Wie mij een beetje kent, weet dat ik graag met zagers vis. Voor wie nu meteen denkt aan zeevissen en paternosters heeft het fout. Een zager, ook wel diver genoemd is een jerkbait die bij het binnen halen naar beneden duikt en aan het einde van zijn duik terug naar boven drijft. Deze review gaat over een van de beste die ik ken: de Big Fork Sandcat.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
Oude vis uit de Glomma.
Deze diver kan je vergelijken met klassieke jerkbaits zoals de Suick, Bobbie Bait en andere panlatten. Daar waar een Suick en Bobbie niet echt uitblinken in fraaie afwerking heeft de Sandcat dat wel. De actie is voor veel mensen een reden om hem te laten hangen. Door een lange haal uit te delen met je hengel trek je als het ware de jerkbait naar beneden. Voorkom dat je gaat tikken zoals je bij een glider doet.
Op een taaie dag toch nog vis op de Sandcat.
Aan het einde van je haal komt de Sandcat omhoog gedreven. Het cederhouten lijf heeft een groot drijfvermogen dus dat gaat redelijk snel. Ondertussen draai je de binnengehaalde lijn op en houd losjes contact met de jerkbait. Door niet te lang te wachten kan je de Sandcat nu nog dieper krijgen als je wilt. Het is dus zelf een beetje te regelen.
Formaat en gewicht.
De Sandcat heb je in 4 maten. 4,5”, 6”, 8” en 10”. Tot dusver heb ik alleen met de 6 en 8 inch gevist. Het kleintje heb ik wel liggen maar dat is meer een jerkbaitje voor op kleinschalig water en daar vind ik gliders beter tot hun recht komen. De 10 inch is een serieus geval. Ik vind hem iets te groot om lekker te vissen.
6 inch Sandcat.8 inch Sandcat.
Het gewicht van de Sandcat is relatief laag omdat hij van cederhout gemaakt is. Goed werpen doet hij dus niet. Ondanks het lage gewicht is het wel raadzaam een wat zwaardere hengel te gebruiken. Die lange haal naar beneden maakt dat je aan het einde van de haal met een kromme hengel staat die recht zal veren en je het contact met je jerkbait kwijt raakt. Iets zwaarder dus. Of je hem nu aan een stang vist, of titanium maakt in het geval van een diver niet veel uit.
De kleinste weegt 1,25 oz, zeg maar 50 gram en de grootste 4 oz, dus ongeveer 120 gram.
Planten
De Sandcat heeft de eigenschap dat hij recht naar beneden duikt en ook weer recht naar boven komt gedreven. Bij andere zagers is dit niet altijd het geval en moet je aan ogen of staarten buigen om hem een beetje recht te laten lopen.
Metervis uit de planten geplukt.
Dat recht lopen is een heel groot pluspunt als je boven de planten vist. Slaat je jerkbait uit van links naar rechts dan pikt hij soms planten op. Doordat de Sandcat dit niet doet duikt hij netjes naar beneden en voel je het wanneer hij met zijn neus de planten raakt. Als je op dat moment stopt met trekken zal de jerkbait schoon naar boven komen. Laat hem dan iets verder stijgen en begin gewoon opnieuw. Haal dan wel minder ver door zodat je de zagende actie er in blijft houden.
In de neus is een lexaan plaatje verwerkt tegen het botsen op harde ondergrond of obstakels. Het cederhout is vrij zacht. De laklaag is redelijk dun. Een dikke laklaag zou de jerkbait een stuk zwaarder maken. Dit in combinatie met de zachte cederhouten body maakt dat als de laklaag eenmaal beschadigd is, de jerkbait snel zal afbladderen. Op zich niet erg. Hij vangt nog steeds maar fraai is het niet. Ruimte voor verbetering dus. Alhoewel? Een afgekloven jerkbait vind ik eigenlijk mooier.
Lexaan plaatje in de neus.
Ook snoekbaars
Naast snoeken hebben ook de snoekbaarzen het niet zo op de Sandcat begrepen. Vlak na de opening als ze nog ondiep op het nest liggen hebben ze het niet begrepen op zo’n zager die ze van boven aanvalt. De aanbeten die je daarbij krijgt zijn gruwelijk hard. Daar gaat je mooi gelakte jerkbait.
In die tijd van het jaar zo met de opkomende planten is het echt een topper. Het meest gebruik ik dan de 6 inch. Op de steeds helderder wordende wateren ga je de snoekbaarzen steeds vaker op die plekken vinden. Zeker vroeg in de ochtend.
Hoofdzakelijk zal het wel snoek zijn wat je er op vangt maar weet je de snoekbaarzen ondiep te liggen dan zou ik hem er toch eens aanknopen. Voor snoek is het een jerkbait die ze zeker nog niet te vaak gezien hebben en dat maakt hem een topper op dressuur water of op momenten dat de vis niet erg wil. Een rustigere presentatie kan dan het verschil maken.
Wat gaat de tijd toch snel…..zo sta je aan het begin van een nieuw roofvis seizoen en amper een paar weken verder is het al volle bak zomer. Nou is die zomer natuurlijk wel erg lekker waarbij we qua weerbeeld ook redelijk verwend worden. Toch zit er wel een nadeel aan al dat mooie weer en dat is de hoge water temperatuur.
Tekst en foto’s: Daniel van der Post
Nou is dat voor de meeste vissen geen probleem echter voor snoek is het een ander verhaal. Die heeft naarmate de water temperatuur stijgt over het algemeen steeds meer tijd nodig om “bij te komen” na het gevecht wat hij/zij is aangegaan nadat deze zich heeft vergrepen aan ons kunstaas. Als je dan een snoek bijna moet reanimeren nadat je hem gevangen hebt zet dit je toch aan het denken….
Voor mezelf hanteer ik dan ook het volgende: zodra de water temperatuur boven de 20 graden Celsius uitkomt vind ik dat te hoog om nog gericht op snoek te vissen.
Kromme hengel door een dikke snoek.
Nou vis ik wel erg graag op deze prachtige rovers en om dit toch zo lang mogelijk te kunnen doen verhuis ik naarmate de water temperatuur stijgt naar grotere wateren om uiteindelijk te eindigen op het Volkerak of Hollands diep/Haringvliet. Qua temperatuur blijft het Volkerak het langst “koel” doordat je daar vrij weinig stroming en voldoende diepere stukken hebt. Die diepere stukken zijn er ook voldoende op het Hollandsdiep/Haringvliet echter ligt de water temperatuur hier toch een paar graden hoger door de invloed van de stroming en het in verbinding staan met oa de Amer en Merwede. De watertemperaturen waar ik vanuit ga zijn aan het oppervlak gemeten door mijn visvinder en het is voor mij puur gissen hoe de water temperatuur is op bijvoorbeeld 8 meter is.
Al zal deze op stromend water waarschijnlijk hoger liggen dan op water met weinig stroming. Met al deze informatie in het achterhoofd pas ik mijn vis sessies hier op aan en ben zodoende de afgelopen weken voornamelijk aan het vissen geweest op de grote wateren die hierboven zijn genoemd. Nou zijn dat zeker niet de makkelijkste wateren om vanuit de kajak te bevissen door de immense oppervlakten waaruit deze wateren bestaan.
Toch trekt dat grote water me wel aangezien er zeer fraaie exemplaren in rondzwemmen en ik het als een uitdaging zie om me nog beperkte stek kennis telkens een klein beetje uit te breiden. Dat dit met ups-and-downs gaat is iets wat er gewoon bij hoort natuurlijk maar dat maakt het dan weer wel des te mooier als je wel een mooie vis weet te foppen of een leuke stek tegenkomt.
Fraaie “Volkerak“ baars.
Zo gebeurde het dat tijdens een aantal ochtend sessies op het Volkerak er verrassend veel baarzen boven kwamen. De snoeken gaven niet thuis tijdens deze sessies maar qua baarzen ging het telkens richting de dubbele cijfers en dat op stekken waar ik normaal slechts een enkele baars vang en juist op stukken die ik normaal overslaat.( vanaf nu dus niet meer) Het waren misschien niet allemaal grote baarzen maar er zaten toch telkens ook diverse 40+ baarzen tussen en die geven toch leuk sport aan licht materiaal. Een sessie op het Hollandsdiep van een tijdje terug zal ik niet gauw vergeten.
Het was rond 0.500 uur dat mijn kajak het water in gleed in een fraaie omgeving met mooie wolkenluchten voor een tripje om eens te kijken wat er te vangen viel op de ondiepere stukken.
Fraaie wolken luchten.
Het plan was om met kleine pluggen vlak langs de planten te varen en dat te doen met de hengel in de hand zodat je nog wat extra actie aan het kunstaas kan geven door te versnellen en/of hem even te laten stilvallen. Deze techniek is vanuit de kajak perfect te hanteren daar je zeer nauwkeurig de taluds met planten kunt volgen. De eerste vis van deze dag was gelijk ook een hele beste. Terwijl ik met de hengel in mijn hand varend langs een talud met planten een beetje aan het “spelen” ben met een Salmo hornet (5cm versie) krijg ik hier een aanbeet op. Aangezien ik toch wat gewicht voelde tijdens de eerste momenten dacht ik bij mezelf: OK, leuke snoek van rond de 80 cm.
