Vangstverslagen Archieven - Pagina 51 van 65

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge deel 3

Deel 3: Samen met Pascal Brissaud het water op!

Het derde deel van het verhaal van Oscar en Frans die eind September afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. De tweede volle dag het water op, dit keer naar de ‘geheime plekken’ van de eigenaar van de Lodge: Pascal Brissaud.

Tekst en foto’s: Frans vd Putte

Deze morgen wederom een heerlijk ontbijt! Wat is het toch heerlijk om zorgeloos op te staan zonder je boot in gereedheid te brengen en boterhammen te smeren, we voelen ons wel behoorlijk verwend om hier te mogen zijn…Pascal is normaal heel relaxed, maar deze morgen is hij extra vroeg opgestaan omdat hij vandaag ook het water op gaat met zijn maat Johnny! Pascal houdt ervan vooral op de grotere snoeken te vissen, en doet dit op een heel andere manier dan wij. Pascal heeft enkele plekken waar hij al vaker dikke metersnoeken heeft weten te vangen, en op een dag als deze kiest hij een dergelijke stek uit om daar de fronttroller te water te laten en de stek al werpende af te vissen met ondertussen twee hengels aan weerszijden van de boot waaraan een dikke dode aasvis onder een dobber met de boot mee beweegt.

Pascal volgt hierbij het talud, waarbij hij en zijn vismaat continu rondom de boot gooien en dan vooral met groot rubber. Nadat we ontbeten hebben, worden we weer op de inmiddels bekende manier door de behulpzame Marin afgedropt bij de boot, waarna Marin de boot van Pascal trailert. We ontmoeten Johnny nu ook in zijn ‘natuurlijke element’: een fanatieke visser, die zich opmaakt voor een heerlijke dag vissen! Vol gas brullen we weg bij de helling, op weg naar de favoriete stek van pascal.

Met de ruime bassboats die ieder evenveel PK’s hebben als een gemiddelde gezinsauto, zijn we uiteraard in een mum van tijd op de door Pascal aangewezen stek gearriveerd. We vissen uiteraard samen, maar we gaan wel ieder onze eigen weg: ik houd er niet van om met zijn vieren op hetzelfde paard (lees: snoek) te wedden. Johnny en Pascal passen de eerder in dit verhaal genoemde tactiek toe, wij zetten weer vooral in op trollen en de boel verkennen,we weten immers dat dit ook voldoende aanbeten oplevert! Op de gedetailleerde, gelamineerde dieptekaart die we mee hebben gekregen zijn interessante taluds te zien, en deze taluds weten we al snel terug te vinden op onze dieptemeter/ GPS. Zo makkelijk als het was gistermorgen, zo moeilijk is het deze morgen. “Misschien liggen hier geen kleintjes, maar alleen échte monsters!” grappen we. Mijn instinct vertelt me dat het hier helemaal los moet kunnen gaan, maar ik ben blij als we na dik twee uur vissen de eerste vis van de dag in de boot krijgen.

Dat geeft de burger weer een beetje moed. We trollen een keertje strak langs onze vrienden heen om te vragen hoe het bij ze gaat: zij hebben er nu twee in de boot. Ook niet wild dus.. We pakken de kaart erbij en besluiten een ander pad te kiezen. We trollen gewoon naar de volgende beoogde stek, en boven diep water klapt er weer een snoek op mijn Esox V2, dat is nummer twee van vandaag. Eenmaal daar aangekomen ziet de beoogde stek ziet er goed uit! Een mooi talud naar een dieper gat, wat planten die tot een meter onder de wateroppervlakte groeien… wel is het in de gedeelte van Loch Erne drukker bevist, en dat staat ons dan weer wat minder aan. Al snel zorgen aanbeten ervoor dat we snel vergeten dat we hier niet de enigen op het water zijn. Rond één uur hebben we afgesproken om te lunchen op een steiger, hier niet ver vandaan en dus willen we niet al te ver afdwalen. Na verloop van tijd ineens een verwoestende klap op mijn Esox V2. De vis springt: dit is een dikke metervis! Behoorlijk uitgedrild komt de vis bij de boot maar gaat dan nog een paar keer als een bezetene tekeer. Mijn meterdiploma heb ik binnen, zo denk ik ;-) Maar dan, bij de boot springt de vis weer compleet uit het water en lost de haken… ai! Nadat de vis losschiet springt hij nog twee keer om het ‘nog even in te wrijven’… helaas helaas, maar dat hoort er ook bij. Op ditzelfde stuk later nog een paar vissen, maar niet zoals deze verspeelde vis… het is tijd geworden voor de Lunch en we zetten koers naar de steiger.

Eenmaal bij de steiger leggen we de boot aan. Het is behoorlijk diep vlak naast de steiger, en op de dieptemeter zijn grote wolken met vis zichtbaar. Pascal komt ook aan met Johnny en er zijn ook nog drie andere lodgegasten uit Frankrijk aanwezig voor de lunch. Pascal had al eerder gezegd dat je hier heel veel baars kunt vangen, en ik vraag: “So this is all Perch?” –“absolutely Frans, it is!” Meldt Pascal bevestigend. Ik pak mijn spinhengel uit het luik en hang een klein shadje van 5cm met een 10 grams kopje aan de speld. Wat ik ook doe: het shadje haalt de bodem niet eens! Stuk voor stuk prachtige baarzen weet ik boven water te toveren! Heel erg verslavend, en Oscar pakt zijn camera erbij om het te filmen. Alsof de duvel ermee speelt sla ik vanaf dat moment alles mis! Zul je altijd zien… Tot overmaat van ramp roept Pascal nu ook voor de tweede keer dat het lunchtijd is en ik moet nu echt tegen mijn zin in het spinhengeltje opbergen (als een kind in de speeltuin). Pascal heeft echter zijn hengel met dode voorn nog over de rand van de boot liggen en ineens begint de baitrunner het bekende geluid te maken… rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr… Vis! Oscar springt in de boot nadat Pascal “Take it, take it!” heeft geroepen en slaat aan. Even heeft hij contact met de vis, maar de vis hangt niet. We moeten nu toch echt gaan lunchen 

Het is een gezellige lunch waarbij merendeels Frans of Brits met Frans accent wordt gesproken. Uiteraard met een glas wijn en een stuk kaas erbij. Geen brood met kaas maar kaas met brood, en de wijn hoeft op een gegeven moment wat ons betreft niet meer bijgeschonken te worden, anders komt er van vissen niet zo veel meer. Veel slap geleuter maar ook veel vispraat later wordt het weer tijd om in de boten te stappen. Ik probeer nog een keet tevergeefs voor de camera een baars te vangen, maar de grote scholen blijken alweer verder getrokken te zijn, helaas. De drie Franse gasten van Pascal weten er op afstand nog wel een aantal te vangen met een kleine asp spinner dicht bij de bodem (een aasje waar één van de mannen vandaag ook zijn eerste metervis op ving!). Wij zetten koers naar een paar leuke plekjes die we gisteren ontdekten, waar we het nu weer even gaan proberen.

