We hebben nog steeds prachtig weer in Zweden, zo tussen de 16 en 20 graden en weinig wind. Gisteren waren we de hele dag bij Angra Fiskecamp een Nederlanders die gek is op vliegvissen en daar een uniek eigen water heeft.
Buitenom het vliegvissen is Marco ook actief in wildsafari en dan bedoelen we bevers, elanden en beren in het wild spotten. Marco heeft ons alles laten zien en we hebben de verschillende meren bezocht, waar toevallig ook een groep Nederlanders vd Vereniging Nederlandse Vliegvissers, daar ving 1 persoon op 1 dag 50 vlagzalmen !! Maar wat een prachtig gebied !!
Er is goed gevangen door Marco Kraal op de locaties van Cordes Travel
Het mooie is dat wij op dit moment echt alleen “maagdelijke” visgronden in ons programma opnemen waar geen visdruk of overbevissing is, ook Marco heeft dit nu zelf ondervonden.
Jouke Timmer komt maandag aan en dan ook wij deze maagdelijke visgronden bevissen en kijken of we ook zoveel vis mogen vangen, uiteraard allemaal Catch and Release.
Deze omgeving is perfect voor die groepen die niet lang willen reizen, men vliegt direkt vanaf Amsterdam met de KLM naar Stockholm (+/- 125 euro retour) en vanaf daar met een huurauto 2.5 uur rijden en men kan vissen, in de ochtend in Nederland en in de avond in Zweden!
Morgen dus hopelijk foto’s met vis, maar bij deze nog wat prachtige vliegviswateren waar men vist op snoek, bruine en regenboogforel en vlagzalm.
Jan Schreiner is heel belangrijk voor de snoekvisserij geweest en we zullen hem nog vaak tegenkomen.
De periode 1940 – 1950. In 1940 komt ook de eerste druk van het zeer populaire, er kwamen 8 drukken van, boek “Beet!” van C.H. Geudeker uit. Maar op snoekgebied brengt het ons weinig nieuws, het vissen met een levend aasvisje is ook in dit boek de enige manier om snoek te vangen.
Tekst en foto’s: Jan Eggers
De invoering van Het Pachtbesluit 1941 was slecht voor de sportvissers en er kwamen steeds nieuwe verslechtering bij in de oorlog.
Natuurlijk werd er in de oorlogsjaren gesnoekt en werd de verhouding sport en beroep er niet beter op door het omstreden Pachtbesluit Visrecht 1941 dat door de Duitse bezetters ingevoerd werd. Dit besluit ging vooral over de hoogte van de pachtprijs en had meer voordelen voor de beroepsvissers dan voor de sportvissers. Een bijkomend voordeel voor de sport was dat ze inzagen dat ze zich beter moesten organiseren en dat het ledenaantal van zowel AHB als CNHV in deze periode snel groeide. In het februari nummer van De Nederlandsche Hengelsport staat niet alleen het Besluit van de Secretaris Generaal van de Departementen van Landbouw en Visserij en van Justitie tot regeling van de verpachting en de pachtprijzen van visrechten maar ook een interessant artikel over het hengelen met kunstaas.
Veel van deze geboden zijn nog goed te gebruiken.
We lezen dan over het vissen met lepels en dit wordt “lepelen” genoemd, ook al sleept men deze lepel 20 tot 30 meter achter de boot. Het vissen met de Marionet-swimmer krijgt de naam “swimmeren” en dan is er ook nog het spinnen dat niet zo populair is vanwege de kostbare, vooral Amerikaanse, uitrusting. Maar als je deze artikelen goed leest, merk je dat het vertrouwen in dit kunstaas toch lang zo groot niet was als dat in een aasvis.
Vooral deze Heintz Blinkers waren populair om mee te “lepelen”.
We kunnen rustig stellen dat het overgrote deel van de snoekvissers nog precies zo viste als in het begin van deze eeuw en dat slechts enkele trendsetters met een iets dikkere portemonnee het met kunstaas probeerden. Ik schreef het net al, het was verheugend te zien dat de georganiseerde hengelsport tegen de verdrukking en onderdrukkers in groeide. Zo verdubbelde de oplage van De Nederlandsche Hengelsport zich in de oorlogsjaren van 13.000 naar 26.000 en dat was een goede zaak. Steeds meer clubs sloten zich aan bij de AHB en ze konden dan meteen hun verenigingsnieuws kwijt in het bondsblad. Veel verenigingen organiseerden ook snoekwedstrijden en ik ben bepaald niet geïmponeerd door de resultaten die ik zeer mager vond. Misschien is het wel zo dat er toen door sport en beroep teveel snoek geoogst werd, want destijds werd elke snoek de kop ingeslagen en meegenomen voor de pot.
DE eerste praktijk mening over nylon.
Het normale leven na de oorlog begint langzaam .
Na de oorlog zag je langzamerhand het normale hengelsportgebeuren weer op gang komen. In De Ned. Hengelsport van november 194 kwam ik dan de eerste praktijkervaring over het vissen met nylon tegen. Naast de naam nylon kwam je als alternatief de naam “synthetisch silk” tegen. Er kwam weer advertenties van hengelsportzaken en kleine advertenties van sportvissers die hun goede laarzen wel wilden ruilen voor een spinhengel met molen en… er kwamen weer boeken over onze hobby en in het bijzonder de eerste specifieke snoekboeken. De schrijver van “De kunst van het “snoeken” was niet minder dan de nu meest bekende hengelsportauteur, Jan Schreiner. Omdat ik beroepsmatig, we hadden jarenlang de briefwisseling “Van Jan… aan Jan” in Voor en door DE VISSER, veel contact met Jan Schreiner gehad heb, weet ik dat hij tijdens een onderduikperiode de basis van dit boek en een andere klassieker, “De Polder in!” gelegd heeft. Hoewel het papier niet al te goed is, is dit 160 pagina’s tellende boekje qua inhoud van zeer goede kwaliteit.
De 3 belangrijkste boeken van Jan Schreiner uit het begin.
Alle op dat moment bekend zijnde informatie over het materiaal en de technieken om mee te snoeken komt aan bod. Ook de levenswijze van de snoek en zijn leefgebied krijgen ruim aandacht. Konden we in eerdere visboeken lezen dat men de molens en reels onder de verzamelnaam ‘de rol’ rubriceerden, in dit boek vinden we ze in het hoofdstuk “De haspel”. En laten we tegenwoordig niet mopperen over Engelse namen, in 1947 had men het ook al over: back lash, stationairy drums, multyplicators, refined nylonsteel en wobblers.
Het eerste specifieke snoekboekje van Nederland.
Wat ik vooral apprecieer in dit boekje, en ook in de meeste andere boeken van Jan Schreiner, is dat hij je deelgenoot maakt van het plezier dat hij al snoekend beleeft. Hij laat je de praktijk zien en voelen en het wordt nooit een saaie technische opsomming van materialen en technieken. Voor het eerst legt een vissende schrijver nu uit dat roofvissen de trillingen van het kunstaas met de zijlijn kunnen waarnemen en dat zelfs een blinde snoek de spinner kan pakken. De voorkeur van Jan Schreiner voor relatief licht materiaal om grote vissen te vangen, zien we reeds in dit allereerste snoekboek en dat is later nooit meer anders geworden.
De Hengelsportwereld, een prima blad om de naoorlogse ontwikkeling van de hengelsport goed te volgen.
Jan Schreiner schreef op het einde van de veertiger jaren niet alleen over snoekvissen in genoemde boeken, hij was ook de hoofdredacteur van “ het eerste Nederlandse onafhankelijke tijdschrift gewijd aan de sportvisserij” dat de naam “De Hengelsportwereld” droeg. Het eerste nummer kwam uit in juni 1947 en daarin vinden we een boekbespreking van het eerste boekje dat specifiek aan het snoeken is gewijd, te weten “ Het Snoekhengelen” door W. de Jong. Vreemd genoeg schrijven alle samenstellers van lijsten met visboeken dat dit boekje in 1950 uitgegeven is, maar dat klopt dus niet. We lezen geen woord over het snoeken met kunstaas en alleen het snoeken met het aasvisje wordt uit de doeken gedaan. Op het einde van dit slechts 32 pagina’s tellende boekje vinden we “De TIEN GEBODEN van den snoeker” en daar zitten ook nu nog goede praktijktips bij. Als je beide snoekboeken uit die tijd met elkaar vergelijkt, zie je werkelijk een snoekwereld van verschil.
