De vrouwen flaneren weer door het straatbeeld, lange benen lonken onder een luchtig jurkje waar de wind vrij spel op heeft. Er is echter een groep mensen op deze aarde die dit niet meemaken, met gegroefde koppen en verweerde handen, shag rokend halen zij onverschillig de schouders op voor wat moeder natuur in petto heeft. Snoekvissers is de benaming van deze stam, zij gaan zomer en winter op pad met de eeuwige drang die beet krijgen heet. Beuken op hengels is het enige wat de donkere frons voor heel even laat verdwijnen. En als je de kans krijgt om dat moment mee te maken dan zal je zien……. dat er geluk en liefde in deze mannen schuilt!
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil
Vroege ochtend en late avond….toptijden.
Aangezien ik de vraag had gesteld op Facebook waar het artikel over moest gaan stemde de meerderheid op welk kunstaas en wat zijn nu goede stekken in de zomer. Want we weten allemaal dat het soms lijkt alsof ze verdwenen zijn in deze tijd van het jaar. Ook ik heb er lange tijd over gedaan om de zomer visserij op snoek succesvol te laten zijn. Natuurlijk zijn de aantallen minder dan in het najaar en de winter maar dubbele cijfers zijn zeker ook in de zomer mogelijk.
Intratuin is geopend!
Waar ik op let in deze tijd van het jaar is dat ik ondiep begin te vissen vroeg in de ochtend en mijn stek dient planten te hebben. Of het nu fontijnkruid of lelievelden zijn dat maakt me niks uit want snoek ligt er zeker. De bedden met fontijnkruid kan je gewoon doorheen vissen met een Grinder, even laten afzakken en in een rechte lijn binnen vissen. Heb je het idee dat er op je water veel op deze manier wordt gevist dan is de volgende truc vaak goed. De Reel Eal van Savage heeft mij al heel veel snoek opgeleverd. Ik gebruik de medium maat met een licht loodkopje van 10 gram met een lange haaksteel en enkele haak. De boot leg ik op de zijde van het plantenbed waar de wind naar toe blaast, op die manier ligt het blad naar mij toe in het water. Nu is het een kwestie van ingooien, 3 tellen laten zaken, de hengel heffen en 3 slagen geven en vervolgens dit spelletje blijven herhalen. Die manier heeft mij prachtige dagen opgeleverd op plekken waar veel gevist wordt met de grinder. Let op: altijd slaan als je denkt dat je vast zit! De eerste paar keer dacht ik ook dat het die rotplanten waren…… tot ik mijn aasje bekeek….beste dikke scheuren!
Mooie zomersnoek op groot kunstaas!
Voor de pompebladen is het een ander verhaal die kan je eingenlijk alleen maar goed aanwerpen. Het beste resultaat heb ik, hoe gek het ook klinkt, met pluggen. Heb het denk ik wel 100 dagen geprobeerd en telkens had ik met pluggen veel meer aanbeten dan met jerks. Het valt op dat simpele aasjes met een flankende actie bij mij de beste resultaten geven. De Storm Flatstick of de Grandma medium doen het echt super. Pas op als je ander aas kiest dat het wel ondiep wil lopen want de stekken die ik vis zijn namelijk meestal 80 of 100 cm diep. Ook de triple PikeFighter 2 m versie doet het wonderbaarlijk goed voor de aantallen maar de grote komen bijna allemaal op de enkeldelige pluggen. Ook trollend is er op deze stekken heel goed te vangen, ik gebruik dan alleen maar ratelpluggen op dit soort stekken, simpelweg omdat een lip veels teveel rotzooi pakt. De Floating Screaming Devil van Spro en de Bill Lewis doen het echt super goed. Dit is tevens ook een goede en snelle manier om de goede plantenstroken van de slechte te scheiden. Deze werkwijze bevalt mij super zo tussen 7.00 tot 11.00 uur en in de late middag vanaf ca. 17.00 uur tot de schemering.
Salmo Hornet 9 strikes Again!
Overdag breng ik mijn dagen in deze tijd trollend door op het diepe want dat is eigenlijk de enige manier om effectief te vissen aangezien ze echt al over the place liggen . Er zijn echter wel 2 duidelijke handvaten die je kan gebruiken om je vangsten te verbeteren. Ik vis namelijk maar 2 zones uit: de diepe kant die het dichtst in de buurt ligt van de plantenbedden en de andere zone is die midden in de vaargeul tussen de pleziervaart in. Door de omwoeling van al die schroeven is het water daar namelijk veel zuurstofrijker en dat vindt de witvis en dus ook de snoek erg prettig. De diepe kant aan de plantenzijde is qua aantallen altijd wat minder maar het formaat maakt dit meer dan goed. Je jaagt dan echt op de dikke dames die mooi aan het talud liggen te chillen!
Strak van het talud geplukt!
Kunstaas keuze voor het trollen op diep water, waar ik het meeste succes mee heb, is de grote Nilsmaster van 25 cm. en de Ernie in diverse maten. De good old PikeFighter 5 meter versie, enkeldelig en de Salmo hornet 9 doen ook vaak super goed mee. Denk er aan dat je beter goede vangers voor een bepaald seizoen maar beter dubbel kan hebben in plaats heel veel mee slepen. Ik begin altijd met bovengenoemde aasjes te vissen, soms willen ze mega groot en andere dagen weer klein zoals de Hornet. En als je er dan meerdere hebt op een bepaald kan je mooi bijzetten en wachten op de knal die komen gaat!
Zeker de grote vissen nu snel drillen en onthaken!
Vrienden denk er aub om met hoge temperaturen snel drillen en onthaken, een hele aparte zet ik nog wel eens op de foto maar dan ook echt supersnel.
Wat gaat de tijd toch snel…..zo sta je aan het begin van een nieuw roofvis seizoen en amper een paar weken verder is het al volle bak zomer. Nou is die zomer natuurlijk wel erg lekker waarbij we qua weerbeeld ook redelijk verwend worden. Toch zit er wel een nadeel aan al dat mooie weer en dat is de hoge water temperatuur.
Tekst en foto’s: Daniel van der Post
Nou is dat voor de meeste vissen geen probleem echter voor snoek is het een ander verhaal. Die heeft naarmate de water temperatuur stijgt over het algemeen steeds meer tijd nodig om “bij te komen” na het gevecht wat hij/zij is aangegaan nadat deze zich heeft vergrepen aan ons kunstaas. Als je dan een snoek bijna moet reanimeren nadat je hem gevangen hebt zet dit je toch aan het denken….
Voor mezelf hanteer ik dan ook het volgende: zodra de water temperatuur boven de 20 graden Celsius uitkomt vind ik dat te hoog om nog gericht op snoek te vissen.
Kromme hengel door een dikke snoek.
Nou vis ik wel erg graag op deze prachtige rovers en om dit toch zo lang mogelijk te kunnen doen verhuis ik naarmate de water temperatuur stijgt naar grotere wateren om uiteindelijk te eindigen op het Volkerak of Hollands diep/Haringvliet. Qua temperatuur blijft het Volkerak het langst “koel” doordat je daar vrij weinig stroming en voldoende diepere stukken hebt. Die diepere stukken zijn er ook voldoende op het Hollandsdiep/Haringvliet echter ligt de water temperatuur hier toch een paar graden hoger door de invloed van de stroming en het in verbinding staan met oa de Amer en Merwede. De watertemperaturen waar ik vanuit ga zijn aan het oppervlak gemeten door mijn visvinder en het is voor mij puur gissen hoe de water temperatuur is op bijvoorbeeld 8 meter is.
Al zal deze op stromend water waarschijnlijk hoger liggen dan op water met weinig stroming. Met al deze informatie in het achterhoofd pas ik mijn vis sessies hier op aan en ben zodoende de afgelopen weken voornamelijk aan het vissen geweest op de grote wateren die hierboven zijn genoemd. Nou zijn dat zeker niet de makkelijkste wateren om vanuit de kajak te bevissen door de immense oppervlakten waaruit deze wateren bestaan.
Toch trekt dat grote water me wel aangezien er zeer fraaie exemplaren in rondzwemmen en ik het als een uitdaging zie om me nog beperkte stek kennis telkens een klein beetje uit te breiden. Dat dit met ups-and-downs gaat is iets wat er gewoon bij hoort natuurlijk maar dat maakt het dan weer wel des te mooier als je wel een mooie vis weet te foppen of een leuke stek tegenkomt.
Fraaie “Volkerak“ baars.
Zo gebeurde het dat tijdens een aantal ochtend sessies op het Volkerak er verrassend veel baarzen boven kwamen. De snoeken gaven niet thuis tijdens deze sessies maar qua baarzen ging het telkens richting de dubbele cijfers en dat op stekken waar ik normaal slechts een enkele baars vang en juist op stukken die ik normaal overslaat.( vanaf nu dus niet meer) Het waren misschien niet allemaal grote baarzen maar er zaten toch telkens ook diverse 40+ baarzen tussen en die geven toch leuk sport aan licht materiaal. Een sessie op het Hollandsdiep van een tijdje terug zal ik niet gauw vergeten.
Het was rond 0.500 uur dat mijn kajak het water in gleed in een fraaie omgeving met mooie wolkenluchten voor een tripje om eens te kijken wat er te vangen viel op de ondiepere stukken.
Fraaie wolken luchten.