Al snel krijgen we weer reactie van (kleinere) snoek. We zitten hier nog wel even goed met trollen! Op een bepaald punt loopt het talud in een bocht, en hier krijgen we werkelijk aanbeet na aanbeet, maar niet alles blijft hangen. Ook hebben we tot twee keer toe een potentiële dubbelvangst (waar één van ons beider er dus eentje verspeelt), het kan niet op hier op dit plekje. Voor de fun na de zoveelste strike gooi ik de Lucky roach goudvis richting de kant en deze wordt bijna direct gegrepen! We besluiten even te gaan gooien maar gek genoeg valt het nu helemaal stil. We trekken het gas weer open en verkassen!

Het ‘magische kantje’.
We hebben beiden heel veel vertrouwen in nog een bepaalde stek, en als ze daar weer los gaan is dat misschien nog wel de enige stek waar we vandaag vissen. Wel bijzonder eigenlijk, dat we deze stek al ontdekten op de eerste avond dat we hier waren! O en als je dacht dat we nu de rest van de dag, na de lunch tot aan het avondeten honger moeten lijden dan heb je het mis: we hebben ook nog een tas met eten mee aan boord!

**We hoeven echt geen honger te lijden.**

Eenmaal op de beoogde stek (na weer een stukje ‘powerboaten’, zoals eerder al genoemd in voorgaande delen van dit verhaal), zijn de verwachtingen hoog. Wederom ligt er een belachelijke hoeveelheid vis op de stek, en boven zeven meter zien we hier en daar ook nog eens wat jagen. De lucky lures gaan weer overboord, de bassboat in de vooruit en gaan met die banaan! Het werd een heel leuk avondje. Om beurten kregen we vis, de Esox V2 en de Roach waren favoriet, en de kleur was niet zo belangrijk. De vissen bleven komen totdat het echt te donker was om door te vissen, en we écht weer richting trailerhelling moesten.

Ook dit maal wachtte ons weer een warm onthaal bij de trailerhelling: de waarschuwingslichten van de 4X4 verraadden dat Marin alweer op ons stond te wachten. En inderdaad, ik stuur de boot de trailer op, Marin zet de boel weer vast en zet ons af bij het restaurant.

In het restaurant wacht ons weer een gezellige avond met wederom heerlijk eten! Wat is dit toch een fantastische plek… We spreken de mannen waarmee we eerder vandaag nog lunchten, en uiteraard komt Pascal ook weer aan de tafel zitten. We maken ons klaar voor de volgende dag: helaas alweer de laatste dag van deze korte trip… “een lang weekend”, nou dat is het tot nu toe zeker! We hebben beiden het gevoel dat we al meer dan een week van huis zijn, en zijn nu al aan het nadenken over de volgende keer dat we hierheen gaan!

Frans van der Putte

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge. Deel 2

De eerste visdag.
Het tweede deel van het verhaal van Oscar en Frans die in september afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Na een paar uurtjes heerlijk gevist te hebben na aankomst, en daarna heerlijk te hebben gegeten is het deze keer tijd om de eerste volle dag te gaan vissen.

Tekst en foto’s Frans vd Putte

Deze tijd van het jaar is natuurlijk ideaal. Waterplanten sterven langzaam af, de dagen zijn niet bijster lang maar zeker niet kort. Daar komt nog eens bij kijken dat (volgens Pascal, die er al dertig naar komt) het water geen ‘morning lake’ is. Volgens hem zijn de vissen vaak in de ochtend niet erg los. Reden te meer om lekker te ontbijten nadat je ook nog eens voldoende slaap hebt kunnen pakken. Het ontbijt is een zogenaamd ‘Full Irish breakfast’. Een worstje, bacon, witte bonen in tomatensaus, een spiegelei, een tomaatje en geroosterd brood. Dat zorgt ervoor dat je tot het middaguur geen honger hebt in de boot. Uiteraard is er nog keuze tussen jus d’orange, appelsap en water, maar ook koffie en thee staan klaar.

De zon schijnt en we zijn fanatieke vissers, dus: op naar het water! Daar staat Marin al klaar met het elektrische karretje om ons naar de boot te brengen. Net zoals gisteren ligt de boot klaar met lopende motor, en onze hengels staan ook netjes klaar. Ook een tas met daarin de lunch staat in de boot, Ideaal! Deze boot zullen we de komende drie dagen gaan gebruiken: een grote, ruime polyester bassboat met wederom een console, en dit keer met een 80 pk buitenboordmotor. Op de console zit een prima HDS10 dieptemeter/ GPS (helaas ontbrak het navionics kaartje, daar werd nog aan gewerkt) en daar kan iedereen prima mee uit de voeten lijkt me. Verder was er ook een gelamineerde kaart aan boord: Loch Erne here we come!

Deel 2 foto 2 — **Watermill Lodge… geweldig!**

De avond van te voren hebben we al plannen gemaakt over de stekken die we gaan bevissen, en zo gezegd zo gedaan. Het water is groot, maar met 80PK kom je overal, snel. We hebben besloten om weer relatief dichtbij te beginnen in een rustige baai, waar een paar mooie stukken van 5 tot 7 meter diep in zitten. Nog vóór we op de beoogde stek zijn is het al raak: een mooie snoek heeft mijn Lucky Roach goldfish te pakken genomen! (we starten altijd een stuk van tevoren met trollen zodat we logischerwijs al trollend aankomen op de beoogde stek).

Net als gisteravond snel van de nul af! Er volgen een paar tikken, en even later is het weer raak op de Lucky Roach, Dit maal op de blankvoornkleur. Mijns inziens een ideaal aasje om te trollen en op zoek te gaan naar goede stekken: je ziet hem goed op de hengeltop (je hebt dus snel in de gaten of er planten aan de dreggen zitten) en hij loopt niet zo diep. En de Ierse snoeken blijken hem toch wel te lusten!

