PredatorTour 2013 dagelijks iedere dag te volgen via Roofvisweb.nlFrank Helming van IJsselsport en Evert Oostdam bij de zojuist afgeleverde hoofdprijs van de Predatortour 2013 een Lund Furry 1400 Tiller
Vandaag moest het gaan gebeuren…..de eerste wedstrijddag van de Predatortour 2013 is van start gegaan. Na de bootcontrole het vertrek naar de het start punt. Klokslag 08:00 gaaf Evert Oostdam het startsein en vlogen de deelnemers naar alle windrichtingen. Het was vandaag redelijk bewolkt en flink wat wind uit zuid west kracht 4 en af en toe 5. Lastig vissen en de accu’s draaien overuren van de elektromotoren. Je wil niet na een halve dag vissen leeg staan! Het was taai voor veel deelnemers, zoeken en alle waypoints afvaren in de hoop op een paar snoekbaarzen. Want je moet in 3 dagen minimaal 6 maatse snoekbaarzen vangen om je te kwalificeren. Daarna tellen pas de 3 baarzen en die ene snoek mee voor het klassement.
De dagelijkse bootcontrole.En dan wachten om uit te varen naar de start.
Toch af en toe vissen en vangen voor Derk vd MolenDe eerste snoekbaars voor mij vandaag…..85 cm wat een vis en aanbeet!
Vanavond werd door Frank Helming van de firma IJsselsport de hoofdprijs van de Predatortour 2013 afgeleverd, een Lund 1400 Fury Tiller. Compleet met een Mercury 30 pk. De gehele set staat op een Kalf trailer. Natuurlijk kwamen de deelnemers even een kijkje nemen van deze schitterende vis combinatie!
Wie gaat deze schitterende hoofdprijs van Predatortour winnen?
Predator Tour 2013 dagelijks iedere dag te volgen via Roofvisweb.nl
Eindelijk is het zover, de Predatortour 2013 Volkerak gaat van start! Na de nodige voorbereidingen van zowel deelnemers als organisatie start maandag 1 juli de eerste wedstrijd dag van de Predatortour 2013 editie Volkerak. Dagelijks houden wij u op hoogte van deze 3 daagse roofvis wedstrijd. Er zijn heel wat teams die hebben voor gevist met wisselende resultaten. Het blijft dus spannend maar maandagavond weten we een eerste tussenstand. Roofvisweb.nl zal iedere avond een live verslag uitbrengen rond de klok van 21:00 vanuit Waterryck Suissenwaerde!Volg ook de Predatortour 2013 op Facebook!
Zondag Vandaag om 17:00 werd de bootcontrole en start geoefend door alle deelnemers.
Op naar de boot controle.Nu nog heerlijk genieten van het zonnetje.Maar morgen streng controleren op de regels.Alle boten zijn geïnspecteerd.In colonne naar de start plaats.
Altijd een spektakel de start van de Predator Tour.Laatste details voor deelname.Voor iedere deelnemer een Predatortour cap zodat de deelnemers herkenbaar zijn op het Volkerak.Voor iedere deelnemer een Limited Edition Buster Jerk. Niet te koop in de handel!!Inschrijving van de teams.De stemming zat er goed in.Het zal wederom een spannende strijd worden.Ik denk morgen maar goed smeren!
Tot maandagavond rond de klok 21:00 live hier op Roofvisweb.nl
Meer prioriteit voor de sport en super strenge winter
De geschiedenis van de snoekvisserij in Nederland beschrijven, is natuurlijk meer dan enkel en alleen het vissen op deze rover met de eendensnavel onder de loep nemen. Er zijn ook bestuurstechnische en politieke zaken die bepalen of we als snoekvisser aan onze trekken komen of juist beperkt worden in het uitoefenen van onze hobby. Vooral de politieke kant van de zaak is vaak moeilijk te begrijpen voor de doorsnee snoeker. Dat is niet alleen anno 2013 zo, en dan denk ik aan het door de politiek ingevoerde verbod op de levende aasvis.
Tekst en foto’s Jan Eggers
Dit is de oogst aan onderlijnen, takels, ongeschikt kunstaas voor de polder dat een beroepsvissers in de jaren 1960 – 1980 in zijn fuiken vond, werpen was toen moeilijk.
Maar ook aan de wensen van het beroep om weer schubvis te mogen vangen, maar dat was in het verleden ook regelmatig het geval. Als je het geluk hebt dat er een kabinet komt met een minister van landbouw die oog en hart heeft voor de sportvisserij, ben je beter af dan wanneer deze bewindsman, of -vrouw, dat sportvissen maar niets vindt en liever naar de actievoerders van de Dierenbescherming luistert. Zo rond 1965 had de sportvisserij het zo slecht nog niet getroffen met de verantwoordelijke minister. Ik noemde zijn naam al, Barend Biesheuvel die het later zelfs nog tot minister-president zou schoppen. Zo werden er een aantal bekwame mensen uit de sportvisserij benoemd op verantwoordelijke posten bij het ministerie. De contacten tussen de minister en de AHB en het CNHV werden geïntensiveerd en men luisterde naar elkaar. Je zou heel eenvoudig kunnen stellen dat het ministerie begon in te zien dat de belangen van de sportvisserij belangrijker waren dan die van de in aantal slinkende beroepsvissers op het binnenwater. Vroeger waren de veranderingen qua visserij wetgeving praktisch altijd in het voordeel van het beroep uitgevallen, nu veranderde dat. Ik noem nog maar even de verhoging van de minimummaat van snoek naar 50 cm en de langere wettelijk gesloten tijd voor vriend Esox lucius. Beslissingen waar het beroep fel op tegen was.
Snoekvergunning kon je in die tijd meestal in beperkte mate alleen via de beroepsvissers krijgen, nu is alles veel beter geregeld op dit punt.
In deze periode beginnen een aantal wezenlijke veranderingen in het politieke denken waar de sportvisserij later veel voordeel van zou krijgen. Er komen niet alleen discussies over de wetgeving en maar ook over de versnippering van de vergunningen. Van veel viswater waren de visrechten in handen van de beroepsvissers, vooral om met wat men toen de “speciale hengel” noemde met kunstaas en levend aas op roofvis te mogen vissen. Ik weet nog dat er bij de visclub in De Rijp vaak geloot moest worden om een snoekvergunning te bemachtigen. De beroepsvissers gaven maar een beperkt aantal van deze vergunningen uit, beducht als ze waren voor teveel concurrentie. Het kon gebeuren dat er soms meer snoekvergunningen nodig waren en die werden dan nog wel eens voor een hogere prijs beschikbaar gesteld. Het snoekseizoen in de Eilandspolder was toen veel korter dan nu, namelijk van 1 september tot en met 31 december. Door de strenge winter van 62-63 was de visstand in veel ondiepe polders enorm gekelderd en ik weet nog goed hoe er tonnen dode vis, waaronder veel mooie snoeken, achter de sluis in De Rijp opgeruimd moesten worden. Het gevolg was dat er zeer weinig animo was om een snoekvergunning voor de herfst van 1963 aan te schaffen. Maar dat loste men op door te stellen dat wie nu een snoekvergunning kocht, er verzekerd van was dat hij de volgende 5 jaar er ook een zou krijgen en dus niet hoefde te loten. Handig gedaan!
