Soms…zo heel soms maak je een visdag mee die je jaren nadien nog steeds kan herinneren alsof het de dag van gisteren is. Het zijn van die dagen dat echt alles op zijn plek valt, waarbij je precies op het juiste moment op de juiste plaats aanwezig bent. Een droomsessie is misschien wel de beste benaming voor zo een visdag, echt zo een avontuur wat je normaliter alleen beleefd tijdens de nachtelijke rustuurtjes. Vandaar de toepasselijke benaming “droomsessie”, echter zo heel heeeel af en toe word zo een gedroomde sessie ineens werkelijkheid.
Tekst en foto’s: Daniel vd Post.
Persoonlijk kan ik al enorm genieten van een zonsopkomst of ondergang waarbij de lucht tal van prachtige rode tot aan paarse tinten laat zien. Of alleen al het natuurschoon waar je met je kajak doorheen glijd zorgen er voor dat menige dag al geslaagd is zonder ook maar een vis te hebben gezien. Echter voordat een geslaagde trip een droomsessie word moet er toch wel de nodige actie zijn geweest in de vorm van een paar prachtige vissen. Een paar weken terug maakte deze jongen zo een sessie mee die me nog lang zal heugen en wil deze graag met jullie delen. Het was op een druiligere vrijdag dat er een dag op een rivier stond gepland waarbij ik de rivier zo ongeveer voor me eigen alleen had.
Op wat beroepsvaart na was er geen kip te bekennen wat op zich ook niet zo verwonderlijk was aangezien de vakantie tijd achter ons lag en het weer ook niet echt uitnodigend was. Windkracht 4 a 5, zwaar bewolkt en regelmatig een buitje motregen ideaal visweer om de dag eens te beginnen met een poging voor… Roofblei. Gewapend met een Bill Lewis ratel plugje begonnen met wat slepen en werpen langs en rondom de diverse strekdammen die deze rivier rijk is. Er kwam inderdaad wat actie van roofblei en wist er diverse te foppen maar het betrof alleen kleinere exemplaren tot een centimeter of 50. Tussen de roofbleien door klapte er af en toe een snoekbaars en baars op dit rammelaartje. In ieder geval was er genoeg te beleven tijdens de vroege uurtjes. De stukken tussen de diverse strekdammen in werden overbrugd door slepend een 18 cm lange Fox Pro shad strak langs het talud aan te bieden in de hoop om vriend snoekmans tegen het lijf te lopen. Deze was op dat moment nog niet wakker … maar wel diverse snoekbaarzen die dit nieuwe kleurtje van Fox wel konden waarderen.
Tot aan het middag uur verstreken zo de uurtjes in een rap tempo en vermaakte ik me uitstekend. De stroming ging er echter wel langzaam uit en de beet werd ook wat minder dus was het tijd om een paar boterhammen op te peuzelen om daarna met hernieuwde energie verder te vissen. Nou had ik de dag ervoor bij een bezoekje aan de bekende Belgische hengelsportzaak van De Kock wat van die Creepers van Artbaits op de kop getikt. Dus was de keuze snel gemaakt en werd er een 30 cm lang zwaar stuk rubber aan de speld gehangen. De kleinere 100 grams versie had me al overtuigd van zijn vangkracht en nu was het de beurt aan zijn grotere broer van 170 gram. Slepend langs het talud werd dit flinke stuk rubber al naar een paar honderd meter aangevallen echter hing deze snoek niet. Vervolgens duurde het toch wel ff en was ik inmiddels al een stuk verder op de rivier toen de volgende aanbeet op dit rubber volgde en ditmaal was het wel raak. Een sterke riviersnoek deed goed zijn best en hield me de nodige minuten bezig voordat ik haar veilig kon landen. Een mooie dame van 103 hele centimeters mocht even de Hobie Outback kajak van dichtbij bewonderen en na een paar fotootjes weer terug het diepe in.
In opperbeste stemming en nog volop nagenietend beantwoorde ik wat appjes op mijn telefoon..(uh tja dat hoort er ook bij tegenwoordig…) Na een minuut of tien hervatte ik het vissen en liet de Creeper weer zakken om nog een stukkie te gaan slepen maar echt ver kwam ik niet. BAM weer een dikke dreun op dit stuk rubber en weer was het een flinke dame. Na een aantal minuten was daar de eerste glimp en weet nog goed dat ik bij me eigen dacht “hé ist nou dezelfde ?” Nee dezelfde was het niet maar het was wel weer een hele beste!! 107 cm schoon aan de haak en prachtig getekend…WOW!! Twee meter bakken binnen twintig minuten wat een dag zeg.
Vanaf hier zou je het al een droom sessie kunnen noemen echter het werd nog gekker. Krap een uur later terwijl ik al slepend in een rap tempo (voor de kajak dan) onderweg was naar mijn begin punt om de boel nog eens goed uit te kammen gebeurde het. Had inmiddels het grote stuk rubber ingeruild voor de Bill Lewis rammelaar in de hoop om nog een roofblei tegen het lijf te lopen echter liep ik tegen iets anders aan. Mijn hengel sloeg dubbel en voelde een enorm zwaar gewicht aan de ander kant en dat gewicht bleef beneden zonder al te veel actie…Het zal toch niet? Door het langzame bewegen van de vis wist ik al genoeg…dit is er weer één!! Het werd een mooi gevecht van een dame die duidelijk sterker was dan de twee vorige meters. Met de nodige moeite kreeg ik haar boven ….sooo de knetters die is groot…..wat een kop! Gelukkig zat ze goed gehaakt en kon ik haar veilig landen maar wat een zwaar beest zeg… Met 118 cm mag je dit toch echt een knoeperd noemen.
Nou heb ik al vaak op het water gezeten maar dit had ik nog niet eerder mee gemaakt, binnen twee uurtjes vissen drie van die apparaten vangen, dan mag je het gerust een droom sessie noemen lijkt me. Wat een dag zeg…zulke dagen maak je misschien maar eens in je leven mee en deze dag zal me nog heel lang bijblijven. Maar, helemaal klaar was de dag nog niet want een uur later. Nogmaals zo een beuk op dat kleine ratel ding echter net op het moment dat ik dacht…het is er weer één, schiet ze los. Jammer, al was deze misser natuurlijk snel vergeten na zo een uitzonderlijke middag, zit nu tijdens het maken van dit verslag nog steeds na te genieten van deze droomsessie.
Want dat is het natuurlijk wel , een hele mooie droomsessie.
Op naar het volgende avontuur….
Meer informatie over het Kajak vissen is te vinden op het blog via: danielskayakfishingadventures.blogspot.nl
De vorige edities van de 
Op de beurzen was onze stand direct hoorbaar vanaf de ingang wanneer mijn grote compressor aansloeg en je dus even niet kon praten. De grote Bertus Rozemeijer stond een lezing te geven en ik durfde niet meer te spuiten want hij zou maar aanslaan, allemaal dingen uit het verleden waar ik met mijn vrienden nog dikwijls smakelijk om moet lachen.