De wind begint inmiddels aardig parten te spelen. Met de wind mee trollen we veel te snel over het meer, dwars op de wind is het aardig klotsen zo en tegen de wind in ook. Als het nog erger wordt (windje 5-6) besluiten we de luwte wat op te gaan zoeken, Pascal heeft een plekje aangewezen op de kaart tussen twee eilanden waar het heel smal en ook nog eens heel diep is. Kassa zou je denken, maar helaas blijkt dat niet zo te zijn, er is ook maar weinig vis te zien op de dieptemeter. Vlak na deze diepe ‘trog’ ligt er ineens een plantenbed onder water. Oscar vangt hier nog een snoekje op de blade, maar we zullen toch elders moeten gaan kijken, want hier is het vissen maar moeilijk.

We krijgen een tijd lang geen aanbeten, en verkassen dan naar een plekje dat we de avond ervoor al ontdekten waar een boel actie kwam. En hier is het weer raak! De Lucky Roach en Lucky Trout zijn favoriet, en we krijgen veel aanbeten.

Het water is groot, en we besluiten naar een andere stek toe te gaan, er is zo veel te zien dat het eigenlijk zonde is om de hele tijd op één te blijven rondhangen. Op de kaart zijn een aantal interessante diepte verloopjes te zien achter een eiland, lekker beschut van de wind. Eenmaal daar aangekomen blijkt dat er op een heel mooi stuk helaas wat witvissers bezig zijn. Nogmaals: het water is groot en dan gaan we maar gewoon even door naar een andere stek! We vinden een mooie plek en hier is het al snel weer raak. We vangen hier drie vissen achter elkaar en staan op een gegeven moment beiden te drillen (ik verspeel mijn vis helaas). Dat gaat lekker zo! De snoek lijkt overal te liggen. Regenbuitjes trekken over en regenbogen zijn te zien. Dat is Ierland: het weer doet wat ze wil.

De wind draait iets, en deze stek wordt daardoor weer geen fijne plek om te zijn. Een paar honderd meter verder gaat het meer de hoek om, en is weer een mooie plek in de luwte om te trollen. Hier volgen een paar kleinere snoeken, en een hele mooie voor Oscar! Met 1.07 meter, de grootste tot nu toe. De snoek zat een beetje vreemd gehaakt, en het leek Oscar een goed idee om de haken van de achterste dreg maar te knippen. Zo gezegd zo gedaan! Die kniptang is niet verkeerd om bij je te hebben met die springende snoeken hier, in onze ogen sowieso onmisbaar.

Helemaal geweldig, het vissen zo! We trollen hier nog even door, en nemen nog een kijkje bij een mooi diep stuk achter een eiland. Dat is allemaal niet zo wild. Regenbuien trekken over, daarna schijnt de zon en drogen we weer op. Het vissen wordt wat tam, en de aanbeten zetten niet echt door. Hier en daar krijgen we nog een tik, maar het is niet wat het was. Tegen de avond, op een mooie stek komen we ineens weer een aantal vissen achter elkaar tegen.

De zon zakt langzaam maar zeker weg achter de heuvels. Nog een laatste vis in het donker en het totaal voor vandaag staat op 18 snoeken! Dat hebben we toch niet gek gedaan, op een water dat we totaal niet kennen zonder gids met enkel een kaart en wat tips in welke omgeving het nu trollend wel eens goed zou kunnen zijn. Onze conclusie is dan ook dat iedereen hier wel zijn visje moet kunnen vangen (en dan hadden we ook nog eens veel last van de harde wind).

Deel 2 foto 21 — **Hoeveel snoeken tel jij? (de fotograaf niet meetellen).**

We ruimen de spullen op en ik trek het gas open. Ik voel me net de bestuurder van een powerboat. Met een kleine zestig kilometer per uur knallen we in een paar minuten terug naar Watermill lodge! Daar staat Marin alweer te wachten met de 4X4 en de trailer. Kalmpjes aan vaar ik de boot de trailer weer op en worden we weer bij het restaurant gedropt. Perfect! De jas hangen we weer uit op de kamer, de koffers zetten we weer open, even een schoon shirt en op naar het restaurant! Bij de ingang van het restaurant kijken we nog even in het enorme aquarium, waar een afspiegeling van het visbestand van Loch Erne rondzwemt.

In het restaurant worden we weer warm ontvangen met het bekende glas bier bij het haardvuur. We eten weer uitmuntend, met een heerlijk glas wijn erbij en Pascal vertelt ons dat hij morgen ook mee het water op gaat. Oscar krijgt te horen dat hij voor zijn metersnoek een oorkonde krijgt die uitgereikt gaat worden aan het einde van de vakantie als de restaurantgasten het kunnen zien, erg leuk bedacht! Natuurlijk met een knipoog naar mij.

De wijn vloeit rijkelijk en we hebben een gezellige avond; dat kun je aan Pascal wel overlaten! We nemen afscheid en gaan naar onze kamer. Het is buiten koud en guur, dat is even slikken als je uit dat fantastische restaurant komt, bij het haardvuur vandaan. Gelukkig is onze kamer tien passen verderop. De volgende morgen zal het ontbijt weer klaarstaan om 8:00. Wat zal de nieuwe dag weer brengen?

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Droombestemming voor de snoekvisser: Watermill Lodge

Deel 1: De aankomst.
Eerder dit jaar waren Oscar en ik zoals altijd aanwezig op de Visma met Lureparts. Beurzen zoals de Visma zijn altijd leuke plekken om contacten op te doen, zowel nationaal als internationaal. Zo kwam er dit keer een gezellige man genaamd Pascal Brissaud op de stand, samen met zijn vismaat Johnny. Pascal en Oscar raken aan de praat omdat Pascal een tackle shop heeft en wat kunstaas van Lureparts wil gaan verkopen. Pascal vertelt over zijn bedrijf en geeft een foldertje: hij is eigenaar van het restaurant genaamd de Watermill Lodge in Noord-Ierland. Een bekend restaurant waar mensen van heinde en verre naartoe komen: het restaurant heeft diverse grote prijzen in de wacht gesleept (en staat zelfs in de Michelingids!) en Pascal (tevens ook de chef-kok) is bekend van kookprogramma’s op televisie.