Ook na de strengste winter blijven er enkele snoeken over die dan voor een nieuwe generatie zorgen.
Het was verbazingwekkend om te zien hoeveel kleine snoekjes er zich in een mum van tijd tot 40 cm en nog groter ontwikkelde na deze strenge winter. Er was volop ruimte voor de kleine snoek waardoor ze snel groeiden en reeds na een jaar aan het paaiproces deelnamen. Zo ziet men maar weer eens dat Moeder Natuur altijd weer met passende oplossingen komt.
Je was toen meer bezig met het niet verspelen van vaak te zwaar kunstaas dan met het vangen van snoek.Er waren veel advertenties met deze Hurricane Spinner en ik moet hem altijd nog een keer testen.
Veel nieuwe zaken in oude visbladen.
Ik vertelde al eerder dat het snuffelen in de oude jaargangen van de verschillende hengelsport bladen, De Sportvisser voorop, uit de 60er en 70er jaren van de vorige eeuw heel veel goede herinneringen naar boven brengt. Ik zie namen van auteurs waar ik toen met eerbied tegenop keek en die later goede visvrienden werden. Ik denk dan aan Jan Schreiner maar ook Jan Veenhuysen, Rein van Rutten en Cor van Beurden. En verder aan Peter Zaagsma, Andre Steentjes, van wie ik later veel vliegvisboeken en splitcane hengels kocht, en Iwan Garay.
Jan Schreiner schreef in deze periode veel boeken over spinnen met kunstaas en dan vooral in de polder.
Midden 60er jaren schrijft J. Durivou Jr. veel over vliegvissen op ruisvoorn en licht spinnen in de polder en omdat hij vlakbij me in De Rijp kwam wonen, gingen we vaak samen de polder in en leerde ik vooral de kneepjes van het vliegvissen en zo ook het snoeken met de streamer.
Na aflevering 4 vroeg lezer Mike-V op het forum wanneer er voor het eerst met de streamer gericht op snoek werd gevist? Ik weet zeker van begin 60er jaren want toen schreef Frans Domhof een artikel over het vissen op snoek met de Matuka streamer.
De eerste Rapala advertentie die ik in 1968 tegen kwam.In de bladen kwamen ook artikelen over onderzoek bij snoek en ook kwam ik al verzoeken aan de OVB tegen om onderzoek naar dressuur bij snoek te doen.
Er komen al meer advertenties van kunstaas en dan vooral kunstaas voor het snoeken in de polder. Over snoeken op de rivieren en randmeren lees je eigenlijk niets en de snoeken die op het grote water zoals Vinkeveense plassen, Sloterplas, Maarseveense en Loosdrechtse plassen gevangen worden, pakten bijna zonder uitzondering een levende aasvis. Je zou kunnen stellen dat KRO kanjer-koning Willem Bouwman de uitzondering was met zijn kanjersnoeken van de Wijde Blik en Spiegelpolder die een grote plug pakten. De grootste pluggen die ik me uit deze periode kan herinneren waren de 40 grams Abu Hi-Lo pluggen met verstelbare schoep. Ik heb dit model later bij snoekinstructiedagen veel gebruikt om te laten zien dat de stand van de schoep bepalend was voor de diepgang van de plug.
DE 40 grams Abu Hi-LO was vele jaren langs de grootste plug in mijn viskoffer maar ik had meer vertrouwen in de kleinste maat. Wel de rubbertjes van de dreggen halen, ik ken het gevoel als je dat niet doet…
In de advertenties zie je de overgang van splitcane naar het veel lichtere holglas hengels en licht vissen was toen wel in de mode. Het is ook een komen en gaan van een heel groot assortiment werpmolens. De oude rol, zowel van hout als aluminium, verdwijnt, en heel af en toe lees je over de rechtshandige Abu Ambassadeur. Mijn favoriete molen, de Abu 505 wordt 10 gulden goedkoper in 1963, dus 55 gulden en gaat 2 jaar later weer naar 57 en 59 gulden.
De oogst uit de fuiken van de laatste 15 jaar, meer kunstaas en minder onderlijnen met dreggen.Kanjerkoning Wim Bouwman vertelt hoe hij gericht op kanjersnoek vist.
We zien in 1963 de eerste advertenties voor snoekreizen naar Ierland van reisbureau BBI uit toen Emmen en nu Groningen en ze heb net hun 50 jarig jubileum gevierd. Wat ook opvalt is dat goede snoekvissers en specialisten op castinggebied hengelsportspeciaalzaken beginnen. Hier komen enkele namen: Jan Schreiner en Willem Persoon runnen Flitsend Nylon in Amsterdam en ik heb wel eens met mijn neus op de etalage gedrukt staan kijken naar al dat moois dat toch wel duur was en ik durfde niet naar binnen… Cor van Beurden kwam in de winkel van Sciarone in Den Haag, Ronald Fenger en Ben Pont begonnen in Rotterdam en Jonny Broers had een speciaalzaak in Amsterdam. Dit waren allemaal winkeliers die vooral goede voorlichting konden geven over hoe al die nieuwe spullen in de praktijk te gebruiken.
De meeste van deze nieuwe spullen werden nog in Europa geproduceerd en vooral uit Zweden, Finland en Frankrijk kwamen interessante zaken. Slechts heel mondjesmaat kwam er iets uit Amerika en een van de eerste kunstaasjes die hier ook succes hadden, was de flexibele zacht plastic twisterstaart. De discussie over wat beter en sportiever is voor snoek: kunstaas of levend aas, ging maand in maand uit soms vrij heftig verder. De beste opmerking daarover die ik in De Sportvisser van januari 1969 las, was deze: het maakt niets uit welke manier men gebruikt, het gaat vooral om de mentaliteit van de visser! Ik zou deze uitspraak later ook vaak gebruiken bij het verdedigen van een takel bij gebruik van dood en levend aas. Een enkele haak die geslikt wordt is veel dodelijker dan 2 dreggen die voorin de bek zitten.
De jeugd snapte het. De 10 jarige Peter Hoogewerf uit Haarlem ving een 94 cm snoek en zette deze terug in de hoop haar later als metersnoek nog een keer te vangen.Geeft informatie over deze snoek en de andere links
Maar goed, ondanks de zeer positieve houding van alle redacteuren en free lance medewerkers van de diverse bladen over catch and release van snoek, komen we nog steeds de nodige foto’s tegen van dode metersnoeken. Waarom? Waarschijnlijk ter meerdere eer en glorie van de vanger die abonnee was en de doorsnee lezer was gek op dit soort plaatjes met daarbij nog een smeuïg vangstverhaal. Ik zal op het einde van dit hoofdstuk nog wat foto’s van volslanke snoekgroetmoeders tonen, nu eerst nog iets over hoe het mij toen verging.