Ik geloof dat dit de etalage van de hengelsportzaak van ome Ko van Hoorn is bij een heropening of zoiets, wie het weet, mag het me melden.
Naarmate we dichter naar de vijftiger jaren toe gaan, zien we meer en meer advertenties met spullen voor de snoekvissers in de bladen verschijnen. Daarbij komen we namen tegen van hengelsportzaken die deels nu nog bestaan. Graag wat namen? Dat kan en hier komen ze: Jos Peeters, Titus Blom, J. Lahr & Zn, Fa. A.P.a. Sciarone, Fa. S. Weinberg, De Pelikaan en… Nelis Vogel uit de 2e Tuindwarsstraat 8 in Amsterdam. Laatstgenoemde zaak in de Jordaan zou zich later ontwikkelen als de bekende groothandel Albatros Hengelsport. Trouwens, ome Ko van Hoorn uit de 1ste Jan Steenstraat 91 in Amsterdam adverteerde toen ook al met goede spullen voor de snoekvissers en levendige snoekvisjes.
Floppy en Spicky, vangend Frans kunstaas van net na de oorlog.
Kanjers en kosten
Er is waarschijnlijk niets dat snoekvissers liever zien dan foto’s van grote snoeken. Ik heb eens een niet-vissende receptioniste van een bungalowpark waar veel snoekvissers komen daarover horen zeggen: “Al die snoekvissers zijn dol op snoekenporno. Als je ze een album met foto’s van grote snoeken laat zien, zie je hun ogen groter worden en heb je geen kind meer aan ze en kopen ze meteen de sportvisakte en vergunning.”
De Spicky was van steviger materiaal dan de rubberen Floppy.
Vandaar ook dat met de komst van de commerciële visbladen het aantal foto’s van kanjersnoeken toeneemt. Om het inzenden van foto’s van grote snoeken te bevorderen, organiseerde het hengelsportblad “De Hengelsportwereld” een wedstrijd wie de grootste snoek van het seizoen zou vangen. Wie in de periode 1 december 1947 tot 15 maart 1948 de zwaarste, dus nu eens niet de langste, snoek ving, werd uitgeroepen tot “De Snoekkampioen 1948” en kreeg de prijs van 10 hele guldens. Dit geldbedrag werd gewonnen door sportvisser L.J. Veth uit Amsterdam die op 14 februari 1948 in de Spiegelplas een snoek van 23 pond aan een flinke voorn ving. De 2e plaats was voor de 20 ponder van K. Rinsma uit Leeuwarden.
De eerste Rapala pluggen kwamen ook op de markt.
Dat snuffelen in die oude visbladen levert naast grote snoeken nog meer interessante zaken op snoekgebied op. Iedere verzamelaar van hengelsportboeken gaat er van uit dat het eerste boek van Jan Schreiner, het eerder genoemde “De kunst van het snoeken” in 1947 verschenen is. Niet zo verwonderlijk als je op pagina 153 onder het laatste hoofdstuk Juni 1947 ziet staan. De waarheid is echter dat dit mooie Hollandse snoekboek, waarop men in juli 1947 voor het bedrag van Fl. 2,25 voor een gebonden exemplaar en Fl. 1,75 voor een gebrocheerde uitvoering, kon intekenen, pas in 1948 is verschenen. Zo schrijft uitgever Fa. A.J. Bronswijk in oktober 1947 dat de verschijningsdatum van dit boek door stagnatie in de papierlevering en bij het binden niet onbelangrijk werd verlaat. In januari 1948 wordt gemeld dat de afwerking nog steeds ernstige vertraging ondervindt maar in juni 1948 komt het dan eindelijk uit. De kosten bedragen nu Fl. 2.75 en Fl. 2,25. Carel Vorstelman schrijft in zijn recensie in oktober 1948 dat: “Het een boek naar zijn hart is, met grote liefde voor de natuur en een behoorlijke kennis van zaken geschreven. Al met al een boek dat elke sportvisser graag zal willen bezitten.”
Enkele van de eerste kaal gekloven pluggen
Ruim 60 jaren later is de schrijver van dit artikel het nog steeds volkomen met hem eens. Dat ik nu al wat extra aandacht aan de boeken en artikelen van Jan Schreiner besteed, komt omdat ik hem de geestelijke vader vind van de moderne snoekvisserij in Nederland. Zowel op het gebied van de ontwikkeling van het vissen met kunstaas als enige jaren later zijn niet aflatende pleidooi om de snoek goed te behandelen en terug te zetten. Ik vind dat we hem daar als snoekvissers van deze nieuwe eeuw zeer dankbaar voor moeten zijn.
Op het einde van de 40er jaren wilde de regering de prijs van de z.g. Kleine Visakte, die men nodig had als men wilde snoeken, verhogen van Fl. 1,00 naar Fl. 2,00 per jaar en de AHB en het CNHV protesteerden daar fel tegen. Doch net als nu trok de Tweede Kamer zich daar weinig van aan en met een grote meerderheid werd deze verhoging aangenomen. Vanaf 1 januari 1950 bedroeg de prijs voor een Kleine Visakte 2 gulden en de prijs van een Hengelakte ging van 50 naar 100 cent.
Naast de vrij bekende Tamson molen was er ook een minder bekende Tamson reel waarmee men met levend aas viste.
Een Tamson molen, echt Nederlands fabricaat, kostte toen Fl. 29.50 en de Zwitserse Record, Staro, Fix en Metro molens waren vanaf Fl. 25,- verkrijgbaar. Een automatische hakenlichter en beksperder, onmisbaar voor iedere snoeker, had men voor 50 cent. De B & R Duro spinners met gevederde haak kostten destijds 70 cent per stuk.
Prijsuitreiking na een snoekwedstrijd, toen vond men ook in Nederland het vastpakken in de oogkassen heel normaal.
De snoekkampioen van 1949 was de Hr. Willy Peeters uit Amsterdam met een snoek van 33 pond en 1 ons, of 16,6 kilo en een lengte van 121 cm. Deze op de foto ook zeer imposante snoek werd gevangen op 4 november 1948 in de Wieringermeer aan een kleine voorn en met een bamboe werphengel met 0,30 mm nylon op de molen.
Laten we daarmee de 40er jaren afsluiten en in een volgende aflevering eens gaan kijken hoe de snoekvisserij zich in de tweede helft van de 20ste eeuw verder ontwikkelde. Het leuke daarvan vind ik dat ik die ontwikkelingen met eigen ogen heb gezien heb. Ik heb zelf zeer bewust meegemaakt hoe niet alleen de technieken van het snoeken maar nog meer de mentaliteit van de snoekvissers t.a.v. het doden en meenemen van snoek in positieve zin veranderde. Daarover meer in het vervolg.
Ook dit jaar moest het er van komen, een paar dagen uitwaaien op het grote water. Heerlijk een paar dagen in een pension en niks anders aan je hoofd dan de gedachte van een groot water kroko aan een kromme hengel. Niet dat dit de meren zijn waar je fast and easy je vissen vangt maar een uitdaging pur sang! De eerste dag ging mijn beste vriend Michel mee aan boord en de andere 3 dagen was het Stefan die mee ging op de jacht naar plezier en avontuur!
Tekst en foto’s: Hilco van Nuil.
Eerste dag beetje zulke!
Dat het anders zou worden dan vorig jaar had ik al begrepen, de vangsten die ik hoorde en zag waren niet echt om over naar huis te schrijven. Er werd vis gevangen dat wel……… maar de grote juupsa liet het een beetje afweten. Michel had de pech dat hij de eerste dag mee op jacht ging dit jaar, tenminste wat vangsten betreft dan! De voorgaande seizoenen waren ze namelijk al overal te vangen en dat bleek dit keer heel anders te zijn helaas. Voor mij maakt het niet zoveel uit wanneer ze er niet meteen zijn, ik doe dan niets anders dan dingen uitsluiten zo op een eerste dag en dat maakt het water meteen een stuk overzichtelijker. Maar als je maar 1 dag hebt dan heb je gewoon een beetje geluk nodig en dat ontbrak de eerste dag een beetje. Zeker, we vingen onze vissen maar de mooie jumbo exemplaren zaten er helaas niet tussen.
Mooie vangst op helder water!