Tekst en foto’s: Frans

Naast koken is vissen dé grote passie van Pascal, en het runnen van een sportvisparadijs een grote droom. Daarom is hij enige tijd bezig om de Watermill Lodge op de kaart te zetten als bestemming voor sportvissers. Hij heeft diverse accommodaties, en een tiental visboten. Zijn formule is zeer servicegericht, en service kun je op veel manieren uitvoeren. De service van de Watermill Lodge is ‘unheard of’, zoiets heb je nog nooit meegemaakt! Maar daarover later meer.

Even terug naar de Visma van eerder dit jaar. Om maar even een cliché te gebruiken: van het één kwam het ander, en Oscar sprak af dat we in september van dit jaar een tripje gingen doen naar de Watermill Lodge, om te ervaren wat Pascal heeft opgezet in Noord-Ierland. En die trip hebben we dus nu gehad: een tripje om nooit te vergeten, een hele ervaring!

Watermill Lodge is gelegen aan Loch Erne, een uitgestrekt gebied van meertjes en baaitjes en rivieren. Het water stroomt een heel klein beetje, maar daar merk je eigenlijk niet veel van. Het water is helder, maar niet glashelder en het heeft een soort roestkleurtje, net als onze veenwateren. Doodlopende baaitjes zijn vaak een stuk helderder dan het gedeelte waar het daadwerkelijk stroomt (maar nogmaals, die stroming daar merk je niets van, je weet alleen dat hij er wel degelijk is). Het water is het hele jaar door koud te noemen, volgens Pascal komt de watertemperatuur zelden boven de 17 graden Celsius uit. Karper en Meerval komen in het water niet voor, er zijn echter wel grote hoeveelheden witvis te vinden, en bizarre hoeveelheden baars. Naast natuurlijk snoek en forel.. Snoekbaars komt trouwens ook niet voor in dit water! Wat ook nog het vermelden waard is zijn de ‘hybrids’: een kruising tussen blankvoorn en brasem, die veelvuldig voorkomt in dit water en hier erkend worden als een echte sportvis. Genoeg over het water en verder met het ‘verhaal’. Op dinsdag moest ik nog gewoon werken, op woensdag vertrekken we en op zondag is het de bedoeling dat we weer terug zijn in Nederland. Dat lijkt heel erg kort (drie hele dagen vissen) maar we hebben later het gevoel dat we een paar weken weg zijn geweest! We vliegen met KLM, en hebben de vlucht van 11:15. Vroeg in de ochtend komen we aan op P03 en al snel is de bagage ingecheckt.

**De eerste keer vliegen voor deze roach.**

We doen nog een bakkie en een broodje en voor je het weet zit je in het vliegtuig op weg naar het groene eiland. De vlucht neemt een uur en een kwartier in beslag, maar door het tijdsverschil (klok een uurtje terug) komen we nog vóór het middaguur aan in Belfast. Hup door de controle en daar staat Pasal ons al op te wachten.

Een warm onthaal, een geweldige persoonlijkheid en dat fantastische Franse accent waarmee Pascal Engels praat… geweldig. Een kleine anderhalf uur rijden vanaf het vliegveld (tijd die 100% volgepraat wordt met vissen natuurlijk) en we komen aan bij de Watermill Lodge. Op de foto’s ziet het er natuurlijk prachtig uit maar ‘in het echt’ is het nog vele malen mooier! “You must be hungry?” luidt de vraag van Pascal, en die beantwoorden wij bevestigend. “Come on in, I’ll make you something nice!”

Zo gezegd, zo gedaan. Voor we het weten zitten we te smullen van een heerlijke entrecote met een glaasje wijn erbij. Terwijl we zitten te eten, sjouwt een medewerker van de Lodge onze spullen naar onze kamer! We praten nog wat, en gaan daarna naar onze kamer om de spullen in orde te maken. Omdat we niet veel bij ons hebben, is dat natuurlijk zo gepiept. Hengeltjes uit de koker, reeltjes erop, onderlijntjes eraan. Daarna visbroek en visjas aan en we kunnen gaan! We willen richting de trailerhelling lopen maar de weg wordt geblokkeerd door medewerker Marin in een golfkarretje. Dat is het transport naar de boot! Haha wat maken we nu weer meer? De spullen worden op het karretje geladen en we stappen in. Een paar tellen later zijn we bij de helling, en daar ligt onze boot al klaar, met lopende motor welteverstaan. We maken nog een praatje met Marin, hij werkt hier al acht jaar en je kunt duidelijk zien dat hij heel veel plezier heeft in zijn werk.

De boot die we meekrijgen is een typische ‘bass-boat’, heel veel ruimte om te gaan staan en te werpen, een console om te sturen en heel veel vakken om de spullen in op te bergen. We krijgen een kaart mee (de boot die we de volgende dag meekrijgen is voorzien van GPS, deze boot niet), en krijgen de instructie om binnen de boeien te blijven tijdens het hard varen. Overal op het water is de ‘vaargeul’ gemarkeerd met paaltjes, met aan de bovenkant een bord met een rode en een witte zijde. De witte zijde markeert de plaats waarop je de paal moet passeren. We krijgen van Pascal nog even mee dat als je binnen de markering vaart, je niet op obstakels hoeft te letten en je altijd vol gas kan, én mag varen! En dit zonder enige vorm van vaarbewijs, want dat kennen ze hier niet (en dat is fijn want mijn vaarbewijs lag op dat moment veilig in mijn boot in Nederland haha).

Oscar ik en hadden al eventjes naar de kaart gekeken, maar het is nu wel heel erg kort dag om echt even op verkenning uit te gaan. We blijven dus heel erg dicht bij de Lodge, en gaan gewoon domweg trollen. Tot mijn grote verbazing is het water niet erg diep, er zijn grote ‘vlaktes’ van 2 meter diep. Deze zijn voor de werpers onder ons natuurlijk prachtig, en dat ga ik ook zeker doen als ik er een keer een week of tien dagen ben, maar voor nu is de meest effectieve methode domweg kilometers maken. Zo leer je het water ook erg snel kennen. Voor mij is het even wennen aan de boot, de hengelsteunen zitten ook op heel andere plekken dan ik gewend ben. Maar eigenlijk gaat het prima zo! We zitten net lekker en hoppa daar heeft Oscar de eerste vis te pakken van de vakantie! Een snoekje is voor zijn chatterbait gevallen. Snel resultaat!

