kromme hengel staat die recht zal veren en je het contact met je jerkbait kwijt raakt. Iets zwaarder dus. Of je hem nu aan een stang vist, of titanium maakt in het geval van een diver niet veel uit.
De kleinste weegt 1,25 oz, zeg maar 50 gram en de grootste 4 oz, dus ongeveer 120 gram.
Planten
De Sandcat heeft de eigenschap dat hij recht naar beneden duikt en ook weer recht naar boven komt gedreven. Bij andere zagers is dit niet altijd het geval en moet je aan ogen of staarten buigen om hem een beetje recht te laten lopen.
Metervis uit de planten geplukt.
Dat recht lopen is een heel groot pluspunt als je boven de planten vist. Slaat je jerkbait uit van links naar rechts dan pikt hij soms planten op. Doordat de Sandcat dit niet doet duikt hij netjes naar beneden en voel je het wanneer hij met zijn neus de planten raakt. Als je op dat moment stopt met trekken zal de jerkbait schoon naar boven komen. Laat hem dan iets verder stijgen en begin gewoon opnieuw. Haal dan wel minder ver door zodat je de zagende actie er in blijft houden.
In de neus is een lexaan plaatje verwerkt tegen het botsen op harde ondergrond of obstakels. Het cederhout is vrij zacht. De laklaag is redelijk dun. Een dikke laklaag zou de jerkbait een stuk zwaarder maken. Dit in combinatie met de zachte cederhouten body maakt dat als de laklaag eenmaal beschadigd is, de jerkbait snel zal afbladderen. Op zich niet erg. Hij vangt nog steeds maar fraai is het niet. Ruimte voor verbetering dus. Alhoewel? Een afgekloven jerkbait vind ik eigenlijk mooier.
Lexaan plaatje in de neus.
Ook snoekbaars
Naast snoeken hebben ook de snoekbaarzen het niet zo op de Sandcat begrepen. Vlak na de opening als ze nog ondiep op het nest liggen hebben ze het niet begrepen op zo’n zager die ze van boven aanvalt. De aanbeten die je daarbij krijgt zijn gruwelijk hard. Daar gaat je mooi gelakte jerkbait.
In die tijd van het jaar zo met de opkomende planten is het echt een topper. Het meest gebruik ik dan de 6 inch. Op de steeds helderder wordende wateren ga je de snoekbaarzen steeds vaker op die plekken vinden. Zeker vroeg in de ochtend.
Hoofdzakelijk zal het wel snoek zijn wat je er op vangt maar weet je de snoekbaarzen ondiep te liggen dan zou ik hem er toch eens aanknopen. Voor snoek is het een jerkbait die ze zeker nog niet te vaak gezien hebben en dat maakt hem een topper op dressuur water of op momenten dat de vis niet erg wil. Een rustigere presentatie kan dan het verschil maken.
Wat gaat de tijd toch snel…..zo sta je aan het begin van een nieuw roofvis seizoen en amper een paar weken verder is het al volle bak zomer. Nou is die zomer natuurlijk wel erg lekker waarbij we qua weerbeeld ook redelijk verwend worden. Toch zit er wel een nadeel aan al dat mooie weer en dat is de hoge water temperatuur.
Tekst en foto’s: Daniel van der Post
Nou is dat voor de meeste vissen geen probleem echter voor snoek is het een ander verhaal. Die heeft naarmate de water temperatuur stijgt over het algemeen steeds meer tijd nodig om “bij te komen” na het gevecht wat hij/zij is aangegaan nadat deze zich heeft vergrepen aan ons kunstaas. Als je dan een snoek bijna moet reanimeren nadat je hem gevangen hebt zet dit je toch aan het denken….
Voor mezelf hanteer ik dan ook het volgende: zodra de water temperatuur boven de 20 graden Celsius uitkomt vind ik dat te hoog om nog gericht op snoek te vissen.
Kromme hengel door een dikke snoek.
Nou vis ik wel erg graag op deze prachtige rovers en om dit toch zo lang mogelijk te kunnen doen verhuis ik naarmate de water temperatuur stijgt naar grotere wateren om uiteindelijk te eindigen op het Volkerak of Hollands diep/Haringvliet. Qua temperatuur blijft het Volkerak het langst “koel” doordat je daar vrij weinig stroming en voldoende diepere stukken hebt. Die diepere stukken zijn er ook voldoende op het Hollandsdiep/Haringvliet echter ligt de water temperatuur hier toch een paar graden hoger door de invloed van de stroming en het in verbinding staan met oa de Amer en Merwede. De watertemperaturen waar ik vanuit ga zijn aan het oppervlak gemeten door mijn visvinder en het is voor mij puur gissen hoe de water temperatuur is op bijvoorbeeld 8 meter is.