Het plan was om met kleine pluggen vlak langs de planten te varen en dat te doen met de hengel in de hand zodat je nog wat extra actie aan het kunstaas kan geven door te versnellen en/of hem even te laten stilvallen. Deze techniek is vanuit de kajak perfect te hanteren daar je zeer nauwkeurig de taluds met planten kunt volgen. De eerste vis van deze dag was gelijk ook een hele beste. Terwijl ik met de hengel in mijn hand varend langs een talud met planten een beetje aan het “spelen” ben met een Salmo hornet (5cm versie) krijg ik hier een aanbeet op. Aangezien ik toch wat gewicht voelde tijdens de eerste momenten dacht ik bij mezelf: OK, leuke snoek van rond de 80 cm.
Omdat de water temperatuur al vrij hoog lag was het plan om deze vis strak af te drillen zodat deze snel zijn vrijheid weer kon terug krijgen. Trok mijn hengel flink krom en probeerde de vis naar boven te krijgen echter toen werd het al snel duidelijk dat het hier niet om een 80 cm snoek ging maar iets dat een stuk zwaarder en groter was. De dame in kwestie had geen enkele zin om van de bodem af te komen en bleef dan ook bij de bodem terwijl ik toch echt flink in mijn hengel hing.
Na een tijdje zo gestoeid te hebben kwam er dan toch eindelijk schot in de zaak en kon ik deze dame voor het eerst bewonderen. WOW dat is een hele beste. Ze was nog lang niet uitgevochten en er volgde een paar mooie runs ze bleef maar proberen om van die kleine “hornet” af te komen echter slaagde ze daar niet in. Uiteindelijk wat vele minuten later leek maar in werkelijkheid wel zal mee vallen kon ik deze dame eindelijk met de kieuw greep pakken.
Big mama!
Doordat het gevecht want dat was het toch wel een tijdje had geduurd heb ik het foto momentje zo kort mogelijk gehouden en na het opmeten 111 cm!! heb ik haar voorzichtig terug gezet. En het verbaasde me eigenlijk dat ze amper een paar tellen nodig had om bij te komen voordat ze al dusdanig veel kracht had dat ze er krachtig vandoor zwom. Dit in tegenstelling tot diverse kleinere snoeken van afgelopen weken die toch duidelijk meer tijd nodig hadden om op adem te komen. Met de aankomende voorspelde periode met hoge temperaturen zal ik de snoeken voorlopig met rust laten en mijn focus verleggen naar andere rovers op zowel zoet als zout water.
Een aantal weken terug maak ik afspraken om met Hilco te gaan vissen op een nieuw watertje ergens in het land. Weken van voorbereiding gaan er aan vooraf, via de app houden we elkaar op de hoogte en kijken we wat de beste tactiek zal zijn.
Een groot zandgat met flink diepte maar voor beiden onbekend. Ik speur google af en wikipedia en zoek plaatjes en informatie. Ook navionics op de laptop word bekeken natuurlijk want zo kan je de dieptelijnen mooi in kaart brengen. Die voorbereiding kan op een visdag enorm veel schelen wanneer je stekkeuzes wilt gaan maken. Zelf maak ik meestal een kaart er van en neem ik mee op de boot.
Tekst en foto’s Derk vd Molen & Jack van der Mortel
Met een kaart op schoot is het makkelijker praten op het water en kan je overleggen met je vismaat om tactiek te wijzigen of om mooie stukken op te zoeken zonder er eerst heen te moeten varen. Maar helaas, er komt iets tussen waardoor Hilco moet afzeggen en waar ik alle begrip voor had. Ik weet hoe lastig hij dat vind maar soms is het niet anders en we halen hem in moat!!! Maar dat was op de dag zelf en dus moest ik plan b uitvoeren want dat er gevist moest worden was duidelijk, de drang heeft zich de afgelopen dagen behoorlijk meester gemaakt van mij. Een appje in onze beheer app zorgende voor Jack zijn snelste beslissing voor een visdag ooit!!!
Vlak voor de wedstrijd tegen Argentinië besluiten we halverwege het land maar eens te gaan vissen dat betekend voor ieder evenveel kilometers. Betekend ook snel omschakelen voor mij, snel overleggen wat we gaan doen. Gelukkig is Jack ook een groot voorstander van werpend vissen dus dat maakt de keuze makkelijker. Slepen lukt op dat water ook goed en tegen het talud aan vissen was tactiek nummer twee. Dan nog wat shadjes mee mocht het onverhoopt zwaar worden dan kunnen we altijd nog een baars proberen te vangen of de diepte in voor een snorkel maar liever niet natuurlijk want we zijn beide snoekvissers.
De wedstrijd loopt uit op een teleurstelling en op een late bedgang. De kater is groot en op voorhand had ik al iets later afgesproken met Jack. Half 8 was de planning. Nog een stukje sturen en om 08:00 ligt de Nicki 440 te water. De motor even laten warm draaien en het gas gaat er op want we moeten ff een stukje sturen. Het water is zo glad als een spiegel en we zijn de enige op het water, heerlijk doordeweeks vissen!! De snelheid zit er mooi in en met een gang van over de 40 is stek 1 snel in zicht. Jack knoopt er een shadje aan en ik gooi wat met een busterjerk. De motorguide is nog maar net op koers als Jack zijn hengel gevaarlijk krom gaat.
Als ik hem er bij hoor steunen en kreunen is het tijd de boot klaar te maken want dan komt er wat groots aan!!! Na een aantal flinke drils komt er een boomstam tevoorschijn en de haak zit nog maar net in het scharnier. Vast is vast Derk deze laat ik niet meer gaan zegt Jack en inderdaad en inderdaad want Jack mag meteen al poseren met deze prachtige dame van 104 cm.
Feit 1 is planten en ondiep dus die nemen we mee. Als de stek geen vis meer oplevert gaan we verder naar stek twee. Diepte onder de meter en hier krijgen we geen actie. We besluiten ene sleepje te gaan doen op het talud gaande van 4/5 meter naar de drie toe maar de bodem is behoorlijk grillig en bij de minste geringste stuurbeweging zit ik meteen op een meter. Als we dit een poos gedaan hebben besluiten we maar weer planten op te gaan zoeken en te werpen maar ik wil nog even met wat dikke shads recht door de planten varen, waarom? Ik heb geen idee want het is niet iets wat ik standaard doe maar toch een goede keuze blijkt. We krijgen in korte tijd een stuk of 5 aanbeten en drie vissen weten we er uit te trekken.
Het lijkt er op dat als het fonteinkruid in beeld komt en we daar over heen varen we vis vangen, de andere waterplanten gebeurd niets mee. Duidelijke voorkeur is er voor shads met witte buiken want andere kleuren pakken ze totaal niet. Jack krijgt tijdens het ontdoen van waterplanten van de schroef een hele flauwe aanbeet op een geworpen shad en een enorme kolk verraad de vis. Dat had maar zo de tweede meter kunnen zijn. De andere aanbeten van de vissen van rond de 80 of kleiner zijn bij mij echter snoeihard. 1 shad is gewoon finaal weg en tot twee maal toe moet ik via de kieuwboog de dreggen verwijderen.
Nadeel van deze manier van vissen is het enorme aantal missers en lossers want dat harken tussen de planten maakt het registreren van aanbeten nagenoeg onmogelijk. Om 2 uur begint onze maag te protesteren en zet ik de motorguide in ankerstand en ga ik lekker hamburgers bakken.
Deze gaan er goed in en na een half uurtje zijn we weer zo scherp als een mes. We besluiten slepend naar een nieuwe stek te gaan maar ook nu weer geen tik of niks. Beide zijn we dat slepen dan ook snel zat en we trekken het gas open naar een volgende stek welke we bepaald hebben met de meegenomen kaart. Het is even zoeken maar als we het fonteinkruid weer hebben gevonden komen de aanbeten ook meteen weer. We pakken nog wat mooie vissen daar en verliezen het nodige weer.
Op de laatste stek, het is inmiddels 19 uur, driften we weer over de planten en krijg ik een aanbeet op de shad waarbij de vis volledig uit het water komt met aasje en al, ze heeft echter geen haak gepakt. Jack krijgt nog een enorme volger en uiteindelijk komt de teller uit op 9 stuks. Om een uur of 8 in de avond houden we het voor gezien als we de haven uitkomen met een sleepje maar zonder resultaat. Ik trek ik het gas weer open en we traileren de boot samen en schudden elkaar de hand en gaan weer naar huis. Het was een schitterende dag en ik kan er voorlopig weer even tegenaan. Nu voorbereiden op de Hengelsport Outdoor Fair waar roofvisweb natuurlijk weer aanwezig zal zijn met een hele club vrijwilligers die altijd weer klaar staan om roofvisweb steeds weer naar een hoger niveau proberen te tillen.
Resultaten, 9 snoeken waarvan 1 snoek van 104 cm, een paar dikke 80-ers en 70-ers.
We hebben er met z’n allen twee jaar op moeten wachten! Na de sensationele vangst van enkele écht grote ruwe haaien in juli en augustus 2012 door Peet Boogaard uit Steenbergen, waaronder een gewogen vis van 19,06 kilo en een niet gewogen vis van 167 cm (!) die beide nu staan als officieel Nederlands hengelrecord, werd er vorig jaar geen enkele grote ruwe haai gevangen. Tussen de honderden gladde haaitje kwam een enkele tope van rond de meter aan boord, maar de echt tot de verbeelding sprekende vangsten bleven uit.
Foto’s: Frank en Marloes Dekker
Ook dit seizoen is een leger ‘haaienvissers’ met speciaal materiaal in de weer in zowel de Oosterschelde, als in de Voordelta, aan de andere kant van de Stormvloedkering. Tot dusverre kwamen opnieuw enkele juveniele exemplaren boven water, o.a. bij schipper Dré Vriends van ms. Big Marlin. Daarover berichtte ik afgelopen week reeds. Grote exemplaren bleven echter uit…Tot afgelopen zaterdag 12 juli jl. dan!