DE voorpagina’s werden beter, men hield ze niet meer in de ogen vast.,
Van veen naar klei
Ik wil in dit zesde hoofdstuk naast enkele landelijke snoekgebeurtenissen ook nog enige grote veranderingen in mijn eigen snoekvissersleven kwijt. Nee, niet dat ik eind 60er jaren trouwde en meteen stukken minder mocht snoeken van mijn vrouw. Daar heb ik nooit last van gehad. Wilt u een grappig voorval op dat gebied? Op mijn trouwdag, op 1 oktober dus midden in het snoekseizoen, ben ik van 8.30 tot 12.00 uur wezen snoeken en ving ik nog 4 snoeken, 2 aan de spinner en 2 aan een kleine plug. Echt waar! Het snoeken in genoemde Eilandspolder ging in die periode trouwens snel achteruit. Door de eutrofiering werd het water troebel, verdwenen de waterplanten en daarmee ook de snoek. We kregen er snoekbaars voor terug, maar echt blij was ik daar niet mee. In die periode was ik al grotendeels overgeschakeld op het vissen met kunstaas, vooral met spinners en door schade en schande leerde ik hoe dat het beste ging.
In 1971 verhuisde ik naar Bovenkarspel en daar ontdekte ik dat in deze diepere kleipolders de snoekstand niet alleen stukken beter was dan in de veenpolders, maar dat men hier ook anders snoekte. De aasvissen waren veel groter, men viste vaak in het midden van de vaarten, met pluggen ving ik meer dan met spinners en…. de snoeken werden hier veel groter. Wat me in al die jaren snoeken rondom De Rijp nooit gelukt was, lukte hier wel: ik ving mijn eerste metersnoek en tevens vele exemplaren tussen de 80 en 100 cm. Ik denk dat snoek, en ook de andere vissen, in het kalk – en voedselrijke water met een hogere pH van West-Friesland veel sneller groeien dan in het zure en voedselarme water van de veenpolders. Ook de “aankleding en stoffering” van deze grote polders met namen als Het Grootslag, De Vier Noorderkoggen en De Drieban zag er heel anders uit. Weinig groene weiden maar vooral een tuinbouwgebied dat toen door de grote ruilverkaveling uitgebreid op de schop genomen werd. Gelukkig had ik al snel een paar nieuwe vismaten die me vertelden bij welke beroepsvisser je een snoekvergunning kon kopen en hoe je vooral met een bootje bij de beste stekken kon komen.
Echt er was, en is nog steeds, zoveel viswater dat je niet wist waar je moest beginnen. Mijn geluk was dat ik een stukje nog niet verkavelde polder vond tussen de oude provinciale weg N506 en het dorp Venhuizen, lokaal bekend als Houterpolder. Er was maar een hoofdsloot van een paar km lengte en nog een stuk of 4 zijsloten, meer dan voldoende om met heel veel plezier in mijn eentje te bevissen, al was het alleen maar om de 40 cm plus baarzen. Bij de oude vrijgezelle broers Koorn onder aan de IJsselmeerdijk kon ik mijn roeibootje stallen
Onder aan de dijk bij Venhuizen lag mijnranke bootje bij de gebroeders Koorn van wie ik wel eens een lift als ik de polder in ging. Hier kon de snoek groot worden!
Destijds zette ik al mijn gevangen snoeken al terug, doch dat was bepaald niet de gewoonte in dit deel van Nederland. De snoeken werden hier niet alleen gedood voor de pot, maar vooral verkocht aan de visgroothandels die in de steden aan het IJsselmeer genoeg te vinden waren.
De aasvis was en bleef populair en als je ze een tijdje in een witte emmer bewaarde werden ze ook wit en vielen meer op in het water.
Omdat ik de enige was die in dit poldertje viste en geen ruchtbaarheid gaf aan mijn zeer goede vangsten, kon ik de snoeken die ik ving zonder risico dat ze een week later met levend aas gevangen en verkocht werden, netjes terugzetten.
Ik en nog een aantal andere snoekvissers vonden dat verkopen van snoek heel jammer maar wat doe je er aan? Het antwoord is eenvoudig, doch de uitvoering niet: de bestaande regels in de vergunning veranderen. Hoe dat in de Kop van Noord-Holland gelukt is, hoe vervolgens het idee van een Snoekstudiegroep Nederland-België ontstond en hoe er, ook met medewerking van de zojuist gevormde NVVS en Het Visblad, een mentaliteitsverandering bij de snoekvissers ontstond, zal ik in de volgende hoofdstukken beschrijven. Eerst nog wat informatie over echte kanjersnoeken, want dat verveelt snoekvissers immers nooit.
Vertellen het verhaal van de snoek van mevr. Rademaker.
Steeds minder kanjersnoeken?
Als uitzondering op de 15 kg limiet eerst de snoek van 14,5 kg en 118 cm van de Wijde Blik genoemd omdat die door een dame, mevr. Rademaker uit Amsterdam gevangen was. Van hetzelfde, nog steeds zeer goede, snoekwater komt ook de 15,5 kg snoek van J. Niekerk uit Amsterdam en deze snoek was 128 cm lang. Nog zwaarder en langer was de snoek van P. Janbroers,ook uit Mokum,: 16 kg en 127 cm en gevangen in het Kinselmeer. Deze snoek van einde 60er jaren is voorlopig de laatste kanjer die ik te melden heb. Ik heb zojuist een paar uur lang veel visbladen tot begin 1975 doorgebladerd en… geen snoek boven de 15 kg gezien.
Wel zag ik meer aanmeldingen van grote snoekbaarzen en, ook heel interessant, steeds meer commentaar en weerstand tegen dode krantensnoeken. De mentaliteit veranderde echt!!
Ik wil deze 25 jaren afsluiten met goed nieuws voor alle vissers: Op 4 januari 1975 werd door ruim100 hengelsportbestuurders, die 21 hengelsportfederaties vertegenwoordigden, besloten de Nederlandse Vereniging van Sportvissersfederaties, de NVVS, op te richten.
Het is een jaar of 4 geleden dat ik een artikel las over het slow trollen met shads. Deze mannen deden het in vaarten strak langs het kantje en vingen er volgens dat artikel mooie vissen mee. Niet van die mega juupsa’s maar wel strakke aantallen elke keer. Nou is dat slootjes vissen niet helemaal mijn ding, ik weet er zijn er die hebben er mega veel succes mee maar ik heb liever een beste slok water om me heen. Ach, elke gek zijn gebrek!
Tekst en foto’s Hilco van Nuil
Shad power!