Omdat de water temperatuur al vrij hoog lag was het plan om deze vis strak af te drillen zodat deze snel zijn vrijheid weer kon terug krijgen. Trok mijn hengel flink krom en probeerde de vis naar boven te krijgen echter toen werd het al snel duidelijk dat het hier niet om een 80 cm snoek ging maar iets dat een stuk zwaarder en groter was. De dame in kwestie had geen enkele zin om van de bodem af te komen en bleef dan ook bij de bodem terwijl ik toch echt flink in mijn hengel hing.
Na een tijdje zo gestoeid te hebben kwam er dan toch eindelijk schot in de zaak en kon ik deze dame voor het eerst bewonderen. WOW dat is een hele beste. Ze was nog lang niet uitgevochten en er volgde een paar mooie runs ze bleef maar proberen om van die kleine “hornet” af te komen echter slaagde ze daar niet in. Uiteindelijk wat vele minuten later leek maar in werkelijkheid wel zal mee vallen kon ik deze dame eindelijk met de kieuw greep pakken.
Big mama!
Doordat het gevecht want dat was het toch wel een tijdje had geduurd heb ik het foto momentje zo kort mogelijk gehouden en na het opmeten 111 cm!! heb ik haar voorzichtig terug gezet. En het verbaasde me eigenlijk dat ze amper een paar tellen nodig had om bij te komen voordat ze al dusdanig veel kracht had dat ze er krachtig vandoor zwom. Dit in tegenstelling tot diverse kleinere snoeken van afgelopen weken die toch duidelijk meer tijd nodig hadden om op adem te komen. Met de aankomende voorspelde periode met hoge temperaturen zal ik de snoeken voorlopig met rust laten en mijn focus verleggen naar andere rovers op zowel zoet als zout water.
Sinds vorig jaar organiseren Robert vd Kamp ( Visgids Groningen ) en zijn vrouw Marjan ‘Fishing hero 4 a day’. Samen met verschillende jongerenwerk organisaties en hengelsportfederatie Groningen / Drenthe wordt geprobeerd om 32 kinderen een zorgeloze dag te geven. Net als vorig jaar waren er dit jaar weer veel vrijwilligers die hun tijd en boot beschikbaar stelden voor deze dag.
Tekst en foto’s: Willem Zijlstra
Ook aanwezig was Ed Stoop die vele vragen beantwoorde van de enthousiaste kids en met eigen ogen aanschouwde hoeveel plezier zij hadden. RTV Noord deed live verslag op de radio en interviewde hiervoor verschillende vrijwilligers en kinderen om een goede impressie te geven aan de luisteraars.
Er werden verdeeld over de dag verschillende mooie vissen gevangen waaronder een snoekbaars van 80 cm, maar ook een paar snoeken en baarzen werden korte tijd uit het water onttrokken. Jammer genoeg werd het weer in de middag wat slechter maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat alle boten uit het water waren werden de vrijwilligers getrakteerd op een heerlijke maaltijd die er goed inging na een dag op het water.
Ook volgend jaar wordt deze dag weer georganiseerd. Wil je jezelf opgeven als vrijwilliger neem dan even contact op met Robert vd Kamp www.visgidsgroningen.nl, ik verzeker u het is zeker de moeite waard. Omdat foto’s meer zeggen dan woorden hieronder een impressie van deze dag.
Dikbuikige plugjes (crankbaits) zijn zeer goede vangers voor baars en snoek, dat weet iedere roofvisser.
Biggie 3x (bright colors)
De BIGGIE van River2Sea ziet er uit als de meeste andere plugjes, maar als je er mee gaat vissen zal je zien dat de BIGGIE toch anders is. Deze dikbuik plug onderscheidt zich van de rest door zijn:
1. Fast Floating System
2. Swimming Action
Biggie Fast Floater voorstelling.
Fast Floating
Naast zijn luide ratel, bezit de BIGGIE een extreem hoog drijfvermogen. Hierdoor kun je de plug, als je hem langzaam binnen vist, vlak onder het wateroppervlak laten zwemmen.
Bovendien kun je vanwege zijn hoge drijfvermogen, de BIGGIE over obstakels heen sturen.
Stel, de plug zwemt op stenen af. Als je stopt met binnen draaien, komt de BIGGIE snel omhoog over de stenen heen om hierna zijn weg te vervolgen. Kijk maar naar de tekening van onze Pro Staff Marc Hoeben.
Marc’s favoriete baarsplug
Ook als de BIGGIE op een obstakel stuit, zal de plug meestal er vanaf ketsen. Dat komt door de vierkante schoep gecombineerd met zijn unieke hoge drijfvermogen.
Heel effectief is als je het Fast Floating System gebruikt met de Stop and Go methode.
Je vist de BIGGIE binnen, waarna deze de diepte induikt. Als die bijvoorbeeld 50 cm diep loopt, stop je en laat de plug tot vlak onder het wateroppervlak naar boven drijven, om de BIGGIE vervolgens weer de diepte in te sturen. Deze “zagende” zwembeweging is vaak onweerstaanbaar voor de roofvis.
Ook roofblei lust de BIGGIE.
Zwemmende actie
Veel dikbuikige pluggen hebben een vibrerende actie. De BIGGIE heeft een zwemmende actie, waarmee wij bedoelen dat zijn staart hevig heen en weer zwaait. Hierdoor zendt de BIGGIE zware drukgolven uit, die de roofvis verleidt tot een aanval.
Eigenschappen van de BIGGIE:
Model Lengte/gewicht Duikdiepte Winkelprijs
Biggie 57 5,7cm/9g 0-2,5m € 8,95
Biggie 67 6,7cm/16g 0-2,5m € 8,95
We hebben er met z’n allen twee jaar op moeten wachten! Na de sensationele vangst van enkele écht grote ruwe haaien in juli en augustus 2012 door Peet Boogaard uit Steenbergen, waaronder een gewogen vis van 19,06 kilo en een niet gewogen vis van 167 cm (!) die beide nu staan als officieel Nederlands hengelrecord, werd er vorig jaar geen enkele grote ruwe haai gevangen. Tussen de honderden gladde haaitje kwam een enkele tope van rond de meter aan boord, maar de echt tot de verbeelding sprekende vangsten bleven uit.
Foto’s: Frank en Marloes Dekker
Ook dit seizoen is een leger ‘haaienvissers’ met speciaal materiaal in de weer in zowel de Oosterschelde, als in de Voordelta, aan de andere kant van de Stormvloedkering. Tot dusverre kwamen opnieuw enkele juveniele exemplaren boven water, o.a. bij schipper Dré Vriends van ms. Big Marlin. Daarover berichtte ik afgelopen week reeds. Grote exemplaren bleven echter uit…Tot afgelopen zaterdag 12 juli jl. dan!
Frank Dekker – bekend van o.a. het voormalige Zeehengelsport/Penn zeevisteam – vist vanuit de eigen kleine visboot regelmatig samen met zijn vriendin Marloes op gladde haaitjes. Frank werkt actief mee aan de merkexperimenten van Sportvisserij Nederland en is één van de sportvissers die aan boord beschikken over de officiële vismerken en de apparatuur om deze ‘tags’ aan te brengen in de rugvin van de haaitjes. Vorig jaar behoorden Frank en Marloes al tot de hofleveranciers van gemerkte gladde haaitjes, maar een tope wisten zij nog niet eerder te vangen.
Afgelopen zaterdag visten Frank en Marloes bij de kering gericht op gladde haaitjes en pijlstaartrog en hadden speciaal een hengel bijgelegd voor de ruwe haai, met als aas een makreelfilet. Op de zagers vingen zij 10 gladde haaitjes en twee pijlstaartroggen en op de makreel deze schitterende ruwe haai van 149 cm. Met een licht bootstokje leverde dit geweldige sport op. De haai gaf eerst niet echt weerstand; het leek wel alsof hij niet in de gaten had dat hij gehaakt was. Toen hij dit wel in de gaten had, volgde een geweldige run door de slip van wel 50 meter. Het kostte Marloes en Frank veel moeite om de haai uiteindelijk aan boord te krijgen. Het schepnet bleek niet groot genoeg en dus heeft Frank de tope uiteindelijk met de hand aan boord getild.
Van harte proficiat, Frank en Marloes!
Met deze vangst hebben ook jullie beslist geschiedenis geschreven!
Dag 4: Langsjon Een nieuwe dag, een nieuw meer. Langsjon wordt het vandaag. Een langgerekt meer zoals de naam al doet vermoeden. Door een kleine sluis wordt dit meer gescheiden van het gisteren beviste Kyrksjon.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
Potentie genoeg.Vooral kleine jerkbaits doen het goed.
