Zo, het zit er weer op. Na 2 weken vissen in Ierland  en de Predatortour op het schitterende Lough Derg kunnen we terug kijken op een geslaagde visvakantie. Misschien wel de meest boeiende visvakantie die wij (Nico en ik) tot dusver meegemaakt hebben. We hebben nieuwe technieken onder de knie gekregen en over het water en onszelf weer wat bijgeleerd. Ook onze gezamenlijke vismaat Frans Provo heeft zich de afgelopen 2 weken geen moment verveeld.

Het voorvissen.
Het voorwerk was thuis reeds begonnen. Bij verschillende mensen hebben we informatie ingewonnen (waarvoor dank aan allen!) en op basis daarvan een plan getrokken voor de eerste paar dagen voorvissen.

De eerste dagen werden gevuld met snoeken. Verschillende stekken werden werpend bevist om te kijken wat het best werkt. Je kan op basis van die informatie je kunstaas kiezen voor de bewuste plek die je aandoet. Van alles hadden we veel te veel meegenomen dus er was ruimte genoeg om te experimenteren.

Ook hebben we redelijk wat tijd gestoken in het trollen. Trollen is met momenten heel effectief en je kan je verplaatsen van stek naar stek door te trollen. Het is altijd goed om je meerdere technieken eigen te maken. Wij trolden erg ver achter de boot met relatief ondiep lopende pluggen. Boven een meter of 10 water trolden wij met pluggen die niet dieper liepen dan een meter of 4. Grandma’s Strike Pro’s, Bucher shallowraiders, dat soort pluggen dus.

In de dagen daarna zijn we meer gericht op baars gaan vissen. Aan deze vissoort wilden we niet te veel tijd spenderen omdat, als je ze eenmaal hebt gevonden je er snel een paar uit kan tikken en achter een forel aan kan gaan. Zeker was dat die forellen gevangen zouden gaan worden in de wedstrijd en dus zouden die bepalend worden voor de einduitslag. Baarzen hadden we redelijk snel gevonden in het voorvissen. In de wedstrijd zou dat anders uitpakken.

Dan die verdraaide forellen. Daarmee moet je het doen met de kennis die je van anderen hebt gekregen. Beiden hadden we nog nooit op wilde forel gevist. Hoe, wat en waar moesten we dus ter plekke ondervinden. Je zag die malle vissen overal springen en anders dan bv een snoek was er geen staat op te maken waarom ze op bepaalde plaatsen zaten. Dat ze aasden was zeker want er waren diverse locals op aan het vissen. De visserij is voornamelijk trollend te doen in deze periode. Redelijk ver achter de boot met slanke pluggen. Na 1,5e dag tekende Nico dan gelukkig voor de eerste forel. Een klein visje maar wat was hij er blij mee. Ze zijn schitterend getekend en bijzonder levendig trouwens! Het is nog geen ferox forel maar dat trekt ons inmiddels ook meer en meer. Later op de dag tekende Nico voor nog een forel. Met een paar goede plaatsen op zak en de kennis om ze te vangen besloten we de forel maar met rust te laten om de plaatsen niet weg te geven op voorhand.

We gingen met een goed gevoel de wedstrijd in. Tijdens de teammeeting in Flannagan’s (leuke tent trouwens) kregen we de uitleg van Herman en ontmoeten we de andere deelnemers voor het eerst. Op de andere editie kennen we veel van de deelnemers maar hier was dat niet het geval. Ook werd er veel minder open gesproken over het voorvissen. Later in de wedstrijd zou ook blijken dat er niet veel los gelaten werd. Eigenlijk maar goed ook want dan kan je alleen maar bij je eigen plan blijven.

Wedstrijddag 1.
Duidelijk was op de info middag dat er een aantal geduchte tegenstanders mee zou doen. Redelijk wat lokale vissers en een paar visgidsen zouden het ons wel een lastig kunnen gaan maken. Nico en ik trokken als eerste het plan om voor een forel te gaan. Snoek zou te doen moeten zijn en baars ook. Het is een gok maar onze redenatie was dat een forel in de loop van de wedstrijd steeds moeilijker vangbaar zou zijn. De lokale vissers zouden de goede plaatsen in kunnen nemen waardoor wij moeilijker aan onze forel zouden kunnen komen.