Al zal deze op stromend water waarschijnlijk hoger liggen dan op water met weinig stroming. Met al deze informatie in het achterhoofd pas ik mijn vis sessies hier op aan en ben zodoende de afgelopen weken voornamelijk aan het vissen geweest op de grote wateren die hierboven zijn genoemd. Nou zijn dat zeker niet de makkelijkste wateren om vanuit de kajak te bevissen door de immense oppervlakten waaruit deze wateren bestaan.
Toch trekt dat grote water me wel aangezien er zeer fraaie exemplaren in rondzwemmen en ik het als een uitdaging zie om me nog beperkte stek kennis telkens een klein beetje uit te breiden. Dat dit met ups-and-downs gaat is iets wat er gewoon bij hoort natuurlijk maar dat maakt het dan weer wel des te mooier als je wel een mooie vis weet te foppen of een leuke stek tegenkomt.
Fraaie “Volkerak“ baars.
Zo gebeurde het dat tijdens een aantal ochtend sessies op het Volkerak er verrassend veel baarzen boven kwamen. De snoeken gaven niet thuis tijdens deze sessies maar qua baarzen ging het telkens richting de dubbele cijfers en dat op stekken waar ik normaal slechts een enkele baars vang en juist op stukken die ik normaal overslaat.( vanaf nu dus niet meer) Het waren misschien niet allemaal grote baarzen maar er zaten toch telkens ook diverse 40+ baarzen tussen en die geven toch leuk sport aan licht materiaal. Een sessie op het Hollandsdiep van een tijdje terug zal ik niet gauw vergeten.
Het was rond 0.500 uur dat mijn kajak het water in gleed in een fraaie omgeving met mooie wolkenluchten voor een tripje om eens te kijken wat er te vangen viel op de ondiepere stukken.
Fraaie wolken luchten.
Het plan was om met kleine pluggen vlak langs de planten te varen en dat te doen met de hengel in de hand zodat je nog wat extra actie aan het kunstaas kan geven door te versnellen en/of hem even te laten stilvallen. Deze techniek is vanuit de kajak perfect te hanteren daar je zeer nauwkeurig de taluds met planten kunt volgen. De eerste vis van deze dag was gelijk ook een hele beste. Terwijl ik met de hengel in mijn hand varend langs een talud met planten een beetje aan het “spelen” ben met een Salmo hornet (5cm versie) krijg ik hier een aanbeet op. Aangezien ik toch wat gewicht voelde tijdens de eerste momenten dacht ik bij mezelf: OK, leuke snoek van rond de 80 cm.
Omdat de water temperatuur al vrij hoog lag was het plan om deze vis strak af te drillen zodat deze snel zijn vrijheid weer kon terug krijgen. Trok mijn hengel flink krom en probeerde de vis naar boven te krijgen echter toen werd het al snel duidelijk dat het hier niet om een 80 cm snoek ging maar iets dat een stuk zwaarder en groter was. De dame in kwestie had geen enkele zin om van de bodem af te komen en bleef dan ook bij de bodem terwijl ik toch echt flink in mijn hengel hing.
Na een tijdje zo gestoeid te hebben kwam er dan toch eindelijk schot in de zaak en kon ik deze dame voor het eerst bewonderen. WOW dat is een hele beste. Ze was nog lang niet uitgevochten en er volgde een paar mooie runs ze bleef maar proberen om van die kleine “hornet” af te komen echter slaagde ze daar niet in. Uiteindelijk wat vele minuten later leek maar in werkelijkheid wel zal mee vallen kon ik deze dame eindelijk met de kieuw greep pakken.
Big mama!
Doordat het gevecht want dat was het toch wel een tijdje had geduurd heb ik het foto momentje zo kort mogelijk gehouden en na het opmeten 111 cm!! heb ik haar voorzichtig terug gezet. En het verbaasde me eigenlijk dat ze amper een paar tellen nodig had om bij te komen voordat ze al dusdanig veel kracht had dat ze er krachtig vandoor zwom. Dit in tegenstelling tot diverse kleinere snoeken van afgelopen weken die toch duidelijk meer tijd nodig hadden om op adem te komen. Met de aankomende voorspelde periode met hoge temperaturen zal ik de snoeken voorlopig met rust laten en mijn focus verleggen naar andere rovers op zowel zoet als zout water.
Sinds vorig jaar organiseren Robert vd Kamp ( Visgids Groningen ) en zijn vrouw Marjan ‘Fishing hero 4 a day’. Samen met verschillende jongerenwerk organisaties en hengelsportfederatie Groningen / Drenthe wordt geprobeerd om 32 kinderen een zorgeloze dag te geven. Net als vorig jaar waren er dit jaar weer veel vrijwilligers die hun tijd en boot beschikbaar stelden voor deze dag.