Het waait wat harder dus de vliegenhengel van Frank wordt niet gebruikt. We starten weer redelijk dicht aan de helling maar in tegenstelling tot de vorige dag loopt het niet direct hard. Ik krijg een aanbeet en Frank een volger. We besluiten om wat meer “run and gun” te vissen. Snel verkassen dus als we een stek aangedaan hebben die niets oplevert. Zo lopen we sneller tegen de vis aan. Zo af en toe krijgen we een beet of een volger op onze jerkbaits maar echt wild is het nog niet. Pas halverwege het meer begint het wat harder te lopen. En zonder het echt in de gaten te hebben loopt de teller al naar een vis of 8. Strak tegen de rietstengels vangen we ze weer. Op een enkele plek waar er buiten het riet ook wat begroeiing staat vangen we er ook een paar. De plantengroei is nog niet helemaal ontwikkeld maar als je ze vind, vind je zeker ook snoek.
Fijne huurboot om werpend te vissen.Als je veel vangt kun je al eens experimenteren.
Als we helemaal aan het einde van het meer zijn kunnen we via een smalle doorgang naar het Storsjon meer. Een serieuze slok water, maar wel een met hele mooie stekken. We vinden er een rietkraag met een vrij steil talud er onder dat van 2 naar 5 meter loopt. Een stek om een dikke te vangen. Een paar worpen met mijn Toppie tot tegen het riet en BAM! Een grove vis heeft het kleine jerkbaitje te pakken. Grappig genoeg gaat het kunstaasje rechtop in de bek van de vis staan waardoor hij met zijn bek open zwemt. De dril is desondanks toch nog behoorlijk en na een paar minuten kan ik hem bij de kladden grijpen. Met 95 cm mijn grootste tot nu toe deze vakantie. Een prachtig getekende snoek van het open water.
Mooie donkere vis van diep water.
Aan het einde van de dag gaat de wind liggen en komt de zon er door. Morgen zal het taaier worden. Bij het traileren doen we een vervelende ontdekking. Een van de achterbanden van Franks auto is plat. Gelukkig heeft hij een reservewiel bij zich dus voordat we naar huis kunnen moeten we eerst nog even een band verwisselen. Er blijkt een spijker in te zitten. Daar het reservewiel slechts een zgn “thuiskomer” is zal deze ter plaatse gemaakt moeten worden. Rickard bied gelukkig de oplossing. Vooraan in Hudiksval zit een bandencentrale waar we maandagochtend terecht kunnen. Morgen (zondag) gaan we gewoon vissen!
Dag 5: Storsjon
We besluiten nog een dagje te wagen aan Storsjon en Langsjon. Zoals voorspeld zou het wat taaier gaan worden. Dit omdat we merkten dat de vissen toch al redelijk vroeg gepaaid hadden en langzaamaan uit het ondiepe zouden trekken. De grote snoeken waren in elk geval al weg. Ervaring is nu eenmaal dat je daarvoor echt vroeg in het voorjaar naar Zweden moet. Dit jaar, nu alles veel vroeger is, zijn de vissen ook eerder afgepaaid.
Je zal er maar wonenCreepervis voor Frank.
Als eerste werden de meest succesvolle stekken van de dagen ervoor aangedaan. Ons vermoeden bleek te kloppen. Het windstille weer en het zonnetje maakten dat er nog maar weinig vis op de stekken lag. Als er wat dieper visten kregen we wel af en toe een aanbeet. Naast vissen maakten we ons nuttig door in de GPS een onderwatereiland in kaart te brengen. Een gevaarlijke plek om te varen midden op het meer. Maar ook een potentiële stek voor een echte buffel te vangen. Ik heb iets met onderwatereilanden. Liefst omringd door diep water is het de perfectie pleisterplaats voor grote vissen van het open water die je anders alleen trollend vangt. Gisteren loste ik nog een vis op deze plek. Vandaag, op een volger na is het er stil. Ook hier staat de zon vol het water op te warmen en ik denk dat dat voor de snoeken iets te snel gaat.
Spooks werken perfect.
We verplaatsen ons naar Storsjon, het grote meer. In de doorgang vinden we nog wel wat paaiende vissen maar die liggen te ver in het uitgestrekte riet. Uiteindelijk kan ik er toch nog een paar vangen op een topwater plugje. In het ondiepe tussengebied tussen Langsjon en Strosjon bevinden zich wat kleine eilanden waar rond om wat riet staat. Hier kregen we uiteindelijk toch wel wat aktie op onze topwaters. Met zulke spooks van Illex, Lucky Craft en Xorus is het heel spannend vissen. Je mist er wel eens een vis op maar dat is ook spectaculair. Bovendien krijg je vaak een herkansing.
Bam!
We gaan een stukje verder onder een brug door. Het water stroomt hier het meer uit dus daar is altijd wat te beleven. Er zit enorm veel aasvis in de baai dus er moet ook snoek liggen. En of die er ligt. In een schooltje aasvis zien we een vis het water uit klappen die richting de meter gaat. Een serieuze bak. We gooien de stek goed uit en op de terugweg doen we hem nog een keer aan maar helaas. De vis wilde helaas niet meewerken. Wel vangen we nog een hand vol kleinere vissen.
Terug naar Langsjon dan maar. Langzaamaan richting de helling doen we nog wat stekken aan. Voor ons gevoel is het niet wild maar eigenlijk mogen we niet klagen met 15 vissen. We zijn wat te veel verwend de voorgaande dagen. Wat we ook zien is dat er al veel vis in diep water zit. Als je dit op het ondiepe treft weet je niet wat je meemaakt!
De vis zit al weer in diep water op .
Omdat we morgenavond bezoek krijgen en ons een etentje aangeboden wordt vissen we niet te lang door. We pakken vast wat in want over 2 dagen moeten we vroeg vertrekken. Tegen een uur of 7 gaan we van het water en het wordt uiteindelijk toch weer rond middernacht voordat we in ons mandje kruipen.
Dag 6: De Oostzee
De laatste dag alweer. We zouden het kort houden vandaag. In de eerste plaats omdat we een band moesten laten repareren uiteraard en omdat er aan het einde van de middag een diner op ons stond te wachten.
Voor de beste banden ga je naar Bilmetro in Hudiksval!
Als eerste maar eens achter die band aan. Direct vooraan in Hudiksval zit een niet te missen bandencentrale. Monteur Stefan ging direct aan de slag en amper een kwartier later waren we good to go! Omdat we toch in Hudiksval waren werd er besloten om vandaag de Oostzee aan te doen. Vlug de boot getrailerd en op naar de beoogde stekken. Toch handig als je een laptop bij hebt waar mee je op Google maps je stekken kan zoeken. Een huisje met internet is dan wel makkelijk. Het eerste stuk van de baai bij Hudiksval is wat saai met vooral veel diep water. Het valt me op dat er grote scholen vis in het diepe zitten. Haring? Ik hoop dan maar dat de snoeken zich nog op het ondiepe bevinden.
Het was een eindje varen maar uiteindelijk kwamen we in een gebied met meerdere interessant uitziende baaitjes en vele eilanden. Onderweg daar naar toe passeerden we nog andere hellingen dus we hadden er sneller kunnen zijn. Hoe dan ook, we wilden relaxed vissen op onze laatste dag dus we varen rustig verder, net zo lang toe we iets interessants zien. In het eerste baaitje was het nog niet te wild. Frank kreeg een aanbeet en een volger op een blauwe streamer. Blauw doet het altijd goed in Zweden.
Sterke vissen in de Oostzee.Stevig gebouwd.
De volgende baai dan maar. Hier aangekomen krijg ik al na een paar worpen een loei harde aanbeet. Helaas lost de vis al na een paar tellen. Een van de tanden van de vis zit nog in de jerkbait. Echt groot was de vis niet maar wat een kracht! Hij lag vlak onder de kant in de opening van de baai tussen een paar grote rotsen. Een stukje verder zien we nog een paar volgers. Het begin is er. Naarmate we dus verder naar de eilanden toe gaan krijgen we meer actie. Een paar honderd meter opschuiven en op nieuw proberen. Hier liggen grote met algen begroeide keien in het water. Oppassen met de schroef dus. Ik trim de motor voor alle zekerheid want er staat best wel een redelijke wind. Een paar worpen tussen de stenen en mijn Smitty jerkbait wordt bruut gegrepen. De vis, een mooie 80er blijft maar gaan. Ongekend. Als riviervisser ben ik gewend aan sterke snoeken maar dit heb ik bij mij op de rivier nog niet eens meegemaakt. Dit is een heel ander slag snoeken als op de meren die we hiervoor bevist hebben. Ze zijn lichter van kleur, aangepast aan het leven tussen kelp en de algen op de rotsen. Het lijf van de vissen is ook steviger en een opvallend kleine kop. Ik denk dat ze aangepast zijn aan het leven in het brakke water met de bijbehorende prooivissen en snel groeien.
Als het kan vist Frank met de vlieg.En hij vangt er ook mee.