**Eerste vis van de trip is al vrij snel geland!**

En de aanbeten blijven volgen. We missen een aantal vissen, maar weten er uiteindelijk zes in de boot te krijgen. Topstekjes waren kuilen waar het twee meter plateau ophield en het talud naar een meter of vijf afdaalde. Er stond een stevige wind dus deze plek terugvinden was niet altijd even gemakkelijk, maar de vis was erg gretig. Diep vissen was niet nodig: ook boven vijf meter kwamen ze het kunstaas halen! En wat een kracht… Pascal vertelde al dat het net was alsof de vissen hier ander DNA hebben, en ik snap wel hoe hij daarbij komt. Springen, de aanbeet is vaak bizar hard, vechten alsof je een monstervis te pakken hebt (die later 70cm blijkt te zijn..) die eerste avond is al een hele ervaring.

Langzaam maar zeker werd het dus te donker om te vissen/ navigeren, en het werd tijd om terug te gaan naar de Watermill Lodge. Vol gas naar de helling, en daar zijn vanuit de verte al remlichten en waarschuwingslichten te zien. Het is Marin, die de trailer al netjes het water heeft gereden. Ik geef een dotje gas, en de boot rolt mooi de trailer op.

Marin ratelt de boot vast en vertelt ons te blijven zitten in de boot. Met de boot op de trailer rijdt hij naar de Lodge en daar stappen wij uit. Service! De spullen kunnen in de boot blijven liggen (ik neem echter mijn kunstaaskoffer mee want die zet ik altijd open zodat de boel kan drogen) en we gaan naar onze kamer. Hup, visbroek en visjas uit, schoon T-shirt en op naar het restaurant. De kamer is zo dicht bij het restaurant, dat je niet eens je jas aan hoeft te doen. Eenmaal binnen gaan we lekker bij de open haard zitten en worden we voorzien van een halve liter Carlsberg de man. Kijk: dat is nu vakantie! Genieten met de hoofdletter G! Er verschijnt een lekker voorafje, en als we ons bier op hebben wordt ons een tafel gewezen.

Het eten is echt heel erg goed! vooral het hoofdgerecht is echt excellent, eend met aardappelpuree en geserveerd op een manier waarbij het bijna zonde is om op te eten, zo mooi.

Pascal komt bij ons zitten en legt nog eens uit dat je vooral jezelf moet kunnen zijn in het restaurant, en dat is hem zeker gelukt. Je zit heel vrij en ook al ben je een snoekvisser die hier met (bij wijze van spreken) zijn laarzen nog aan naar binnen loopt: niemand kijkt naar je of verwijt je iets. En dat is heel erg prettig! Dat draagt ook nog eens heel goed bij aan het genieten, je voelt je hier gewoon heel erg op je gemak en op je plaats. Pascal komt bij ons aan de tafel zitten en praat nog eens honderduit over de visserij hier, en vraagt ons naar onze ervaringen op het water deze avond. Het is een hele gezellige avond, en we voelen ons bijna familie van de chef. Het is een echter entertainer, die bij iedere tafel zijn praatje maakt op een leuke, vrije manier en hij heeft ‘het spel’ echt heel goed in de vingers: zijn gasten zijn vermaakt en voelen zich thuis. Het Personeel (van diverse nationaliteiten) doet het ook erg goed, er is werkelijk waar niets op aan te merken. De keuken is open van karakter en je kunt gewoon kijken hoe je eten bereid wordt (ik vergeet nog te melden dat we bij aankomst ook een rondleiding hebben gehad door de keuken, de voorraadruimtes en de ‘wijnkelder’.

Oscar sluit de avond af met een presentje voor pascal, en wat is er nu mooier om te geven dan een pakje van Luckylures? Ik het pakketje zit onder andere een primeur: een Luckylures wijnstopper! Een zeer gepast cadeau als je het mij vraagt. We zitten nog lang aan de tafel te praten, maar het wordt tijd om het bedje op te gaan zoeken. Morgenochtend om 8:00 staat er een ontbijtje voor ons klaar!

Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk

Snoeken met een Marcraft…te huur bij De Mariahoeve

**Vissen en slapen in het prachtige Friesland bij De Mariahoeve**

Vishotel De Mariahoeve een begrip in Friesland, maar ook ver daarbuiten. Een visrijk gebied voor witvissers en roofvissers. In de meren zijn vooral snoek, snoekbaars en brasem veel beviste soorten, terwijl in de polderwateren de snoek, de baars en de ruisvoorn kunnen worden gevangen. De Mariahoeve is het hele jaar open, want ook in de herfst en winter is het gezellig in ons appartementen hotel en B&B accommodatie. We hebben vijf gezellige appartementen en stalen visboten en 2 Marcraften in de verhuur. Beide kunnen los worden gehuurd maar ook in combinatie.

**Mooie snoek van 117cm gevangen door Henry Schoonderwalt.**

Vandaag 2 oktober gevangen vanuit de Marcraft van De Mariahoeve (friesland) Maar liefst 117 cm lang. De Marcraft is nog beschikbaar (zie kalender) en is ook online te boeken.

1bezetting marcraft okt 20151 — In oktober zijn de Marcraft visboten nog enkele dagen te huur!

2 Marcraft 440 — **2 x Marcraft 440 in de verhuur geheel compleet!**

Marcraft Pike Master:
• 9.9 PK motor
• 2 Marcraft bootstoelen die op diverse plaatsen in de boot kunnen worden geplaatst
• extra stoelen bij te huren
• 4 Hengelsteunen
• Hengelbakken van 2.50 meter aan beide kanten van de boot
• Veel bergruimte (200 liter)
• 1 Fishfinder met GPS ; kleurenscherm
• aansluitpunt voor een electra motor
• 12 volt stopcontact
stalen visboot:
• Geschikt voor maximaal 2 vissers en hun visspullen
• Gemakkelijk in gebruik
• 6PK buitenboordmotor
• stootkussens
• Geen vaarbewijs of ervaring nodig
• 2 landvasten
• Waterkaart
• Vanaf 18 jaar te huur

Kijk hiervoor bij onze visarrangementen.