Tekst en foto’s: Willem Zijlstra
Ook aanwezig was Ed Stoop die vele vragen beantwoorde van de enthousiaste kids en met eigen ogen aanschouwde hoeveel plezier zij hadden. RTV Noord deed live verslag op de radio en interviewde hiervoor verschillende vrijwilligers en kinderen om een goede impressie te geven aan de luisteraars.
Er werden verdeeld over de dag verschillende mooie vissen gevangen waaronder een snoekbaars van 80 cm, maar ook een paar snoeken en baarzen werden korte tijd uit het water onttrokken. Jammer genoeg werd het weer in de middag wat slechter maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat alle boten uit het water waren werden de vrijwilligers getrakteerd op een heerlijke maaltijd die er goed inging na een dag op het water.
Ook volgend jaar wordt deze dag weer georganiseerd. Wil je jezelf opgeven als vrijwilliger neem dan even contact op met Robert vd Kamp www.visgidsgroningen.nl, ik verzeker u het is zeker de moeite waard. Omdat foto’s meer zeggen dan woorden hieronder een impressie van deze dag.
Dikbuikige plugjes (crankbaits) zijn zeer goede vangers voor baars en snoek, dat weet iedere roofvisser.
Biggie 3x (bright colors)
De BIGGIE van River2Sea ziet er uit als de meeste andere plugjes, maar als je er mee gaat vissen zal je zien dat de BIGGIE toch anders is. Deze dikbuik plug onderscheidt zich van de rest door zijn:
1. Fast Floating System
2. Swimming Action
Biggie Fast Floater voorstelling.
Fast Floating
Naast zijn luide ratel, bezit de BIGGIE een extreem hoog drijfvermogen. Hierdoor kun je de plug, als je hem langzaam binnen vist, vlak onder het wateroppervlak laten zwemmen.
Bovendien kun je vanwege zijn hoge drijfvermogen, de BIGGIE over obstakels heen sturen.
Stel, de plug zwemt op stenen af. Als je stopt met binnen draaien, komt de BIGGIE snel omhoog over de stenen heen om hierna zijn weg te vervolgen. Kijk maar naar de tekening van onze Pro Staff Marc Hoeben.
Marc’s favoriete baarsplug
Ook als de BIGGIE op een obstakel stuit, zal de plug meestal er vanaf ketsen. Dat komt door de vierkante schoep gecombineerd met zijn unieke hoge drijfvermogen.
Heel effectief is als je het Fast Floating System gebruikt met de Stop and Go methode.
Je vist de BIGGIE binnen, waarna deze de diepte induikt. Als die bijvoorbeeld 50 cm diep loopt, stop je en laat de plug tot vlak onder het wateroppervlak naar boven drijven, om de BIGGIE vervolgens weer de diepte in te sturen. Deze “zagende” zwembeweging is vaak onweerstaanbaar voor de roofvis.
Ook roofblei lust de BIGGIE.
Zwemmende actie
Veel dikbuikige pluggen hebben een vibrerende actie. De BIGGIE heeft een zwemmende actie, waarmee wij bedoelen dat zijn staart hevig heen en weer zwaait. Hierdoor zendt de BIGGIE zware drukgolven uit, die de roofvis verleidt tot een aanval.
Eigenschappen van de BIGGIE:
Model Lengte/gewicht Duikdiepte Winkelprijs
Biggie 57 5,7cm/9g 0-2,5m € 8,95
Biggie 67 6,7cm/16g 0-2,5m € 8,95
We hebben er met z’n allen twee jaar op moeten wachten! Na de sensationele vangst van enkele écht grote ruwe haaien in juli en augustus 2012 door Peet Boogaard uit Steenbergen, waaronder een gewogen vis van 19,06 kilo en een niet gewogen vis van 167 cm (!) die beide nu staan als officieel Nederlands hengelrecord, werd er vorig jaar geen enkele grote ruwe haai gevangen. Tussen de honderden gladde haaitje kwam een enkele tope van rond de meter aan boord, maar de echt tot de verbeelding sprekende vangsten bleven uit.
Foto’s: Frank en Marloes Dekker
Ook dit seizoen is een leger ‘haaienvissers’ met speciaal materiaal in de weer in zowel de Oosterschelde, als in de Voordelta, aan de andere kant van de Stormvloedkering. Tot dusverre kwamen opnieuw enkele juveniele exemplaren boven water, o.a. bij schipper Dré Vriends van ms. Big Marlin. Daarover berichtte ik afgelopen week reeds. Grote exemplaren bleven echter uit…Tot afgelopen zaterdag 12 juli jl. dan!
Frank Dekker – bekend van o.a. het voormalige Zeehengelsport/Penn zeevisteam – vist vanuit de eigen kleine visboot regelmatig samen met zijn vriendin Marloes op gladde haaitjes. Frank werkt actief mee aan de merkexperimenten van Sportvisserij Nederland en is één van de sportvissers die aan boord beschikken over de officiële vismerken en de apparatuur om deze ‘tags’ aan te brengen in de rugvin van de haaitjes. Vorig jaar behoorden Frank en Marloes al tot de hofleveranciers van gemerkte gladde haaitjes, maar een tope wisten zij nog niet eerder te vangen.
