Het vierde en laatste deel van het verhaal van Oscar en Frans die eind September afreisden naar de Watermill Lodge in Lisnaskea, Noord-Ierland. Alweer de laatste dag het water op, dit keer op pad naar totaal nieuwe plekken zoals onder andere ‘Castle Lake’. Ik kan dit laatste verslag wel weer beginnen met ‘heerlijk ontbijt’, maar dat zou een beetje afgezaagd worden.
Tekst en foto’s: Frans vd Putte
Vandaag gaan we ietsje eerder het water op, om nog even het maximale uit de laatste dag te halen. Vandaag gaat Pascal ook weer het water op, maar hij is water later. Vandaag zouden we naar een stek gaan genaamd ‘Castle lake’, een stuk water waar aan de zuidkant een toren op een eiland staat, aan de oostkant een ruïne, aan de noordkant een kasteel, en aan de westkant een landhuis. En het mooie is: het schijnt er ook nog te wemelen van de vis! Klinkt bijna te mooi om waar te zijn.
Voordat Pascal het water op gaat en we samen die kant op gaan, doen we eerst nog een klein rondje trollend met de Luckylures vlakbij de lodge. En dat is plezierig wachten: Oscar haakt al snel een snoek op de Exox V2. Terwijl Oscar de vis naar de boot dirigeert, komt Pascal eraan. De vis komt even binnenboord, en daarna zetten we koers naar Castle Lake.
Na de vangst van deze eerste snoek van de dag, is het weer gassen geblazen! We gaan full speed ahead naar de stek, en eenmaal aangekomen aldaar, moeten we de chef gelijk geven. Het is er prachtig! Pascal en zijn maat gokken weer op een grote vis met de deadbaits, en het werpen rondom de boot. Wij zetten weer in op trollen met swimbaits. Het is hier in deze kom mooi, maar taai. Na een klein uur krijg ik een hele goede ram op de V2, en de vis gaat er lekker vandoor maar schiet los. Even later komen we langs de mannen, en die hebben twee vissen gezien op de deadbaits. Dit gaat geen makkelijke dag worden!
We trekken een paar sporen over diep water en over ondiep water, en besluiten dan dat het tijd is om een ander gedeelte te gaan bezoeken. Tijd is nu schaars, en we kunnen drie verschillende kanten uit! We kiezen een kant en komen na een paar tellen met al het kunstaas in de planten terecht… dat is geen ramp maar niet wat je wilt natuurlijk. We passeren een hele interessante plek, zeven meter diep en er is heel veel witvis te zien op de dieptemeter, maar ook springend in de oppervlakte. Helaas geen aanbeet, maar deze stek houden we in ons achterhoofd: dit zou later op de dag misschien wel eens een hele interessante plek kunnen zijn. We zetten het op een trollen, en een uur zonder aanbeet gaat er voorbij. Aasjes worden binnen gedraaid en geïnspecteerd, en weer opnieuw overboord gezet. Dan enige tijd later weer een lekkere klap op mijn V2, mijn eerste vis van de dag is een feit, een mooie negentiger die (achteraf weet ik ook niet meer waarom) zonder foto weer terug gaat. Het kan dus nog wel….
Hierna volgt weer een lange periode zonder aanbeet. We gaan terug richting die interessant uitziende plek die ik eerder noemde. Op weg daarnaartoe, weet ik twee kleinere snoeken te vangen op de V2, die het ding gewoon komen halen boven 9 meter water! We komen aan bij de stek en daar liggen Pascal en zijn maat ‘toevallig’ ook al te vissen met de deadbaits. Er volgen op deze stek direct een paar vissen, en het vermoeden dat dit een mooie stek zou moeten zijn wordt bevestigd! Het is wel lastig vissen, want het water is smal en er komen aardig wat plezierbootjes voorbij. Maar dat mag de pret niet drukken! We besluiten te gaan lunchen en kiezen een baaitje uit in de luwte van de inmiddels aardig aangetrokken wind.