Maar het liet me niet los en elke keer spookte het artikel door mijn kop. Had het wel eens geprobeerd zo langs het talud maar echt veel kon ik er niet op vangen helaas. Ik dekte gewoon te weinig water af waarschijnlijk en dat is het probleem in de zomer want dan liggen ze echt all over the place! En dat gepiel met zo een shadje schoot dus niet echt op en de shads kwamen dus weer in een box om in de vergetelheid te geraken!
Op de grinder ook gaaf!
Zo viste ik lekker verder met mijn pluggen en swimbaits en als de plantenzooi te gek werd dan kwamen de ondiep lopende jerks of grinders uit het ruim te voorschijn. Mooi werk en niks meer aan het handje, de vangsten liepen gewoon weer helemaal top! Tot de rottige augustus maand, elk jaar had ik daar een dip in de vangsten! En ik niet alleen….. vaak hoorde ik in de avond, als de vissers weer aan de wal waren, dat het beroerd en hopeloos was. De warmte kreeg de schuld, ze wilden niet… taai taai dat was het!!!!!
Zwarte rovers!
Op weer zo een kansloze dag zat ik troosteloos in de rat loerend naar mijn collega vissers die de taludjes aan het trollen waren. Anderen gooiden zich een breuk met grote stukken rubber of met spinners, de hele kermis kwam voorbij! In een verre hoek van het water waren de aalscholvers vol aan het jagen en ook de futen deden hun best om de maag gevuld te krijgen. Zij vingen goed zo te zien en ik had niet de illusie dat het onder water voor de groenjassen armoede was. Nee, armoede was er alleen voor ons: de koppige vissers!!
Top kleurtje in de zomer!
Moedeloos zakt mijn hoofd naar beneden, het is niks en wordt ook niks meer vandaag. Ik pakte mijn pakje tabak en draaide troosteloos mijn shagje, maar toen ik hem wou aansteken donderde die van mijn lippen!!! Aalscholvers, futen dressuur! BAM… ik zag het licht en dook mijn hengelbak in op zoek naar mijn shadhengel. Helemaal onder de andere hengels, daar lag ze en keek me aan zo van: hehe, hij heeft ook eens een helder moment hoor! Ik stommelde meteen door naar de storage om mijn box met shads te voorschijn te halen! Een big smile kwam op mijn gezicht want zou het dan toch…..is dit de code?!
Doe eens een ratel in je shad erg succesvol!
Snel onderlijnen wisselen, fluor carbon 80 lb dat was de keuze en een mooie shad van 17cm met een 70 gram loodkop. Alles op een lichte jerkbait hengel voor in de steun en slip op standje no way! En op mijn shadhengel voor in de hand monteerde ik een grote shad van 25 cm en een loodkop van 50 gram! Het idee was dat ik de shad op mijn steunhengel redelijk recht onder de boot wou vissen en de grote shad met een dikke schoepstaart achter de boot. De dikke shad met een iets lichtere loodkop kon zo zijn kunsten vertonen in mijn schroefwater en Voila!!!!!
Dressuur monteer een klein spinnerblad!
En daar ging ik, op weg naar mijn heldere moment. Die futen waren allemaal aan het jagen rond de plantenbedden waar die aalscholvers aan het vreten waren. Die deden dus niks anders dan de witvis, die in paniek uit de planten kwamen stuiven, op te wachten!!!!! Ik dacht ha… als jullie dat op die manier doen dan doen die snoekies dat waarschijnlijk ook. Die zijn die grote plonsen met kunstaas dik en dik zat en ze doen nu mooi wat moeder natuur ze aanbied.
Of een grote haha!
Ik zet de buitenboordmotor in standje vooruit en trol zo langzaam het plantenbed rond met mijn shads en ja hoor!! Binnen 3 minuten kreeg ik me daar een ram op mijn handhengel en zodra ik het gevecht aan wil gaan met een beste snoek zie ik mijn steunhengel krom tot het handvat gaan!! En daar sta je dan als een malle te springen in de boot met 2 stokken. Op die manier ving ik er in een dik uur 7 beste snoeken bij. Toen de aalscholvers dachten het is genoeg geweest werd het ook op mijn hengels weer rustig. Ik heb het nooit zo op die aalscholvers maar deze dag hebben ze me toch een beetje geholpen.
Dikke Fish on!
Zoals zo vaak geeft de natuur wel aan wat succesvol kan zijn, je moet het alleen willen zien en niet vastgeroest raken in je manier van werken. Elke ochtend vindt dit festijn plaats dus je hoeft alleen maar op de juiste plek te zijn. Probeer er dan wel een uur eerder te zijn dan de vogels. Dat klinkt maybe raar maar ze liggen dan al op de plek en je kan ze dan goed vangen met een ratelplug of met een shad met een spinnerblad, strak aan de randen van de plantenbedden. Op die manier pak je nog een paar bonus snoeken voor het grote spektakel begint!
De code was voor even gebroken!!!!!!
Reageren op het artikel van Hilco van Nuil? Dat kan gratis op ons Roofvisweb Forum.
Vissen met spinnerbaits is hot. Al een paar jaar lang is dit kunstaas niet meer weg te denken uit de snoekvisserij. In deze review wil ik een spinnerbait beschrijven waar ik de afgelopen 2 seizoenen veel mee gevist heb. De Llungen Nutbuster.
Tekst en foto’s Frans Oomen
Mooie metervis op de nutbuster.
De spinnerbait valt op door zijn iet wat afwijkende loodkop. De onderzijde van de loodkop is wat afgeplat. Hierdoor ligt het zwaarte punt onderin en zal de spinnerbait recht blijven bij hogere snelheden. Daarnaast doet hij waarvoor de spinnerbait gemaakt is, nl door de planten glijden. De spinnerbait weegt 2,4 oz wat overeen komt met 68 gram. Ook aan lichte hengels moet dit nog wel te gooien zijn. Door zijn compacte vorm vis je hem nét iets dieper dan de meeste spinnerbaits. Die diepgang maakt dat ik hem meestal inzet bij losse planten. Zo net na de opening zijn de planten nog niet zo hoog en vis je hem er makkelijk over en doorheen.
Loodkopje.
Het geheel meet 14,5 cm en is daarmee redelijk klein ten opzichte van de andere gekende spinnerbaits. Hierin zit ook direct een van de sterke punten van deze spinnerbait. Hij werpt zuiver! Ik vind dit echt heel belangrijk als je goed wilt grinden. Je kan het dan gewoon niet hebben dat je lijn in bochten over het water en tussen de planten door komt te liggen. Dat is vragen om planten te haken.
Nu we het toch over haken hebben komen we direct bij een ander zeer sterk punt van dit kunstaas. De haak. Vraag me niet wat voor type dit is maar hij valt echt op door zijn lange punt. Veel langer dan de gekende haken die je normaal onder spinnerbaits vind. De lange punt maakt dat je hem goed en vaak scherp kan vijlen. De bocht is ook lekker ruim en kan daardoor mooi indraaien bij een gehaakte vis. De haak zit los van de loodkoop en word gefixeerd door een stuk krimpkous met een soort kit er tussen. Dit blijft niet eeuwig zitten natuurlijk en na 2 seizoenen moest ik het krimpkousje vervangen. Ik heb er een stuk aquarium slang over geschoven en hij doet het weer als vanouds. Je kan dit zien als een minpunt maar realiseer je dat er flink wat vissen aangehangen hebben. Hoeveel weet ik niet meer, maar in elk geval veel!