In de avond sprak ik de andere vissers in het pension en luisterde naar de verhalen van Kees van Dorp van het veluwemeer pension, er werd al een paar dagen mondjes maat gevangen begreep ik. In een beetje een grimmige sfeer zaten de mannen met grote handen hun kleine glaasjes verdriet weg te werken…… het was moeilijk en de hele wereld kreeg de schuld! We kregen te horen dat we ons moesten opmaken voor taaie visserij. Ik verschoof mijn glas een beetje en mompelde tegen Stef….. morgen, morgen dan komen wij met dikke dubbele getallen thuis maar veel reactie kreeg ik er echter niet op!!
Stefan pakt zijn eerste meter van het seizoen!
De volgende ochtend vertelde ik Stefan wat mijn plan was voor deze dag, hij keek mij een beetje aan van die heeft echt teveel gedronken gisteravond maar hij hield wijselijk zijn lippen op elkaar. Vandaag gaan jij en ik de randmeren blues beleven zei ik tegen hem want in 2010 had ik een beetje dezelfde omstandigheden aangetroffen en toen vond ik ze ook op mijn stek die deze toepasselijk bijnaam toen kreeg. En yesssss !! We zaten meteen op de jackpot, het ging vanaf minuut 1 super en super dwaas en binnen een paar uurtjes waren er al dikke dikke dubbele cijfers behaald. Mooie maatse vissen met uitschieters naar dikke meterbakken kwamen kortstondig de Mad Rat begroeten. En sterk dat ze zijn momenteel, hoor nu nog steeds het geluid van gierende reels en het gekraak van kromme stokken op het moment dat de lijn weer ver onder de boot door gerost werd! Toen tegen het eind van de dag de teller op 27 stond en wij beide dom dwaas om ons heen zaten te koekeloeren gaven we de blues een laatste glimlach.
Dikke Fish on!
In de avond kreeg ik te horen dat de voorspellingen van het weer naar een omslag gingen. Hadden we nu behoorlijk koude dagen gehad met veel wind, het ging omslaan naar warm weer met minder wind. En jullie snoekverslaafden weten dat dit nooit veel goeds betekend voor de vangsten! We merkten dat ook duidelijk in de visdag die kwam, waar we in de ochtend nog veel aanbeten kregen moesten we, toen het wat later op de dag werd, duidelijk met de vissen mee naar dieper water.
Wat een moment!
Maar ze werden wel steeds groter en groter die bakken van snoeken, wat een prachtige dikke meters vingen we nu! En als klap op de vuurpijl kreeg ik me daar een stomp op mijn steunhengel, de lijn brulde er echt af en was binnen no time 40 meter lijn kwijt terwijl mijn reel echt in standje no way stond! De vis bleef diep en de eerste paar minuten kreeg ik geen glimp van haar te zien maar eindelijk kwam ze aan het oppervlak en konden we even haar enorme omvang bewonderen. Dan met een enorme knal knokte zij zich weer onder de boot door, mij springend over de tassen met kunstaas een nieuw dansje lerend! Maar hier is ze dan de Big lady from the blues!
Mijn danspartner!
Zoals altijd komen er aan mooie dagen veel te snel een eind en zo ook aan deze! De laatste dag van Stef en mij was aangebroken op dit mooie water! Snel het gas erop en maar eens kijken wat vandaag ons brengen gaat. Al snel ging het ook nu weer los en konden we de eerst mooie vissen weer landen en mijn derde snoek van de dag bracht weer een meterplus glimlach op mijn gezicht. Ook Stefan liet goed van zich horen en knalde de ene naar de ander bak naar de Rat toe! Dan tegen een uur of 3 kwam de kers op de taart voor hem….hij kreeg een enorme aanbeet en ging het gevecht aan, toen ze dan eindelijk boven kwam en ik haar zag sprong ik er bijna bij in! Hij heeft een prachtige Two Tone dame gevangen, echt uniek op dit water en ik zelf heb al een paar snoeken mogen vangen in mijn leven maar zo eentje nog nooit! Deze dame zou ik graag hebben geruild tegen een 120 plusser maar het is mijn tijd nog niet waarschijnlijk. Die dwaze belg ving vorig jaar zijn pr van 117 op de laatste dag en nu pakt hij een echte trophy vis, respect is op zijn plaats Stef!
Prachtig een Two tone!Zeldzaam mooi!
Dat het dwaas was dat kan ik jullie vertellen, Stefan en ik vingen 54 snoeken op de Blues in 3 dagen en hele grote metervissen waren ons deel met kers op de taart een dikke Two Tone!
Vissen op dit prachtige water is een genot en voor een ieder mogelijk ook al heb jezelf geen boot. Boek bij het veluwemeer pension een overnachting en je kan voor een spotprijs van € 60,00 per dag een super visboot met hengelsteunen en Fishfinder erbij huren. Maak het mee en zoek je eigen blues!
Prachtige huurboot ligt voor u klaar!
Ps. heb je interesse in tips en trucs voor visserij op snoek kom dan volgende week donderdag avond 13 juni naar Rix Hengelsport in Lutten! Ik vertel daar vanaf 19.00 uur wat mijn werkwijze en strijdplan is voor de komende 8 weken. Hapje van de BBQ en een drankje staan klaar en misschien steek je er nog iets van op.
Whaaa ben verslaafd nu!
Reageren op het artikel van Hilco van Nuil? Dat kan gratis op ons Roofvisweb Forum.
Zeven jaar achtereen was de Fair op het Eiland van Maurik een exclusief feestje voor de lezers van Dé Roofvis. Elk jaar kwamen enkele duizenden kunstaasvissers naar het direct aan het water gelegen festivalterrein om er de nieuwste jerkbaits, shads en frogs te scoren, maar ook om te varen met een van de tientallen compleet uitgeruste vismachines, te peddelen in een bellyboat of hands free te vissen vanuit een kajak…
Dit concept van zelf doen en beleven werd zó gewaardeerd, dat Hét Hengelsporthuis als organisator van de Fair heeft besloten dit jaar alle visdisciplines de mogelijkheid te bieden om in die ‘vissige’ omgeving kennis te nemen van alle nieuwste ontwikkelingen in hun tak van sport. Om nu óók een lange vaste stok uit te proberen aan de waterkant, of een beetmelder daadwerkelijk te horen reageren op de aanbeet van een vis.
Exclusief voor de lezers van Dé Roofvis is de Hengelsport Outdoor Fair dus niet langer; ook de lezers van Zeehengelsport, Witvis Totaal en Dé Karperwereld zijn van harte welkom. En vooruit: óók enthousiaste sportvissers die deze specialistische magazines nog niet lezen!
Maar die exclusiviteit geldt nog wél voor de inhoud van Dé Roofvis no. 96, het magazine dat vanaf donderdag 6 juni op de mat ploft bij de abonnees en vanaf dat moment ook te vinden is in het tijdschriftenrek van uw boekwinkel of kiosk.
Deze uitgave biedt opnieuw een keur aan trendsettende, tot de verbeelding sprekende artikelen. Mooi uitgewerkte verhalen, met schitterende fotografie.
Wat te denken van onderwerpen als vissen op reusachtige meervallen vanuit een bellyboat, gericht vissen op roofblei op stilstaand water en voor de vliegvissers een historische terugblik op het gebruik van snoekstreamers in de Lage Landen.
Dat zijn ‘zomaar’ wat onderwerpen, want er is meer, véél meer. Zo stelt Wilfred van Nunen weer diverse minder bekende kunstaasjes aan u voor en deelt Dietmar Isaiasch met de lezers waar je gebruik makend van een dieptemeter de vis moet zoeken.
Kortom: wij wensen al onze vaste lezers heel veel lees- en kijkplezier.
Eindelijk hebben we weer internet en kunnen we jullie berichten. Dinsdag zijn we dan eindelijk aangekomen in Göteborg Zweden, met 1,5 uur vertraging helaas. Dan nog lang wachten voor we vd boot kunnen, dus kortom veel vertraging.
Om 12:00 hadden we afspraak met visgids Sassi, hij liet ons de verschillende huisjes zien, wat een prachtig gebied is dit ! Ideaal voor de vissers die met de auto willen reizen, je rijdt naar Kiel in Duitsland, neemt daar de overtocht naar Götenborg en daarna is het 1,5 uur rijden en je bent bij de accommodatie. Na een korte tour langs de huisjes, die er allemaal top uitzien, gezellig ingericht en van alle gemakken voorzien, zijn we door gereden naar Rattvik. Na een rit van 6.5 uur kwamen we om 22:00 aan in het hotel, daar het geen seizoen is voor de toeristen, waren we de enigste in het hotel, dus was wel leuk.