Ik vang er nog een tussen de stenen en even later mag ook Frank zijn eerste vis van vandaag landen. Strak onder de kant aan de monding van een baai. Aasvis zien we nog niet. Zouden ze soms liggen te wachten op de haringen die in het diepe verblijven. Als die onder de kust komen is het een vreetfestijn van jewelste natuurlijk. Dit vermoeden word s’avonds door visgids Jonny bevestigd. De haringen kunnen hier elk moment arriveren en de snoeken nemen hun positie in.
De Oostzee met haar ruige kusten.
Het loopt al aardig in de middag als ik bij een van de laatste stekken een alles vernietigende aanbeet krijg. Dit is hem! Hij komt al even langszij en ik zie dat het een mooie vis is die wellicht over de meter gaat. De vis neemt in het eerste schot zo maar een run van 15 meter. Ik heb niet mijn zwaarste hengel bij me maar het is toch wel een stevige stok waarmee ik in Nederland al vele grote snoeken de baas ben geweest. Tot 2 keer toe mislukt de handlanding doordat de jerkbait achterstevoren in zijn bek zitten de staart dreg er los bij hangt. Uiteindelijk heb ik hem te pakken. Voor de meter komt hij net een paar cm te kort maar hij gaf een gevecht waar menig metersnoek niet tegenop kan.
Zwaar bevochten negentiger.
Ik besluit nog een stek aan te doen voordat het welletjes is voor vandaag. Deze brengt niet wat het had moeten zijn dus ik laat Frank nog een poging wagen op de stek waar ik in de ochtend die mooie aanbeet kreeg. Ik ruim ondertussen wat op. Een hengel tuig ik nog niet af. Je weet immers nooit. Op de stek aangekomen zien we al snel redelijk wat actieve vis. Ze jagen op iets in een klein baaitje Frank smijt een paar keer met de vlieg en ook ik besluit nog een paar worpen te maken. Dat wordt direct beloond met een kleine snoek. Frank is ondertussen vast komen te zitten achter een rots dus ik onthaak hem snel. Als Frank los is, is het voor mij mooi geweest. Ik pak in. Frank vangt er niets meer bij.
Vandaag was het een beetje zoeken naar de juiste stekken en hebben we redelijk wat tijd verloren met de kapotte band en het zoeken naar plaatsen. Eens we de snoeken gevonden hadden kon het wel hard gaan want we kregen alle actie op slechts een paar honderd meter. Echter met veel eilandjes en baaien heb je dat niet even snel uitgevist. s’Avonds in het huisje wachtte ons een aangename verrassing. Er was voor ons en nog wat andere gasten gekookt in ons huisje.
Kipfilet uit de oven met een kruidige saus, frisse salade met zalm, gekookte aardappelen en een groot stuk appeltaart met vanille saus achteraf. Weggespoeld met een koud biertje kan je de vakantie niet beter afsluiten. Na het eten hebben we de visserij met Rickard en Jonny nog eens goed door genomen en op de waterkaarten aangegeven waar de goede stekken zijn en waar het voorzichtig varen is. De volgende ochtend zetten we de terugreis in. 8 uurtjes rijden tot Gotenburg, nachtje slapen op de boot en dan van Kiel naar huis. Thuis even de vuile was afgooien, nieuwe kleren pakken en de boot aankoppelen voor nog een paar dagen in eigen land. Frank wist nog een boot te winnen in de Predatortour, ik moest het met mindere vangsten doen. Terug in de realiteit dus.
Samenvattend
Het gebied rond Sordellen, of Dellen zoals ze zelf zeggen bied vele mogelijkheden. Zowel op de wateren die direct aan het huisje liggen als in de omgeving. Wij zijn vooral werpende vissers maar met behulp van de beschikbare waterkaarten zijn er zeker mooie plaatsen te vinden waar je ook goed kan trollen. Er zijn plekken die door de forelvissers gemeden worden omdat ze er te veel last krijgen van snoeken. De huurboot is ook zeer geschikt om met meerdere hengels trollend te vissen zoals dat in Zweden gebruikelijk is. Planers en dergelijke zul je wel zelf moeten verzorgen. Ik zou ze zeker meenemen als je wilt trollen. Het is een manier om selectief de grotere vissen van het open water te vangen.
Omdat het wat verder rijden is, is het hier zeer rustig. We hebben in de hele week 2 lokale snoekvissers gezien. Van dressuur is hier geen sprake. Qua vissoorten is het vooral de snoek voor ons geweest. De regenboogforel van Frank beschouwen we als een uitzondering. Ik meen zelfs dat die na verloop van tijd weg trekken. Baars zit er ook en op sommige plaatsen zagen we er regelmatig enkele volgen van ca een centimeter of 30. Snoekbaars zit er ook op deze meren. Ze schijnen nog groot te worden ook. Wij hebben er niet op gevist. De Zweden trollen er hoofdzakelijk op in half water. Het zogenaamde “sharp shooting” staat nog in de kinderschoenen maar dat zou ook moeten werken. Op Kyrksjon zou je ze ook op de voor ons bekende manieren wel kunnen vangen. Dit meer doet wat meer Nederlands aan qua bodem structuur.
De bestemming Sordellen is te boeken bij Cordes Travel (http://cordestravel.nl/zweden/sordellen-zweden-vissen-op-snoek/). Linda en Raffie doen er alles aan om je vakantie zo goed mogelijk te laten verlopen en je van de juiste informatie te voorzien. Mij is de service in elk geval echt heel goed bevallen.
Naast Sordellen zitten er nog tal van andere avontuurlijke bestemmingen in hun pakket voor zoet en zout water en het aanbod wordt nog steeds uitgebreid. Meld je ook even aan voor de nieuwsbrief dan blijf je op de hoogte van interessante visbestemmingen, buitenlandse vangsten én de gezellige Cordes Travel dag.
Na al dat grove snoek snoekgeweld van de vorige keer, nu weer terug bij het subtiele vissen op de snoekbaars in een minder subtiele omgeving. Al in het gesloten seizoen maakte Oscar de afspraak met Fishing guide Johan (http://www.fishingguidejohan.nl) om samen eens een dagje te gaan vissen, en ik kon dan mooi aanhaken omdat Johan over een ruime boot beschikt waar vanuit je met gemak met zijn drieën kunt vissen. Johan beschouw ik als een goede vriend, en de dagen dat we kunnen afspreken zijn dagen om naar uit te kijken. Niet alleen is het een leuke visdag, het is ook nog eens gezellig en er wordt altijd wel een beetje gedold zoals je kan verwachten van ‘jongens onder elkaar’ in één boot.
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
Voor Johan staan zijn gasten centraal (juist, geen klanten maar gasten). En nu zijn Oscar en ik niet bepaald het type visser dat frequent bij een gids in de boot zal stappen: Johans mentaliteit en de manier waarop hij met zijn gasten omgaat is super en ik denk dat als je eens kennis wilt maken met bijvoorbeeld het vissen op de rivier dat je dan bij Johan zeker aan het juiste adres bent.
Op de afgesproken tijd blijkt dat we ons op de verkeerde plaats bevinden. Oscar pleegt een belletje en een paar minuten laten schudden we de hand met Johan en kunnen we bijna het water op. Traileren op de grote rivier kan soms spannend zijn, omdat je rekening moet houden met de scheepvaart en de golven die daarbij horen. Ook het ‘zuigen’ en weer opkomen van het water vaak minuten later nog is iets waar je rekening mee moet houden. Als de kust veilig is rolt het schip van Johan het water in, en dan is het aan mij om de motor te starten en op veilige afstand te blijven dobberen terwijl de boel op slot gezet wordt. Johan en Oscar stappen een paar tellen later in en we zijn op weg! Zo’n woeste plek om te zijn, de drukste scheepvaartroute van West-Europa maar wij voelen ons hier thuis. De stroming, die aparte geur van klei door het lage water, het mysterie van wat er zich onder de wateroppervlakte allemaal afspeelt en de mogelijkheid om allerlei vissoorten te vangen met dat ene aasje plus het feit dat het ook nog eens monster kan zijn: de rivier, een iets om deel van uit te maken.
We komen bij de eerste stek aan, en daar gaan we lekker werpen met shads. Zoals ik al zei staat het water laag en de stroming valt mee. We kunnen prima uit de voeten met 14 gram. Ik zeg ‘we’, maar Oscar vist zwaarder en kiest ook dit keer weer om te starten met de dropshot. Al een paar tellen laten heeft hij de eerste van de dag te pakken! Niet groot maar dat heeft wel eens langer geduurd. De routine van dril, landing, foto’s, onthaken en release volgt.
De vis ligt dus op de stek en ze zijn actief. Uiteraard betekent dat dan niet automatisch dat we er dan ook een aantal gaan vangen, maar de kans is wel aanwezig. Los blijken ze niet echt te zijn kunnen we wel voorzichtig concluderen als we alle drie een worp of twintig verder zijn. Ondergetekende weet een aantal keer een mooie aanbeet uit te lokken en de vis te verspelen of de vis niet eens te haken. Uiteindelijk blijft er dan toch een visje plakken op de HM topper in het meestal favoriete kleurtje limetreuse.
