Normaal ben ik niet zo van de vreemde wateren, ik vis 6 meren die gelegen zijn in Groningen, Overijssel en de Veluwe en daar heb ik de handen meer dan vol aan. Stefan had mij echter al diverse keren gevraagd om eens op zijn thuiswater te komen vissen, dat past je en het is er prachtig! We hadden vorig jaar al wat gepland maar dat kon door omstandigheden geen doorgang vinden. Deze keer waren we vastberaden, het moet en het zal!!! De Big Duck ging mee want wind kan een spelbreker zijn op dat water was me verzekerd en zo begon mijn 3 daagse reis naar het machtige water genaamd het Volkerak.
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil.
Toen we op de eerste dag een pittoresk haventje uit voeren begreep ik eindelijk wat hij bedoelde. Voor me lag een prachtige dame loom in een waterig zonnetje, smaragd groen van kleur en ze keek net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar haar. Mompelde in mezelf….ik ga je verleiden schoonheid zodat je me gaat geven waar je zo zuinig op bent. Schuw en met een trage oogopslag keek ze naar me en toen wist ik het, makkelijk gaat ze niet worden!
Het plan was om de eerste dag te besteden aan het lokaliseren van witvis, wat stekken af te vissen waar Stefan vaker komt en vandaar uit voor dag 2 en 3 een plan op te bouwen. Gewoon zoals we het altijd doen, verschillende zones af vissen en kijken wat er uitkomt. Zijn de snoeken aan de maat, wordt er roofblei gevangen of grote baars door anderen. Dat is allemaal info die we kunnen gebruiken om de grote snoeken te vinden. Nu zal je misschien denken wat hebben baarzen en roofblei nu met grote snoek te maken? Nou heel veel in deze tijd van het jaar want zodra je die nu vindt dan zit je bijna altijd op de voorn maar voor de hele grote snoeken is je kans het beste als je op de brasem zit. Dus het is eigenlijk stekkenpezen op vreemd water voor ons maar dan juist om te bepalen waar je niet moet wezen.
Op de randen van de plantenbedden vingen we echt heel goed maar veel snoek van 50 tot 80 cm, prachtige sport en super leuk voor de aantallen. Natuurlijk kan je daar een uitschieter krijgen maar das meer een lucky shot en boven de 110cm….moet je wel heel veel mazzel hebben. Dus weg van de beet was de conclusie. We hadden de brasem in de vroege ochtend wel zien happen op het alg op ondiep water direct naast het diepe. Dus het strijdplan werd als volgt: zodra de zon wat harder begon te branden en de vis wat weg trekt naar het diepere om die zones goed af te vissen.
En dat betaalde zich uit je krijgt natuurlijk veel minder aanbeten maar die we vingen waren de maat en de koppen die we zochten. Sterke brasemvreters met brede kaken woest en lompsterk die zonder moeite je lijn eraf roppen yeah de code was weer gebroken. Nu nog even zoeken naar plekken waar de omstandigheden hetzelfde was maar waar de massa visboten niet waren en we konden ouderwets Fish On gaan doen. En die waren er plenty….apart zie het op mijn eigen wateren ook zoveel gebeuren dat zoveel mensen allemaal het zelfde stuk moeten vissen….zonde hoor je doet jezelf te kort.
Dikke vissen van boven in de 90 met uitschieters van dik boven de meter Bam die kregen we erop, en dan op een plek met veel signaal maar aanbeten nul… gebeurde het!!!! Kreeg een aanbeet zoals je die maar een paar keer in je leven krijgt en dat je dan meteen weet van die is 130+ !!!! Ze nam meteen 30 meter lijn en ramde meedogenloos naar de bodem. Waar ze hard aan de lijn begon te stompen, toen dat niet het resultaat gaf wat ze wou knalde ze volgas naar het oppervlak…Taildansend scheerde ze de golven. En ikke…riep in extace Stef man. man ik heb de moeder der moeders er aan. Alles flitste in slow motion aan me voorbij, had al 2 keer eerder een 130+ snoek mogen drillen…beide keren niet kunnen landen. Had de hoop al een beetje opgegeven dat ik ooit mijn pr van 129 zou verbreken. Want hoeveel kansen krijgt een mens op zulke vissen in zijn leven.
Ze knokte voor alles wat in haar harde lijf met maar 1 haak vast, dat had ik al gezien, dus ik werd er niet rustiger op. Vlak bij de boot sprong ze met een enorme klap nog een keer achterwaarts de diepte in en mij achterlatend met een schreeuwende reel. Mijn hengel krom tot in het handvat en ik als sidderende visser hing daar maar aan! Niet verspelen hoor was wat ik Stefan met een rustige stem hoorde zeggen en toen kwam meteen de kalmte over me. Wat ik in al die jaren door schade en schande geleerd had kwam er op de auto pilot nu uit…rustig druk houden, hengel met de top in het water zodat ik haar dwong om niet meer te springen. Ze kwam nogmaals langszij en direct hoorde ik de magische woorden…. Hebbes!!!!
En daar stond de oude Fox dan met haar, zij die al jaren in mijn dromen voorbij komt. De kop vol emotie…..tranen die tegen mijn ogen aandrukken…131 en een beetje…. Puur geluk maakt zich van mij meester!!!!!!
Stefan, vanaf hier wil ik je nogmaals bedanken voor je kennis, vakmanschap en vriendschap. Zulke vissen als deze die vang je samen…Thanks!!!!
Fish On!!