Schitterende locaties!Met maagdelijk viswater.
Gisteren hadden we dan een vergadering met de afdeling toerisme in deze omgeving en de 2 visgidsen. De heren vertelde mij dat zij met 5 andere sportvissers de enige zijn die de wateren hier bevissen, geen toerisme, geen visdruk, geen meren vol met sportvissers, maar wel maagdelijke visgronden, dikke snoek en baars en volop vis te vangen. De Zweden zelf vissen niet op de grote snoeken, dat vinden ze niet leuke en smaken niet, want sommige Zweden eten graag een snoek. Kortom de visserij zou hier geweldige moeten zijn, dat bevestigde de foto’s wel en de vangst van een dikke snoek die 17.5 kg woog!! Dan zijn dus echte monstersnoeken.
Na een lekkere lunch en een bezoek aan verschillende hotels en accommodaties, kregen we een korte boottour over het meer, geweldig viswater dat is duidelijk ! Dus ook hier zullen we in de toekomst gaan samenwerken met deze mensen om ook hier meer sportvissers te kunnen laten genieten van deze geweldige visgronden.
Toen was het tijd om naar Marco te gaan, Marco is een Nederlander die zeer fanatiek vliegvisser is en een eigen fishcamp heeft opgezet in Zweden, hij heeft hier een eigen meer wat vol zit met bruine forel, regenboogforel en vlagzalm! Er is hier nu een groep Nederlanders, waarvan 1 vissers 50 vlagzalmen op 1 dag heeft gevangen. Ook wordt er volop op snoek gevist met de vlieg, dus een geweldige sport ! Ook deze accommodatie met Nederlandse vliegvis instructeur komt binnenkort in ons programma!
Tja en zo zijn we aangekomen op donderdagochtend, veel gepraat, veel gezien, maar nog niet gevist, wellicht dat we vrijdag of zaterdag de 1e keer een hengel in de hand kunnen nemen.
Oh ja, ik vergeet nog te vermelden dat Marco Kraal een geweldige tijd heeft bij Flottarvillan bij Kungsholmen, hij heeft gister wel 50 snoekbaarzen gevangen, dus heeft het goed naar zijn zin.
Zodra we weer internet hebben, melden we ons weer hier op Roofvisweb.
Het is alweer heel wat jaar geleden als ik het samen met één van mijn maten, steeds vaker heb over verhuizen naar Zweden. Dit voorjaar heeft hij samen met z’n gezin, de grote stap gemaakt. Een nieuw bedrijf is gestart en voorziet ons vissers, van alle gemakken rondom het roofvissen in Dalsland. SportfishingDalsland is gelegen in het dorpje Fengersfors, midden tussen ontelbare meren en rivieren. Of je nu je eigen boot wil gebruiken, een boot wil huren of wil vissen vanuit b.v. een gehuurde bellyboat, alles is mogelijk.
Tekst en foto’s: Pascal van Veen
Kom ik al jaren achtereen op Camping Dragsö in Karlskrona, dit jaar spreekt het natuurlijk als vanzelf dat wij zullen verblijven in één van de schitterende huisjes die te huren zijn via SportfishingDalsland. Het doel van deze vakantie… Vissen vanuit de boot op de grotere wateren en de kleinere meertjes bevissen vanuit de bellyboat. Voor deze vakantie nog nooit in een bellyboat gezeten. Bij thuiskomt terug in Nederland, direct een bellyboat gekocht… Misschien geeft dit al een klein beeld van hoe ik dit ervaren heb.
We reizen dit jaar in twee groepen. We rijden met 4 man en 2 auto’s door gebruik te maken van de bootovertocht Kiel, Göteborg. Om 19:00 afvaren in Duitsland en om 09:00 aankomen in Zweden, uitgeslapen en wel. Drie van onze andere vismaten pakken het vliegtuig. Uiteraard gaan de visspullen allemaal met de auto’s mee. De vliegers komen een dag eerder aan dan ons maar vrijdag 10 mei is het hele setje compleet en kan de visvakantie beginnen.
Ons huis, waarin wij met 7 man nog ruimte over hebben. En zoals je ziet, het water is hier nooit ver weg! We starten de eerste visdag op verschillende wateren in de buurt. Bellyboatjes, roeiboten, motorboten… alles wordt ingezet, op zoek naar de snoek. We vangen hier en daar onze vissen, de één meer dan de ander en daarop worden de stekken van de komende dagen afgestemd.
In de afgelopen jaren natuurlijk de nodige mensen in Zweden leren kennen en ook erg goed bevriend geraakt met Patrick. Al vanaf het eerste jaar dat ik in Zweden kom, vissen we samen. Ook dit jaar komt hij weer een lang weekend over, om samen met ons achter de snoek aan te gaan. Dat hij vissen kan, laat hij direct zien.
Helaas voor mijn grote vriend, die nog even twijfelde of het niet een metervis zou zijn… Zijn grootste vis in dit weekend brengt niet meer dan 98cm op de meetplank, hahaha. Evengoed natuurlijk een schitterend formaat! En dankzij de fotokunsten van mijn andere maat Martijn, deze hele mooie plaat.
De volgende dag gaan we groter water bezoeken. We hangen de (huur)boten achter onze auto’s en rijden een half uurtje richting één van de vele grotere meren die er in de omgeving te vinden zijn. Door de lange winter blijkt het moeilijk te zijn om de vis te vinden. Hier en daar wordt er een vis gevangen maar opgestapeld liggen ze zeker niet. Dat is andere jaren wel eens anders geweest. Dennis weet trollend boven 25m water een mooie vis te vangen van ruim in de 80. De visvinder laat flink wat leven zien op dit diepe water. Dennis heeft dan de gewoonte om een flinke hap rubber over boord te hangen en laat ons vrijwel direct zien dat hij dit niet voor niets doet.
Zelf vang ik wat kleinere vissen en ook de rest vangt eigenlijk alleen maar kleine vis. Patrick weet nog wel een wat knappere maat te haken als we boven een kleine 2m water liggen en een aangrenzend plantenbed bestoken met onze jerkbaits.
We pakken eigenlijk allemaal een andere hoek of baai op dit meer en vangen allemaal een vissie. Rond de middag treffen we elkaar om een bakkie koffie te zetten. Heerlijk toch. Je vult de Ghillie Kettle rechtstreeks vanuit het meer, stookt een fikkie, wacht een minuutje en je hebt kokend water.
We vissen de middag verder in verschillende baaitjes en vangen nog wat vissen bij maar echt schrikbarend is het allemaal niet. Als we thuis zijn en onze dagelijkse nazit doen onder het genot van de nodige pilsjes, besluit het merendeel van de groep om kleiner water op te zoeken. Onder andere Dennis, wil de komende dagen volgas met de vliegenhengel aan de slag en dan is kleiner water wel zo prettig. Vergeleken met Nederland zijn een aantal van deze kleine meertjes nog steeds flinke plassen hoor. Het is hier gewoon veel makkelijker bepalen, waar de snoek zich op zal houden. Dennis moet en zal deze week een metervis op de vliegenhengel vangen. We hopen het met z’n allen en beloven hem in ieder geval dat dit geen makkelijk opgaaf zal worden. Dat wij er volledig naast zullen zitten, kunnen we dan natuurlijk nog niet weten…
De meest nette avond van de week denk ik ;-) Gezellig nazitten aan het eind van de dag onder het genot van een borrel.
De bellyboatjes worden gepakt, roeiboten in het water gedonderd en een enkeling gaat er nog met de trailer op uit, richting groter water. We vissen de resterende dagen eigenlijk voor het merendeel op verschillende kleinere plassen en beginnen te scoren. De aantallen gaan lekker oplopen en ook komt er met regelmaat een knappe vis uit. Niets mooier dan een bellyboat in de auto gooien, gewoon zomaar gaan rijden en het eerste de beste bospad inslaan. Deze boswegen zijn over het algemeen ook allemaal kilometers lang en brengen je langs ontelbare meertjes die midden in de bossen verstopt liggen. Zo goed als allemaal privébezit en dus eigenlijk niet zonder toestemming te bevissen. Even aanbellen bij het huisje dat aan het water staat, een praatje maken en 9 uit 10 dat je er vissen mag. Zolang je het maar netjes houdt. En geloof mij, er wordt in dit soort meertjes gewoon nooit gevist. Je wilt niet weten wat voor vissen je hier tegen kan komen. Krijg je geen gehoor van de eigenaar… Netjes je auto aan de kant parkeren en lekker gaan vissen vanuit de bellyboat. Nogmaals, hou het wel netjes allemaal! Mocht er onverhoopt iemand beginnen te klagen langs de kant… wees zo netjes om even een babbeltje te maken. Vaak is dit voldoende om door te mogen vissen. Heeft de eigenaar er echt iets op tegen… er liggen nog honderden van dit soort watertjes in de omgeving…
Heerlijk om zo je vissen te vangen!