Frank Dekker – bekend van o.a. het voormalige Zeehengelsport/Penn zeevisteam – vist vanuit de eigen kleine visboot regelmatig samen met zijn vriendin Marloes op gladde haaitjes. Frank werkt actief mee aan de merkexperimenten van Sportvisserij Nederland en is één van de sportvissers die aan boord beschikken over de officiële vismerken en de apparatuur om deze ‘tags’ aan te brengen in de rugvin van de haaitjes. Vorig jaar behoorden Frank en Marloes al tot de hofleveranciers van gemerkte gladde haaitjes, maar een tope wisten zij nog niet eerder te vangen.
Afgelopen zaterdag visten Frank en Marloes bij de kering gericht op gladde haaitjes en pijlstaartrog en hadden speciaal een hengel bijgelegd voor de ruwe haai, met als aas een makreelfilet. Op de zagers vingen zij 10 gladde haaitjes en twee pijlstaartroggen en op de makreel deze schitterende ruwe haai van 149 cm. Met een licht bootstokje leverde dit geweldige sport op. De haai gaf eerst niet echt weerstand; het leek wel alsof hij niet in de gaten had dat hij gehaakt was. Toen hij dit wel in de gaten had, volgde een geweldige run door de slip van wel 50 meter. Het kostte Marloes en Frank veel moeite om de haai uiteindelijk aan boord te krijgen. Het schepnet bleek niet groot genoeg en dus heeft Frank de tope uiteindelijk met de hand aan boord getild.
Van harte proficiat, Frank en Marloes!
Met deze vangst hebben ook jullie beslist geschiedenis geschreven!
38 kajaks namen deel aan het W.P.C. kayak open event.
Dat is een mond vol voor een titel van een artikel maar in werkelijkheid is het de naam van het eerste grote kajak evenement dat dit jaar heeft plaats gevonden in Nederland. Tussen al het W.P.C. geweld van de supersnelle en prachtig uitgeruste boten die in een drie daagse wedstrijd om de wereld titel streden op het Haringvliet /Hollandsdiep was er voor kajak vissers een aparte wedstrijd georganiseerd rondom Hellevoetsluis. Het ging hier om een twee daagse wedstrijd in een afgebakend gebied waarbij men elke dag 3 baarzen 3 snoekbaarzen en 1 snoek mocht aanleveren. Dit aanleveren gebeurde door je vangst samen met je wedstrijd nummer op een meetgoot te leggen en deze te fotograferen waarna je op het einde van de dag je de jury door het overhandigen van de memory card uit je camera de mogelijkheid gaf om je vangst te registreren.
Tekst en foto’s: Daniel vd Post
Meetgoot, wedstrijd nummer en een mooie baars.
Het leek mij en de overige leden van het viskayaks.nl team erg leuk om hier eens aan mee te doen en om er dan gelijk naast het wedstrijd element een gezellig team uitje van te maken. Zo gezegd zo gedaan en zodoende gingen we luxe kamperen op een camping bij Hellevoetsluis Luxe? ja dat wil zeggen een mooi chalet op een camping zodat je in ieder geval “lekker” kon slapen en douchen want “top” sporters moeten natuurlijk wel goed uitgerust zijn… . In de aanloop van deze wedstrijd was ik twee keer de wedstrijd area wezen verkennen en dat leverde op 1 dag een aantal mooie baarzen op.
Mooie baars tijdens oefen sessie.
Het werd echter ook al snel duidelijk dat het best taai kon zijn aangezien de locatie dermate dicht bij de haringvliet dam ligt waardoor het water erg helder is , niet echt snoekbaars water dus. Terwijl wij (team Viskayak.nl) ons aan het installeren waren op de camping ( BBQ ) aan de vooravond van het evenement hoorde we dat het wedstrijd gebied was verplaatst naar het oosten. Toch wel balen aangezien we dus in het “verkeerde” gebied hadden geoefend en nu juist een achterstand hadden t.o.v. anderen doordat die in de middag en avond voor de wedstrijd dag juist wel in het “goede” gebied hebben geoefend terwijl van een koele versnapering aan het genieten waren op de camping maar ja……
Op zaterdag 20 juni ’14 was het dan zover, 38 kajaks uit onder andere Nederland, België, Duitsland, Finland, Engeland en zelfs uit de U.S.A. lagen om iets voor 10.30 uur klaar in de haven voor de eerste World Predator Classic Kayak Open.
Deelnemers en hun kajaks enkele momenten voor de start van dag 1.
Qua weer was het een typisch Nederlandse “zomer dag” , bewolkt en een gedurende de dag een aantrekkende wind. De wind was in de vroege morgen gedraaid van Noord West naar Zuid West wat een vervelende hoek is op die locatie aangezien er dan geen enkele bescherming is tegen de weersinvloeden. Om 10.30 uur klonk het start schot en stoven de kajaks weg, blijft een schitterend gezicht zoveel kajaks bij elkaar.
Op weg voor dag 2.
Nou had ik van te voren wel de waterkaarten geraadpleegd maar voor de rest was het een gebied waar ik nog nooit was geweest en waar begin je dan? Je hebt tenslotte maar een paar uur om de vis te vinden en te vangen. Op de kaart lag een interessant stuk waar een talud lag die de afscheiding vormde tussen een vaargeul en ondiepe plaat waarvan ik hoopte dat het ondiepe gedeelte vol zou staan met planten. Eenmaal aangekomen op de stek bleek het er inderdaad precies zo uit te zien als gehoopt. Gauw een klein shadje aan de speld gehangen om deze richting het ondiepe te smijten en hem dan over de planten heen te vissen en bij het talud naar beneden te laten vallen. Het bleek echter al snel dat de vis zich echt tussen de planten begaf daar ik al vrij snel twee mooie 40+ cm baarzen kon verleiden.
Auteur met vis.
Bij het talud zelf gebeurde niet veel nee ze lagen echt op het ondiepe deze dag. Een aantal uren verstreken maar er gebeurde niet veel, langzaam had ik me al werpend verplaatst langs de rand van het talud waarbij het aantal planten steeds minder in aantal werd. Dus besloot ik om terug te gaan naar de plek waar meer planten stonden en waar ik de baarzen had gevangen. Dit bleek na een worp of tien een goede keuze, een mooie aanbeet volgde echter hij ( waarschijnlijk snoek ) hing niet maar de sporen op mijn shad waren duidelijk zichtbaar. Korte tijd later en een paar gemiste aanbeten verder was het dan toch raak. Het kleine snoekje deed er werkelijk alles aan om te ontkomen en bleef daarbij maar uit het water springen. Echter zijn pogingen waren tevergeefs en na een paar foto’s mocht deze herrie schopper weer terug.
Kleine maar wel zeer welkome snoek.
Paar worpen later een knalharde aanbeet, maar deze vis heeft de haak net gemist en ging er alleen vandoor met de staart van de shad. Jammer, was verreweg de beste aanbeet die ik deze dag zou krijgen. Uren waren er inmiddels verstreken en de wind was ondertussen behoorlijk aangetrokken tot een niveau dat het bijzonder lastig werd om nog secuur te kunnen vissen. Stug volhouden leverde dan toch nog een vis op een mooie baars zorgde ervoor dat ik mijn quota qua baars deze dag dan toch volbracht. Het laatste uur was meer overleven tussen en op de golven en bleef het stil met de aanbeten. Eenmaal terug op de kant werd de balans opgemaakt , het bleek dat er slecht was gevangen en dat deze jongen het eigenlijk best goed gedaan had. Wat heet, stond tot mijn eigen verbazing bovenaan de lijst met drie baarzen en een snoekje. Na een zeer gezellige avond op de camping met mijn maten van team Viskayaks.nl waarbij het misschien iets te laat werd. Was dag twee van de competitie voor mij een spannende aangelegenheid moest tenslotte toch mijn eerste plek gaan verdedigen. Om 10.00 uur klonk het startschot voor een hopelijk visrijke dag, qua weerbeeld was het compleet anders dan de dag ervoor.
Schitterend gezicht 38 kajaks die van start gaan voor dag 2.
Veel meer zon en vrij weinig wind wat ik eigenlijk wel jammer vond. En wat doe je dan ? Ja als het gisteren lukte waarom dan vandaag niet dacht ik bij me eigen. Zodoende ben ik naar het zelfde gebied gegaan als de dag ervoor in de hoop dat er nog wat vissen verstopt tussen de planten lagen. Echter na twee uur gooien werd het toch wel duidelijk dat ze er weinig zin in hadden deze dag. Er gebeurde helemaal niks en besloot om eens wat andere stekken en technieken te proberen. Vertikalen en diagonalen met shads langs de diepere stukken onderaan verschillende taluds ,het resultaat bleef echter hetzelfde er gebeurde geen reet. Vele uren verstreken en uiteindelijk er dan toch weer voor gekozen om de vis te zoeken tussen de planten in de buurt waar ze de dag ervoor wel wilde bijten. Het lukte me echter niet om ook maar één aanbeet te forceren en ging uiteindelijk toch wel teleurgesteld terug richting de startplek aangezien de tijd er bijna opzat. Eenmaal terug op de kant bleken de vangsten over het hele deelnemers veld erg slecht te zijn geweest al was er wel een meter snoek gevangen en een aantal grote vissen gelost. Mijn eerste plek was ik natuurlijk wel kwijt aan een Duitse deelnemer die wel een aantal baarzen had gevonden. Proficiat Sebastian Kummerer !!
Omdat er dusdanig slecht was gevangen op de tweede wedstrijd dag werd ik ondanks mijn blank toch nog tweede in het eind klassement.