Contact opnemen

Tel:+31 (0)6 103 14 204 (tussen 9 en 22 uur)
E-mail:info@demariahoeve.nl of demariahoeve@hotmail.com

Of kijk voor meer informatie en mogelijkheden op www.De Mariahoeve.nl

Eindverslag Gunki Iron Tournament 2015 Rotterdam

**Winnaars Gunki Iron Tournament 2015 Team 68 Ultimate Fishing**

‘s Werelds grootste streetfishing wedstrijd de Gunki Iron Tournament zit er weer op. 24 uur vissen in Rotterdam waar je te maken heb met invloeden van eb en vloed, bruggen, havens en waar de vissen overal kunnen zitten. Dat het geen gemakkelijke wedstrijd zou gaan worden heb ik zelf ondervonden verleden jaar! Maar respect voor de teams die aan dit evenement hebben meegedaan.

GUNKI IRON TOURNAMENT.
24 uur ‘s street fishing marathon.
Mogelijk gemaakt door HSV Groot Rotterdam & GUNKI.

Deze 2015 editie gaat de boeken in met een record aantal deelnemers van 83 teams….249 streetfishers uit 12 verschillende landen waarbij ook talloze vrouwen mee deden. Laten we ook onze Nederlandse dames team Hooked niet vergeten. Verleden jaar werden Anja Becker, Willemijn Vollebregt-Schonenberg en Céline de Bakker 3e en dit jaar met het dubbele aan teams gewoon weer in de top 5 met een 4e plaats!! Ik zeg…..een super prestatie!

Prijs grootste vis. Snoek 95cm Team Jurrasik

Wat feiten op een rij.
Er werden in totaal 647 maatse vissen gevangen met een totale lengte van 25436cm! 9 snoeken, 371 baarzen, 203 snoekbaarzen, 15 roofblei en 49 stuks andere soorten waaronder brasem, winde, voorn, grondels, bot, paling en harder.

Locatie Gunki Iron Tournament. Het Drijvend Paviljoen — **Unieke locatie Gunki Iron Tournament. Het Drijvend Paviljoen**

De organisatie
De organisatie o.l.v. Frédéric Jullian, Yannick Line, had wel een unieke locatie uitgezocht voor dit evenement te weten het Drijvend Paviljoen! Een schitterende locatie op het water waar er genoeg ruimte was voor alle deelnemers. Een organisatie die zo’n evenement neerzet kan niet zonder hulp van vrijwilligers. De organisatie kon rekenen op tal van vrijwilligers van HSV Groot Rotterdam die als marshals op pad zijn gegaan op het wedstrijd parcours!

**De organisatie van de Gunki Iron Tournament.**

Een kleine groep van marchalls aanwezig op zondag van HSV Groot Rotterdam — **Een kleine groep van het bestuur en marshals die aanwezig waren op zondag van HSV Groot Rotterdam**

Top 5
De top 5 lag dicht bij elkaar qua vangsten de winnaars Team 68 Ultimate Fishing ving in totaal 764cm aan vissen. 2e plaats was er voor team 20 Gunki Poland met 741cm aan vissen. De 3e plaats was voor team 61 Tock Sick met 713cm aan vissen. Het Nederlandse dames team 23 Hooked werd 4e met 692cm aan vissen. 5e plaats was voor team 21 Gunlex met 659cm aan vissen. Zie hieronder de complete uitslag van alle deelnemers.

3e plaats team 61 Tock Sick. — **3e plaats Team 61 Tock Sick.**

en de 1e plaats voor Team 068 Ultimate Fishing. — **De 1e plaats voor Team 068 Ultimate Fishing.**

Het was ook voor Roofvisweb een zeer geslaagd weekend met onze live updates! Het was schitterend en de diversiteit aan deelnemers uit 12 verschillende landen maken dit Gunki Iron Tournament tot een waar spektakel. Bij deze wil dan ook graag gebruik maken om de organisatie o.l.v. Frédéric Jullian, Yannick Line, te bedanken voor goede zorgen en we zijn er volgend jaar weer bij. Ook HSV Groot Rotterdam voor de prettige samenwerking, Jan Leeuwangh en Jaap van der Bijl …..bedankt.

3e Live update vanuit Rotterdam….Gunki Iron Tournament

Het is nu rond de klok van 01:00. Alle teams hebben een uurtje bij kunnen komen en de foto’s van de dag ingeleverd bij de organisatie. Iedereen is rond 24:00 weer vertrokken richting de waterkant en kunnen nog vissen tot zondagmorgen 11:15. Dan weten we wie de winnaars zijn van deze slopende 24 uurs streetfish wedstrijd in Rotterdam. Weer veel teams gesproken en voor sommige blijft het lastig om vis te vangen. Daarin tegen zijn er teams die er zeer goed voor staan. Nog even snel een foto update en dan………nog even rond kijken en mijn mandje in. Ik zeg tot morgenochtend…………

GUNKI IRON TOURNAMENT.
24 uur ‘s street fishing marathon.
Mogelijk gemaakt door HSV Groot Rotterdam & GUNKI.

Klik op deze afbeelding om naar het de vangsten te gaan. — **Klik op deze afbeelding om naar de laatste vangsten te gaan.**

2e Live update vanuit Rotterdam….Gunki Iron Tournament

Ik zeg....toch effe een lijntje nat maken! — **Ik zeg….toch effe een lijntje nat maken!**

GUNKI IRON TOURNAMENT.
24 uur ‘s street fishing marathon.
Mogelijk gemaakt door HSV Groot Rotterdam & GUNKI.

Het wordt langzaam donker in Rotterdam tijdens het Gunki Iron Tournament. Maar ook vannacht zullen alle 80 teams moeten door vissen. Ik weet uit ervaring dat dit niet echt makkelijk is. 24 uur vissen gaat aan je knagen en de concentratie verslapt naar mate je heel weinig aanbeten krijgt. Maar goed….het is wel een te gek evenement om aan mee te doen!! Even snel een update en dan de schemer in om wat plaatjes te schieten. Om 23:00 worden alle deelnemers terug verwacht voor een briefing…pep talk, red bull, koffie etc etc. Natuurlijk weer veel bekende Nederlandse en buitenlandse vissers gezien en gesproken. Het is weer zoeken en peuteren.

Op zoek naar de magische 50. Deel 5.

Het is ondertussen al ruim vijf maanden geleden dat het voorgaande deel van deze baars special is verschenen. Maar nu met dit 5de hoofdstuk word het nieuw leven ingeblazen waarbij ik gelijk kan verklappen dat het tevens het laatste deel is van deze special waar ik overigens erg veel plezier aan heb beleeft maar ook zeker het nodige van heb geleerd qua baars visserij. Aan de reacties die ik heb gekregen op o.a. het water van mede vissers bleek al snel dat het goed word gelezen en dat men het ook waardeert ( wat altijd leuk is om te horen)

Tekst en foto’s: Daniel vd Post.