In het baaitje worden de bassboats aan elkaar geknoopt en gaat er een dik anker overboord. De wijn en de kaas komen weer tevoorschijn en we hebben een plezierige lunch waar ‘serieuze vispraat’ en grappen en grollen elkaar afwisselen. Voor je het weet ben je zomaar een uur of anderhalf ‘kwijt’, en dat is een positief iets: in mijn ogen heb je het naar je zin als de tijd zo voorbij vliegt. We gaan weer vissen, en doen dat direct in deze baai. Oscar mist al na een paar minuten een tweetal snoeken, en we zien de mannen nog een snoek vangen. Het is hier allemaal relatief klein, en dus besluiten we hier niet te lang te blijven en weer naar die ene mooie diepe witviskuil te gaan. En daar is het al snel weer raak, en we vangen een aantal vissen achter elkaar!
Geen reuzen vandaag, maar zoals al eerder genoemd in de verhalen, vechten ze beestachtig goed. En we zijn überhaupt blij dat die ‘taaiheid’ van vanmorgen achter de rug is. We komen nu geregeld een vis tegen, we hebben lol en de tijd vliegt voorbij.
Nu trollen we een paar keer over de stek heen zonder aanbeet, en we besluiten te gaan werpen op de stek. Dit hebben we al eerder geprobeerd op andere stekken, en dit bleek niet zo succesvol als trollen. Ook nu weer is het lastig. Vanwege de grote drommen met witvis bij de bodem, probeer is eens een snoekbaarsshad, strak over de bodem gevist. Dit levert al snel twee snoekjes op en ik denk hier iets moois ontdekt te hebben! Het blijft alleen bij deze twee snoekjes, zo blijkt later… Het wordt later en later en we moeten keuzes maken.. we laten deze stek voor wat hij is en gaan nog even naar ons topstekje van de afgelopen dagen. Dat is het mooie van die vele pk’s: je kunt er nog eens een keer voor kiezen om wat anders te gaan doen, je bent er zo!
Eenmaal op ‘onze’ stek lijkt alles erop dat het goed moet komen met de snoek hier. Helaas, we krijgen een paar aanbeten, maar de vissen blijven niet hangen.. De klokt tikt en we besluiten nog een keer te verkassen en terug te gaan naar het ‘witvisgat’. Ook daar is het akelig stil, de vangsten lijken opgehouden te zijn als de spreekwoordelijke nachtkaars die is uitgegaan. Nog één laatste move voordat de zon onder is, één laatste stek!! Maar het mag niet baten. De zon verdwijnt achter de glooiende heuvels, en het is nu echt uit met de pret.
Ondanks dat het taai was, en we vooral kleinere vissen vingen, komen we toch weer op een kleine 20 vissen uit vandaag! Op naar de helling, het restaurant wacht op ons. Wederom genieten we van het heerlijke eten, en spreken we door wat er morgen weer op ons te wachten staat: de terugreis. We maken het niet erg laat in het restaurant, en pakken op onze kamer de spullen alvast in. Wat is het toch fijn om zo licht bepakt te zijn! In een half uurtje is alles alweer klaar voor de reis naar huis.
De volgende morgen een klein ontbijtje, en hop bij Pascal in de auto op weg naar Belfast! Dat verloopt allemaal soepeltjes, langzaam maar zeker maken de glooiende groene heuvels plaats voor bebouwing en komt het vliegveld in zicht. We schudden Pascal nog even de hand en spreken af snel weer een keer terug te komen! Wat een fantastische plek, wat een fantastische trip! Dit is écht vakantie, dit is echt genieten, ongekend! Zo weinig tijd en nog zoveel ideeën over waar nog te vissen en op andere manieren.. nogmaals we moeten snel nog een keer terug! O en voor ik het vergeet: Pascal zorgt er zelfs nog even voor dat we onderweg ook nog wat te eten hebben.. ;-)
Frans van der Putte
Meer info over Watermill Lodge vindt je op: www.bigpikefishingireland.co.uk
We zitten nog steeds in het grote huis 
Het stond al een tijdje in de planning….op jacht naar de snoekbaarzen in Zweden. De meesten Roofvissers gaan naar Zweden om achter de snoeken aan te gaan maar er zijn heel veel wateren waar ook een zeer goed bestand aan snoekbaarzen aanwezig is. Na wat speurwerk en de contacten bij 
Zojuist zijn de resultaten binnen gekomen van de 