Baalde toch wel aangezien één klein snoekje genoeg was geweest voor de overwinning maar ja, als telt niet.
De gehele top 10 op het podium met in het gele WPC shirt de winnaar
Uiteindelijk ging Sebastian Kummerer er dus dik verdiend vandoor met de eerste prijs welke bestond uit een nieuwe Hobie kajak en een ticket voor het W.K wat later in het jaar word gehouden op de Vinkeveense plassen!! De tweede prijs was een zeer goed gevulde rugzak van Rapala welke vol zat met kunstaas en andere handige speeltjes maar ja….
Ondanks de blank op Dag twee toch nog de 2de plaats in het eind klassement.
Uiteindelijk was het vooral door het gezelschap een zeer geslaagd weekend en heb ik er volop van genoten. Op naar het volgende avontuur en naar de volgende wedstrijd. In september is er een heus Europees kampioenschap kajakvissen welke word gehouden in Nederland en waar er twee tickets te verdienen zijn voor het W.K. Heb me inmiddels aangemeld en ben één van de deelnemers tijdens deze wedstrijd. Ik hou jullie op de hoogte!
Dag 4: Langsjon Een nieuwe dag, een nieuw meer. Langsjon wordt het vandaag. Een langgerekt meer zoals de naam al doet vermoeden. Door een kleine sluis wordt dit meer gescheiden van het gisteren beviste Kyrksjon.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
Potentie genoeg.Vooral kleine jerkbaits doen het goed.
Het waait wat harder dus de vliegenhengel van Frank wordt niet gebruikt. We starten weer redelijk dicht aan de helling maar in tegenstelling tot de vorige dag loopt het niet direct hard. Ik krijg een aanbeet en Frank een volger. We besluiten om wat meer “run and gun” te vissen. Snel verkassen dus als we een stek aangedaan hebben die niets oplevert. Zo lopen we sneller tegen de vis aan. Zo af en toe krijgen we een beet of een volger op onze jerkbaits maar echt wild is het nog niet. Pas halverwege het meer begint het wat harder te lopen. En zonder het echt in de gaten te hebben loopt de teller al naar een vis of 8. Strak tegen de rietstengels vangen we ze weer. Op een enkele plek waar er buiten het riet ook wat begroeiing staat vangen we er ook een paar. De plantengroei is nog niet helemaal ontwikkeld maar als je ze vind, vind je zeker ook snoek.
Fijne huurboot om werpend te vissen.Als je veel vangt kun je al eens experimenteren.
Als we helemaal aan het einde van het meer zijn kunnen we via een smalle doorgang naar het Storsjon meer. Een serieuze slok water, maar wel een met hele mooie stekken. We vinden er een rietkraag met een vrij steil talud er onder dat van 2 naar 5 meter loopt. Een stek om een dikke te vangen. Een paar worpen met mijn Toppie tot tegen het riet en BAM! Een grove vis heeft het kleine jerkbaitje te pakken. Grappig genoeg gaat het kunstaasje rechtop in de bek van de vis staan waardoor hij met zijn bek open zwemt. De dril is desondanks toch nog behoorlijk en na een paar minuten kan ik hem bij de kladden grijpen. Met 95 cm mijn grootste tot nu toe deze vakantie. Een prachtig getekende snoek van het open water.
Mooie donkere vis van diep water.
Aan het einde van de dag gaat de wind liggen en komt de zon er door. Morgen zal het taaier worden. Bij het traileren doen we een vervelende ontdekking. Een van de achterbanden van Franks auto is plat. Gelukkig heeft hij een reservewiel bij zich dus voordat we naar huis kunnen moeten we eerst nog even een band verwisselen. Er blijkt een spijker in te zitten. Daar het reservewiel slechts een zgn “thuiskomer” is zal deze ter plaatse gemaakt moeten worden. Rickard bied gelukkig de oplossing. Vooraan in Hudiksval zit een bandencentrale waar we maandagochtend terecht kunnen. Morgen (zondag) gaan we gewoon vissen!
Dag 5: Storsjon
We besluiten nog een dagje te wagen aan Storsjon en Langsjon. Zoals voorspeld zou het wat taaier gaan worden. Dit omdat we merkten dat de vissen toch al redelijk vroeg gepaaid hadden en langzaamaan uit het ondiepe zouden trekken. De grote snoeken waren in elk geval al weg. Ervaring is nu eenmaal dat je daarvoor echt vroeg in het voorjaar naar Zweden moet. Dit jaar, nu alles veel vroeger is, zijn de vissen ook eerder afgepaaid.
Je zal er maar wonenCreepervis voor Frank.
Als eerste werden de meest succesvolle stekken van de dagen ervoor aangedaan. Ons vermoeden bleek te kloppen. Het windstille weer en het zonnetje maakten dat er nog maar weinig vis op de stekken lag. Als er wat dieper visten kregen we wel af en toe een aanbeet. Naast vissen maakten we ons nuttig door in de GPS een onderwatereiland in kaart te brengen. Een gevaarlijke plek om te varen midden op het meer. Maar ook een potentiële stek voor een echte buffel te vangen. Ik heb iets met onderwatereilanden. Liefst omringd door diep water is het de perfectie pleisterplaats voor grote vissen van het open water die je anders alleen trollend vangt. Gisteren loste ik nog een vis op deze plek. Vandaag, op een volger na is het er stil. Ook hier staat de zon vol het water op te warmen en ik denk dat dat voor de snoeken iets te snel gaat.
Spooks werken perfect.
We verplaatsen ons naar Storsjon, het grote meer. In de doorgang vinden we nog wel wat paaiende vissen maar die liggen te ver in het uitgestrekte riet. Uiteindelijk kan ik er toch nog een paar vangen op een topwater plugje. In het ondiepe tussengebied tussen Langsjon en Strosjon bevinden zich wat kleine eilanden waar rond om wat riet staat. Hier kregen we uiteindelijk toch wel wat aktie op onze topwaters. Met zulke spooks van Illex, Lucky Craft en Xorus is het heel spannend vissen. Je mist er wel eens een vis op maar dat is ook spectaculair. Bovendien krijg je vaak een herkansing.
Bam!
We gaan een stukje verder onder een brug door. Het water stroomt hier het meer uit dus daar is altijd wat te beleven. Er zit enorm veel aasvis in de baai dus er moet ook snoek liggen. En of die er ligt. In een schooltje aasvis zien we een vis het water uit klappen die richting de meter gaat. Een serieuze bak. We gooien de stek goed uit en op de terugweg doen we hem nog een keer aan maar helaas. De vis wilde helaas niet meewerken. Wel vangen we nog een hand vol kleinere vissen.
Terug naar Langsjon dan maar. Langzaamaan richting de helling doen we nog wat stekken aan. Voor ons gevoel is het niet wild maar eigenlijk mogen we niet klagen met 15 vissen. We zijn wat te veel verwend de voorgaande dagen. Wat we ook zien is dat er al veel vis in diep water zit. Als je dit op het ondiepe treft weet je niet wat je meemaakt!
De vis zit al weer in diep water op .
Omdat we morgenavond bezoek krijgen en ons een etentje aangeboden wordt vissen we niet te lang door. We pakken vast wat in want over 2 dagen moeten we vroeg vertrekken. Tegen een uur of 7 gaan we van het water en het wordt uiteindelijk toch weer rond middernacht voordat we in ons mandje kruipen.
Dag 6: De Oostzee
De laatste dag alweer. We zouden het kort houden vandaag. In de eerste plaats omdat we een band moesten laten repareren uiteraard en omdat er aan het einde van de middag een diner op ons stond te wachten.
Voor de beste banden ga je naar Bilmetro in Hudiksval!
Als eerste maar eens achter die band aan. Direct vooraan in Hudiksval zit een niet te missen bandencentrale. Monteur Stefan ging direct aan de slag en amper een kwartier later waren we good to go! Omdat we toch in Hudiksval waren werd er besloten om vandaag de Oostzee aan te doen. Vlug de boot getrailerd en op naar de beoogde stekken. Toch handig als je een laptop bij hebt waar mee je op Google maps je stekken kan zoeken. Een huisje met internet is dan wel makkelijk. Het eerste stuk van de baai bij Hudiksval is wat saai met vooral veel diep water. Het valt me op dat er grote scholen vis in het diepe zitten. Haring? Ik hoop dan maar dat de snoeken zich nog op het ondiepe bevinden.
Het was een eindje varen maar uiteindelijk kwamen we in een gebied met meerdere interessant uitziende baaitjes en vele eilanden. Onderweg daar naar toe passeerden we nog andere hellingen dus we hadden er sneller kunnen zijn. Hoe dan ook, we wilden relaxed vissen op onze laatste dag dus we varen rustig verder, net zo lang toe we iets interessants zien. In het eerste baaitje was het nog niet te wild. Frank kreeg een aanbeet en een volger op een blauwe streamer. Blauw doet het altijd goed in Zweden.
Sterke vissen in de Oostzee.Stevig gebouwd.