Enkele minuten laten een snoeiharde aanbeet. Het hengeltje gaat lekker krom en voorzichtig denk ik toch wel dat dit een hele dikke is! Eenmaal bij de boot blijkt het geen monster te zijn, maar dan beestje gaf wel prima sport!
Rondom de boot is de roofblei steeds driftig aan het jagen als er een schip passeert. Steeds pakken met name Johan en ik dan snel een roofblei-aasje om te proberen er eentje te foppen. En dat lukt steeds niet! Als de roofbleien weer kalmeren vissen we steeds weer verder op snoekbaars. Op een paar voorzichtige aanbeten na krijgen we verder geen actie meer. De roofblei heb ik wel een klein beetje opgegeven. Daarna besluit een (meteen voelbaar bij de aanbeet) roofblei dat het HM toppertje echt niet alleen voor snoekbaars bedoelt is en schuift er eens even lekker overheen vlak achter de kribkop. Lange tijd blijft de vis diep en vecht hij voor wat hij waard is. Gelukkig kan er altijd maar één van de twee winnen en in dit geval is dat een zeer tevreden visser die deze mooie zeventiger even vast mag houden voor de camera.
Deze stek is mooi, uitgebreid en er ligt vis maar om er nou de hele dag te blijven liggen? Nee, het is tijd om te verkassen en ons geluk elders uit te proberen. Johan stuurt de boot naar de volgende stek, en het is verbazend om te zien hoe ondiep alles nu is met dat lage water. Stekken die normaal stek zijn, kun je nu niet eens bevissen! Maar we blijven ons best doen. Geen aanbeten, of een ‘laffe’ tik, een ‘proevertje’ die heel even hangt… het mag duidelijk zijn dat we de middag naderen. Op een volgende stek worden we wederom verrast door de lage waterstand: het zit zo ingebakken dat een stek een stek is en dan blijkt ineens alles anders te zijn. Oscar weet een aantal baarzen te vangen op deze stek maar voor de rest is het karig.
Op weer een volgende stek is heel erg veel vis zichtbaar op de dieptemeter. Brasems laten slijm achter op hoofd- en onderlijn. Daar liggen vaak ook rovers tussen! Ondanks dat we op de rivier zitten, zijn er zelfs brasems zichtbaar in de oppervlakte. Even later krijgt Johan op 1,5 meter water al verticalende een snoeiharde aanbeet. Enkele tellen laat een vis aan de andere kant van zijn lijn weten het niet eens te zijn met wat er zojuist gebeurd is. En dan ineens plop! Los. Ai wat is dat toch vervelend! Johan denkt er niet te lang over na: dat kan nu eenmaal gebeuren tijdens het vissen. Een kleine twintig minuten later, op weer een andere stek is het Oscar die er een hele sterke vis aan heeft. Een minuut blijft de vis wel hangen (het lijkt wel een kwartier te duren) en de vis is loeisterk. Totdat ‘plop’ ook deze vis losschiet. Waarom?! Frustratie, ongeloof… niet leuk maar wel beter dan helemaal geen aanbeten krijgen. Johan vangt iets later een snoekbaarsje verticalend, en ook ik mag weer een duit in het zakje doen.
We proberen het nog even op de stek waar we gestart zijn, en daar zijn de roofbleien weer volop actief. Net als vanmorgen, willen ze nu ook geen aasje dat speciaal voor hen aangeboden wordt. Maar ook de snoekbaars is nu kalm. Op naar nog een laatste paar stekken, waar we met veel plezier vissen en waar zin en onzin besproken wordt. Een flink eind in de middag al, en als we nog een bijtperiode willen meemaken vandaag zullen we nog een paar uur in ‘de dooie tijd’ moeten door vissen. Dat gaan we niet doen, en breien er een eind aan. Vrouwen en kinderen thuis kunnen het wel waarderen als de jagers zich thuis melden voor het eten, ook al was dat in eerste instantie niet concreet afgesproken. Zo gezegd zo gedaan. Johan bedankt voor een leuke dag en tot snel! We hebben weer genoten.
Sportvisserij Nederland betwist de recent afgegeven vergunning aan een beroepsvisser in het Benedenrivierengebied en stapt naar de rechter!
Een aantal vertegenwoordigers namens de verontruste sportvissers in Made.
Dat was één van de ontwikkelingen die op donderdagavond 3 juli jl. aan de orde kwam, tijdens een door Sportvisserij Zuidwest-Nederland en Sportvisserij Nederland in Made belegde informatieavond met verontruste sportvissers.
Sportvissers in het Benedenrivierengebied worden de laatste jaren geconfronteerd met steeds meer beroepsvisserijactiviteiten op wateren als het Haringvliet en Volkerak. Er verschijnen steeds meer beroepsvisboten en netten en één beroepsvisserijbedrijf, Visserijbedrijf Klop uit Hardinxveld-Giessendam, maakt het daarbij zo bont dat steeds meer sportvissers het bloed van deze visserij dynastie wel kunnen drinken. De sfeer wordt steeds grimmiger en de situatie steeds explosiever…
Het is jarenlang goed gegaan, maar de goede verhouding tussen beroeps- en sportvisserij wankelt.
Het probleem is echter dat de betreffende beroepsvissers – in totaal zijn in het Benedenrivierengebied maar liefst 18 (!) visserijbedrijven actief – in principe het recht aan hun kant hebben. Of beter gezegd: aan hun kant ‘denken’ te hebben, want er vallen wel degelijk beheerskundige én juridische kanttekeningen te maken bij de verleende vergunningen.
In het begin van de jaren ’70 kwam er in geheel Nederland een door de overheid gesteunde ‘splitsing’ van visrechten tot stand. Het basisprincipe was (en is nog steeds!): aal voor het beroep – schubvis voor de sportvisserij.
Het Benedenrivierengebied kent vooral zogenoemde Rijkswateren en daar werden de visrechten volledig in handen gegeven van de georganiseerde sportvisserij, met dien verstande dat de overheid de ‘legitieme rechten’ van de op deze wateren actieve beroepsvissers wilde waarborgen, door een systeem van aan hen door het ministerie toe te kennen ‘Schriftelijke toestemmingen’.
Voor de meeste sportvissers geldt ‘vissen, vangen en terugzetten’.
Dat systeem heeft tientallen jaren vrij geruisloos gewerkt. Het in die tijd uitermate voedselrijke Benedenrivierengebied kende een prima visstand en de aanwezige beroepsvissers richtten zich met name op het vangen van paling en op de zegenvisserij op zogenoemde ‘pootvis’, de in overvloed aanwezige brasem en blankvoorn die door de visserijbedrijven levend werd doorverkocht voor uitzetting in talrijke afgesloten binnenwateren in Nederland en België. Iedereen tevreden, zou je kunnen zeggen.
Maar toen kwam door allerlei oorzaken de aalvisserij onder druk te staan. Eerst speelde de dioxinekwestie, waardoor aal uit het Benedenrivierengebied niet langer ter consumptie op de markt kon worden gebracht en toen de waterkwaliteit beter werd en er geen direct gevaar meer was voor de volksgezondheid, donderde door allerlei (mondiale) oorzaken de aalstand in elkaar.
Dat een beroepsvisser die zijn broodwinning dreigt te verliezen vervolgens andere manieren verzint om geld te verdienen, valt hem niet kwalijk te nemen. De een na de andere beroepsvisser ging zich dus richten op het bevissen van soorten als snoekbaars, snoek en baars en dat bleek uitermate lucratief.
Beroepsvisserij is een gegeven en op zich is daar niets op tegen.
En nu komt het: De door het ministerie afgegeven Schriftelijke Toestemmingen bleken totaal geen beperkende voorwaarden te kennen. Niet in hoeveelheden weg te vangen vis, niet in vismethoden, niet in zonering, niet in tijd. Geen normering, geen registratie, geen controle, niets!
De enige voorwaarde die later werd gesteld is het samen met andere belanghebbenden oprichten van een VBC (Visserij Beheers Commissie) en het opstellen van een zogenoemd Visplan.
Die voorwaarde geldt ook voor de sportvisserij en Sportvisserij Zuidwest-Nederland heeft dan ook jarenlang het voortouw genomen bij de pogingen om te komen tot zo’n VBC. Met medewerking van diverse beroepsvissers, maar het eerder genoemde Visserijbedrijf Klop heeft die vergunningsvoorwaarde voortdurend aan zijn laars gelapt en is domweg niet bereid om mee te werken aan ook maar enige vorm van regulering.
Helaas komt er nu een ander (landelijk) probleem om de hoek kijken: ons oppervlaktewater wordt steeds maar ‘schoner’ en daarmee ook voedselarmer. Dat gaat in een dermate hoog tempo, dat alle deskundigen zich ernstige zorgen maken over de toekomst van alle onderwaterleven, inclusief de vis.