We pakken zo allemaal op onze eigen manier diverse wateren en als ik op een bepaald moment een baaitje bevis vanuit de belly, los ik tot 2 keer toe een heel knappe vis. Dezelfde vis welteverstaan! Als ik Kikker binnenvis krijg ik een beuk, geef een ram terug en voel nog 1 flinke klap. Los… Twee tikken verder pakt ze de Kikker weer en nu hangt ze echt. Flinke bonken verraden een goeie vis aan de andere kant. Bam, spanning weg… Neeeeee!!! Hoe kan dit? Dit was een hele beste. M’n Kikker is nog maar een meter of 5 bij me uit de hengeltop en ik besluit rustig verder te tikken. Als ik de Kikker vlak voor me voeten langs trek en even stil laat hangen zie ik die dikke dame nogmaals volgen en direct een schot maken… Wachten, wachten, tot ik echt goed contact voel. Dit is inderdaad een hele beste en die wil ik niet nogmaals lossen. Als mijn reel al haast lijn begint af te geven haal ik uit. Een paar flinke rossen deel ik uit om ervoor te zorgen dat de haken nu echt goed vlees pakken. Binnen 1 worp pakt deze dame dus gewoon 3x mijn Kikker en nu ga ik haar echt niet meer verliezen. Als ik de vis een aantal keer bij me heb liggen, besluit ik naar de kant te trappelen om haar goed te kunnen pakken en onthaken. Dit moet een verbetering van mijn PR gaan worden. Na een flink gevecht lig ik met de hele handel tussen de rieten en stap ik uit de belly om de vis te onthaken. Natuurlijk, geen vismaat te bekennen en ik zit hier met m’n PR vis… Zo goed en kwaad als het kan maak ik een filmpje terwijl ik bezig ben. Kan ik in ieder geval nog wat plaatjes uit knippen. Als ik de vis gemeten heb en terug heb gezet, plof ik in me bellyboat neer. Begin wat te schreeuwen, steek een peuk aan en zit zo nog 5 minuten na te genieten. Die paar mensen die aan deze baai wonen zullen minsten gedacht hebben dat de wereld verging. Die mafketel daar in het water, springend en schreeuwend… die is niet wijs joh.
Nieuw PR, 114cm. En geen vismaat in de buurt om een knappe foto te maken.
Als ik bijgekomen ben, trappel ik het baaitje weer door en begin een de weg terug. Ik vang nog wat vissen bij tot ik Dennis en Arno tegenkom die samen in een bootje zitten. Zei zijn met de vliegenhengel aan de gang geweest en Dennis is blij… Z’n eerste metervis op de vliegenhengel is een feit. En wat voor één!!
Meteen maar met 110cm beginnen. Tsja, als je een meter op de vliegenhengel wil vangen, kan je het maar beter meteen goed doen. We pakken onze spullen in aan gaan richting huis. Zo snel als mogelijk moeten we op de laptop naar het gemaakte foto en filmmateriaal kijken. Als iedereen uiteindelijk thuis is, blijkt het een prima dag te zijn geweest. Ook maatje Peter ving een vis van 114cm vandaag. We hebben drie slachtoffers voor de “Straaljagerpeut” vandaag.
Levinus bracht dit jaar een fles drank mee… Dat dit gedronken wordt door mensen, ik geloof er geen hol van! Het is verschrikkelijk goor en brandt je strot uit. Volgens ons wordt dit door de luchtmacht gebruikt als straaljager brandstof. Aangezien niet één iemand het lekker vindt, wordt besloten dat je een eierdop van die handel moet drinken als je een dag blankt of een PR vangt…
Proost Dennis! Zo kijk ik dus bij het nemen van een flinke slok “Straaljagerpeut”. Dennis was zo slim om z’n armen voor z’n ogen te stoppen.
De volgende dagen gaan we door met het bevissen van de kleinere wateren in de omgeving. Veel vissen weten we te vangen met zo af en toe weer een leuke uitschieter. Tijdens 1 van onze avonturen door de bossen van Dalsland schieten we ook de nodige plaatjes van de schitterende omgeving.
Je wil toch niet meer naar huis als je ruim een week in dit soort omstandigheden aan het vissen bent? Het weer zit ons prima mee en de visserij is ook uitstekend. Avond na avond gaat de bbq aan, steken we een kampvuurtje aan en drinken een lekkere borrel op de goede visdagen. Het is gewoon genieten.
Ergens halverwege de week besluiten we nog een groter meer aan te doen met de boot. Hier is naast snoek ook nog forel te vangen. Mede doordat er nog niet zo heel lang geleden een kwekerij is opengesneden. Tonnen forel zijn er het meer in gezwommen. Dat willen we dus best wel eens proberen. We zijn weer bijtijds op pad en zien al direct bij het vertrekken van de helling, dat het stikt van de forel. Overal zie je ze jagen. Vangen blijkt achteraf toch een stuk moeilijker. We doen verschillende stekken aan en smijten ons een ongeluk met kleine lepeltjes, plugjes en spinnertjes.
Onder andere Martijn weet een aantal forellen te haken en kan er nog mee op de foto ook. Als de brandweer gaan ze, die forellen. Je weet niet wat je meemaakt op een 20gr. spinhengeltje. Echt topsport van de bovenste plank. Zelf vis ik stug door op de snoek. Veel haalt het niet uit. We staan op een bepaald moment nog te kijken met z’n drieën hoe een mooie 80+ snoek achter mijn swimbait aan komt zwemmen en deze vlak naast de boot te pakken neemt. Één run en los issie, balen maar het hoort erbij. Wel mooi om te zien in dat kraakheldere water. Uiteindelijk gaan we weer richting huis en zijn er toch een aantal forellen gevangen.
Thuis aangekomen komt de rest van de groep ook langzaamaan terug en wordt de balans weer opgemaakt. Dennis moet weer aan de “Straaljagerpeut”! Een vis van 110cm op de streamer was nog niet genoeg voor meneer. Ik heb hem niets anders meer zien doen als vliegvissen. Hij ving vandaag een vis van 113cm op de streamer. Niet alleen hij, wij allemaal gaan uit ons dak. Topper Dennis!
We zitten ruim op de helft van een vakantie die nu al meer dan geslaagd is. Dominique weet ook z’n PR nog op te schroeven naar 108cm vandaag. Peter en Levinus, die elke dag met z’n tweeën in de boot zitten, vangen ook weer leuk vis. Ook metervis bij hun in de boot!
We gaan het kleinere water weer op. Dennis, Martijn en ik besluiten om het met z’n drieën te gaan proberen in de roeiboot waar we voor het gemak maar een kleine elektromotor achter hebben gehangen. Martijn moet nog een knappe vis vangen deze vakantie, dat wordt ons doel van vandaag. Als de dag langzaam vordert en er plotseling een kleine bui los barst, gaat de vis ook los. We liggen in een baaitje, niet groter dan een voetbalveld waar Dennis weer de nodige vissen op de streamer vangt. Ik pik er hier en daar één uit met de Kikker en bij Martijn wil het nog niet helemaal. Bij de 2e drift door het baaitje krijg ik er een betere vis op. Na een leuk gevecht til ik haar aan boord en we moeten meerdere keren meten… deze vissen bestaan helemaal niet, zei ik altijd. Precies 100cm… Kom nou, een snoek is 99cm of 101cm maar gaan 100cm. Dat kan gewoon niet… Ik stel mijn mening bij als we het er met z’n allen over eens zijn. Deze is toch echt 100cm precies.
Martijn hangt er ook meteen maar weer een Kikker aan. Binnen een kwartier weet hij dan ook meteen 2 vissen te haken. Eerst een kleintje en nog geen 3 worpen later is het weer raak. Deze geeft goeie sport en moet dus wel knap aan de maat zijn. Uiteindelijk kan ik de vis aan boord tillen als ik het ankertouw uit de bek heb gehaald. Ook wel weer grappig om mee te maken. Meten, nog eens meten… Jaha, eindelijk… ook voor Martijn een knappe vis deze vakantie.