Haakpunt.
Er zit geen trailer haak op. Door de ruime bocht en scherpe punt is dit ook echt niet nodig. In de 2 jaar dat ik er mee vis heb ik nooit de behoefte gehad er eentje bij te zetten. Ik denk dat Llungen dat anders zelf wel gedaan had. Bedenk ook dat het indraaien niet zo makkelijk lukt als er nog iets achter hangt. Plus je moet bij het zetten van de haak de kracht verdelen over alle haakpunten. Een enkele haak ram je er gewoon harder in!
Keurig in het scharnier gehaakt.
De skirt is van rond rubber gemaakt en ook erg duurzaam. Het wordt op zijn plek gehouden door een rubberen bandje. Omdat dit na verloop kan verteren heeft de fabrikant er een ty-warp overheen getrokken. Het zijn eigenlijk 2 skirts achter elkaar. Doordat ze dicht op elkaar staan heeft het geheel een mooi volume onder water. Tip dus voor als je rubber bandjes op je spinnerbaits hebt zitten: borg ze met een ty-wrapje anders tref je na een tijdje een heleboel rubber draadjes aan in je tackle box.
Ty Wrap
Buiten de skirt zitten er geen andere versiersels op. Ook hier denk ik dat Llungen dat wel gedaan had als het meer opleverde. De spinnerbait is een uitgebalanceed ding dus het versieren met extra twisters en zo zie ik eerder als een verslechtering.
De arm van de spinnerbait zit stevig vast aan de loodkop. Je ziet niet dat er frictie ontstaat tussen lood en arm. Kan ook niet anders want de arm loopt helemaal door de loodkop. Hieraan zit immers de haak aan de achterzijde. Bovenaan zit een klein oogje met daar in een warteltje en een zgn fluted blad. De arm zou door het blad een vibratie mee krijgen wat attractief werkt. Of dat echt meer oplevert weet ik niet maar ik heb het vaker gehoord. De Amerikanen geloven het in elk geval.
Grote vis uit de planten geplukt.
Dit blad geeft een goed hengelsignaal af. Ik vis mijn spinnerbaits graag aan een zware hengel dus is het fijn als je goed kunt voelen dat hij nog lekker draait. De bladmaat is volgens mij een #8. Ik heb op mijn spinnerbaithengel meestal een reel staan met een inhaal snelheid van 5.3 op1 of 5.0 op 1. Trager liever niet. Als je met niet te grote bladen vist is een trage reel nergens voor nodig. Met die snellere reels kun je je spinnerbait in een hoger tempo terug vissen. In sommige gevallen levert dan net iets meer op.
Ik heb mijn Nutbusters destijds in Amerika besteld. Inmiddels zijn ze ook in Nederland te krijgen via www.snoekspinners.nl
Er moet gewerkt worden doordeweeks. Overdag dus gaan tijd om te vissen en in de avonduren meestal thuis nog wel druk met van alles en niks. Vandaag pak ik dus mooi een paar uurtjes in de avond om de plas op te gaan. Een paar dagen per week zorg ik thuis voor het eten i.v.m. de werktijden van mijn vriendin. Ik kan dus mooi een beetje sleutelen aan de avondindeling op een manier die mij het beste uit komt. Bijtijds sta ik achter de pannen en zitten mijn dochter en ik al lekker in de tuin aan ons prakkie als moeders thuis komt. Ik schuif mijn voer naar binnen en “krijg” toestemming om de rest van het gezin te verlaten zodat ik nog een uurtje of wat kan pakken op het water.
Tien minuten later lig ik weer met de hele handel te water en begin ik met de “Ralph” van Derk. Die leverde mij de vorige keer ook vis op dus maar zien wat hij vandaag kan betekenen. Parkeer mijn belly boven 5m water en begin te slepen langs het eiland. Halverwege het eiland zie ik signalen op de dieptemeter en stop even om mijn verticaalhengel te pakken. Als ik de “Ralph” binnendraai en deze vanuit de diepte omhoog zie komen, zie ik een mooie vis volgen. Een kijker, zoals wij die noemen. Wat ik ook doe, het werkt niet. Nogmaals gooien en weer binnenvissen doet die vis weer volgen maar uithalen, mooi niet! Dan maar starten met de shad op die signalen die ik net op de dieptemeter zag… Misschien dat snoekmans wel de oorzaak is maar als ik een klein stukje terug trappel en een rondje draai is er geen signaal meer te zien. Laat staan dat ik hier een vis weet te haken. Verder slepen dan maar. Ik trappel richting de ondiepe plaat en daar aangekomen wissel ik weer van kunstaas. “Ralphie” deed weer zijn best maar helaas.
Gewoon domweg de hele ondiepte bestoken. Niet alleen de rietkanten maar gewoon dwars over… Na een paar worpen weer een kijker. Worp na worp blijft ie volgen maar pakken, effe niet dus. Dan niet, ik ga gewoon verder, bekijk jij het maar. Een paar worpen de andere kant op en het is raak.