Ook het Benedenrivierengebied kent amper nog aanvoer van broodnodige voedingsstoffen en dat begint duidelijk ook al gevolgen te hebben voor de visstand. Een recent in opdracht van het ministerie uitgevoerd Visserijkundig Onderzoek leverde een biomassa aan vis op van rond de 100 kilo per hectare. Dat is schrikbarend veel minder dan pakweg 10 jaar terug.
De visstand wordt dus door allerlei moeilijk te beïnvloeden factoren steeds maar minder en gelijktijdig neemt de beroepsmatige benutting van die visstand in razend tempo toe. Dat kán alleen maar misgaan! Misgaan zoals dat inmiddels op het IJsselmeer al is gebeurd. Daar valt niets meer te vangen en treedt dus een koude sanering van de beroepsvisserij op. Maar ook de sportvisser heeft op dat IJsselmeer niets meer te zoeken!
In het Benedenrivierengebied dreigt nu hetzelfde te gebeuren, als er niet (direct!) wordt ingegrepen. Eerst dient daartoe de ongebreidelde beroepsvisserij te worden teruggedrongen en gereguleerd. Beroepsvisserij is een gegeven en op zich is er daar ook niets op tegen. Maar er dient verantwoord te worden geoogst, met zicht op de toekomst. Nu wordt het toch al kwetsbare ecosysteem domweg leeg gerost.
Werk aan de winkel dus voor onze nationale belangenbehartiger Sportvisserij Nederland in Bilthoven, maar vooral voor de visrechthebbende in het Benedenrivierengebied, Sportvisserij Zuidwest-Nederland!
Zoals gisteren werd toegelicht, is het tegen het licht houden van de door de overheid verleende Schriftelijke Toestemmingen en het afdwingen van (zware) beperkende maatregelen nu de eerste prioriteit. De eerste stap naar de rechter wordt daarbij op korte termijn gezet.
Daarnaast gaat Sportvisserij Zuidwest-Nederland nu grote haast maken met het inrichten van de vereiste VBC en het opstellen van een Visplan. Willen bepaalde partijen daaraan geen medewerking verlenen, dan is dat maar zo. Dan kunnen die partijen vervolgens immers worden aangesproken op het niet naleven van uitdrukkelijke vergunningsvoorwaarden…
Voor de individuele sportvisser is dit alles wat je noemt zware kost. Die heeft (terecht) geen zin in ambtelijk en juridisch gepraat – die wil zijn visje blijven vangen en niet worden geconfronteerd met volledig met netten leeggeviste kribvakken en door stand want compleet onbevisbare oeverzones.
Onze belangenbehartigers zullen deze klus moeten klaren; daarvoor betalen we immers met ons allen via de verplichte Vispas. Het zal een zware en taaie strijd worden, die waarschijnlijk deels ook voor de rechter zal moeten worden uitgevochten.
Maar ons prachtige Benedenrivierengebied en al die tienduizenden sportvissers die daar hun hobby uitoefenen, verdienen al die inzet ten volle.
Dit voorjaar trokken vismaat Frank Mylle en ik voor 8 dagen naar midden Zweden om wat te pionieren op verschillende wateren. Het werd een geweldige week. De heenreis verliep soepel en tegen het middaguur arriveerde we in Kiel om daar in de avond de ferry naar Gotenburg te pakken. De volgende ochtend rolde we om ca 9:30 uitgerust van de boot en begonnen we fit aan deel 2 van de trip. Op naar het plaatsje Näsviken. Met nog 700km voor de boeg een behoorlijke rit dus. De pitstop op de boot was een mooi rust moment.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
In de avond arriveerden we op de afgesproken plaats en konden we de Jonny “Knossas” Johansson de hand schudden. We volgden hem naar ons verblijf voor de komende dagen alwaar we Rickard Blank ontmoetten. De eigenaar van het huisje. Het huisje was basic maar verder prima in orde. Het bied plaats aan 4 personen dus voor ons 2 was het perfect. We hebben wel beide de gewoonte om nog al veel materiaal mee te nemen dus het was toch wel redelijk vol. Daar bovenop had Frank in de dagen na deze vakantie nog een deelname aan de Predatortour geplant staan dus al het eten en drinken voor de 2e week was ook mee.
Ondiepe baai op Sordellen.
De plannen voor de komende dagen werden doorgesproken met Rickard en Jonny. Als eerste zouden we de voor de deur gelegen meren Sordellen en Noradellen gaan bevissen
Dag 1: Noradellen
Jonny’s schip
Op dag 1 gingen we op pad met de gidsboot van Jonny. Een slagschip van een boot, oorspronkelijk gemaakt om te trollen op forel, zalm en snoek op de bekende Zweedse manier met veel hengels, planerboards, downriggers en wat al niet meer. Voor ons zou het echter een dagje werpend vissen worden. De boot was sinds kort uitgerust met een 114Lb fronttroller dus een driftje maken moest te doen zijn. Als eerste togen we naar een op de waterkaart interessante spot op Noradellen. Een ondieper deel op de waterkaart had thuis onze interesse al gewekt. Veel structuur, onderwatereilanden en ondiepe oeverzones maakte dat we vermoedden dat zich daar de snoeken bevonden. In dit deel van het meer kan je makkelijk een halve week doorbrengen.
Al snel bleek dit te kloppen want ik miste na een paar worpen reeds de eerste vis. Toch duurde het even voordat we de juiste drift aan het maken waren. Zo’n boot van een meter of 7 met een joekel van een motor heb je ook niet zo maar onder controle en er stond best wel wat wind. Frank tekende als eerste voor een snoek op een rubber kikker en kort daarna volgde er nog een baars op een kleine Dexter jerk. Niet veel later mocht ook ik mijn eerste vis verwelkomen op, uiteraard, een Hellpuppie.
Frank pakt de eersteBaars zit er ook
Omdat de beide meren nog al groot zijn besloten we te verkassen. De eerste dagen met de boot van Jonny moesten we optimaal gebruik maken van de 135 PK motor door zoveel mogelijk water te bezichtigen. Het stuk tussen Noradellen en Sordellen werd even aangedaan en ook hier kregen we actie op onze jerkbaits. Het volgende plan was om wat dieper te gaan vissen in de buurt van een drijvende viskwekerij. Altijd interessant. Op de eerste plek die we aandoen heeft Jonny een hoop waypoints gezet in zijn GPS. Allen van gevangen vissen tijdens het trollen. Zouden ze werpend ook te vangen zijn?
Mijn eerste vis van de tripJonny met een mooie vis op een shad
Wat het precies was met de bewuste stek konden we niet zeggen. Op de waterkaart was niets bijzonders te zien en ook de diepte meter gaf niets vreemds aan. Slechts een plateau dat flauw afliep van 8 naar 12 meter. Frank kreeg als eerste een aanbeet op zijn DK shad met een zware loodkop. Hij lost de vis maar vangt er even later toch een. Doordat de boot met een Ipilot geankerd lag konden we de stek perfect uitwerpen. Niet veel later haakte ook Jonny zijn eerste vis op een Westin swimbaitje. Een mooie 90er voor Jonny was de eerste goede vis van de trip. Op het moment dat we willen vertrekken laat ik mijn DK Rumble in het water hangen. Zodra de boot start krijg ik een flauwe aanbeet van een kleine snoek met een halve staart. 1 stek- 3 vissen. Dat belooft wat.
Stuur die snoek maar die je staart er af gebeten heeft.
Op de volgende stekken besluit ik mijn shad te wisselen voor een zware Flatt shad van Sebile. Dit is een loodzware plug die qua actie wat op een ratelaar lijkt maar geen kogels heeft. Slechts een sterke vibratie bij het binnen jiggen. De zwaarste zinkt als een baksteen en kan je gemakkelijk op 20 mt diepte vissen. De snoeken zien er wel wat in want al snel zijn 2 vissen de klos. Ook Jonny ziet er wel wat in. Begrijpelijk want voor wie echt diep wil vissen is dit dé plug! We missen nog een paar aanbeten dus de vis is voor het moment ook diep te vangen.
8 meter diep op de Flatt ShadDonkere vissen op Sordellen
We doen een rondje rond de viskwekerij maar daar komt niets uit dus we besluiten de naast gelegen baai maar eens aan te doen. Hier staat een metertje of 2 water en we verwachten dat er wat vissen zijn blijven hangen na de paai. Weer is het Jonny met zijn swimbaitje die de eerste vis vangt. En weer is het een 90er. Het swimbaitje lijkt wat op, wat ze in Zweden een Lota Lota noemen. Een kwabaal in het Nederlands.