101cm voor Martijn vanuit onze luxe roeiboot. Zo zie je maar weer… ook als je het lekker simpel houdt kan je gewoon je vissen vangen.
Tijdens de vakantie spreek ik nog met Melanie(dochter van Andy) af om een dag met haar te gaan bellyboaten. Ze moet haar eerste snoek nog vangen en heeft in het verleden al een set eigen jerkbaits gekregen die zijn gespoten door onze grote vriend Derk. Daar moet natuurlijk mee gevist worden. Door de “drukte” komt het op de laatste visdag aan. Zaterdagavond zullen we een grote bbq doen bij Andy thuis, ter afsluiting van de week. De bedoeling is om zelf nog wat zalm te roken dus ik moet rond 14:00 van het water af. Een prima daggie dus, om met Mel het water op te gaan in de Belly.
Een klein beetje uitleggen hoe je dat rare ding in beweging krijgt en waar de vissen over het algemeen te vinden zijn. Mel heeft er zin aan, ik misschien nog wel meer!
Je zal het niet geloven maar het staat op film… de eerst worp die Mel maakt ben ik aan het uitleggen wat er zo’n beetje de bedoeling is. Midden in mijn verhaal gilt ze het uit… Haar eerste snoek is zojuist gehaakt. Samen halen we deze het water uit, maken wat foto’s en vissen verder. Het staat 1-0 in het voordeel van Melanie…
Niet veel later weet ik de stand gelukkig gelijk te trekken en is het weer spannend… wie gaat de volgende vangen. Dat die er komen gaat is wel zeker! Boem, jahoor, jammer Mel!!! Ik heb nummer 2 in m’n handen. Dat voelt goed. Je wil niet naar huis gevist worden door iemand die dit nog nooit gedaan heeft natuurlijk. Even verderop los ik weer een vis, Mel krijgt geen leven niks. Twee worpen later zie ik er volger die een schot doet en kompleet naast mijn Kikker duikt… Mel smijt direct haar “Mellybait” richting de plek die ik aangeef en bam, hangen! 2-2 is de stand geworden. Ik leg haar rustig uit hoe je die beesten vast moet pakken en hoe je ze daarna weer terug in het water zet. Dat beest ga ik echt niet zo vasthouden hoor! Dat lukt nooit! Echt wel Mel, dat kan jij. Hup foto, filmpie en terug mag de vis weer. Een high-five en direct zegt ze, “Ik ga er nog wel één vangen want ik ga echt wel winnen…” Een worp of 5 later zie ik haar hengel weer dubbel gaan. Ze schreeuwt het uit. “Whahaha, ik heb er lekker weer één!!!” Hengeltje binnendraaien en rustig begin in het hele gebeuren te filmen terwijl ik naar haar toe trappel. Als ik even later de vis in de kieuw grijp, zie ik meteen dat dit een mooie vis is voor onze beginster ;-) Ik draag de vis netjes aan haar over en neem nog wat foto’s. Het is dus 3-2, in het voordeel van Melanie…
Met 79cm meteen een mooie vis voor de eerste keer snoekvissen. En hoe “gevaarlijk” ook, gewoon in de kieuwgreep… Topper!!
Het laatste kantje van dit kleine meertje haak ik onze belly’s aan elkaar. Mel vist nog rustig door terwijl ik ons langzaam naar de uitstapplaats toe trappel. Het blijft bij 5 vissen in deze korte sessie. Jajaja, ik weet het. Drie voor Melanie en maar twee voor mij…
We sluiten de dag af met een heerlijke bbq en de nodige drankjes. Morgen gaat het hele gezelschap weer naar huis. De vliegers moeten vroeg op pad. Wij rijders, kunnen rustig aan doen en rijden uiteindelijk rond 14:00 richting Göteborg om de boot terug te pakken. Het was een topweek met geweldige vangsten en veel gezelligheid. Ik zeg, “tot over twee maanden”. Dan mag ik gelukkig nogmaals naar Zweden voor de gezinsvakantie. En volgend jaar zijn we natuurlijk weer in het voorjaar terug voor ons nieuwe avontuur.
Mocht je een onvergetelijke en uitstekend verzorgde (vis)vakantie willen boeken in het mooie Zweden. Denk dan zeker ook aan www.sportfishingdalsland.com Neem contact op met Andy van Assema en ik weet zeker dat je een geweldige tijd zult hebben. Ik spreek uit ervaring!!
Als je mij zou vragen wat ik de leukste manier van roofvissen vind dan zou ik zonder nadenken jerkbait vissen roepen. Ik denk dat 80% van de tijd die ik aan het roofvissen besteed daar wel uit zou bestaan. Logisch ook omdat ik ze natuurlijk zelf ook bouw en spuit.
Tekst en foto’s: Derk vd Molen
Toch vis ik ook graag met een fabrieks jerkbaits zoals de busterjerk, Natuurlijk heeft het er mee te maken dat ik pro staffer ben van Pike Master Lures. Maar over het aasje zelf gaat het dit keer dus niet. Ik wil jullie een tip meegeven die het plezier jerkbaiten aanzienlijk kan vergroten en in verhouding kost het nu eens een keertje nagenoeg niks!!!
Met name de natuurlijk gekleurde aasjes hebben van oorsprong donkere rug.
Een verzoek die ik dikwijls krijg bij een repaint of een aasje uit mijn eigen keuken is “kan je mij er een volgstreep op zetten?” Uiteraard kan dat want je kan alles op je aasje krijgen natuurlijk. Maar om nou elk aasje een repaint te laten ondergaan om alleen die volgstreep er op te krijgen is ook wat over de top en vooral in deze tijd. Ik ben daar over gaan nadenken en kwam eigenlijk bij toeval bij een zeer goedkope oplossing.
Kost bijna niks en super handig!
Met name de natuurlijk gekleurde aasjes hebben van oorsprong donkere rug, lichte buik. Maar in donker water een lastig te volgen aasje. En bij jerkbaiten is het wel makkelijk als je kan zien wat je doet!! Ik wilde gaan vissen op donker maar wel helder water en dus natuurlijk gekleurd aas en in mijn ooghoek zag ik de pritt corect it roller liggen op het bureau… twee seconden later stond er een kraakheldere krijtwitte streep op mijn aasje.
Met en zonder volgstreep.
Ik heb het even getest voor in het kanaal en wat was hij goed te volgen! Het houd zich erg goed in het water en na een paar aanbeten zit het wit er gewoon nog op. Ok, het krast er wel af natuurlijk want met de nagel haal je het er ook zo weer af maar de streep zit er in no time ook weer op. Daar zit ook meteen het voordeel van de Pritt corect it want je kan je aasje ook zo weer verkopen op de tweedehands markt en je volgstreep er weer vanaf halen om de handel aantrekkelijk te houden. Volgen jullie mij nog?? Feit is wel dat ik vaker mijn natuurlijk gekleurde aasjes nu pak omdat deze nu perfect te volgen zijn in het water…
Veel vis en vangplezier,
Derkbait -De Kunstaasdokter.
Wil je ook je kunstaas laten repainten ga dan naar: www.derkbait.com
Toen ik klein was.Vroeger als jong broekie ging ik wel eens op snoek vissen met wat twisters, een groot net en natuurlijk de overbekende stalen onderlijntjes. Wat met toen al altijd opviel was dat die stalen onderlijntjes op het eerste gezicht wel soepel lijken, maar na verloop van tijd toch de nodige knikjes en bochten gaan vertonen. Af en toe kocht ik dan toch maar een nieuw stalen onderlijntje. Ook de actie van de twisters of kleine plugjes waar ik in de slootjes in onze wijk mee viste lieten door de stugge onderlijntjes te wensen over.
Terug naar roofvis
Na een paar jaar vooral met de vaste stok en de feeder gevist te hebben ben ik nu toch weer gegrepen door het snoek virus. Ik moet zeggen dat er wel de nodige veranderingen zijn gekomen zeg. Nadat ik weer een paar keer op snoek gevist had en de nodige research gedaan heb op het wereld wijde web kwam ook het titanium in beeld. Dit leek me wel wat, maar dat gedoe met sleeves trok mij niet zo. Ook kreeg ik van BFT knoopbaar titanium in handen. Dat leek me wel wat. Na nog wat speuren kwam ik de DVD’s Pike Secrets 1 & 2 tegen. Op DVD 1 wordt door Stefan Trumstedt perfect uitgelegd hoe je dit materiaal moet gebruiken.