Klein maar we zijn weer van de nul af…
Echt vol tussen de planten liggen de vissen hier. Mijn jerkbaitje is zowat niet eens meer te zien tussen al die sla die meekomt. Na het onthaken draai ik me weer richting de ondiepe plaat en vis verder. Het moet de 2e worp zijn die ik maak als ik een heel beste beuk op mijn jerkbait voel. Ik geef een ram terug en voel inderdaad flink kopstoten aan de andere kant. Dit is een goeie, zeg ik gewoon hardop in me eentje. Niemand die het hoort maar dat heb ik nou eenmaal. Al ben ik alleen, aanspraak zat… Een paar meter lijn kan ik winnen maar hup, alsof het niets is wordt er weer meters lijn van de reel gerukt. Het zal toch niet waar zijn. We zijn amper onderweg met “mijn missie”, zal toch wat zijn als ik er nu al een eind aan kan breien. Nogmaals een spurt richting dieper water en pats… los… Mijn jerkbait hangt nog netjes aan de onderlijn. Datgene dat net nog aan die jerkbait hing is pleite. Ik heb het heel even met mezelf over vrouwelijke geslachtsdelen en allerlei andere wazige taal dat je in een normaal gesprek niet snel zult gebruiken…
Het is niet anders. Gewoon het onderlijntje controleren en kijken of de jerkbait nog vast zit zoals het hoort. Omdraaien en doorgaan. Die komt wel weer een volgende keer. De eerst volgende worp die ik maak geef ik twee tikken aan me jerkbait als deze weer gegrepen wordt. Het lijkt wel los te gaan zo ineens. Binnen een minuut of tien, haak ik vis nummer drie. Hoe gek kan het lopen. Terwijl ik de vis naar me toe haal en deze het water uit pak om te onthaken, komt er een man aanpeddelen. Hij staat boven op een surfplank, heeft één peddel in z’n hand en maakt wat rondjes over de plas. Tsja, dat kan ook… Ik laat de vis het water weer inglijden terwijl ik een praatje met de beste man maak. Na een paar minuten gaat hij er weer vandoor en besluit ook ik het voor gezien te houden. Doe nog een paar worpen over deze stek maar krijg geen leven meer. Trek in een bak koffie ;-)
Twee korte sessies…
Het is inmiddels al een paar dagen lekker weer en ik begin hem te knijpen. De afgelopen keer was het water al ruim 19 graden en als het nog heel veel warmer wordt, hou ik het vissen even voor gezien. Zodra de watertemperatuur boven de 21 graden uit gaat komen gun ik de snoeken wat meer rust. Ik moet er dus nog even snel op uit. Een visjassie aan in de belly is naar mijn idee ideaal, gewoon omdat ik daar genoeg zakken in heb zitten voor de nodige spullen die ik binnen handbereik en droog wil houden. Vanavond is het dusdanig benauwd dat die jas toch echt thuis moet blijven. Zweet mezelf zo al de touwtjes. Zoals bijna gebruikelijk, start ik met slepen langs het eiland. Krijg daar toch elke keer wel weer een aanbeet of een volger te zien. Iets daar onder water zorgt ervoor dat er altijd wel vis in de buurt is. “Ralphie” mag weer aan de lijn en als ik halverwege het eiland ben krijg ik een aanbeet. Elke keer is het rond dit stuk raak. Die sla ik dus niet meer over. Een goeie vis aan de andere kant. Aan de aanbeet en het beuken op de hengel voel ik gewoon dat dit weer een betere is. Welgeteld 10 seconden zal het duren voor de haken los schieten en ik weer met lege handen zit. Wat is dat toch man? Zoals we allemaal weten… de betere vissen schieten er altijd af. Ga er ook niet eens verder over nadenken. Het zal zo moeten zijn. De rest van de weg richting de ondiepe plaat gebeurd er niets. Overschakelen naar mijn favo jerkbait voor deze stek dan maar weer. Kanonnen wat zijn die planten gegroeid de afgelopen dagen. Mijn jerkbait terugkrijgen zonder planten is nu echt een uitdaging en mislukt ook bijna elke worp. Goed voor de vis hoor die planten! Na een worp of wat een aanbeet en na een paar keer goed terug rammen weet ik zeker dat mijn haak vlees heeft gepakt. Heb net al een vis gelost, deze moet gewoon blijven plakken!
Als ik de vis in het vizier heb gris ik mijn camera tevoorschijn om een plaatje te maken. Natuurlijk, precies op het moment van afdrukken doet ie nog een wilde poging om weg te komen. Heerlijk zo’n foto waar je net niks mee kan.
Dat is al de zoveelste mislukte foto…
Dan maar oppakken en een foto maken terwijl ik de vis beet heb. Hij moet en zal knap op de foto. En natuurlijk meteen wat bewijsmateriaal voor mijn maatje. Die Slugger doet het prima hoor. Doe er nog maar een paar in wat andere kleurtjes vriend ;-)
Weer een dappere Dodo op de Slugger…
Meten heeft geen zin hè… Na het onthaken mag hij terug om verder te groeien. Hoop niet dat dit mijn metervis van de plas moet zijn want dan gaat deze missie nog wel een paar jaartjes duren ben ik bang ;-) We gaan weer verder met smijten over het ondiepe maar ik weet niets anders meer dan planten te haken. Die Slugger loopt echt maar net onder het oppervlak maar de planten zijn gewoon al te groot gegroeid. Het is haast geen doen meer hier en ondertussen tikt de tijd ook weer aardig door. Als ik bij de overkant kom zie ik mijn broer weer staan. Net een nieuwe streamerhengel aangeschaft dus die moet even getest worden zegt ie. Terwijl ik het water uit stap mist hij nog een vis vanaf de steiger. We maken even een praatje en ik gooi nog even snel mijn belly in één van sierwateren die hier in de wijk liggen. Nog niet eerder gedaan en ook geen idee hoe diep het hier precies is. Terwijl mijn broer richting zijn auto loopt, trappel ik door het water en smijt wat in de rondte met een jerkbaitje. Een meter water, meer kan ik er niet van maken hier. Eerder niet echt op gelet maar dit water is ondertussen ook al bijna 21 graden.
We zijn druk in gesprek als we de parkeerplaats naderen en ook het einde van dit stuk water. Er ligt een duikertje op het einde… altijd goede stekken natuurlijk. Een paar worpen en ik krijg er een vis op. Als deze in het oppervlak komt, zie ik dat het een beste snoekbaars is. Na het onthaken direct terug en ik ga het water uit. Op naar de koffie en helemaal vergeten om even een foto te maken. Ach, hij komt niet van de plas dus telt eigenlijk ook helemaal niet. Ondertussen is het weekend aangebroken en kan ik geen tijd maken om te vissen. Heb een hoop klussies liggen die ik al tijden vooruit schuif. De deadline komt in zicht dus het moet nu toch echt gaan gebeuren. Het hele weekend staat dus in het teken van “werk”. Als ik zondag aan het einde van de dag geen zin meer heb besluit ik toch nog maar even te gaan ontspannen. Ik moet gewoon nog even het water op!
Het regent zo af en toe een klein beetje en er staat een beste bak wind. We gaan het zien. Niet geschoten is altijd mis en aftaaien kan altijd nog. Slepen langs het eiland… Daarom ligt hier dus altijd wel een visje. Zo rond de 3m hou ik mijn bellyboat terwijl ik aan de kant van het eiland enorme planten onder water zie staan. Een haast loodrechte muur staat er hier in het water joh. De dieptemeter geeft echt 3m aan en onder mijn voeten zie ik ook absoluut geen bodem. Een halve meter naast me staan de planten tot in het oppervlak. Topstek… behalve nu natuurlijk. Smijten, smijten, slepen, smijten… geen leven te bekennen hier. Het weer van de afgelopen dagen heeft in ieder geval nog iets goed gedaan… de watertemperatuur is weer wat gezakt en zit voorlopig weer ruim onder de 20 graden. Op de ondiepe plaat aangekomen, kom ik tot de conclusie dat het hier nu echt geen vissen meer is. Volgende keer een paar topwaters in me kunstaasbak stoppen. Worp na worp zitten mijn haken vol met planten en is er ook nog eens geen vis te bekennen. Dan maar weer gewoon slepen. “Ralphie” moet even plaats maken voor wat groters. Groot aas is grote vis zeggen ze altijd. Een zinkende BBZ aan de onderlijn en laat die dikke dames maar komen! Als ik een schooltje vis op de dieptemeter zie wil ik mijn shadhengel pakken. Ik trappel nog een klein stukje door om mijn BBZ door die school te loodsen en keer om zodat ik de shad wat tijd kan geven. Bam… aanbeet en uithalen. Zes meter water onder me voeten, groot aas aan de onderlijn, dus grote vis!! Voor ik het weet ligt de vis in de oppervlakte. Whahaha, wat nou grote vis…
Snap je toch geen hol van…
Echt heel veel kleiner zullen ze toch niet worden als ze voor een BBZ gaan? Naja, zal wel aan mijn viskunsten liggen maar vooralsnog ving ik de grotere vissen allemaal op wat kleiner kunstaas. De kleintjes klappen bij mij gewoon op het grotere aas. Klagen doe ik niet want je kan ook met een nul van het water afkomen. Voorlopig redt deze vis gewoon de zondagavond! Nog maar een plaatje terwijl de maat van de vis wat beter te zien is.