Afgelopen zaterdag visten Frank en Marloes bij de kering gericht op gladde haaitjes en pijlstaartrog en hadden speciaal een hengel bijgelegd voor de ruwe haai, met als aas een makreelfilet. Op de zagers vingen zij 10 gladde haaitjes en twee pijlstaartroggen en op de makreel deze schitterende ruwe haai van 149 cm. Met een licht bootstokje leverde dit geweldige sport op. De haai gaf eerst niet echt weerstand; het leek wel alsof hij niet in de gaten had dat hij gehaakt was. Toen hij dit wel in de gaten had, volgde een geweldige run door de slip van wel 50 meter. Het kostte Marloes en Frank veel moeite om de haai uiteindelijk aan boord te krijgen. Het schepnet bleek niet groot genoeg en dus heeft Frank de tope uiteindelijk met de hand aan boord getild.
Van harte proficiat, Frank en Marloes!
Met deze vangst hebben ook jullie beslist geschiedenis geschreven!
Dag 4: Langsjon Een nieuwe dag, een nieuw meer. Langsjon wordt het vandaag. Een langgerekt meer zoals de naam al doet vermoeden. Door een kleine sluis wordt dit meer gescheiden van het gisteren beviste Kyrksjon.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
Potentie genoeg.Vooral kleine jerkbaits doen het goed.
Het waait wat harder dus de vliegenhengel van Frank wordt niet gebruikt. We starten weer redelijk dicht aan de helling maar in tegenstelling tot de vorige dag loopt het niet direct hard. Ik krijg een aanbeet en Frank een volger. We besluiten om wat meer “run and gun” te vissen. Snel verkassen dus als we een stek aangedaan hebben die niets oplevert. Zo lopen we sneller tegen de vis aan. Zo af en toe krijgen we een beet of een volger op onze jerkbaits maar echt wild is het nog niet. Pas halverwege het meer begint het wat harder te lopen. En zonder het echt in de gaten te hebben loopt de teller al naar een vis of 8. Strak tegen de rietstengels vangen we ze weer. Op een enkele plek waar er buiten het riet ook wat begroeiing staat vangen we er ook een paar. De plantengroei is nog niet helemaal ontwikkeld maar als je ze vind, vind je zeker ook snoek.
Fijne huurboot om werpend te vissen.Als je veel vangt kun je al eens experimenteren.
Als we helemaal aan het einde van het meer zijn kunnen we via een smalle doorgang naar het Storsjon meer. Een serieuze slok water, maar wel een met hele mooie stekken. We vinden er een rietkraag met een vrij steil talud er onder dat van 2 naar 5 meter loopt. Een stek om een dikke te vangen. Een paar worpen met mijn Toppie tot tegen het riet en BAM! Een grove vis heeft het kleine jerkbaitje te pakken. Grappig genoeg gaat het kunstaasje rechtop in de bek van de vis staan waardoor hij met zijn bek open zwemt. De dril is desondanks toch nog behoorlijk en na een paar minuten kan ik hem bij de kladden grijpen. Met 95 cm mijn grootste tot nu toe deze vakantie. Een prachtig getekende snoek van het open water.
Mooie donkere vis van diep water.
Aan het einde van de dag gaat de wind liggen en komt de zon er door. Morgen zal het taaier worden. Bij het traileren doen we een vervelende ontdekking. Een van de achterbanden van Franks auto is plat. Gelukkig heeft hij een reservewiel bij zich dus voordat we naar huis kunnen moeten we eerst nog even een band verwisselen. Er blijkt een spijker in te zitten. Daar het reservewiel slechts een zgn “thuiskomer” is zal deze ter plaatse gemaakt moeten worden. Rickard bied gelukkig de oplossing. Vooraan in Hudiksval zit een bandencentrale waar we maandagochtend terecht kunnen. Morgen (zondag) gaan we gewoon vissen!
Dag 5: Storsjon
We besluiten nog een dagje te wagen aan Storsjon en Langsjon. Zoals voorspeld zou het wat taaier gaan worden. Dit omdat we merkten dat de vissen toch al redelijk vroeg gepaaid hadden en langzaamaan uit het ondiepe zouden trekken. De grote snoeken waren in elk geval al weg. Ervaring is nu eenmaal dat je daarvoor echt vroeg in het voorjaar naar Zweden moet. Dit jaar, nu alles veel vroeger is, zijn de vissen ook eerder afgepaaid.
Je zal er maar wonenCreepervis voor Frank.