Bekijk het filmpje hieronder!!
Eerste ervaringen
Op een regenachtige middag ben ik dus aan de slag gegaan met BFT Titanium No-Kink leader en een pakje BFT Crosslock speldwartels. Stefan laat zien dat hij de crosslock zonder wartel gebruikt, dus die er maar even af gehaald. Kon ik die gelijk gebruiken om de leader met de hoofdlijn te gebruiken.
Het knopen van het titanium is even wat oefenen, maar binnen enkele ogenblikken had ik toch 5 mooie leaders geknoopt van elk ongeveer 50cm. Misschien wat lang, maar Stefan legt uit dat bij het gebruik van jerkbaits de onderlijn best wat langer mag zijn. Daar er in de verpakking ongeveer 3 meter titanium zit en 5 crosslocks komt dit mooi uit.
Even later was het weer wat opgeklaard en kon ik het toch niet laten om de nieuwe leader even te proberen in het watertje voor ons huis. Normaal wil mijn zoontje altijd wel even mee, maar deze keer bleef hij toch liever thuis. Jammer, want ondanks dat hij pas 5 jaar is kan hij perfect foto’s maken, zelfs met een Iphone.
Klik op de afbeelding om direct deze set te bestellen.
De eerste worpen maar eens kortbij gehouden en eens kijken hoe dat titanium zich nu gedraagt. Ik moet zeggen, ik was en ben nog steeds verrast over de flexibiliteit van dat spul, echt super! En zo ligt als een veertje. Net een wat dikker nylon lijntje.
Nou, dan maar eens kijken of onze huissnoek thuis wil geven om mijn Buster Jerk. Een aantal worpen zonder resultaat, maar bij ik denk de tiende worp kreeg ik ineens een ruk aan mijn hengel, HANGEN! Ja hoor, een mooi snoekje van 71 cm had mijn Buster Jerk gepakt. Na wat foto’s gemaakt te hebben, snoek terug in de sloot en eens naar het titanium kijken. Voelde nog als nieuw, geen knikjes, niks.
De volgende dag samen met mijn schoonvader eens een dag gaan vissen en ook hij was zeer te spreken over dit materiaal en verbaasde zich er over dat je dit gewoon even knoopt. Geen sleeves niks, super makkelijk dus. En aan de waterkant snel even te herstellen mocht er een beschadiging of knikje in zitten.
Inmiddels ook wat meer aan het experimenteren gegaan en tegenwoordig gebruiken we eigenlijk 2 varianten van onderlijnen.
Voor het lichte werk
Zoals het kopje al doet vermoeden gebruiken we hier een lichte leader. Meestal 20lb of hooguit 30lb met lichte wartels en crosslocks of een Sebile Gamesnap. Ook maak ik deze leaders wat korter, een centimeter of 30. Er zit 3 meter in een pakje titanium, dus daar kun je er dan wel een aantal van maken. Kun je makkelijk een jaar mee vooruit. Ideaal voor lichte plugjes, jigs en Toads.
Voor Jerkbaits
Om een wat stuggere (lees stijve) leader / spinstang te krijgen gebruik ik tegenwoordig de 75lb versie als materiaal voor mijn jerkbait leaders. Dit is net even wat stijver en werkt dus ook als Jerkbaitstang. Ook deze leaders maar ik weer een centimeter of 50 met een stevige Staylock erop.
Van een Buster Jerk II tot Big Bandit werkt dit perfect. Voor wat kleinere jerkbaits gebruik ik nog de 50lb leader omdat de 75lb toch wel wat weegt wil deze die kleinere jerkbaits naar beneden trekken. Zit je op wat dieper water, dan is dit geen probleem natuurlijk, maar in de polder zul je dan toch al snel op de bodem zitten.
Levensduur
We gebruiken nu een paar jaar de single strand onderlijnen en tot nu toe nog geen slechte ervaringen, hat materiaal blijft gewoon perfect. Wel moet je er rekening mee houden dat op een gegeven ogenblik de rek uit het titanium is, dan wordt het gevaarlijk, vervangen is dan het advies. Even controleren dus voordat je gaat vissen en bij twijfel gewoon vervangen.
Je kunt eenvoudig voelen wanneer de rek eruit is, pak de uiteinden van je leader en trek er aan, je zult bij een nieuwe leader wat rek voelen, dat is perfect. Heb je dus net een fiets uit de gracht getrokken aan je leader, even de rek controleren.
Het titanium blijft super soepel en tot nu toe eigenlijk nog nooit gehad dat er kinken in gekomen zijn, is dat wel het geval, afknippen en even opnieuw knopen en je kunt weer verder. Zelfs na maanden ermee gevist te hebben zijn ze nog als nieuw.
Bij BFT Shop kun je een compleet setje knoopbaar titanium en Crosslocks bestellen om zelf deze leaders eens te proberen. Ook kun je zelf de materialen zoals Staylocks, wartels en Gamesnaps vinden.
Hopelijk worden jullie net zo enthousiast als dat ik ben.
Vandaag wederom een fantastisch avontuur beleeft op de rivier met Frank, deze keer hadden we nog iets vroeger afgesproken als normaal en meneer stond al om kwart voor vier bij mij voor de deur. Ik was helemaal verbaasd want ik stapte net onder de douche vandaan en toen hoorde ik mijn mobiel beneden al overgaan terwijl we pas om vier uur hadden afgesproken. Wie Frankie een beetje kent weet dat hij nooit te vroeg is dus ik ging er dan ook van uit dat hij vandaag super scherp zou zijn.
We zouden vandaag even een ander stuk rivier pakken en ook werd er getrailerd op een ander gedeelte als normaal, enkele hellingen op de rivier zijn niet te gebruiken bij bepaalde waterstanden maar gelukkig weten wij er een hoop te vinden en dus is dat geen probleem. Dat Frankie scherp was bleek al op de eerste plekken want eenmaal aangekomen ving hij als eerste direct een mooie dikke vis die er wel zin in had. Hij liet Frank echt even alle kanten van de boot zien en natuurlijk zijn deze vissen super sterk zo in de volle stroming. Na een mooie dril kwam de vis boven en stond ik al klaar om hem te scheppen, de eerste mooie zeventiger van de dag was een feit.
De eerste zeventiger van de dag wat een begin.Ik zie …..en loodkopje.Lekker dun lijntje…0.10 Nanofil.
Dat gaf natuurlijk een goed gevoel voor de rest van de dag, dat bleek ook wel want in dit gebied vingen we in zeer korte tijd nog een aantal zeer mooie vissen waaronder een aantal mooie zestigers en nog een dikke kneiter. Na een tijdje in dit gebied de boel uitgekamd te hebben werd het tijd om te gaan verkassen aangezien de aanbeten terug begonnen te lopen en er inmiddels ook wat mensen vanaf de kant stonden te gooien. Met dat soort dingen vind ik dat wij als bootvissers wel wat sociaal mogen zijn tenslotte is het voor ons vrij simpel om te verkassen en voor een kant visser niet, dat hoeft niet te zeggen dat je je moet laten wegpesten of kijken maar ach ik ben daar vrij makkelijk in en dus besloten we een stuk door te varen waar we weer lekker ons gang konden gaan.
Na een klein stukje varen kwamen we in een gebied waar we op de dieptemeter enorm veel activiteit zagen in de vorm van grote wolken witvis met daaronder enkele zeer mooie signalen tegen de bodem aan en dus kon het hier wel eens heel erg interessant worden. Snel werden de hengels gepakt en kon de elektromotor weer naar beneden zodat we eens snel konden bekijken of het hier ook om snoekbaars ging.
Wolken witvis en bij de peil nog net zichtbaar activiteit tegen de bodem. Op dit ondiepe water laat de dieptemeter het moeilijk zien maar door mij duidelijk herkend.Goed gevulde snoekbaarzen.Het waren de donkere shads die het deden.
Dat ik er niet echt naast zat bleek al snel want in korte tijd vingen Frank en ik hier een respectabel aantal snoekbaarzen met wederom een aantal zeer mooi zestigers en ook weer een kneiter. De aanbeten waren hier zo verschrikkelijk hard dat je ze echt niet kon missen zelfs als je even niet op zat te letten want ik kreeg op een gegeven moment een aanbeet die voel ik nu nog zo hard. Het vreemde was echter wel dat we de dagen ervoor elke keer goed vingen op de lichtere kleuren shads zoals bijvoorbeeld de witte Splitbelly, vandaag echter kon je op de lichtere kleuren maar moeilijk vis vangen en deden de wat donkere kleuren het juist weer beter. De uitschieter van de dag was wederom de Berkley Splitbelly alleen nu was de donkere baars kleur zwaar favoriet.