Groot aas, kleine vis. Zal je altijd zien…
Nogmaals sleep ik het stuk langs het vanavond ontdekte talud. Op de dieptemeter zie ik signalen genoeg voor mijn gevoel maar reactie, ho maar. Ben gebroken. Druk weekend achter de rug en ondertussen al weer dik over koffietijd. De hele handel het water uit en richting huis. Aankomende week nog maar wat uurtjes maken als ik weer wat meer tijd over heb.
Kortgeleden was er de prijsvraag, wie de naam kon bedenken voor het nieuwste model uit de Marcraft serie. Uiteindelijk werd de naam; “Experience”gekozen uit de vele inzendingen.
Roofvisuitvoering van de Marcraft 465 Experience.
Deze prijsvraag is gewonnen door Pim Busker. Pim Busker mag een dag vissen met Daan verbruggen van GoSnoekbaars.
Was er eerder al een 465 karper uitvoering op de markt verschenen, nu komt er met dezelfde afmetingen een roofvis uitvoering.
Deze nieuwe boot is 465 cm lang en 212 cm breed staat op een Marcraft Pegaliner en is uitgevoerd met een 90 pk Suzuki. Dit nieuwe model van Macraft heeft alle voordelen die onze andere modellen ook standaard hebben.
Vandaag zijn de eerste twee klaar gemaakt en op transport naar Frankrijk gezet.De 465 is door de afmetingen ongelofelijk stabiel en heeft enorm veel ruimte om in te vissen. De eerste proefvaarten met de Experience waren indrukwekkend en we gaan er vanuit dat dit een zeer veel verkocht model gaat worden in binnen- en buitenland.
Zo, we hebben weer internet en tijd, het is erg druk en vissen, vergaderen, huisjes bekijken en af en toe slapen gaat toch veel tijd in zitten…hahaha.
We gaan verder waar ons laatste verslag was gestopt, dat was bij de 102 en 111cm snoek van Linda. Daar hadden jullie nog geen foto van gekregen, dus bij deze ook de snoek van 111cm van Linda.
Linda met een Zweedse 111cm.
Na deze geweldige avond met visgids Andy zijn we vertrokken naar Villa Sunside, ook wederom een prachtig huisje met snel internet TV, 25pk boot en stekken voor de deur. Zondagavond aangekomen, ik kende deze accommodatie al want daar ben ik samen met Marco Kraal en Maurits geweest in Maart tijdens onze ijsvissen trip, waar ik een 98cm snoek ving en Marco een 102cm, dus een sport onder en op het ijs met een temperatuur van -22. Anyway, aangekomen in het huisje had de huiseigenaar Lars al gezorgd voor een geweldige Thaise maaltijd, dus lekker eten en meteen daarna alle spullen klaar maken, want we willen nog even vissen natuurlijk. Samen met Jouke en Stefan het water op en kijken of we zonder waterkaart op kennis en gevoel een visje kunnen vangen, uiteraard is er wel een dieptemeter en elektromotor aan boord.
Mooi begin…80cm
Na een 1 minuut varen gingen we wat casten, meteen een paar kleine snoeken tm 80cm, leuke vangst. Het gebied hier leent zich wat minder voor de snoekbaars, dus jagen op de snoek. Werpen met de pluggen van Svarzonker werkte prima, ook die Sebile Shads, waar de haak in de body vh rubber zitten gingen goed, deze Sebile Magic Swimmer is een ideale shad voor de ondiepe visgronden met veel riet of gras in het water, doordat de haak dus in de body zit, blijft de shad nergens hangen en als je een beet hebt, wordt de haak naar buiten gedrukt, ideaal. Daarna zijn we gaan trollen, Jouke met zijn Abu Garcia Rocksweeper Nano en ik met de Berkley Skeletor 25/70, ging prima met een Bulldog van meer dan 200 gram, je moet niet werpen, maar trollen gaat prima.
Wat zwaarder trol kunstaas.Villa-Sunside.
Helaas weinig aanbeten gehad, dus ging de Salmo Fatso 110gram sinking op de hengel en 25m achter de boot trollen op dieptes tussen de 5 en 8m. Opeens een geweldig klap op de hengel, ik zit vast riep ik nog, maar Jouke zag al snel dat er een monster aan de Salmo hing, na een dikke dril van 10 minuten, waarbij deze dikke dame 3x uit het water sprong, verloor ik de snoek, door mijn eigen fout en zom deze weer weg, scheelde wel weer onthaken, maar deze dikke dame werd al snel richting de 120/130cm geschat, ach ja dat is vissen, hier leer je weer van. Even later had ook Jouke een geweldige klap op zijn hengel, een spannende dril volgde en een dame van 107cm kwam boven, 1 uur vissen op 1-2 minuten vh huisje en 2 dikke metersnoeken zien en vangen, geweldig ! Ook deze avond weer kort gevist van 18:00 tot 21:30 en wederom een aantal mooie vissen gevangen en verspeeld.
Trollen met 8 hengels
Maandagavond 18:00, Andy staat bij de haven van Villa Sunside en we gaan met 2 boten op pad, Jouke en Stefan op boot 1 en Linda, Andy en ik op de guidingboot van Andy. Twee sideplanners, links en rechts en Linda en ik een extra hengel in de hand. Als snel een paar kleinere snoeken en 1 van een meter. Andy is echt een professional en vertelde ons over “zijn” visgebied. Tussendoor heeft hij ons wat stekken laten zien voor het casten, diep en ondiep trollen en het vissen tussen de begroeiing, dit gebied biedt heel veel opties en de verste goede stek is op maar 10 minuten varen, met wind kun je hier bijna overal terecht. Andy heeft ons ook voorzien van veel informatie, dus we hebben een eerlijke en goede kijk op deze maagdelijke visgronden.
118cm voor Raffie.Wat een snoek!