Als eerste werden de meest succesvolle stekken van de dagen ervoor aangedaan. Ons vermoeden bleek te kloppen. Het windstille weer en het zonnetje maakten dat er nog maar weinig vis op de stekken lag. Als er wat dieper visten kregen we wel af en toe een aanbeet. Naast vissen maakten we ons nuttig door in de GPS een onderwatereiland in kaart te brengen. Een gevaarlijke plek om te varen midden op het meer. Maar ook een potentiële stek voor een echte buffel te vangen. Ik heb iets met onderwatereilanden. Liefst omringd door diep water is het de perfectie pleisterplaats voor grote vissen van het open water die je anders alleen trollend vangt. Gisteren loste ik nog een vis op deze plek. Vandaag, op een volger na is het er stil. Ook hier staat de zon vol het water op te warmen en ik denk dat dat voor de snoeken iets te snel gaat.
Spooks werken perfect.
We verplaatsen ons naar Storsjon, het grote meer. In de doorgang vinden we nog wel wat paaiende vissen maar die liggen te ver in het uitgestrekte riet. Uiteindelijk kan ik er toch nog een paar vangen op een topwater plugje. In het ondiepe tussengebied tussen Langsjon en Strosjon bevinden zich wat kleine eilanden waar rond om wat riet staat. Hier kregen we uiteindelijk toch wel wat aktie op onze topwaters. Met zulke spooks van Illex, Lucky Craft en Xorus is het heel spannend vissen. Je mist er wel eens een vis op maar dat is ook spectaculair. Bovendien krijg je vaak een herkansing.
Bam!
We gaan een stukje verder onder een brug door. Het water stroomt hier het meer uit dus daar is altijd wat te beleven. Er zit enorm veel aasvis in de baai dus er moet ook snoek liggen. En of die er ligt. In een schooltje aasvis zien we een vis het water uit klappen die richting de meter gaat. Een serieuze bak. We gooien de stek goed uit en op de terugweg doen we hem nog een keer aan maar helaas. De vis wilde helaas niet meewerken. Wel vangen we nog een hand vol kleinere vissen.
Terug naar Langsjon dan maar. Langzaamaan richting de helling doen we nog wat stekken aan. Voor ons gevoel is het niet wild maar eigenlijk mogen we niet klagen met 15 vissen. We zijn wat te veel verwend de voorgaande dagen. Wat we ook zien is dat er al veel vis in diep water zit. Als je dit op het ondiepe treft weet je niet wat je meemaakt!
De vis zit al weer in diep water op .
Omdat we morgenavond bezoek krijgen en ons een etentje aangeboden wordt vissen we niet te lang door. We pakken vast wat in want over 2 dagen moeten we vroeg vertrekken. Tegen een uur of 7 gaan we van het water en het wordt uiteindelijk toch weer rond middernacht voordat we in ons mandje kruipen.
Dag 6: De Oostzee
De laatste dag alweer. We zouden het kort houden vandaag. In de eerste plaats omdat we een band moesten laten repareren uiteraard en omdat er aan het einde van de middag een diner op ons stond te wachten.
Voor de beste banden ga je naar Bilmetro in Hudiksval!
Als eerste maar eens achter die band aan. Direct vooraan in Hudiksval zit een niet te missen bandencentrale. Monteur Stefan ging direct aan de slag en amper een kwartier later waren we good to go! Omdat we toch in Hudiksval waren werd er besloten om vandaag de Oostzee aan te doen. Vlug de boot getrailerd en op naar de beoogde stekken. Toch handig als je een laptop bij hebt waar mee je op Google maps je stekken kan zoeken. Een huisje met internet is dan wel makkelijk. Het eerste stuk van de baai bij Hudiksval is wat saai met vooral veel diep water. Het valt me op dat er grote scholen vis in het diepe zitten. Haring? Ik hoop dan maar dat de snoeken zich nog op het ondiepe bevinden.
Het was een eindje varen maar uiteindelijk kwamen we in een gebied met meerdere interessant uitziende baaitjes en vele eilanden. Onderweg daar naar toe passeerden we nog andere hellingen dus we hadden er sneller kunnen zijn. Hoe dan ook, we wilden relaxed vissen op onze laatste dag dus we varen rustig verder, net zo lang toe we iets interessants zien. In het eerste baaitje was het nog niet te wild. Frank kreeg een aanbeet en een volger op een blauwe streamer. Blauw doet het altijd goed in Zweden.
Sterke vissen in de Oostzee.Stevig gebouwd.