Weer een mooie zeventiger die zich vast had gebeten in de Berkley Splitbelly baars kleur.Hopla aktie en wat een mooie aktie zit er toch in die Abu Garcia Orenji.Blijft een mooi moment als je zo’n mooie kneiter terug mag zetten en hij er weer vandoor gaat.
Eigenlijk was het echt op enkele stukken dat ze op de vierkante meter lagen en kon je bij wijze van spreken gewoon rondjes blijven draaien achter het krib. Frank was zoals gezegd erg scherp en wist ook nog even een dikke kneiter aan de haak te slaan of toch niet? Shit na de aanslag bleef de vis gelijk tegen de bodem aanzwemmen maar helaas schoot de haak eruit, het mooie was dat we het signaal van de vis vlak voor de aanbeet zagen op het scherm en ik zei nog tegen Frank “dit is een hele dikke die hier ligt” en boem 10 seconden later was het raak maar helaas schoot de vis van de haak af. Dit was zeker een vis die naar de negentig centimeter ging en daar ben je dan wel even ziek van. Korte tijd later kreeg Frank zijn herkansing en ook hier ging het weer om een dikke vis al was hij niet zo groot als degene die hij verloor maar toch een goedmakertje.
In de herkansing een stukje kleiner maar toch een beste bak.
Gedurende de loop van de middag visten we weer terug stroomafwaarts want de dag zat er bijna op. In een aantal kribben werd nog even een leuk aantal baarzen gevangen die vaak erg ondiep lagen, wij hoopten echter nog even tegen een dikke snoekbaars aan te lopen op dat ondiepe. Mijn bijnaam is niet voor niets gouddaantje en ik deed mijn naam weer eer aan want in een van de laatste vakken wist ik nog een mooie dikke kneiter te vangen die echt van het ondiepe af vol op mijn Splitbelly schoot. tussen al deze baarzen op het ondiepe lag dus wel degelijk nog zo’n dikke snorkel te wachten en wij hadden weten te vinden.
Op de terugweg pakte “Gouddaantje” nog even deze kneiter mee, gewoon……….TOP!Veel dikke baarzen tussen door.
Helaas zitten er nog steeds maar 24 uur in een dag en kom je altijd tijd tekort, ook nu weer leek de dag voorbij te zijn gevlogen en was het alweer tijd om huiswaarts te keren. In een uitloper van de rivier zetten we boot op de spotlock en keken we onder het genot van een blikje terug op wederom een super dag. De spullen werden ingepakt en opgeruimd zodat we dat niet meer bij de helling hoefden te doen en het gas kon er weer op want dat mag hier gelukkig. hieronder nog een klein filmpje van de dag.
Tot de volgende River Time,
Daan Verbruggen
Kijk voor meer info en verhalen op het blog van Daan Verbruggen
Als ik s’avonds nog zit bij te komen van een mooie visdag gaat de telefoon over het is Frank. We bespreken nog even de dag en hoe goed en mooi het wel niet geweest was, ondanks de vermoeidheid heb ik toch al weer zin in een nieuw avontuur en dus vraag ik Frank of hij geen zin heeft om er nog een dag op uit te gaan. Ik was nog niet uitgesproken of de vraag was al “hoe laat spreken we af?”
Het plan was om wederom de rivier op te gaan en dat is voor ons best wel even een stukje rijden. Frank moet dan nog eerst naar mij toe komen dus dat werd weer een vroegertje want half vijf bij mij betekent dat die schele al om kwart voor vier moet gaan rijden. Als Frank aan komt rijden sta ik al te wachten en heb ik mijn spullen in de bus gelegd zodat alleen Frank zijn spullen er nog bij hoeft te leggen en we gaan weer op pad. Na een klein uurtje rijden komen we aan en zoals ik al gezien had op de site van Rijkswaterstaat stroomt de rivier als een wilde. Dat is in ieder geval al een goed begin want een stilstaande rivier ben ik niet fan van. Snel de boot te water en varen naar de eerste stekken waar we ons geluk weer gingen beproeven maar daar had ik alle vertrouwen in.
Goed opletten blijft belangrijk, zeker op een iets smaller stuk rivier waar de boten vlak bij kunnen komen.
Op de eerste plekken werd de boot even op het elektronische anker gelegd zodat we beide nog even 1 extra hengel klaar konden maken zodat we konden vertikalen maar ook konden werpen. Zelf zat ik te vissen met mijn favoriete Abu Garcia Orenji en om te werpen had ik een skeletor klaar liggen, eigenlijk is die net even te hard maar omdat de rivier zo hard stroomde koos ik voor deze hengel omdat ik dan een iets zwaardere loodkop kon gebruiken. Frank zat met een eigenbouw hengel die ik heb gemaakt en met een Berkley Ripple evx 10-30 gram dit is echt een topper onder de vertikaal hengels want wat een gevoel zit daar in.
De schitterend uitziende Berkley Ripple met eindeloos gevoel, daar scoort Purefishing hoge ogen mee
Toen eenmaal alles klaar was konden we beginnen en mij shad had de bodem nog niet geraakt of ik kreeg al een aanbeet waar ik mij helemaal kapot van schrok omdat ik het nog niet verwacht had. Helaas reageerde ik niet alert en werd de aanbeet niet verzilverd. Die schele deed het beter want korte tijd later was hij aan de beurt en die hing wel, een mooie vis van tegen de 60cm verscheen aan de oppervlakte en kon onthaakt worden. Na een aantal stekken afgevist te hebben stond de teller al weer aardig in de dubbele cijfers alleen bleven de grote vissen vandaag een beetje uit, dat wil niet zeggen dat we geen mooie vissen vingen hoor want de kleinste waren zo rond de 55cm dus dat zijn gewoon keurige vissen alleen viste we op een manier waar je de echte grote kon verwachten maar helaas bleven die uit.
Heel veel van dit slag vissen.Welke natuurlijk geen straf zijn om te vangen.
De meeste vissen werden weer vertikaal gevangen op ondiep water waarbij de Berkley Flex shad zwaar favoriet was en dan in de witte variant. Het klinkt misschien cliché maar ik vis bijna alleen nog maar met shads uit het purefishing pakket omdat het assortiment op dit moment best groot is en de vangkracht enorm. Frank wil nog wel eens regelmatig wisselen en na een uur of 4 vissen ziet zijn plekje achterin de boot er dan ook als volgt uit.
Wisselen, soms werkt het en soms ook niet ook bij Frank.
Zelf heb ik niet zo erg veel met dat wisselen en vertrouw ik echt op hetgeen ik gevangen heb, als ik weet dat ik er eerder al op gevangen heb waarom zouden ze dat dan nu ineens niet doen. Ik geloof zelf meer in het veranderen van techniek zoals harder tikken of juist zachter maar ook het varen kun je mee variëren of net weer even iets dieper terug gaan als de zon wat feller wordt. Allemaal dingen waar je dus rekening mee moet houden. Zo tegen het einde van de dag begon de stroming ietsje minder te worden en liepen ook de aanbeten weer wat terug, klagen mochten we al niet meer want we stonden inmiddels alweer op een leuk aantal snoekbaarzen. Nu bleek echter dat er werpend nog wel een visje te vangen viel en dus werd er weer snel over geschakeld zodat we op deze manier nog wat vissen wisten te vangen met weer een paar mooie zestigers erbij.
Na nog een leuk aantal vissen te hebben gevangen op erg ondiep water liep de dag alweer ten einde. Voor ons is het heel simpel, we gaan er vroeg op omdat het vaak in de middag een beetje stil valt dan vissen we lekker door tot een uur of drie zodat we wel gewoon onze uren pakken en dan is het mooi geweest. We hebben dan een hoop lol gehad en onze vissen gevangen daarnaast zijn vooral de uren in de ochtend het meest interessant en daar focus ik mij dan ook op.
Helaas vandaag geen hele grote uitschieters maar hier doe ik het ook voor.
Het was weer een mooie dag en ik heb me weer super vermaakt, die spanning dat er zo een kneiter op kan duiken blijft toch altijd een mooi idee.
Tot de volgende keer,
Daan
Kijk voor meer info en verhalen op het blog van Daan Verbruggen
