Daar is dan het eerste verhaal van mij op deze website (beter laat dan nooit overigens, mijn bedoeling was dit verhaal wat eerder te plaatsen maar helaas zit het leven vol verplichtingen maar ook visdagen). Flinke tijd heb ik geschreven voor Metersnoeken, maar het werd tijd dat ik eens wat anders ging doen. De visie van Metersnoeken.nl komt op verschillende plekken niet (meer) overeen met de mijne, en eigenlijk was ik van plan een tijdje alleen maar updates op Facebook te plaatsen wat betreft vangsten. Bezig met een nieuwe uitdaging, en eigenlijk helemaal niet van plan om ‘van plaats te wisselen’ kom ik Frank van Vliet tegen tijdens het roofvisevent in Gouda waar ik met Oscar en Gerald aanwezig ben op de stand van Lureparts. Frank vroeg met of ik het misschien leuk zou vinden om mijn verhalen op Roofvisweb te gaan publiceren, en daar heb ik even over na moeten denken maar uiteindelijk heb ik toch besloten om dit te gaan doen! Daarom de passende titel ‘Een nieuwe start’, want dit verhaal gaat over de start van het nieuwe seizoen en mijn start als auteur hier bij Roofvisweb.
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Eindelijk is het dan weer zo ver, na lang wachten start het vissen op de rovers weer op onze Nederlandse wateren! Vandaag kiezen Oscar en ik ervoor om in de polder te gaan vissen, omdat we daar vaak goede resultaten boeken in de openingsweek. Het zal een warme, vrijwel windstille dag gaan worden en ondanks dat dit niet de allermooiste omstandigheden zijn om te vissen, is het voor de vissers zeer aangenaam.
De dag start echter een klein beetje heiig, en het is nog best fris zo vroeg in de morgen. We starten met het trollen op snoek, en het duurt niet lang of Oscar krijgt een goede aanbeet. Helaas, de eerste aanbeet van het seizoen en de vis schiet los… maar geen paniek: we hebben nog de hele dag de tijd! De tijd verstrijkt, en we horen de spreekwoordelijke krekels op de achtergrond. Een stukje verder komen we nog een overblijfsel van de afgelopen winter tegen. Geen ijs, maar iemands aasvis die gemummificeerd aan een paal hangt. Het ziet er een beetje vreemd uit, we besluiten het ding weg te halen zodat er niks verstrikt kan raken in de lijn.
Langzaam maar zeker komt de wereld in beweging. Auto’s rijden voorbij, witvissers en karpervissers verschijnen aan de waterkant, bepakt en bezakt. De witte pluizen van de bomen vormen een sneeuwlaag op het water, en het wordt heter en heter. We proberen wat dingen uit, en tot twee keer toe krijgen we een aanbeet van een dikke vis, waarbij de vis enkele tellen al kop stotend terug vecht om daarna jammerlijk los te schieten. Het is nu of nooit: wat gaan we doen? We nemen samen de beslissing in te pakken en naar de rivier te gaan. Onderweg komen we nog een witvisser tegen die ons toeroept dat er onder kant steeds een snoek de voorns pakt die hij teruggooit, of wij die misschien even kunnen vangen. Dat klinkt ons als muziek in de oren! Ik kies voor een kleine shadclone in een zilveren kleur, die kan ik mooi in het water laten plonzen en het ding heeft wel iets weg van een voorn. Zo gezegd, zo gedaan en de snoek grijpt hem niet maar komt er heel erg alert achteraan tot bij de boot, om vervolgens weer terug te zwemmen naar de man die hem gewoon weer zijn plekje in ziet nemen bij de oever in het heldere water.
Deze vis laat zich kennelijk dus niet beetnemen! De vis doet exact hetzelfde nog een keertje bij Oscar, ditmaal bij een handgemaakt red-head jerkbaitje. Die krijgen we niet te pakken! We varen nog even naar de kade toe en zien het beest inderdaad gewoon met zijn buikje op de bodem liggen, wachtend op een echte voorn. Helaas! Door naar de trailerhelling en naar huis om van spullen te wisselen. Na een korte pauze en het wisselen van materiaal, zitten we in een mum van tijd op de rivier. Helaas hebben de vele ‘watersporters’ (lees: jetski’s, bayliners en ander spul dat gemaakt is om enkel hard rondjes mee te varen) de weg naar de trailerhelling ook weten te vinden. Ieder zijn ding en meer zal ik er niet over zeggen, maar ik was weer blij dat de boot het water in rolde en we er ver vandaan konden varen.