De volgende baai dan maar. Hier aangekomen krijg ik al na een paar worpen een loei harde aanbeet. Helaas lost de vis al na een paar tellen. Een van de tanden van de vis zit nog in de jerkbait. Echt groot was de vis niet maar wat een kracht! Hij lag vlak onder de kant in de opening van de baai tussen een paar grote rotsen. Een stukje verder zien we nog een paar volgers. Het begin is er. Naarmate we dus verder naar de eilanden toe gaan krijgen we meer actie. Een paar honderd meter opschuiven en op nieuw proberen. Hier liggen grote met algen begroeide keien in het water. Oppassen met de schroef dus. Ik trim de motor voor alle zekerheid want er staat best wel een redelijke wind. Een paar worpen tussen de stenen en mijn Smitty jerkbait wordt bruut gegrepen. De vis, een mooie 80er blijft maar gaan. Ongekend. Als riviervisser ben ik gewend aan sterke snoeken maar dit heb ik bij mij op de rivier nog niet eens meegemaakt. Dit is een heel ander slag snoeken als op de meren die we hiervoor bevist hebben. Ze zijn lichter van kleur, aangepast aan het leven tussen kelp en de algen op de rotsen. Het lijf van de vissen is ook steviger en een opvallend kleine kop. Ik denk dat ze aangepast zijn aan het leven in het brakke water met de bijbehorende prooivissen en snel groeien.
Als het kan vist Frank met de vlieg.En hij vangt er ook mee.
Ik vang er nog een tussen de stenen en even later mag ook Frank zijn eerste vis van vandaag landen. Strak onder de kant aan de monding van een baai. Aasvis zien we nog niet. Zouden ze soms liggen te wachten op de haringen die in het diepe verblijven. Als die onder de kust komen is het een vreetfestijn van jewelste natuurlijk. Dit vermoeden word s’avonds door visgids Jonny bevestigd. De haringen kunnen hier elk moment arriveren en de snoeken nemen hun positie in.
De Oostzee met haar ruige kusten.
Het loopt al aardig in de middag als ik bij een van de laatste stekken een alles vernietigende aanbeet krijg. Dit is hem! Hij komt al even langszij en ik zie dat het een mooie vis is die wellicht over de meter gaat. De vis neemt in het eerste schot zo maar een run van 15 meter. Ik heb niet mijn zwaarste hengel bij me maar het is toch wel een stevige stok waarmee ik in Nederland al vele grote snoeken de baas ben geweest. Tot 2 keer toe mislukt de handlanding doordat de jerkbait achterstevoren in zijn bek zitten de staart dreg er los bij hangt. Uiteindelijk heb ik hem te pakken. Voor de meter komt hij net een paar cm te kort maar hij gaf een gevecht waar menig metersnoek niet tegenop kan.
Zwaar bevochten negentiger.
Ik besluit nog een stek aan te doen voordat het welletjes is voor vandaag. Deze brengt niet wat het had moeten zijn dus ik laat Frank nog een poging wagen op de stek waar ik in de ochtend die mooie aanbeet kreeg. Ik ruim ondertussen wat op. Een hengel tuig ik nog niet af. Je weet immers nooit. Op de stek aangekomen zien we al snel redelijk wat actieve vis. Ze jagen op iets in een klein baaitje Frank smijt een paar keer met de vlieg en ook ik besluit nog een paar worpen te maken. Dat wordt direct beloond met een kleine snoek. Frank is ondertussen vast komen te zitten achter een rots dus ik onthaak hem snel. Als Frank los is, is het voor mij mooi geweest. Ik pak in. Frank vangt er niets meer bij.
Vandaag was het een beetje zoeken naar de juiste stekken en hebben we redelijk wat tijd verloren met de kapotte band en het zoeken naar plaatsen. Eens we de snoeken gevonden hadden kon het wel hard gaan want we kregen alle actie op slechts een paar honderd meter. Echter met veel eilandjes en baaien heb je dat niet even snel uitgevist. s’Avonds in het huisje wachtte ons een aangename verrassing. Er was voor ons en nog wat andere gasten gekookt in ons huisje.
Kipfilet uit de oven met een kruidige saus, frisse salade met zalm, gekookte aardappelen en een groot stuk appeltaart met vanille saus achteraf. Weggespoeld met een koud biertje kan je de vakantie niet beter afsluiten. Na het eten hebben we de visserij met Rickard en Jonny nog eens goed door genomen en op de waterkaarten aangegeven waar de goede stekken zijn en waar het voorzichtig varen is. De volgende ochtend zetten we de terugreis in. 8 uurtjes rijden tot Gotenburg, nachtje slapen op de boot en dan van Kiel naar huis. Thuis even de vuile was afgooien, nieuwe kleren pakken en de boot aankoppelen voor nog een paar dagen in eigen land. Frank wist nog een boot te winnen in de Predatortour, ik moest het met mindere vangsten doen. Terug in de realiteit dus.