De volgende baai dan maar. Hier aangekomen krijg ik al na een paar worpen een loei harde aanbeet. Helaas lost de vis al na een paar tellen. Een van de tanden van de vis zit nog in de jerkbait. Echt groot was de vis niet maar wat een kracht! Hij lag vlak onder de kant in de opening van de baai tussen een paar grote rotsen. Een stukje verder zien we nog een paar volgers. Het begin is er. Naarmate we dus verder naar de eilanden toe gaan krijgen we meer actie. Een paar honderd meter opschuiven en op nieuw proberen. Hier liggen grote met algen begroeide keien in het water. Oppassen met de schroef dus. Ik trim de motor voor alle zekerheid want er staat best wel een redelijke wind. Een paar worpen tussen de stenen en mijn Smitty jerkbait wordt bruut gegrepen. De vis, een mooie 80er blijft maar gaan. Ongekend. Als riviervisser ben ik gewend aan sterke snoeken maar dit heb ik bij mij op de rivier nog niet eens meegemaakt. Dit is een heel ander slag snoeken als op de meren die we hiervoor bevist hebben. Ze zijn lichter van kleur, aangepast aan het leven tussen kelp en de algen op de rotsen. Het lijf van de vissen is ook steviger en een opvallend kleine kop. Ik denk dat ze aangepast zijn aan het leven in het brakke water met de bijbehorende prooivissen en snel groeien.
Als het kan vist Frank met de vlieg.En hij vangt er ook mee.
Ik vang er nog een tussen de stenen en even later mag ook Frank zijn eerste vis van vandaag landen. Strak onder de kant aan de monding van een baai. Aasvis zien we nog niet. Zouden ze soms liggen te wachten op de haringen die in het diepe verblijven. Als die onder de kust komen is het een vreetfestijn van jewelste natuurlijk. Dit vermoeden word s’avonds door visgids Jonny bevestigd. De haringen kunnen hier elk moment arriveren en de snoeken nemen hun positie in.
De Oostzee met haar ruige kusten.
Het loopt al aardig in de middag als ik bij een van de laatste stekken een alles vernietigende aanbeet krijg. Dit is hem! Hij komt al even langszij en ik zie dat het een mooie vis is die wellicht over de meter gaat. De vis neemt in het eerste schot zo maar een run van 15 meter. Ik heb niet mijn zwaarste hengel bij me maar het is toch wel een stevige stok waarmee ik in Nederland al vele grote snoeken de baas ben geweest. Tot 2 keer toe mislukt de handlanding doordat de jerkbait achterstevoren in zijn bek zitten de staart dreg er los bij hangt. Uiteindelijk heb ik hem te pakken. Voor de meter komt hij net een paar cm te kort maar hij gaf een gevecht waar menig metersnoek niet tegenop kan.
Zwaar bevochten negentiger.
Ik besluit nog een stek aan te doen voordat het welletjes is voor vandaag. Deze brengt niet wat het had moeten zijn dus ik laat Frank nog een poging wagen op de stek waar ik in de ochtend die mooie aanbeet kreeg. Ik ruim ondertussen wat op. Een hengel tuig ik nog niet af. Je weet immers nooit. Op de stek aangekomen zien we al snel redelijk wat actieve vis. Ze jagen op iets in een klein baaitje Frank smijt een paar keer met de vlieg en ook ik besluit nog een paar worpen te maken. Dat wordt direct beloond met een kleine snoek. Frank is ondertussen vast komen te zitten achter een rots dus ik onthaak hem snel. Als Frank los is, is het voor mij mooi geweest. Ik pak in. Frank vangt er niets meer bij.
Vandaag was het een beetje zoeken naar de juiste stekken en hebben we redelijk wat tijd verloren met de kapotte band en het zoeken naar plaatsen. Eens we de snoeken gevonden hadden kon het wel hard gaan want we kregen alle actie op slechts een paar honderd meter. Echter met veel eilandjes en baaien heb je dat niet even snel uitgevist. s’Avonds in het huisje wachtte ons een aangename verrassing. Er was voor ons en nog wat andere gasten gekookt in ons huisje.
Kipfilet uit de oven met een kruidige saus, frisse salade met zalm, gekookte aardappelen en een groot stuk appeltaart met vanille saus achteraf. Weggespoeld met een koud biertje kan je de vakantie niet beter afsluiten. Na het eten hebben we de visserij met Rickard en Jonny nog eens goed door genomen en op de waterkaarten aangegeven waar de goede stekken zijn en waar het voorzichtig varen is. De volgende ochtend zetten we de terugreis in. 8 uurtjes rijden tot Gotenburg, nachtje slapen op de boot en dan van Kiel naar huis. Thuis even de vuile was afgooien, nieuwe kleren pakken en de boot aankoppelen voor nog een paar dagen in eigen land. Frank wist nog een boot te winnen in de Predatortour, ik moest het met mindere vangsten doen. Terug in de realiteit dus.
Samenvattend
Het gebied rond Sordellen, of Dellen zoals ze zelf zeggen bied vele mogelijkheden. Zowel op de wateren die direct aan het huisje liggen als in de omgeving. Wij zijn vooral werpende vissers maar met behulp van de beschikbare waterkaarten zijn er zeker mooie plaatsen te vinden waar je ook goed kan trollen. Er zijn plekken die door de forelvissers gemeden worden omdat ze er te veel last krijgen van snoeken. De huurboot is ook zeer geschikt om met meerdere hengels trollend te vissen zoals dat in Zweden gebruikelijk is. Planers en dergelijke zul je wel zelf moeten verzorgen. Ik zou ze zeker meenemen als je wilt trollen. Het is een manier om selectief de grotere vissen van het open water te vangen.
Omdat het wat verder rijden is, is het hier zeer rustig. We hebben in de hele week 2 lokale snoekvissers gezien. Van dressuur is hier geen sprake. Qua vissoorten is het vooral de snoek voor ons geweest. De regenboogforel van Frank beschouwen we als een uitzondering. Ik meen zelfs dat die na verloop van tijd weg trekken. Baars zit er ook en op sommige plaatsen zagen we er regelmatig enkele volgen van ca een centimeter of 30. Snoekbaars zit er ook op deze meren. Ze schijnen nog groot te worden ook. Wij hebben er niet op gevist. De Zweden trollen er hoofdzakelijk op in half water. Het zogenaamde “sharp shooting” staat nog in de kinderschoenen maar dat zou ook moeten werken. Op Kyrksjon zou je ze ook op de voor ons bekende manieren wel kunnen vangen. Dit meer doet wat meer Nederlands aan qua bodem structuur.
De bestemming Sordellen is te boeken bij Cordes Travel (http://cordestravel.nl/zweden/sordellen-zweden-vissen-op-snoek/). Linda en Raffie doen er alles aan om je vakantie zo goed mogelijk te laten verlopen en je van de juiste informatie te voorzien. Mij is de service in elk geval echt heel goed bevallen.
Naast Sordellen zitten er nog tal van andere avontuurlijke bestemmingen in hun pakket voor zoet en zout water en het aanbod wordt nog steeds uitgebreid. Meld je ook even aan voor de nieuwsbrief dan blijf je op de hoogte van interessante visbestemmingen, buitenlandse vangsten én de gezellige Cordes Travel dag.
Na al dat grove snoek snoekgeweld van de vorige keer, nu weer terug bij het subtiele vissen op de snoekbaars in een minder subtiele omgeving. Al in het gesloten seizoen maakte Oscar de afspraak met Fishing guide Johan (http://www.fishingguidejohan.nl) om samen eens een dagje te gaan vissen, en ik kon dan mooi aanhaken omdat Johan over een ruime boot beschikt waar vanuit je met gemak met zijn drieën kunt vissen. Johan beschouw ik als een goede vriend, en de dagen dat we kunnen afspreken zijn dagen om naar uit te kijken. Niet alleen is het een leuke visdag, het is ook nog eens gezellig en er wordt altijd wel een beetje gedold zoals je kan verwachten van ‘jongens onder elkaar’ in één boot.
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
Voor Johan staan zijn gasten centraal (juist, geen klanten maar gasten). En nu zijn Oscar en ik niet bepaald het type visser dat frequent bij een gids in de boot zal stappen: Johans mentaliteit en de manier waarop hij met zijn gasten omgaat is super en ik denk dat als je eens kennis wilt maken met bijvoorbeeld het vissen op de rivier dat je dan bij Johan zeker aan het juiste adres bent.
Op de afgesproken tijd blijkt dat we ons op de verkeerde plaats bevinden. Oscar pleegt een belletje en een paar minuten laten schudden we de hand met Johan en kunnen we bijna het water op. Traileren op de grote rivier kan soms spannend zijn, omdat je rekening moet houden met de scheepvaart en de golven die daarbij horen. Ook het ‘zuigen’ en weer opkomen van het water vaak minuten later nog is iets waar je rekening mee moet houden. Als de kust veilig is rolt het schip van Johan het water in, en dan is het aan mij om de motor te starten en op veilige afstand te blijven dobberen terwijl de boel op slot gezet wordt. Johan en Oscar stappen een paar tellen later in en we zijn op weg! Zo’n woeste plek om te zijn, de drukste scheepvaartroute van West-Europa maar wij voelen ons hier thuis. De stroming, die aparte geur van klei door het lage water, het mysterie van wat er zich onder de wateroppervlakte allemaal afspeelt en de mogelijkheid om allerlei vissoorten te vangen met dat ene aasje plus het feit dat het ook nog eens monster kan zijn: de rivier, een iets om deel van uit te maken.
We komen bij de eerste stek aan, en daar gaan we lekker werpen met shads. Zoals ik al zei staat het water laag en de stroming valt mee. We kunnen prima uit de voeten met 14 gram. Ik zeg ‘we’, maar Oscar vist zwaarder en kiest ook dit keer weer om te starten met de dropshot. Al een paar tellen laten heeft hij de eerste van de dag te pakken! Niet groot maar dat heeft wel eens langer geduurd. De routine van dril, landing, foto’s, onthaken en release volgt.