Eenmaal aangekomen op stek één starten we met verticalen. Al na een paar tellen krijgt Oscar een brute aanbeet en is hij in gevecht met een hele dikke vis. Zijn verticaalhengel gaat hoepeltje krom en zware kopstoten in de diepte doen ons vermoeden dat het om een hele dikke snoekbaars gaat. Eigenlijk al opgetogen door dit feit haal ik de camera al tevoorschijn, waarna de vis van Oscar ineens losschiet… grrrr…. Dat is de derde dikke vis die niet blijft hangen vandaag, niet de mooiste start van het seizoen. De (nieuwe) shad heeft duidelijke beschadigingen van een dikke snoekbaars. We vissen door, en niet veel later is hij er dan: de eerste van het nieuwe seizoen! Je begint met snoeken, vangt niks, dan ga je snoekbaarzen en wat vang je? Inderdaad, een snoek.
De eerste van het seizoen is in ieder geval binnen! En de dieptemeter vertelt ons dat er nog meer te halen valt. We vissen door, en daarna is het weer Oscar die een mooie aanbeet krijgt. Ook ditmaal is het weer een snoek!
Verder verticalen we onszelf een slag in de rondte, maar vangen niets. Werpend met shads verspeel ik nog een leuk snoekbaarsje naast de boot. Daarna gaan we werpen met plugjes, en dat levert me al snel een leuke snoekbaars op die vol overgave over het plugje heen is geschoven.
We kunnen wel stellen dat het taai is vandaag. We proberen nog wat dingen uit, maar helaas zonder resultaat. Er is nog één leuk plekje waar we echt nog even een kijkje moeten nemen, en als het daar niets is stoppen we ermee, morgen weer een dag. Eenmaal daar aangekomen klappen er meermaals roofbleitjes in de keerstroom, dat betekent shad eraf, klein spul eraan en gooien! Al snel komen er kleine roofbleitjes binnenboord, best leuk zo aan een lichte hengel, vooral de aanbeet is mooi. Ook op poppertjes krijgen we aanbeten, maar hengen blijven doen ze niet op die dingen vandaag.
De bleitjes lijken door te krijgen dat er wat aan de hand is, en het klappen in de oppervlakte stopt. Op deze stek en de stekken die volgen vangen we niets meer… tijd om in te pakken, morgen een nieuwe ronden, met geheel nieuwe kansen.
En die nieuwe dag breekt sneller aan dan je wilt! Die wekker is toch altijd vervelend, ook als je een dag gaat vissen. Maar al snel komt de spirit erin, boot de garage uit, daar komt Oscar al aan en hup, weg zijn we weer.
We zijn niet de enigen op de helling, maar wel de eersten. Lekker een dag knallen op het woeste water van de rivier! Ook al staan er 10 trailers, er is plek genoeg voor iedereen, een punt van de grote rivier dat mij heel erg aanspreekt. Terwijl wij wegvaren, komen de volgende mannen alweer aan, en gedurende de dag komen er steeds meer bij. Maar daar hebben wij geen boodschap aan, lekker vissen! De tweede stek die we bezoeken, levert Oscar meteen al een mooie dreun op! Hangen, de eerste van de dag… terwijl Oscar met zijn vis bezig is (met slechts twee meter water onder de boot) krijg ik ook een ram op mijn shad (een relatief grote HM stripes). We hebben nu allebei tegelijk een redelijk forse vis te pakken, wat een start van de dag!
Na deze vangst zetten vissen we lekker verder op deze plek. Visboot na visboot komt met een noodgang voorbij gevaren. We zien mensen stoppen bij een krib, gooien, en weer doorvaren. Een goede tactiek, maar vandaag niet de onze: wij kammen de stekken even lekker verticaal uit en doen dan een paar worpjes bij de kribkop. Om daarna met de stroom mee om de kribkop heen te drijven en ditzelfde weer te gaan doen. Zo komen we bij een volgende stek, waar Oscar een harde aanbeet krijgt op 6 meter diepte, en dat terwijl er hier net nog een andere boot lag! Zo zie je maar dat verschil in tactiek soms het verschil kan maken in vangen of niet vangen (dus ook wel eens in ons nadeel).