Samenvattend
Het gebied rond Sordellen, of Dellen zoals ze zelf zeggen bied vele mogelijkheden. Zowel op de wateren die direct aan het huisje liggen als in de omgeving. Wij zijn vooral werpende vissers maar met behulp van de beschikbare waterkaarten zijn er zeker mooie plaatsen te vinden waar je ook goed kan trollen. Er zijn plekken die door de forelvissers gemeden worden omdat ze er te veel last krijgen van snoeken. De huurboot is ook zeer geschikt om met meerdere hengels trollend te vissen zoals dat in Zweden gebruikelijk is. Planers en dergelijke zul je wel zelf moeten verzorgen. Ik zou ze zeker meenemen als je wilt trollen. Het is een manier om selectief de grotere vissen van het open water te vangen.
Omdat het wat verder rijden is, is het hier zeer rustig. We hebben in de hele week 2 lokale snoekvissers gezien. Van dressuur is hier geen sprake. Qua vissoorten is het vooral de snoek voor ons geweest. De regenboogforel van Frank beschouwen we als een uitzondering. Ik meen zelfs dat die na verloop van tijd weg trekken. Baars zit er ook en op sommige plaatsen zagen we er regelmatig enkele volgen van ca een centimeter of 30. Snoekbaars zit er ook op deze meren. Ze schijnen nog groot te worden ook. Wij hebben er niet op gevist. De Zweden trollen er hoofdzakelijk op in half water. Het zogenaamde “sharp shooting” staat nog in de kinderschoenen maar dat zou ook moeten werken. Op Kyrksjon zou je ze ook op de voor ons bekende manieren wel kunnen vangen. Dit meer doet wat meer Nederlands aan qua bodem structuur.
De bestemming Sordellen is te boeken bij Cordes Travel (http://cordestravel.nl/zweden/sordellen-zweden-vissen-op-snoek/). Linda en Raffie doen er alles aan om je vakantie zo goed mogelijk te laten verlopen en je van de juiste informatie te voorzien. Mij is de service in elk geval echt heel goed bevallen.
Naast Sordellen zitten er nog tal van andere avontuurlijke bestemmingen in hun pakket voor zoet en zout water en het aanbod wordt nog steeds uitgebreid. Meld je ook even aan voor de nieuwsbrief dan blijf je op de hoogte van interessante visbestemmingen, buitenlandse vangsten én de gezellige Cordes Travel dag.
Na al dat grove snoek snoekgeweld van de vorige keer, nu weer terug bij het subtiele vissen op de snoekbaars in een minder subtiele omgeving. Al in het gesloten seizoen maakte Oscar de afspraak met Fishing guide Johan (http://www.fishingguidejohan.nl) om samen eens een dagje te gaan vissen, en ik kon dan mooi aanhaken omdat Johan over een ruime boot beschikt waar vanuit je met gemak met zijn drieën kunt vissen. Johan beschouw ik als een goede vriend, en de dagen dat we kunnen afspreken zijn dagen om naar uit te kijken. Niet alleen is het een leuke visdag, het is ook nog eens gezellig en er wordt altijd wel een beetje gedold zoals je kan verwachten van ‘jongens onder elkaar’ in één boot.
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
Voor Johan staan zijn gasten centraal (juist, geen klanten maar gasten). En nu zijn Oscar en ik niet bepaald het type visser dat frequent bij een gids in de boot zal stappen: Johans mentaliteit en de manier waarop hij met zijn gasten omgaat is super en ik denk dat als je eens kennis wilt maken met bijvoorbeeld het vissen op de rivier dat je dan bij Johan zeker aan het juiste adres bent.
Op de afgesproken tijd blijkt dat we ons op de verkeerde plaats bevinden. Oscar pleegt een belletje en een paar minuten laten schudden we de hand met Johan en kunnen we bijna het water op. Traileren op de grote rivier kan soms spannend zijn, omdat je rekening moet houden met de scheepvaart en de golven die daarbij horen. Ook het ‘zuigen’ en weer opkomen van het water vaak minuten later nog is iets waar je rekening mee moet houden. Als de kust veilig is rolt het schip van Johan het water in, en dan is het aan mij om de motor te starten en op veilige afstand te blijven dobberen terwijl de boel op slot gezet wordt. Johan en Oscar stappen een paar tellen later in en we zijn op weg! Zo’n woeste plek om te zijn, de drukste scheepvaartroute van West-Europa maar wij voelen ons hier thuis. De stroming, die aparte geur van klei door het lage water, het mysterie van wat er zich onder de wateroppervlakte allemaal afspeelt en de mogelijkheid om allerlei vissoorten te vangen met dat ene aasje plus het feit dat het ook nog eens monster kan zijn: de rivier, een iets om deel van uit te maken.
We komen bij de eerste stek aan, en daar gaan we lekker werpen met shads. Zoals ik al zei staat het water laag en de stroming valt mee. We kunnen prima uit de voeten met 14 gram. Ik zeg ‘we’, maar Oscar vist zwaarder en kiest ook dit keer weer om te starten met de dropshot. Al een paar tellen laten heeft hij de eerste van de dag te pakken! Niet groot maar dat heeft wel eens langer geduurd. De routine van dril, landing, foto’s, onthaken en release volgt.