Terug naar het vissen, op een gegevens moment tijdens het trollen wederom een dikke klap op mijn hengel met een Mitchell Mag Pro molen met 14/00 gevlochten lijn en uiteraard een stalen voorslag, had ik dus beet. Deze ging ik niet verliezen, deze vis was zwaar nam 4x een felle run, (leek wel een koolvis) en langzaam met beleid drilde ik deze dikke snoek binnen, met een net de vis in de boot, foto, filmen en dan meten…118cm !!! kijk dat is nog eens een mooie snoek, helemaal top en ben er erg blij mee. Linda (mijn vismaat, collega en vrouw) een 1 meter 11 op haar naam en ik een 1 meter 18, dar kun je trots op zijn op dit soort pr’s. Om 21:30 terug naar de haven, niet omdat de visgids alleen korte trips doet, maar omdat wij te weinig tijd hebben en aardig moe zijn.
Het huisje Sordellen.Wat een locatie!
Dinsdag, nog wat vergaderen en wederom wat vissen, paar leuke snoeken gevangen, maar geen boven de meter deze keer, oei oei we worden verwend ;-) Woensdag en donderdag gevist bij Sordellen, deze accommodatie zal de komende weken op de website komen. Ingmar Boersma (Snoekerijen) was hier in Mei al geweest, dus er was al wat voorwerk gedaan, ook hier wederom geweldige gronden voor de snoek. Het leuke is dat dit een geweldig groot meer is, wel wat windgevoelig, maar niemand vist hier op snoek, de eigenaren vd huisjes en vd boten in de haven verklaarde ons voor gek, vissen op snoek ? “Are you crazy ? why ??” zij snappen daar niets van, dus des te meer vis voor ons om te vangen. Jouke ving een mooie 90cm snoek en ik een 80er, dus ook hier weer leuk en geweldige visgronden, waar men eigenlijk alleen (diep) kan trollen, begroeiing is er nauwelijks dus voor de casters geen optie. Wel een leuk kleine Zweedse blokhut voor een zeer scherpe prijs (binnenkort op de website), voor de groep die niets geeft om de accommodatie.
Mooie 90cm snoek voor Jouke.Mooie kromme hengel voor Raffie.
Woensdag en donderdag hadden we een grote weeromslag het kwik ging van 14 naar 27gr en dat was net iets te warm voor de snoek volgens mij, want Johnny onze visgids kon de vis niet aan de haak krijgen, trollend over dieptes tussen de 5 en 25m, geen vis aan de haak, wel heel heel veel grote vissen op de dieptemeter gezien, maar geen bijtlust. Wel nog een stuk of 15 aanbeten en 7 kleine snoeken gevangen waarvan de grootste 90cm was.
De boot bij accommodatie Sordellen.
Vrijdag, vandaag vertrekken we richting Noorwegen, daar moeten we nog 4 accommodaties bekijken, deze zijn al een tijdje in ons programma maar krijgen hun jaarlijkse bezoek, kijken of alles nog in orde is, even bijpraten en horen of alles goed verloopt, kortom niet vissen maar bekijken en ontdekken, want er zit nog waarschijnlijk een nieuwe accommodatie aan te komen daar. Morgen (zaterdag) bezoeken we Stora Lee en Nordre Snersrud en zaterdag Fugli Gard en Sondre Bjerkerud. Wij vinden het belangrijk om te weten wat we onze gasten aanbieden, dus daarom ook deze bezoeken. En dan vertrekken we maandag met de Color Magic vd Color Line, waar we zelf agent voor zijn en gaat de reis van Oslo naar Kiel, dan zijn we dinsdag weer veilig terug in Deurne en kunnen we weer aan de bak.
SnersrudHuisje locatie Nordre-Snersrud.
Tja en dan moeten we 10 Juli weer naar Noorwegen voor een “zout” trip naar Nappstraumen, een topaccommodatie op de Lofoten voor de zoute sportvisser. 20 Augustus met 45 man naar het Penn IJsland Festival in Ijsland Sudavik en 18 September op heilbot jacht in Langsundet bij Tromso, goed dan sluiten we het seizoen goed af met 4 weken USA waarvan 2 weken Florida Keys, nieuw in ons programma dus ook daar alles checken, nazien, vergaderen en vissen, zodat we weten waar we over spreken. Kortom een druk jaar voor ons, maar goed dat is ons werk met leuke en minder leuke kanten, want vergaderen terwijl het zonnetje schijnt en er geen wind staat en de vis ligt te wachten doet pijn ;-)
Als een spiegel
Dus beste Roofviswebbers, we hopen dat jullie het leuk vonden om ons een beetje te volgen en we zullen jullie via Roofvisweb ook een beetje op de hoogte houden vd zoute visserij, want ik weet zeker dat de roofvissers het ook geweldig zullen vinden om met lichte materialen op bv de grote koolvis te vissen, alleen dan is het geen 2-5 meter opdraaien, dan kun je gerust 20 tot 70m draaien…. Dus voor de échte mannen (en vrouwen) hahaha.
Dit was ons laatste stukje vd vis/werkreis van Zweden, bedankt voor jullie aandacht en we zien jullie wel op de jaarbeurs van Utrecht of bel of mail ons als je zin hebt in een leuke trip naar Zweden of Noorwegen.
Het was TOP in Zweden!!
Tot slot mijn dank aan Frank van Vliet die alle 6 verslagen heel snel en netjes op deze prachtige website heeft geplaatst, bedankt Frank !!
Op 22 Juni vond voor de 2e keer de Fishing Masters plaats in het Duitse Weddendorf. Dit evenement gelegen aan een grote forellenplas werd georganiseerd door Jahr-Verlag de uitgever van onder andere Blinker, Esox, Angelwoche en vele andere bekende Duite bladen. Onder het genot van een stralend zonnetje en rond de 25 graden konden de bezoekers genieten van 60 hengelsport specialisten uit geheel Europa. Rond om de forellenvijver stonden pagode tenten opgesteld waar allerlei voorlichting werd gegeven door hengelsportgroothandels en specialisten.
Henk Simonsz in aktie.
Vele bekende merken zoals Spro, Shimano, Savage Gear, DAM en Balzer toonden hun nieuwste creaties. De nieuwste trend in kajaks konden uitvoerig worden getest. Vooral de boottochten met experts zoals Stephan Gockel en Dietmar Isaiasch in hun Starweld en Lund boten, genoot grote populariteit. Vanaf de kant werden vele forellen en een aantal steuren gevangen. Was je op zoek naar de nieuwste sonar technologie dan kon je terecht in de rijdende showroom van Echolotzentrum Schlageter.
Op het water met Stephan GockelOf met Dietmar Isaiasch
Het was een goed opgezet evenement die dit jaar ongeveer 5000 bezoekers mocht verwelkomen.
Meer informatie over de Fishing Masters 2013 is ook te vinden op: ANGELN.DE
Tekst en foto’s: Uwe Pinnau en Frank van Vliet
Frank van Vliet en Uwe Pinnau maakten vele foto’s voor het fotoverslag