De vis ligt dus op de stek en ze zijn actief. Uiteraard betekent dat dan niet automatisch dat we er dan ook een aantal gaan vangen, maar de kans is wel aanwezig. Los blijken ze niet echt te zijn kunnen we wel voorzichtig concluderen als we alle drie een worp of twintig verder zijn. Ondergetekende weet een aantal keer een mooie aanbeet uit te lokken en de vis te verspelen of de vis niet eens te haken. Uiteindelijk blijft er dan toch een visje plakken op de HM topper in het meestal favoriete kleurtje limetreuse.
Enkele minuten laten een snoeiharde aanbeet. Het hengeltje gaat lekker krom en voorzichtig denk ik toch wel dat dit een hele dikke is! Eenmaal bij de boot blijkt het geen monster te zijn, maar dan beestje gaf wel prima sport!
Rondom de boot is de roofblei steeds driftig aan het jagen als er een schip passeert. Steeds pakken met name Johan en ik dan snel een roofblei-aasje om te proberen er eentje te foppen. En dat lukt steeds niet! Als de roofbleien weer kalmeren vissen we steeds weer verder op snoekbaars. Op een paar voorzichtige aanbeten na krijgen we verder geen actie meer. De roofblei heb ik wel een klein beetje opgegeven. Daarna besluit een (meteen voelbaar bij de aanbeet) roofblei dat het HM toppertje echt niet alleen voor snoekbaars bedoelt is en schuift er eens even lekker overheen vlak achter de kribkop. Lange tijd blijft de vis diep en vecht hij voor wat hij waard is. Gelukkig kan er altijd maar één van de twee winnen en in dit geval is dat een zeer tevreden visser die deze mooie zeventiger even vast mag houden voor de camera.
Deze stek is mooi, uitgebreid en er ligt vis maar om er nou de hele dag te blijven liggen? Nee, het is tijd om te verkassen en ons geluk elders uit te proberen. Johan stuurt de boot naar de volgende stek, en het is verbazend om te zien hoe ondiep alles nu is met dat lage water. Stekken die normaal stek zijn, kun je nu niet eens bevissen! Maar we blijven ons best doen. Geen aanbeten, of een ‘laffe’ tik, een ‘proevertje’ die heel even hangt… het mag duidelijk zijn dat we de middag naderen. Op een volgende stek worden we wederom verrast door de lage waterstand: het zit zo ingebakken dat een stek een stek is en dan blijkt ineens alles anders te zijn. Oscar weet een aantal baarzen te vangen op deze stek maar voor de rest is het karig.
Op weer een volgende stek is heel erg veel vis zichtbaar op de dieptemeter. Brasems laten slijm achter op hoofd- en onderlijn. Daar liggen vaak ook rovers tussen! Ondanks dat we op de rivier zitten, zijn er zelfs brasems zichtbaar in de oppervlakte. Even later krijgt Johan op 1,5 meter water al verticalende een snoeiharde aanbeet. Enkele tellen laat een vis aan de andere kant van zijn lijn weten het niet eens te zijn met wat er zojuist gebeurd is. En dan ineens plop! Los. Ai wat is dat toch vervelend! Johan denkt er niet te lang over na: dat kan nu eenmaal gebeuren tijdens het vissen. Een kleine twintig minuten later, op weer een andere stek is het Oscar die er een hele sterke vis aan heeft. Een minuut blijft de vis wel hangen (het lijkt wel een kwartier te duren) en de vis is loeisterk. Totdat ‘plop’ ook deze vis losschiet. Waarom?! Frustratie, ongeloof… niet leuk maar wel beter dan helemaal geen aanbeten krijgen. Johan vangt iets later een snoekbaarsje verticalend, en ook ik mag weer een duit in het zakje doen.
We proberen het nog even op de stek waar we gestart zijn, en daar zijn de roofbleien weer volop actief. Net als vanmorgen, willen ze nu ook geen aasje dat speciaal voor hen aangeboden wordt. Maar ook de snoekbaars is nu kalm. Op naar nog een laatste paar stekken, waar we met veel plezier vissen en waar zin en onzin besproken wordt. Een flink eind in de middag al, en als we nog een bijtperiode willen meemaken vandaag zullen we nog een paar uur in ‘de dooie tijd’ moeten door vissen. Dat gaan we niet doen, en breien er een eind aan. Vrouwen en kinderen thuis kunnen het wel waarderen als de jagers zich thuis melden voor het eten, ook al was dat in eerste instantie niet concreet afgesproken. Zo gezegd zo gedaan. Johan bedankt voor een leuke dag en tot snel! We hebben weer genoten.
Dit voorjaar trokken vismaat Frank Mylle en ik voor 8 dagen naar midden Zweden om wat te pionieren op verschillende wateren. Het werd een geweldige week. De heenreis verliep soepel en tegen het middaguur arriveerde we in Kiel om daar in de avond de ferry naar Gotenburg te pakken. De volgende ochtend rolde we om ca 9:30 uitgerust van de boot en begonnen we fit aan deel 2 van de trip. Op naar het plaatsje Näsviken. Met nog 700km voor de boeg een behoorlijke rit dus. De pitstop op de boot was een mooi rust moment.
Tekst en foto’s: Frans Oomen
In de avond arriveerden we op de afgesproken plaats en konden we de Jonny “Knossas” Johansson de hand schudden. We volgden hem naar ons verblijf voor de komende dagen alwaar we Rickard Blank ontmoetten. De eigenaar van het huisje. Het huisje was basic maar verder prima in orde. Het bied plaats aan 4 personen dus voor ons 2 was het perfect. We hebben wel beide de gewoonte om nog al veel materiaal mee te nemen dus het was toch wel redelijk vol. Daar bovenop had Frank in de dagen na deze vakantie nog een deelname aan de Predatortour geplant staan dus al het eten en drinken voor de 2e week was ook mee.
Ondiepe baai op Sordellen.
De plannen voor de komende dagen werden doorgesproken met Rickard en Jonny. Als eerste zouden we de voor de deur gelegen meren Sordellen en Noradellen gaan bevissen
Dag 1: Noradellen
Jonny’s schip
Op dag 1 gingen we op pad met de gidsboot van Jonny. Een slagschip van een boot, oorspronkelijk gemaakt om te trollen op forel, zalm en snoek op de bekende Zweedse manier met veel hengels, planerboards, downriggers en wat al niet meer. Voor ons zou het echter een dagje werpend vissen worden. De boot was sinds kort uitgerust met een 114Lb fronttroller dus een driftje maken moest te doen zijn. Als eerste togen we naar een op de waterkaart interessante spot op Noradellen. Een ondieper deel op de waterkaart had thuis onze interesse al gewekt. Veel structuur, onderwatereilanden en ondiepe oeverzones maakte dat we vermoedden dat zich daar de snoeken bevonden. In dit deel van het meer kan je makkelijk een halve week doorbrengen.
Al snel bleek dit te kloppen want ik miste na een paar worpen reeds de eerste vis. Toch duurde het even voordat we de juiste drift aan het maken waren. Zo’n boot van een meter of 7 met een joekel van een motor heb je ook niet zo maar onder controle en er stond best wel wat wind. Frank tekende als eerste voor een snoek op een rubber kikker en kort daarna volgde er nog een baars op een kleine Dexter jerk. Niet veel later mocht ook ik mijn eerste vis verwelkomen op, uiteraard, een Hellpuppie.
Frank pakt de eersteBaars zit er ook
Omdat de beide meren nog al groot zijn besloten we te verkassen. De eerste dagen met de boot van Jonny moesten we optimaal gebruik maken van de 135 PK motor door zoveel mogelijk water te bezichtigen. Het stuk tussen Noradellen en Sordellen werd even aangedaan en ook hier kregen we actie op onze jerkbaits. Het volgende plan was om wat dieper te gaan vissen in de buurt van een drijvende viskwekerij. Altijd interessant. Op de eerste plek die we aandoen heeft Jonny een hoop waypoints gezet in zijn GPS. Allen van gevangen vissen tijdens het trollen. Zouden ze werpend ook te vangen zijn?
Mijn eerste vis van de tripJonny met een mooie vis op een shad
Wat het precies was met de bewuste stek konden we niet zeggen. Op de waterkaart was niets bijzonders te zien en ook de diepte meter gaf niets vreemds aan. Slechts een plateau dat flauw afliep van 8 naar 12 meter. Frank kreeg als eerste een aanbeet op zijn DK shad met een zware loodkop. Hij lost de vis maar vangt er even later toch een. Doordat de boot met een Ipilot geankerd lag konden we de stek perfect uitwerpen. Niet veel later haakte ook Jonny zijn eerste vis op een Westin swimbaitje. Een mooie 90er voor Jonny was de eerste goede vis van de trip. Op het moment dat we willen vertrekken laat ik mijn DK Rumble in het water hangen. Zodra de boot start krijg ik een flauwe aanbeet van een kleine snoek met een halve staart. 1 stek- 3 vissen. Dat belooft wat.
Stuur die snoek maar die je staart er af gebeten heeft.
Op de volgende stekken besluit ik mijn shad te wisselen voor een zware Flatt shad van Sebile. Dit is een loodzware plug die qua actie wat op een ratelaar lijkt maar geen kogels heeft. Slechts een sterke vibratie bij het binnen jiggen. De zwaarste zinkt als een baksteen en kan je gemakkelijk op 20 mt diepte vissen. De snoeken zien er wel wat in want al snel zijn 2 vissen de klos. Ook Jonny ziet er wel wat in. Begrijpelijk want voor wie echt diep wil vissen is dit dé plug! We missen nog een paar aanbeten dus de vis is voor het moment ook diep te vangen.