De forel liet zicht echter niet makkelijk vangen en wij besloten in de loop van de dag voor onze snoeken te gaan vissen. Werpend op een paar stekken moest er vis te vangen zijn. Trollend was het in de dagen vooraf zeer goed geweest dus met een 2e optie zaten we safe dachten we. Ook dit pakte niet zo uit als gedacht. De wind was gaan draaien en zoals op elk ander water betekende dat hier ook dat de vis niet meer te vinden was op de eerdere stekken. Gelukkig leverde een van onze stekken nog wat actie op en konden we een vis netten nadat we er een paar gelost hadden en een volger gekregen hebben. We zaten op de vis maar het zou lastig worden.

Als gevolg van de draaiende wind waren ook de baarzen niet waar we ze verwacht hadden. Vlak voor het inleveren van de meetplank mis ik nog even een mooie snoek wat heel tot in Limerick te horen geweest is. Na het inleveren van de plank moest het plan dus drastisch herzien worden. De baarzen zouden we gaan zoeken in de buurt van gekende structuren. Nadat iedereen vertrokken was hebben we dit nogmaals geoefend. Opzoeken met de visvinder en vervolgens aanwerpen. Nico pakt in zo’n geval het stuur over van de boot omdat hij meer bedreven is in het peuterwerk en ik kan dan wat rondom de boot werpen. Zo vullen we elkaar aan. Vrij snel hadden we onze baarzen en konden we met vertrouwen de volgende dagen tegemoet zien. Het was een techniek die we ook al even met snel succes in het voorvissen geoefend hadden. Het is goed om niet op een paard te wedden.

Einde van de dag konden we de foto’s binnen brengen bij The Anchor Inn. Een gezellige Ierse pub waar we onder het genot van een Guinness probeerden los te krijgen wat er zoals gevangen was.

Wedstrijddag 2
Deze dag zouden we alles op alles moeten zetten om die 4 snoeken in de boot te krijgen. Het is zaak dat je in zo’n situatie de stekken gaat bevissen die je ken op de manier die je goed ligt. We kozen dus voor stekken die al eerder vis opgeleverd hadden. De andere deelnemers waaronder enkele favorieten deden dit ook omdat de vis zich veelal diep ophield en langzaam aan ondieper begon te komen. Ook alle witvis zag je op diep water staan.

Ook deze dag zat het geluk ons niet mee. Weer kregen we vissen aan de lijn en weer schoten ze los. Driewerf shit! Gelukkig leek de wind zich te gaan stabiliseren in het westen wat gunstig is voor de vangsten. De baarzen waren gelukkig geen probleem meer. Niet de grootste maar we hadden ze vrij snel te pakken. Snel kunnen schakelen heeft dus gewerkt voor ons. Nog een snoek en een forel te gaan. Die snoek dat moest lukken maar die forel…Het zou een zonnige dag worden en onze eerdere forellen vingen we in bewolkt weer met wat motregen. Niet bekend met deze soort wisten we dus ook niet of we ze zouden kunnen vangen. Donker weer leek ons beter voor de forellen.

Wedstrijddag 3
Even snel een snoek vangen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Op de eerste drift zagen we niets. Niet goed voor het vertrouwen kan ik je verzekeren. Het wordt op zulke momenten heel stil in de boot. Tijd voor overleg. Wat gaan we doen? Nog maar een keer deze drift maken want de vis zit er dat weten we maar wat we wel vaker gezien hebben is dat een stek in zo’n situatie wat later op gang komt en er alsnog vis op komt te liggen. Gelukkig is het op drift 2 wel raak en land ik de benodigde snoek voor Nico. Pfew!

De rest van de dag zouden we zo lang het nodig was besteden aan forel. Er waren al mensen met het lijstje compleet dus voor ons was het forel, forel en nog eens forel wat het zou gaan worden. Het duurde niet lang of de eerste werd door Nico gehaakt maar net zoals bij de snoeken loste ook deze vis vrij snel. “Het zal toch niet waar zijn?” Doordat je ver achter de boot vist en de vissen flink tekeer gaan los je ze gemakkelijk. Verder trollen dan maar. We zaten op de vis dat, wisten we en als je aanbeten krijgt moet je door blijven vissen op die plaatsen. Aan het einde van het goede stuk van het parcours besloten we te draaien. Tijdens het binnen halen van mijn steun hengel knalt er eentje op. En weer schiet hij los! “Dat meen je niet!” Langzaam begin ook bij mij de moed in mijn schoenen te zakken. Ik blijf normaal het langst klam maar dit was te gek voor woorden.