Kreeg dan ook regelmatig de vraag van: En? heb je hem al gevangen? Een vraag die telkens beantwoord werd met: ‘nee, nog niet’,‘ah komt vanzelf wel’ was vaak de reactie van mede vissers. Maar afijn nu in dit laatste hoofdstuk kan ik met trots melden dat het is gelukt! Misschien niet op de manier die ik graag zou willen door er gericht op te vissen, nee het betreft hier een toevallige bijvangst tijdens het snoeken op het Volkerak meer. (dus…)

Heb overigens de afgelopen maanden nog wel een paar gerichte pogingen gedaan (zonder noemenswaardig resultaat) maar vis liever gericht op deze schitterende rovers in de maanden na de zomer en net voor de gesloten tijd in Maart wanneer ze kogeltje rond zijn. Terug naar de daadwerkelijk vangst…Het was dus tijdens een snoek sessie op een deel van het Volkerak waar ik pas sinds deze zomer aan het vissen ben.

P1050362(2) — **Het Volkerak schitterend water in het zuiden des lands**

Het betreft een vrij groot gebied met zeer veel planten maar waar ook diep water binnen handbereik is. Een erg interessant stuk waar (althans ik vermoed) grote snoek dames moeten liggen al ben ik er tot nu toe niet verder gekomen dan een krappe meter en diverse mooie negentigers wat natuurlijk zeker geen slecht resultaat is. Veel baars heb ik er nog niet gevangen wat op zich ook niet vreemd is aangezien ik veel met groot rubber bezig ben van voornamelijk Artbaits (yup de bekende Creepers). Doordat de planten al behoorlijk aan het afsterven zijn is het vrij lastig te zien waar de plantengrens naar dieper water begint zodat in plaats van gelijk met groot rubber te gaan smijten ik ervoor kies om eerst maar eens een stuk te trollen met pluggen langs de planten om te zien hoe het ervoor staat.

Het begint nog maar net licht te worden als de pluggen te water worden gelaten, ben amper tien minuten bezig wanneer er een twijfelachtige aanbeet volgt op een Salmo Perch 12 in een natuurkleur.(loopt tot een metertje of drie diep) Niet één, twee maar drie keer heeft de vis nodig om zichzelf te haken binnen een tijdbestek van amper een seconde. Een licht gebonk op de snoekhengel doet het vermoeden al rijzen dat het wel eens om een baars zou kunnen gaan. Luttele momenten later komt de kenmerkende kam boven water en neemt de adrenaline toe want dit is toch echt wel een serieuze baars! Slechts gehaakt met één haakpunt volgen er spannende minuten. Heb geen schepnet bij dus moet er ouderwets geland worden door middel van de duim techniek welke stevig in de bek geplaatst dient te worden om vervolgens goed grip te houden.

De baars denkt daar echter heel anders over en telkens wanneer de dame in kwestie bijna binnen handbereik is duikt ze weer naar beneden waarbij er bij mij menig schietgebedje volgt van ‘please blijf hangen’. Dit tafereel herhaalt zich naar mijn mening veel te vaak en begin me nu toch echt wel een beetje zorgen te maken, wat loop ik hier te prutsen denk ik bij mezelf maar eigenlijk kan ik niet veel anders dan geduldig afwachten. Eindelijk na misschien wel tien ontsnap pogingen kan ik mijn duim in haar bek plaatsen…pfft wat een opluchting is dat zeg. Achteraf blijkt die ene haakpunt net in het harde deel te zitten van haar kaakscharnier en was ontsnappen vrijwel onmogelijk, maar ja dat is achteraf hé. Gauw word ze in de meetgoot gelegd, zou ze het halen? de magische grens van 50 cm waar ik al zolang naar op zoek ben. Even lijkt het erop dat het weer nét niet is maar dan na ze nogmaals te hebben neergelegd en de staart mooi recht te hebben gelegd blijkt ze precies 50 cm te zijn!!

Wat ontzettend gaaf is dat zeg en ben helemaal in de wolken, de rest van de dag is bonus en vermaak ik me met het vissen op snoek. Zo zie je maar, vissen blijft onvoorspelbaar waarbij de vangst van je dromen zomaar kan bovenkomen wanneer je het totaal niet verwacht. Dat maakt het vissen zo mooi denk ik, dat je nooit van tevoren weet wat er gaat gebeuren. Tot slot de foto’s welke ik normaal in de tekst verwerk maar nu eigenlijk beter passen op het einde van het verhaal.

P1000336(2) — **Ff ik er blij mee ben? Nou dacht van wel!!**

Dit maal met flitser genomen… — **Ditmaal met flitser genomen…**

**Ze beginnen al aardig dik te worden.**

Till the next adventure……

Meer informatie over het Kajak vissen is te vinden op het blog via: danielskayakfishingadventures.blogspot.nl

Heeft U nog vragen met betrekking tot dit artikel of wilt U graag meer weten over het kajakvissen in het algemeen dan kunt U altijd contact met me opnemen via daniel@yakfisfing.eu

Groetjes, Daniel van der Post

Snoekenjacht met Hilco deel 17: Battlestar Galactica!!!

Da's toch rijkdom! — **Da’s toch rijkdom!**

Normaal ben ik niet zo van de vreemde wateren, ik vis 6 meren die gelegen zijn in Groningen, Overijssel en de Veluwe en daar heb ik de handen meer dan vol aan. Stefan had mij echter al diverse keren gevraagd om eens op zijn thuiswater te komen vissen, dat past je en het is er prachtig! We hadden vorig jaar al wat gepland maar dat kon door omstandigheden geen doorgang vinden. Deze keer waren we vastberaden, het moet en het zal!!! De Big Duck ging mee want wind kan een spelbreker zijn op dat water was me verzekerd en zo begon mijn 3 daagse reis naar het machtige water genaamd het Volkerak.

Tekst en foto’s: Hilco van Nuil.

Toen we op de eerste dag een pittoresk haventje uit voeren begreep ik eindelijk wat hij bedoelde. Voor me lag een prachtige dame loom in een waterig zonnetje, smaragd groen van kleur en ze keek net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar haar. Mompelde in mezelf….ik ga je verleiden schoonheid zodat je me gaat geven waar je zo zuinig op bent. Schuw en met een trage oogopslag keek ze naar me en toen wist ik het, makkelijk gaat ze niet worden!