Negentiger voor Jonny op een Westin Swimbait
Daarna is het de beurt aan Frank. Vlak naast de boot wordt zijn kleine Fatso bruut gegrepen en de vis gaat er razendsnel van door. Wat is dit??? Eenmaal terug bij de boot zien we dat het geen snoek is maar een regenboogforel. Ongelooflijk! Die dingen blijven maar gaan. Normaal scheppen we niet snel een vis maar aan zo’n forel zit geen handvat zoals aan aan snoek. Aan boord is hij trouwens opvallend mak! Het blijkt een ontsnapt exemplaar te zijn uit de viskwekerij en hij lijkt zich goed te handhaven. Als we verder vissen zien we er meerde jagen in de baai. Ik wil er ook een vangen! Dat gebeurd niet maar we vangen nog wel een hand vol snoeken bij. Frank met een Pointer van Lucky Craft en ik met een Onduspoon van Sebile. Een lepel die gemakkelijk te vissen is en werpt als een kogel.
Bijzondere bijvangst voor Frank.Spaghetti avondje
Dag 2: Sordellen
Dag 2 is een stuk zonniger maar er staat wel wat meer wind. Op zich niet erg, we zullen ons plan wel trekken. Vandaag is de laatste dag op de gidsboot van Jonny. Als eerste doen we wat ondiepe baaitjes aan nabij het huisje. We verwachten dat zich daar nog vissen bevinden die net afgepaait zijn. We benaderen de baaitjes aan de zonzijde en krijgen al snel de nodige volgers. Weer is het Frank die met zijn Pointer de eerste vissen vangt. Groot zijn ze niet maar aan aangepast licht materiaal geven ze topsport. De vissen lijken een voorkeur te hebben voor de swimbait van Frank. De mijne (ook een Pointer) laten ze liggen. Normaal geloof ik niet zo in kleuren maar het valt nu wel op. Franks aasje lijkt wat op de hier voorkomende Artic Char. Zou dat het zijn?
Gas er op.. Dit swimbaitje moesten ze echt hebben.
We doen nog een aantal plaatsen aan op Sordellen waar het op het eerste gezicht goed moet zijn. Onderwatereilanden, baaitjes waar Jonny eerder al paaiende vis had waar genomen en stukken met veel rotsen. Op een enkele volger na zien we niet veel aktie. Vermoedelijk zijn de vissen al naar dieper water getrokken, getuige onze vangsten gisteren op 10 meter water. Hoe dan ook. De stekken hebben veel potentie en ik denk dat als we een week eerder waren geweest, we er wel wat vis hadden kunnen vangen.
We doen de baai met de forellen nog maar eens aan want we willen vis vangen. De forellen zitten er nog steeds maar moeten nergens van weten. Ook de snoeken laten zich moeilijk vangen. De harde wind maakt dat de boot nét iets te veel wind pakt en te snel gaat driften. Uiteindelijk vangen we toch weer een aantal vissen. Zodra we waterlelies vinden vinden we de snoeken ook. Eigenlijk niets anders dan in Nederland. Het water laat zich in de baaien gemakkelijk lezen en waar je planten verwacht staan ze ook, net als de snoeken.
Onduspoon is perfect te werpen.
Jonny kent zijn plaatsen gelukkig en kan ons zo vertellen waar we moeten zijn. Voor mij is het weer die Sebile lepel vandaag. Lepels zijn een weinig gebruikt kunstaas maar deze Sebile heeft iets wat andere niet hebben. Je kan hem perfect werpen in deze harde wind én hij vist gemakkelijk snel binnen.
Enkele toppers.
Door de harde wind besluiten we tegen 16:00 te stoppen. Jonny moet nog een eind terug met zijn gidsboot en wil ons de meren voor de komende dagen graag ook laten zien. We besluiten langs de trailerhellingen te rijden van de meren Kyrksjon, en Langsjon waar de de komende 3 dagen zullen vissen.
Dag 3: Kyrksjon
Nadat we de hellingen bekeken hebben treffen we bij ons huisje gastheer Rickard aan met de huurboot. Een 5,30 lange polyester met een 30 pk motor. De boot ziet er perfect uit voor de grote wateren hier in de buurt. Rickard had er een extra jerry can benzine bij gedaan en een 100Ah semitractie accu. Zowel voorin als achterop kun je perfect staan om werpend te vissen. Een puntje van kritiek: Rickard had er een meetplank in gelegd die tot 1,10 mt ging. Dat is 20 cm te weinig Rickard!
Oppervlakte kunstaas werkt.
Afijn, we traileren de boot op Kyrksjon en varen de baai van de helling uit. Direct maar beginnen denk ik. Het miezert een beetje maar het is niet koud. Frank start met een grote streamer aan de vliegenhengel en ik met een jerkbait. Al na een paar worpen krijgt Frank een mooie volger. Ook ik krijg even later een volger.
De mooiste manier om een snoek te vangen.
We driften verder de baai in en zien wat snoeken jagen tussen de planten. Ik besluit eens gek te doen en monteer een Dancin’ Raider van Joe Bucher. Een forse spook, eigenlijk voor het grotere water. Echter hier lusten ze hem ook want na een paar worpen vang ik mijn eerste vis op dit meer, Op een topwater nota bene. Naast vliegvissen misschien wel de mooiste manier om een snoek te vangen. Ook Frank pakt zijn eerste vis op de vlieg. We wisselen nog wat van kunstaas maar het staat eigenlijk al vast dat Frank veel met de vlieg zal vissen en ik met allerhande topwaters.
De Hellpuppie kwam ook nog even in actie.
Als we een volgende baai in driften zien we direct veel activiteit van snoek in de kant. We hebben wat nieuwe kikkers mee van Art Baits en die besluiten we eens te testen. Frank haakt de eerste maar die schiet helaas los. Jammer want het was een grotere vis. Ook ik mag een paar meter verder de eerste vis haken. Ongelooflijk maar waar: mijn spinstang breekt. Ik had wat nieuwe spinstangen gemaakt van een dun soort RVS draad. Ongeschikt blijkbaar. Ik knip ze direct allemaal door. Frank weet dan toch nog een mooie vis te vangen op zijn kikker.
Groene snoeken in Kyrksjon.Ze geven niet snel op.
Als we verder driften gaat het in eens hard. Om de paar worpen krijgen we aanbeten. Ik vis met jerkstreamers, poppers, spooks en jerkbaits. Frank houdt het hoofdzakelijk bij zijn vliegenhengel. Het moet haast wel verslavend zijn dat vliegvissen. Omdat ik zelf niet met de vlieg vis, heb ik een soort van jerkstreamer er aan geknoopt. Vismaat Danny Dillen heeft een soort kopje gemaakt waarop je een tubefly op kan zetten en een weedless haak achter kan monteren. Hij is vrijwel probleemloos door de rietstengels en waterplanten te vissen en het haakt nog goed ook!
We verkassen omdat we al even niets meer gezien hebben. Als je veel aanbeten krijgt en het valt even stil begint het al snel op je vertrouwen te werken. We kiezen een op het eerste gezicht minder aantrekkelijke baai uit. Minder riet, minder planten dus ook minder snoek? Iets minder, dat wel maar toch ook hier weer redelijk wat actie. Als Frank er een DK Diver aan doet is het na een paar worpen al bingo. Dit is een betere vis! Na een korte maar stevige dril kan Frank de vis pakken. “Hebbes!” Een mooie stevige vis die 1,01mt op de lat brengt. De dag was al geslaagd maar nu nog veel meer.
Metervis op de DK Diver.
Ik kan er lang over doorgaan maar eigenlijk was het overal kassa. “Hoeveel vissen hebben we nu eigenlijk?“, vraag ik Frank ergens in de middag. “Daarstraks hadden we er 13 maar er zijn er nog wat bij gekomen”. Voor de fun wissel ik nog al snel als ik wat gevangen heb op een bepaald kunstaasje. Ik besluit het verschillende aantal vangers van vandaag maar eens te tellen. Ik kom al op 11 ergens halverwege de middag. Ik besluit dan maar verder te tellen en aan het einde van de dag reken ik uit dat ik er zelf minimaal 21 heb die dag. Frank is iets achter gebleven omdat hij veel met de vlieg gevist heeft maar heeft er ook zeker 15 gevangen.
In Franks eigen kleurtje.
Van alle driften die we gemaakt hebben is er slechts een waar op er geen vis gevangen werd. Alle andere stekken leverden vis op. Niet allemaal groot maar toch een paar vissen gevangen die kort aan de 90 cm kwamen plus een paar grote gezien. Een paar dagen na ons vangen een paar gasten van Jonny en vis van 99cm.
Inmiddels alweer het derde verslag van Frans van der Putte op Roofvisweb. Ditmaal niet over snoekbaarzen op de rivier, maar een geheel andere richting op: een dag en een ochtend op pad met Sean op zoek naar een dikke snoek. Het mooie van vissen op roofvis, is dat je alle kanten op kunt en de mogelijkheden vrijwel eindeloos zijn.