8 meter diep op de Flatt ShadDonkere vissen op Sordellen
We doen een rondje rond de viskwekerij maar daar komt niets uit dus we besluiten de naast gelegen baai maar eens aan te doen. Hier staat een metertje of 2 water en we verwachten dat er wat vissen zijn blijven hangen na de paai. Weer is het Jonny met zijn swimbaitje die de eerste vis vangt. En weer is het een 90er. Het swimbaitje lijkt wat op, wat ze in Zweden een Lota Lota noemen. Een kwabaal in het Nederlands.
Negentiger voor Jonny op een Westin Swimbait
Daarna is het de beurt aan Frank. Vlak naast de boot wordt zijn kleine Fatso bruut gegrepen en de vis gaat er razendsnel van door. Wat is dit??? Eenmaal terug bij de boot zien we dat het geen snoek is maar een regenboogforel. Ongelooflijk! Die dingen blijven maar gaan. Normaal scheppen we niet snel een vis maar aan zo’n forel zit geen handvat zoals aan aan snoek. Aan boord is hij trouwens opvallend mak! Het blijkt een ontsnapt exemplaar te zijn uit de viskwekerij en hij lijkt zich goed te handhaven. Als we verder vissen zien we er meerde jagen in de baai. Ik wil er ook een vangen! Dat gebeurd niet maar we vangen nog wel een hand vol snoeken bij. Frank met een Pointer van Lucky Craft en ik met een Onduspoon van Sebile. Een lepel die gemakkelijk te vissen is en werpt als een kogel.
Bijzondere bijvangst voor Frank.Spaghetti avondje
Dag 2: Sordellen
Dag 2 is een stuk zonniger maar er staat wel wat meer wind. Op zich niet erg, we zullen ons plan wel trekken. Vandaag is de laatste dag op de gidsboot van Jonny. Als eerste doen we wat ondiepe baaitjes aan nabij het huisje. We verwachten dat zich daar nog vissen bevinden die net afgepaait zijn. We benaderen de baaitjes aan de zonzijde en krijgen al snel de nodige volgers. Weer is het Frank die met zijn Pointer de eerste vissen vangt. Groot zijn ze niet maar aan aangepast licht materiaal geven ze topsport. De vissen lijken een voorkeur te hebben voor de swimbait van Frank. De mijne (ook een Pointer) laten ze liggen. Normaal geloof ik niet zo in kleuren maar het valt nu wel op. Franks aasje lijkt wat op de hier voorkomende Artic Char. Zou dat het zijn?
Gas er op.. Dit swimbaitje moesten ze echt hebben.
We doen nog een aantal plaatsen aan op Sordellen waar het op het eerste gezicht goed moet zijn. Onderwatereilanden, baaitjes waar Jonny eerder al paaiende vis had waar genomen en stukken met veel rotsen. Op een enkele volger na zien we niet veel aktie. Vermoedelijk zijn de vissen al naar dieper water getrokken, getuige onze vangsten gisteren op 10 meter water. Hoe dan ook. De stekken hebben veel potentie en ik denk dat als we een week eerder waren geweest, we er wel wat vis hadden kunnen vangen.
We doen de baai met de forellen nog maar eens aan want we willen vis vangen. De forellen zitten er nog steeds maar moeten nergens van weten. Ook de snoeken laten zich moeilijk vangen. De harde wind maakt dat de boot nét iets te veel wind pakt en te snel gaat driften. Uiteindelijk vangen we toch weer een aantal vissen. Zodra we waterlelies vinden vinden we de snoeken ook. Eigenlijk niets anders dan in Nederland. Het water laat zich in de baaien gemakkelijk lezen en waar je planten verwacht staan ze ook, net als de snoeken.
Onduspoon is perfect te werpen.
Jonny kent zijn plaatsen gelukkig en kan ons zo vertellen waar we moeten zijn. Voor mij is het weer die Sebile lepel vandaag. Lepels zijn een weinig gebruikt kunstaas maar deze Sebile heeft iets wat andere niet hebben. Je kan hem perfect werpen in deze harde wind én hij vist gemakkelijk snel binnen.
Enkele toppers.
Door de harde wind besluiten we tegen 16:00 te stoppen. Jonny moet nog een eind terug met zijn gidsboot en wil ons de meren voor de komende dagen graag ook laten zien. We besluiten langs de trailerhellingen te rijden van de meren Kyrksjon, en Langsjon waar de de komende 3 dagen zullen vissen.
Dag 3: Kyrksjon
Nadat we de hellingen bekeken hebben treffen we bij ons huisje gastheer Rickard aan met de huurboot. Een 5,30 lange polyester met een 30 pk motor. De boot ziet er perfect uit voor de grote wateren hier in de buurt. Rickard had er een extra jerry can benzine bij gedaan en een 100Ah semitractie accu. Zowel voorin als achterop kun je perfect staan om werpend te vissen. Een puntje van kritiek: Rickard had er een meetplank in gelegd die tot 1,10 mt ging. Dat is 20 cm te weinig Rickard!
Oppervlakte kunstaas werkt.
Afijn, we traileren de boot op Kyrksjon en varen de baai van de helling uit. Direct maar beginnen denk ik. Het miezert een beetje maar het is niet koud. Frank start met een grote streamer aan de vliegenhengel en ik met een jerkbait. Al na een paar worpen krijgt Frank een mooie volger. Ook ik krijg even later een volger.
De mooiste manier om een snoek te vangen.
We driften verder de baai in en zien wat snoeken jagen tussen de planten. Ik besluit eens gek te doen en monteer een Dancin’ Raider van Joe Bucher. Een forse spook, eigenlijk voor het grotere water. Echter hier lusten ze hem ook want na een paar worpen vang ik mijn eerste vis op dit meer, Op een topwater nota bene. Naast vliegvissen misschien wel de mooiste manier om een snoek te vangen. Ook Frank pakt zijn eerste vis op de vlieg. We wisselen nog wat van kunstaas maar het staat eigenlijk al vast dat Frank veel met de vlieg zal vissen en ik met allerhande topwaters.
De Hellpuppie kwam ook nog even in actie.
Als we een volgende baai in driften zien we direct veel activiteit van snoek in de kant. We hebben wat nieuwe kikkers mee van Art Baits en die besluiten we eens te testen. Frank haakt de eerste maar die schiet helaas los. Jammer want het was een grotere vis. Ook ik mag een paar meter verder de eerste vis haken. Ongelooflijk maar waar: mijn spinstang breekt. Ik had wat nieuwe spinstangen gemaakt van een dun soort RVS draad. Ongeschikt blijkbaar. Ik knip ze direct allemaal door. Frank weet dan toch nog een mooie vis te vangen op zijn kikker.
Groene snoeken in Kyrksjon.Ze geven niet snel op.
Als we verder driften gaat het in eens hard. Om de paar worpen krijgen we aanbeten. Ik vis met jerkstreamers, poppers, spooks en jerkbaits. Frank houdt het hoofdzakelijk bij zijn vliegenhengel. Het moet haast wel verslavend zijn dat vliegvissen. Omdat ik zelf niet met de vlieg vis, heb ik een soort van jerkstreamer er aan geknoopt. Vismaat Danny Dillen heeft een soort kopje gemaakt waarop je een tubefly op kan zetten en een weedless haak achter kan monteren. Hij is vrijwel probleemloos door de rietstengels en waterplanten te vissen en het haakt nog goed ook!
We verkassen omdat we al even niets meer gezien hebben. Als je veel aanbeten krijgt en het valt even stil begint het al snel op je vertrouwen te werken. We kiezen een op het eerste gezicht minder aantrekkelijke baai uit. Minder riet, minder planten dus ook minder snoek? Iets minder, dat wel maar toch ook hier weer redelijk wat actie. Als Frank er een DK Diver aan doet is het na een paar worpen al bingo. Dit is een betere vis! Na een korte maar stevige dril kan Frank de vis pakken. “Hebbes!” Een mooie stevige vis die 1,01mt op de lat brengt. De dag was al geslaagd maar nu nog veel meer.
Metervis op de DK Diver.
Ik kan er lang over doorgaan maar eigenlijk was het overal kassa. “Hoeveel vissen hebben we nu eigenlijk?“, vraag ik Frank ergens in de middag. “Daarstraks hadden we er 13 maar er zijn er nog wat bij gekomen”. Voor de fun wissel ik nog al snel als ik wat gevangen heb op een bepaald kunstaasje. Ik besluit het verschillende aantal vangers van vandaag maar eens te tellen. Ik kom al op 11 ergens halverwege de middag. Ik besluit dan maar verder te tellen en aan het einde van de dag reken ik uit dat ik er zelf minimaal 21 heb die dag. Frank is iets achter gebleven omdat hij veel met de vlieg gevist heeft maar heeft er ook zeker 15 gevangen.
In Franks eigen kleurtje.
Van alle driften die we gemaakt hebben is er slechts een waar op er geen vis gevangen werd. Alle andere stekken leverden vis op. Niet allemaal groot maar toch een paar vissen gevangen die kort aan de 90 cm kwamen plus een paar grote gezien. Een paar dagen na ons vangen een paar gasten van Jonny en vis van 99cm.
Inmiddels alweer het derde verslag van Frans van der Putte op Roofvisweb. Ditmaal niet over snoekbaarzen op de rivier, maar een geheel andere richting op: een dag en een ochtend op pad met Sean op zoek naar een dikke snoek. Het mooie van vissen op roofvis, is dat je alle kanten op kunt en de mogelijkheden vrijwel eindeloos zijn.