Opnieuw trollen we dan maar hetzelfde stuk een keer af. We zetten de fronttroller in het water omdat we tegen de wind in trollen. Bij een aanbeet leggen we de boot op anker zodat we geen last krijgen met lijnen in de schroef van de boot. Al na een klein stukje trollen knalt er weer een op Nico’s handhengel en YESS! die beland wel in het net. Hij is net de maat dus we zijn compleet. Foto op de plank en terug! Forellen zijn kwetsbaar uit het water dus we zorgen dat hij goed wegzwemd. In 1,5 uur tijd hebben we de vis gevangen waar we het meest tegen op zagen. Forellen? Piece of cake!

Vanaf dat moment is het snoek, snoek, snoek voor ons! We werpen eerst onze beste plek nog een keer goed uit maar vangen er niets meer bij. Daarom besluiten we maar te gaan trollen. Tijdens het vissen op forel heb ik veel aasvis gezien op een paar plaatsen. Als je een paar plaatsen hebt voor de snoek moet je die afblijven vissen op momenten als deze. Trollend in het voorvissen leverde dat soort plekken goed vis op. We hebben deze plekken goed afgevist en met enige regelmaat hadden we een snoek te pakken. Helaas 3 stuks die de 50 niet haalde. Maar goed we zaten op de vis dus de kans op een betere snoek was reëel aanwezig. We hebben in elk geval een paar kleinere snoeken kunnen verruilen voor een paar grotere.

Als op een bepaald moment Nico een mooie snoek aan het drillen is besluit deze vlak bij de boot nog een keer te springen. Het kunstaas vliegt uit de bek en nog voordat de vis terug in het water is steek ik het net er onder! Hebbes! Vissen vangen doe je immers samen!

De laatste vis besluit er nog even een warboel van te maken. We draaien de hengels in om bij het eindpunt van het traject nog wat te vissen voordat we de plank binnen brengen. Als ik mijn hand hengel aan het opdraaien ben besluit een snoek de omhoog waggelende plug aan mijn steunhengel te pakken. Nico zag het meteen en ik sla vliegensvlug aan. De vis knalt door meerdere lijnen en neemt die mee in het net. Snel knippen we de dreggen door en gaat de vis op de plank voor een foto. Uit elkaar halen doen we wel na de wedstrijd. Alles moet hersteld worden dus van vissen komt niets meer. 10 minuten voor tijd varen we binnen want van vissen komt niets meer.

We weten dat we bovenin zitten maar waar precies? De forel was eigenlijk best goed te vangen voor wie het goed kent en het trucje een beetje door heeft. Het werd dus spannend

De uitslag
Uiteindelijk gaan wij door voor de 7e plaats. 9 teams in totaal zijn compleet. Onze vrienden Phillipe Neuville en Marc Remouchamps gaan er met de Lund Fury vandoor. De nummers 2 tot verder naar onderen kunnen kiezen uit een rijk gevulde prijzentafel. Kunstaas pakketten, visreizen naar Zweden, Ierland en Italie, dieptemeters, bellyboten zorgen voor veel blije gezichten. Wij kiezen voor een week vissen bij Angling Services Ireland (http://www.anglingservicesireland.com) Als we niet voor de boot in aanmerking zouden komen zou dit onze eerste keuze geworden zijn, dus we zijn er heel blij mee.

We hebben erg veel voldoening gehaald uit deze wedstrijd en het voorvissen. Voor wie er vaker geweest is is het wellicht makkelijker. Je hoeft dan zelf niet zo veel tijd te steken in het zoeken van goede plaatsen en het onder de knie krijgen van technieken. We hebben geleerd wat we goed doen en wat er nog verbeterd kan/moet worden. Goed op elkaar ingespeeld zijn is heel belangrijk gebleken deze wedstrijd en tijdens de 3 dagen hebben we goed staan vissen en ons goed weten te herpakken op momenten dat het slecht liep.

In de 2 dagen na de wedstrijd hebben we nog wat relaxed kunnen vissen. De druk was van de ketel. Ik mocht ook een forel opschrijven, vismaat Frans wist werpend nog een mooie snoek te vangen in mijn boot en Nico pakte een metervis in zijn uppie. Moe maar voldaan keerden we huiswaarts.

Langs deze weg willen we Herman Molenaar en zijn rechterhand Rene van Vegten nog bedanken voor de goede zorgen en de gezellige 2 weken. We’ll be back.

Frans Oomen