Er komen wat meer aanbeten, en wat kleinere vissen zien even de binnenkant van de boot. De typische snoekbaars aanbeten worden dan ineens afgewisseld door een ram van een snoekie op twee meter water. Wat een heerlijke vissen om verticaal te vangen, zelfs van een klein formaat leveren ze leuke sport.
Wat verderop bij een aantal kribben waar we altijd wel een visje kunnen vangen, missen we beiden een stuk of 3 mooie aanbeten. Je krabbelt jezelf op zo’n moment achter je oren en vraagt je af hoe het toch kan dan zo’n harde ram geen vis oplevert! Maar dat hoort erbij en zorgt altijd voor een mooie uitdaging. We gaan weer even werpen met shads en ontdekken een hongerige school baarzen die wel raad blijken te weten met onze kleine shadjes op 14 grams kopjes die de bodem soms amper kunnen halen door de harde stroming gecombineerd met een aanbeet.
Langzaam maar zeker wordt het warm en de zon komt hoger en hoger te staan. Het besef komt dat als het straks echt middag is dat de aanbeten waarschijnlijk een stuk minder talrijk zullen zijn. Toch weten we zo nu en dan nog een mooie vis boven water te toveren, en daar genieten we nog van zolang het kan. De scheepvaart is inmiddels ook aardig op gang gekomen, en je weet gewoon dat het altijd oppassen is op de grote rivier!
Nu begint het echt heel erg warm te worden. Het moment waarop de vissen het meestal af laten weten en je maar beter naar huis kunt gaan. Vaak is de ochtend het best, en dan komt er tegen de avond weer een goede tijd aan terwijl je dan in de middag vaak aan het tobben bent, zeker als het zo zonnig en warm is. Maar het seizoen is nog steeds maar net open en we kunnen nog steeds wel zo nu en dan een hongerig visje vangen.
De hoodie van roofvisweb komt goed van pas tegen de brandende zon in mijn nek en op mijn oren. Het is dan misschien wel warm, maar ik houd hem toch aan om niet levend te verbranden onder deze omstandigheden. Eenmaal aangekomen bij een kribvak waar we vaak wel de nodige snoekbaarzen kunnen vangen, wissel ik eens en pak een oude vertrouwde Goby snack. Ik ben helemaal gek van HM-shads, zo gek dat ik eigenlijk alleen nog maar met HM vis. Maar uiteraard zijn oude favorietjes ook nog steeds erg goed en daar kom je alleen achter als je er eentje aan je speld hangt. Ditmaal levert dit een monsterbaars op die de goby helemaal ‘weggeslagen’ heeft.
Hierna breekt een tijd aan van tobben en zoeken. We weten in principe wel beter, maar toch gaan we koppig door met vissen. We lassen een pauze in bij een kleine zijtak van de rivier waar we de boot even een strandje op trekken en waar Oscar lekker een dutje doet in de boot. Als we weer op het water zijn is het qua vangsten niet beter geworden. We vissen door tot een heel eind in de avond, maar zo mooi als het deze ochtend was, zo mooi wordt het niet meer. Een wijze les denk ik, die ons leert dat we de volgende keer gewoon in moeten pakken en weg moeten wezen als de middagdip komt, de tijd die wij altijd ‘de dooie tijd’ noemen. Hier en daar pakken we nog een kleine snoekbaars, en we vissen onze favoriete stekjes nog even af, en besluiten dan dat het echt welletjes in en trekken de boot weer op de trailer. Het was weer een mooie dag!
En daarmee komt dit eerste roofvisweb-verslag voor mij aan een eind. Hopelijk vond je het leuk om dit verslag te lezen, en dan wordt de volgende uitdaging voor mij om tijd vrij te maken voor de volgende verhalen ;-)
Frans van der Putte
Dit is inmiddels alweer de zesde editie, met een groter deelnemersveld dan ooit. In totaal staan er straks 29 boten aan de start uit 6 verschillende landen (Nederland, België, Frankrijk, Duitsland, Frankrijk & Litouwen)