Het plan was om de eerste dag te besteden aan het lokaliseren van witvis, wat stekken af te vissen waar Stefan vaker komt en vandaar uit voor dag 2 en 3 een plan op te bouwen. Gewoon zoals we het altijd doen, verschillende zones af vissen en kijken wat er uitkomt. Zijn de snoeken aan de maat, wordt er roofblei gevangen of grote baars door anderen. Dat is allemaal info die we kunnen gebruiken om de grote snoeken te vinden. Nu zal je misschien denken wat hebben baarzen en roofblei nu met grote snoek te maken? Nou heel veel in deze tijd van het jaar want zodra je die nu vindt dan zit je bijna altijd op de voorn maar voor de hele grote snoeken is je kans het beste als je op de brasem zit. Dus het is eigenlijk stekkenpezen op vreemd water voor ons maar dan juist om te bepalen waar je niet moet wezen.

Op de randen van de plantenbedden vingen we echt heel goed maar veel snoek van 50 tot 80 cm, prachtige sport en super leuk voor de aantallen. Natuurlijk kan je daar een uitschieter krijgen maar das meer een lucky shot en boven de 110cm….moet je wel heel veel mazzel hebben. Dus weg van de beet was de conclusie. We hadden de brasem in de vroege ochtend wel zien happen op het alg op ondiep water direct naast het diepe. Dus het strijdplan werd als volgt: zodra de zon wat harder begon te branden en de vis wat weg trekt naar het diepere om die zones goed af te vissen.

En dat betaalde zich uit je krijgt natuurlijk veel minder aanbeten maar die we vingen waren de maat en de koppen die we zochten. Sterke brasemvreters met brede kaken woest en lompsterk die zonder moeite je lijn eraf roppen yeah de code was weer gebroken. Nu nog even zoeken naar plekken waar de omstandigheden hetzelfde was maar waar de massa visboten niet waren en we konden ouderwets Fish On gaan doen. En die waren er plenty….apart zie het op mijn eigen wateren ook zoveel gebeuren dat zoveel mensen allemaal het zelfde stuk moeten vissen….zonde hoor je doet jezelf te kort.

Dikke vissen van boven in de 90 met uitschieters van dik boven de meter Bam die kregen we erop, en dan op een plek met veel signaal maar aanbeten nul… gebeurde het!!!! Kreeg een aanbeet zoals je die maar een paar keer in je leven krijgt en dat je dan meteen weet van die is 130+ !!!! Ze nam meteen 30 meter lijn en ramde meedogenloos naar de bodem. Waar ze hard aan de lijn begon te stompen, toen dat niet het resultaat gaf wat ze wou knalde ze volgas naar het oppervlak…Taildansend scheerde ze de golven. En ikke…riep in extace Stef man. man ik heb de moeder der moeders er aan. Alles flitste in slow motion aan me voorbij, had al 2 keer eerder een 130+ snoek mogen drillen…beide keren niet kunnen landen. Had de hoop al een beetje opgegeven dat ik ooit mijn pr van 129 zou verbreken. Want hoeveel kansen krijgt een mens op zulke vissen in zijn leven.

Ze knokte voor alles wat in haar harde lijf met maar 1 haak vast, dat had ik al gezien, dus ik werd er niet rustiger op. Vlak bij de boot sprong ze met een enorme klap nog een keer achterwaarts de diepte in en mij achterlatend met een schreeuwende reel. Mijn hengel krom tot in het handvat en ik als sidderende visser hing daar maar aan! Niet verspelen hoor was wat ik Stefan met een rustige stem hoorde zeggen en toen kwam meteen de kalmte over me. Wat ik in al die jaren door schade en schande geleerd had kwam er op de auto pilot nu uit…rustig druk houden, hengel met de top in het water zodat ik haar dwong om niet meer te springen. Ze kwam nogmaals langszij en direct hoorde ik de magische woorden…. Hebbes!!!!

Battlestar Galactica!!! — **Battlestar Galactica 131,8cm!!!**

En daar stond de oude Fox dan met haar, zij die al jaren in mijn dromen voorbij komt. De kop vol emotie…..tranen die tegen mijn ogen aandrukken…131 en een beetje…. Puur geluk maakt zich van mij meester!!!!!!

Stefan, vanaf hier wil ik je nogmaals bedanken voor je kennis, vakmanschap en vriendschap. Zulke vissen als deze die vang je samen…Thanks!!!!

Fish On!!

2e wedstrijddag Predatortour Ierland

Vandaag is de 2e dag wedstrijd gevist van de Predatortour Ireland. Bij alle teams waren de verwachtingen hoog gespannen, dit bleek reeds vanmorgen vroeg bij de bootcontrole. Er werd aan iedereen een overzicht van de scores tot op heden ter beschikking gesteld, en dit zorgde toch voor enige commotie en extra spanning. Echter, het bleef (bewust) een beetje mysterieus, want enkel de vissen die reeds meetelde voor het klassement stonden erop vermeld. Dus, voor bijvoorbeeld iemand die 2 snoeken had en 3 baarzen, stonden enkel de snoeken erop. We wisten dus iets maar lang niet alles. Andermaal bleek dat verschillende mensen meer met het klassement van een ander bezig waren dan met hun eigen visserij.

Tekst en foto’s: Frans Oomen en Nico Molkens

De bootcontrole verliep voorspoedig en al snel lag iedereen te wachten op het startsein dat stipt om 9u gegeven werd. Iedereen koos zijn pad en was weg, op weg naar zijn avontuur. Zo ook wij, maar helaas kregen we ook weer vandaag onze pech te verwerken. Vissen die loste, of onder de maat waren… we moesten het allemaal meemaken.

Morgen nog een 3e dag, en net als wij hopen vele andere teams nog hun slag te kunnen slaan. Over de 2e dag kunnen we verder weinig bijzonders vertellen, buiten dan het feit dat er toch wel enkele flinke vissen werden aangeboden. Zo onder meer een snoek van 111cm, alsook een forel van 51cm. Dit samen met onze baars van 14,5 (net onder de minimum maat) waren toch enkele noemenswaardige vangsten, niet?

Morgen de laatste en beslissende dag, benieuwd wat dit dan weer zal brengen! Hopelijk zit het ons een keertje mee en kunnen we alsnog een mooie plaats uit de brand slepen. Stay tuned!!

Snkgrt,
N&F