Tekst en foto’s: Frans van der Putte
Ik ben geen visser die zich helemaal toespitst op één techniek, één water of één vissoort. Al snel leerde ik, dat je gebruik moet maken van wat de omstandigheden je te bieden hebben. Wat doet de wind? Hoe hoog staat het water? Hoe zonnig gaat het worden? Hoe waren de vangsten daar en daar onder deze omstandigheden afgelopen jaren? Soms kan het plannen van een dagje vissen een soort ingewikkelde rekensom zijn, maar soms moet je ook gewoon domweg kiezen om ergens heen te gaan omdat je daar zin in hebt. Deze visdag was voor ons toch wel een rekensom. We zouden naar de benedenrivieren gaan om daar een snoekbaarssessie te gaan houden. De voorspelling was echter dat het windkracht 5 zou gaan waaien, en ook nog eens uit de ‘verkeerde’ hoek. Plan dus op het laatste moment gewijzigd, en dat legde ons geen windeieren.
Nadat ik weer veel te laat ben gaan slapen, deze eerste dag met Sean dit seizoen. Onderweg in alle vroegte zelfs een kleine file, waardoor zoals vrijwel altijd, Sean eerder bij de helling is dan ik. Gelukkig is van ‘wachten op Frans’ gaan sprake, de spullen moeten immers nog even klaargemaakt worden voor de afvaart. De schuit van Sean ligt al snel weer te dobberen met ondergetekende als tijdelijke kapitein terwijl de nodige sloten op de trailer gezet worden en Sean instapt en het roer overneemt. Daar gaan we weer! Als wij met zijn tweeën gaan snoeken, kan het niet anders dan dat er de nodige Lucky Lures aan de spelden gaan. Die krengen zijn gewoon donders goed en als de omstandigheden het toelaten zullen wij maar wat snel naar deze kunstwerkjes grijpen omdat ze gewoon vaak grote vis opleveren en we zijn er helemaal gek van. Goed, genoeg geleuter over materiaal want dat is eigenlijk helemaal niet zo interessant allemaal: het is een vangstverslag en die kant gaan we dan nu ook op.
De wind valt tot nu toe erg mee, zoals wel vaker in de ochtend. De eerste aanbeet laat tamelijk lang op zich wachten. Maar het is Sean die de eerste naar binnen harkt vandaag. Donkere wolken verschijnen aan de horizon. Het gaat niet lang droog blijven. Tijd voor een versnapering om wat energie te krijgen: Sean heeft uit Zweden een blikje blauwe Burn meegenomen, helaas niet verkrijgbaar in Nederland maar dat spul is met toch een partij lekker!
Niet veel later is het weer raak voor Sean, geen grote maar wel nummer twee van de dag. Langzaam maar zeker begint het te spetteren, en daarna goed te regenen. Nooit leuk als je op het water zit! Toch is de moderne technologie daarvoor handig: even snel in de regen de waterdichte smartphone erbij, even kijken op het appje en we weten direct dat het niet lang aan zal houden, die regen. Met een gerust gevoel vissen we verder. Beiden missen we nu een paar mooie aanbeten. Sean haakt een hele zware vis die na een paar tellen gewoon losschiet…. Helaas dat hoort er allemaal weer bij vandaag. Lange tijd vangen we niets totdat Sean er eentje in de kraag vat. Bij de boot blijkt het een zogenaamde ‘two-toner’ te zijn, zoals je wel een vaker ziet bij snoek dat een kwart van de vis een andere kleur heeft. Toch blijft het best bijzonder!
We draaien nu een hoek van het meer op waar de wind vol op staat. Nu kunnen we goed merken dat de voorspelling van de wind wel klopte! We zijn blij dat we niet aan het snoekbaarzen zijn. Nu komt Sean in actie, hij mist twee aanbeten, vangt drie snoeken achter elkaar, verspeelt weer een hele hele zware vis die maar blijft gaan en gaan. Hier moeten we zijn! Ze moeten allemaal zijn Lucky Perch in de kleur natural perch hebben. Aan mijn kant van de boot zijn alleen de spreekwoordelijke krekels te horen, de snoek is partijdig .
Weer regen, nu een echte wolkbreuk. Gelukkig hebben we beiden onze poncho’s bij ons. Het ziet er niet uit, zo’n lange jurk maar hij valt over je knieën en achter je kun je hem over de stoel gooien en als je daar dan ook nog eens een regenbroek onder aan hebt en laarzen, dan blijf je dus compleet droog! We bespreken het feit dat vaak na een dikke regen- of onweersbui, de snoek helemaal los gaat of dat je dan een hele dikke vis kunt vangen. En jawel, na de regen komt zonneschijn maar ook snoek! De aanbeten volgen elkaar op, maar ze blijven niet vaak hangen. Sean haakt een vis maar heeft wat materiaalissues. Ik weet niet meer precies wat, maar volgens mij moest hij er een verse onderlijn aanknopen.
Ik neem het roer even over en terwijl hij bezig is, wordt zijn Lucky Perch weer eens gegrepen, ditmaal in het schroefwater. Uit automatisme grijp ik de hengel, en zet de haak. Sean staat rustig op en neemt de hengel over. “O, het is geen grote.” De vis verzet zich lekker, en begint ineens heel erg veel lijn te nemen. Sean heeft niet veel in te brengen. Misschien is het dan toch wel een grote? Na een paar minuten komt de vis bij de boot. “Zo da’s een aardige kop! Die gaat wel over de 110!” Sean pakt de vis uit het water. “Nou Sean, die gaat wel richting 120!” De haken zitten een beetje link, dus eerst even onthaken en dan meteen maar op de plank. “Wat een rare kronkelstaart!” maar, zelfs met die kronkel in de staart, meet de vis…. 127cm! Zonder die kronkel… was het gewoon een 130 geweest! Sean’s oude PR was ook 127, maar dit is dus eigenlijk een verbetering in onze ogen, ook al is de lengte hetzelfde. Ik schiet een reeks plaatjes, hieronder twee foto’s waarbij op de tweede foto de kronkel heel erg goed te zien is.
Wat een belevenis! Vlug terug, en lang hoeft de vis niet bij te komen of deze zwemt met een krachtige staartslag. We kunnen de kolos nog een tijdje zien ‘staan’ op de bodem, waarna ze wegschiet met een flinke spurt. Wellicht om ooit de 130 te gaan bereiken? Wij zijn er even stil van, wat een verhaal. Die Lucky perch natural perch heeft iets magisch vandaag. We gaan weer lekker verder met vissen, en nu klappen beide hengels van Sean weer krom. Zonder te twijfelen bied hij mij er eentje aan. Ik ben er erg blij mee, het is een cadeautje van 98cm! En dat blijkt later de laatste vis van de dag te zijn.
Vandaag aantallen en een monster in de boot. Helaas moeten we wat vroegen stoppen omdat Sean nog een afspraak heeft. De dag erop zouden we weer op pad gaan, en ditmaal startten we wat vroeger. Voor het gemak blijf ik een nachtje pitten, dan weten we tenminste zeker dat ik niet te laat kom en vroeg op het nest lig. En daar staan we dan, de volgende morgen: nieuwe ronde, nieuwe kansen op hetzelfde meer. De verwachtingen zijn hoog.
Daar waar het gisteren zo goed was, valt nu helemaal niets te halen. We zijn er nu natuurlijk ook een stuk eerder, maar ze doen het gewoon helemaal niet. Dreigende luchten drijven over, en steeds zien we in de verte regenbuien die ons net missen. We gaan op zoek naar nieuwe stekken, en dat doen we uiteraard al trollende. Na enige tijd wordt mijn Esox Blade gegrepen, een krachtpatser van 93cm is het resultaat.
De eerste van de dag, en de zon staat nog niet erg hoog. Het idee is dat we vandaag niet lang op het water zullen zijn, dus kiezen we snel een pad en vissen de meeste interessante stekken af. Het blijft weer lange tijd stil en het regent gelukkig nog steeds niet. Wat later is het Sean die een monsterlijke aanbeet krijgt. Een kolos heeft zijn Lucky Perch gegrepen. De vis neemt lijn, gaat ervandoor en… schiet los. Even later hetzelfde. Bah bah wat een pech! Tot overmaat van ramp komt er nu een dikke vette regenbui aan denderen. We doen onze regenkleding weer aan, en het begint te hozen en te hozen. Ongelooflijk wat een water komen er uit de lucht. Alles is zeik en zeiknat, bah! Als het stopt met regenen zijn we als een kind zo blij. Pff dat is niet leuk zeg om dan midden op het water te zitten! Een uur gaat voorbij. Een paar aanbeten volgen maar niets blijft hangen. En jawel hoor, daar komt weer zo’n regenbui aan en daar zitten we weer een half uur in de stortregen. Inmiddels is de tijd voorbij gevlogen en blijft het alleen nog bij die ene vis.
We gaan weer trollend naar een andere stek toe, en na een uurtje krijg ik dan toch nog een aanbeet op de Esox V2. Een slanke vis die goed vecht, en op de plank toch nog tot 103cm komt. Het wordt de afsluiter van de dag.
Rond half twaalf ligt de boot weer op de trailer en blikken we nog even terug op wat memorabele momenten. Monster in de boot gehad, maar zeker ook monsters verspeeld afgelopen twee dagen. Dit doen we snel nog een keertje over! Maar dan zonder stortregen en zonder die vervelende losschieters…
Marco Kraal en Rick Stalenhoef zijn voor de 2e keer via Cordes Travel naar Zweden gereisd om daar te jagen op Snoek en Snoekbaars. De accommodatie Flottarvillan is een geweldige accommodatie, met de stekken direkt voor de deur en een geweldig visbestand, waar u niemand tegen komt op het water en de regel “Catch and Release” geldt. De visserij was top, prachtige snoeken, dikke snoekbaarzen en flinke aantallen.