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
Ik ben geen visser die zich helemaal toespitst op één techniek, één water of één vissoort. Al snel leerde ik, dat je gebruik moet maken van wat de omstandigheden je te bieden hebben. Wat doet de wind? Hoe hoog staat het water? Hoe zonnig gaat het worden? Hoe waren de vangsten daar en daar onder deze omstandigheden afgelopen jaren? Soms kan het plannen van een dagje vissen een soort ingewikkelde rekensom zijn, maar soms moet je ook gewoon domweg kiezen om ergens heen te gaan omdat je daar zin in hebt. Deze visdag was voor ons toch wel een rekensom. We zouden naar de benedenrivieren gaan om daar een snoekbaarssessie te gaan houden. De voorspelling was echter dat het windkracht 5 zou gaan waaien, en ook nog eens uit de ‘verkeerde’ hoek. Plan dus op het laatste moment gewijzigd, en dat legde ons geen windeieren.
Nadat ik weer veel te laat ben gaan slapen, deze eerste dag met Sean dit seizoen. Onderweg in alle vroegte zelfs een kleine file, waardoor zoals vrijwel altijd, Sean eerder bij de helling is dan ik. Gelukkig is van ‘wachten op Frans’ gaan sprake, de spullen moeten immers nog even klaargemaakt worden voor de afvaart. De schuit van Sean ligt al snel weer te dobberen met ondergetekende als tijdelijke kapitein terwijl de nodige sloten op de trailer gezet worden en Sean instapt en het roer overneemt. Daar gaan we weer! Als wij met zijn tweeën gaan snoeken, kan het niet anders dan dat er de nodige Lucky Lures aan de spelden gaan. Die krengen zijn gewoon donders goed en als de omstandigheden het toelaten zullen wij maar wat snel naar deze kunstwerkjes grijpen omdat ze gewoon vaak grote vis opleveren en we zijn er helemaal gek van. Goed, genoeg geleuter over materiaal want dat is eigenlijk helemaal niet zo interessant allemaal: het is een vangstverslag en die kant gaan we dan nu ook op.
De wind valt tot nu toe erg mee, zoals wel vaker in de ochtend. De eerste aanbeet laat tamelijk lang op zich wachten. Maar het is Sean die de eerste naar binnen harkt vandaag. Donkere wolken verschijnen aan de horizon. Het gaat niet lang droog blijven. Tijd voor een versnapering om wat energie te krijgen: Sean heeft uit Zweden een blikje blauwe Burn meegenomen, helaas niet verkrijgbaar in Nederland maar dat spul is met toch een partij lekker!
Niet veel later is het weer raak voor Sean, geen grote maar wel nummer twee van de dag. Langzaam maar zeker begint het te spetteren, en daarna goed te regenen. Nooit leuk als je op het water zit! Toch is de moderne technologie daarvoor handig: even snel in de regen de waterdichte smartphone erbij, even kijken op het appje en we weten direct dat het niet lang aan zal houden, die regen. Met een gerust gevoel vissen we verder. Beiden missen we nu een paar mooie aanbeten. Sean haakt een hele zware vis die na een paar tellen gewoon losschiet…. Helaas dat hoort er allemaal weer bij vandaag. Lange tijd vangen we niets totdat Sean er eentje in de kraag vat. Bij de boot blijkt het een zogenaamde ‘two-toner’ te zijn, zoals je wel een vaker ziet bij snoek dat een kwart van de vis een andere kleur heeft. Toch blijft het best bijzonder!
We draaien nu een hoek van het meer op waar de wind vol op staat. Nu kunnen we goed merken dat de voorspelling van de wind wel klopte! We zijn blij dat we niet aan het snoekbaarzen zijn. Nu komt Sean in actie, hij mist twee aanbeten, vangt drie snoeken achter elkaar, verspeelt weer een hele hele zware vis die maar blijft gaan en gaan. Hier moeten we zijn! Ze moeten allemaal zijn Lucky Perch in de kleur natural perch hebben. Aan mijn kant van de boot zijn alleen de spreekwoordelijke krekels te horen, de snoek is partijdig .
Weer regen, nu een echte wolkbreuk. Gelukkig hebben we beiden onze poncho’s bij ons. Het ziet er niet uit, zo’n lange jurk maar hij valt over je knieën en achter je kun je hem over de stoel gooien en als je daar dan ook nog eens een regenbroek onder aan hebt en laarzen, dan blijf je dus compleet droog! We bespreken het feit dat vaak na een dikke regen- of onweersbui, de snoek helemaal los gaat of dat je dan een hele dikke vis kunt vangen. En jawel, na de regen komt zonneschijn maar ook snoek! De aanbeten volgen elkaar op, maar ze blijven niet vaak hangen. Sean haakt een vis maar heeft wat materiaalissues. Ik weet niet meer precies wat, maar volgens mij moest hij er een verse onderlijn aanknopen.
Ik neem het roer even over en terwijl hij bezig is, wordt zijn Lucky Perch weer eens gegrepen, ditmaal in het schroefwater. Uit automatisme grijp ik de hengel, en zet de haak. Sean staat rustig op en neemt de hengel over. “O, het is geen grote.” De vis verzet zich lekker, en begint ineens heel erg veel lijn te nemen. Sean heeft niet veel in te brengen. Misschien is het dan toch wel een grote? Na een paar minuten komt de vis bij de boot. “Zo da’s een aardige kop! Die gaat wel over de 110!” Sean pakt de vis uit het water. “Nou Sean, die gaat wel richting 120!” De haken zitten een beetje link, dus eerst even onthaken en dan meteen maar op de plank. “Wat een rare kronkelstaart!” maar, zelfs met die kronkel in de staart, meet de vis…. 127cm! Zonder die kronkel… was het gewoon een 130 geweest! Sean’s oude PR was ook 127, maar dit is dus eigenlijk een verbetering in onze ogen, ook al is de lengte hetzelfde. Ik schiet een reeks plaatjes, hieronder twee foto’s waarbij op de tweede foto de kronkel heel erg goed te zien is.
Wat een belevenis! Vlug terug, en lang hoeft de vis niet bij te komen of deze zwemt met een krachtige staartslag. We kunnen de kolos nog een tijdje zien ‘staan’ op de bodem, waarna ze wegschiet met een flinke spurt. Wellicht om ooit de 130 te gaan bereiken? Wij zijn er even stil van, wat een verhaal. Die Lucky perch natural perch heeft iets magisch vandaag. We gaan weer lekker verder met vissen, en nu klappen beide hengels van Sean weer krom. Zonder te twijfelen bied hij mij er eentje aan. Ik ben er erg blij mee, het is een cadeautje van 98cm! En dat blijkt later de laatste vis van de dag te zijn.
Vandaag aantallen en een monster in de boot. Helaas moeten we wat vroegen stoppen omdat Sean nog een afspraak heeft. De dag erop zouden we weer op pad gaan, en ditmaal startten we wat vroeger. Voor het gemak blijf ik een nachtje pitten, dan weten we tenminste zeker dat ik niet te laat kom en vroeg op het nest lig. En daar staan we dan, de volgende morgen: nieuwe ronde, nieuwe kansen op hetzelfde meer. De verwachtingen zijn hoog.
Daar waar het gisteren zo goed was, valt nu helemaal niets te halen. We zijn er nu natuurlijk ook een stuk eerder, maar ze doen het gewoon helemaal niet. Dreigende luchten drijven over, en steeds zien we in de verte regenbuien die ons net missen. We gaan op zoek naar nieuwe stekken, en dat doen we uiteraard al trollende. Na enige tijd wordt mijn Esox Blade gegrepen, een krachtpatser van 93cm is het resultaat.
De eerste van de dag, en de zon staat nog niet erg hoog. Het idee is dat we vandaag niet lang op het water zullen zijn, dus kiezen we snel een pad en vissen de meeste interessante stekken af. Het blijft weer lange tijd stil en het regent gelukkig nog steeds niet. Wat later is het Sean die een monsterlijke aanbeet krijgt. Een kolos heeft zijn Lucky Perch gegrepen. De vis neemt lijn, gaat ervandoor en… schiet los. Even later hetzelfde. Bah bah wat een pech! Tot overmaat van ramp komt er nu een dikke vette regenbui aan denderen. We doen onze regenkleding weer aan, en het begint te hozen en te hozen. Ongelooflijk wat een water komen er uit de lucht. Alles is zeik en zeiknat, bah! Als het stopt met regenen zijn we als een kind zo blij. Pff dat is niet leuk zeg om dan midden op het water te zitten! Een uur gaat voorbij. Een paar aanbeten volgen maar niets blijft hangen. En jawel hoor, daar komt weer zo’n regenbui aan en daar zitten we weer een half uur in de stortregen. Inmiddels is de tijd voorbij gevlogen en blijft het alleen nog bij die ene vis.
We gaan weer trollend naar een andere stek toe, en na een uurtje krijg ik dan toch nog een aanbeet op de Esox V2. Een slanke vis die goed vecht, en op de plank toch nog tot 103cm komt. Het wordt de afsluiter van de dag.
Rond half twaalf ligt de boot weer op de trailer en blikken we nog even terug op wat memorabele momenten. Monster in de boot gehad, maar zeker ook monsters verspeeld afgelopen twee dagen. Dit doen we snel nog een keertje over! Maar dan zonder stortregen en zonder die vervelende losschieters…