De vis ligt dus op de stek en ze zijn actief. Uiteraard betekent dat dan niet automatisch dat we er dan ook een aantal gaan vangen, maar de kans is wel aanwezig. Los blijken ze niet echt te zijn kunnen we wel voorzichtig concluderen als we alle drie een worp of twintig verder zijn. Ondergetekende weet een aantal keer een mooie aanbeet uit te lokken en de vis te verspelen of de vis niet eens te haken. Uiteindelijk blijft er dan toch een visje plakken op de HM topper in het meestal favoriete kleurtje limetreuse.
Enkele minuten laten een snoeiharde aanbeet. Het hengeltje gaat lekker krom en voorzichtig denk ik toch wel dat dit een hele dikke is! Eenmaal bij de boot blijkt het geen monster te zijn, maar dan beestje gaf wel prima sport!
Rondom de boot is de roofblei steeds driftig aan het jagen als er een schip passeert. Steeds pakken met name Johan en ik dan snel een roofblei-aasje om te proberen er eentje te foppen. En dat lukt steeds niet! Als de roofbleien weer kalmeren vissen we steeds weer verder op snoekbaars. Op een paar voorzichtige aanbeten na krijgen we verder geen actie meer. De roofblei heb ik wel een klein beetje opgegeven. Daarna besluit een (meteen voelbaar bij de aanbeet) roofblei dat het HM toppertje echt niet alleen voor snoekbaars bedoelt is en schuift er eens even lekker overheen vlak achter de kribkop. Lange tijd blijft de vis diep en vecht hij voor wat hij waard is. Gelukkig kan er altijd maar één van de twee winnen en in dit geval is dat een zeer tevreden visser die deze mooie zeventiger even vast mag houden voor de camera.
Deze stek is mooi, uitgebreid en er ligt vis maar om er nou de hele dag te blijven liggen? Nee, het is tijd om te verkassen en ons geluk elders uit te proberen. Johan stuurt de boot naar de volgende stek, en het is verbazend om te zien hoe ondiep alles nu is met dat lage water. Stekken die normaal stek zijn, kun je nu niet eens bevissen! Maar we blijven ons best doen. Geen aanbeten, of een ‘laffe’ tik, een ‘proevertje’ die heel even hangt… het mag duidelijk zijn dat we de middag naderen. Op een volgende stek worden we wederom verrast door de lage waterstand: het zit zo ingebakken dat een stek een stek is en dan blijkt ineens alles anders te zijn. Oscar weet een aantal baarzen te vangen op deze stek maar voor de rest is het karig.
Op weer een volgende stek is heel erg veel vis zichtbaar op de dieptemeter. Brasems laten slijm achter op hoofd- en onderlijn. Daar liggen vaak ook rovers tussen! Ondanks dat we op de rivier zitten, zijn er zelfs brasems zichtbaar in de oppervlakte. Even later krijgt Johan op 1,5 meter water al verticalende een snoeiharde aanbeet. Enkele tellen laat een vis aan de andere kant van zijn lijn weten het niet eens te zijn met wat er zojuist gebeurd is. En dan ineens plop! Los. Ai wat is dat toch vervelend! Johan denkt er niet te lang over na: dat kan nu eenmaal gebeuren tijdens het vissen. Een kleine twintig minuten later, op weer een andere stek is het Oscar die er een hele sterke vis aan heeft. Een minuut blijft de vis wel hangen (het lijkt wel een kwartier te duren) en de vis is loeisterk. Totdat ‘plop’ ook deze vis losschiet. Waarom?! Frustratie, ongeloof… niet leuk maar wel beter dan helemaal geen aanbeten krijgen. Johan vangt iets later een snoekbaarsje verticalend, en ook ik mag weer een duit in het zakje doen.
We proberen het nog even op de stek waar we gestart zijn, en daar zijn de roofbleien weer volop actief. Net als vanmorgen, willen ze nu ook geen aasje dat speciaal voor hen aangeboden wordt. Maar ook de snoekbaars is nu kalm. Op naar nog een laatste paar stekken, waar we met veel plezier vissen en waar zin en onzin besproken wordt. Een flink eind in de middag al, en als we nog een bijtperiode willen meemaken vandaag zullen we nog een paar uur in ‘de dooie tijd’ moeten door vissen. Dat gaan we niet doen, en breien er een eind aan. Vrouwen en kinderen thuis kunnen het wel waarderen als de jagers zich thuis melden voor het eten, ook al was dat in eerste instantie niet concreet afgesproken. Zo gezegd zo gedaan. Johan bedankt voor een leuke dag en tot snel! We hebben weer genoten.
