Ingezonden Archieven - Pagina 328 van 330

Wie zoekt zal vinden.

Het vangen van snoekbaars word door veel sportvissers als een moeilijk opgave gezien. Toch is dit in werkelijkheid lang niet zo moeilijk als voor ogen word gehouden. Maar waarom hebben veel sport vissers dan toch zo’n grote moeite met het vangen van deze vis.

Tekst en foto’s: Edwin Bolhuis

**Vroeg aanwezig op het water, vaak een van de meest productieve uurtjes.**

Doorgaans word te veel de nadruk gelegd op het niet goed beheersen van de gekozen techniek. De vragen die je krijgt op beurzen en de diverse fora hebben hier dan ook mee te maken. Het beheersen van een techniek is uiteraard belangrijk, maar vele mate belangrijker is het vinden van de vis. Wie zoekt zal vinden is een bekende uitspraak maar nog steeds veel belangrijker dan het bezitten van bakken vol met shads of ander kunstaas.

Juist over dit zoeken van vis word vaak ietwat laconiek gereageerd, want met is er van overtuigd dat er snoekbaars op hun thuis water rondzwemt. Maar waarom blijven de vangsten dan achter bij andere succesvollere snoekbaarsvissers. Wat doen deze betreffende sportvissers dan anders? Feitelijk gezien doen ze grotendeels hetzelfde als dat je zelf doet, ze spelen met rubber of vissen met natuurlijk aas in de zone waar de snoekbaars zich bevind, en dat laatste is dan ook gelijk het grootste verschil.

De Zone
Een van de belangrijkste aspecten bij het vissen op snoekbaars is en blijft kennis van het water waar je vist. Deze kennis vergaar je niet zomaar en voordat je een water echt door hebt kan soms vele jaren duren. Door veel te vissen en dus uren te investeren in dit viswater zul je dit leren doorgronden en te weten komen waar je de vis in een bepaalde periode moet gaan zoeken. Ze zullen zich dan bij het opvaren van het water niet laten lijden door andere sportvissers die massaal in een treintje varen, maar trekken hun eigen plan. Juist door een eigen plan te trekken en uren te investeren zul je een goed beeld krijgen van het gedrag van de snoekbaars op jouw thuiswater, zoals waar ze zich in bepaalde periodes ophouden, en wat voor presentatie doorgaans het beste resultaat geeft. Dit zal met vallen en opstaan plaatsvinden en de kans is aanwezig dat je ook regelmatig met een dikke blank van het water af kunt komen. Dat is helemaal niet erg maar kritiek punt is om dan achteraf met collega sportvissers op bijvoorbeeld de trailerhelling te praten en dan voor jezelf te analyseren wat het verschil in de benadering is geweest. Juist dit zijn de leermomenten. Dat vind ik persoonlijk een van de grote voordelen van het wedstrijdvissen !!

Het mooie aan wedstrijd vissen is dat er na de wedstrijd vaak onder elkaar gesproken word over de gekozen tactiek en hoe die heeft uitgepakt. Soms kun je hierdoor merken dat de vis op verschillende dieptes is gevangen met verschillende technieken. Hierdoor merk je dat het maken van een keuze heel belangrijk is en dat die keuze het hele wedstrijdverloop kan bepalen. Hoe diep begin je? Ga je vertikalen of vissen met de dropshot met natuurlijk aas of op anker met de pen?

Zo herinner ik mij een wedstrijd op het gooimeer waarbij een van onze vismaten weinig tot geen aanbeten wist uit te lokken. Besloten werd toch nog maar even op een paar bultjes te gaan vissen waarbij de maximale waterdiepte 8 meter was. Het water was redelijk helder met een doorzicht van twee meter. De gehele NKS vloot lag op dieper water te vissen en er werd slechts sporadisch vis gevangen. Totdat moment had iedereen het betreffende stuk overgeslagen in verband met de waterdiepte, want de vis zou immers dieper liggen. Binnen een uur wist hij de benodigde 7 vissen te vangen, waarvan 2 vissen van boven de 80. Had hij deze keuze niet gemaakt was de uitslag voor hem waarschijnlijk totaal anders uitgevallen. Maar door het maken van op dat moment de juiste keuze wist hij deze wedstrijd volledig naar zijn hand te zetten.

**Dikke vis afkomstig uit de zone, hier lag de snoekbaars in de ochtenduren massaal op zoek naar aasvis.**

Interpreteren van de dieptemeter
Ik praat eigenlijks zelden over het woord visvinder. Ik gebruik mijn Lowrance dieptemeter niet om vissen op te sporen maar puur voor het onderzoeken van het bodemprofiel. Een goede dieptemeter is gewoon een onmisbaar item voor de fanatieke bootvisser om de boot binnen de zone te houden waar hij of zij de vis verwacht. Toch zie ik nog steeds met grote regelmaat sportvissers staren naar hun dieptemeter op zoek naar scholen snoekbaars. Uiteraard zul je regelmatig vis vangen terwijl je hele scherm is vergeven van de vis signalen. Echter vergeet niet dat je dieptemeter maar een bepaald oppervlakte onder je boot bekijkt welke afhankelijk is van de hoek van de kegel. Hierdoor kan het gebeuren dat je met je hengel al buiten de reikwijdte van je dieptemeter vist. De vissen die je dus niet ziet kan je wel degelijk vangen. Soms ligt de snoekbaars ook dusdanig dicht tegen de bodem aan dat deze op een ondergrond met reliëf dus niet opvalt. Op mijn kleurenscherm kan ik ze soms wel herkennen, maar dan moet de ondergrond wel zachter zijn. Dan geeft hij de vis weer in een andere kleur – dus hardheid van de bodem – en kan je het verschil goed waarnemen.

**Natuurlijk niet alleen snoekbaarzen.**

Zelf let ik bij de dieptemeter hoofdzakelijk op de bodem gesteldheid. Ik zoek naar reliëf en afwijkingen in de vorm van kleine geultjes en of bultjes die zich op een plaat of talud bevinden. helemaal top vind ik het dat de bodem hard is en er zich hier mossels en of klei kluiten op bevinden. Bij een kleurenscherm is dit heel mooi waar te nemen in de kleur van de grayline en de bodem. je kunt aan de dikte van de grayline zien hoe hard de bodem is. Een dunne lijn geeft een hardere bodem weer, dus hoe dikker de lijn hoe zachter de bodem. Op een kleurenscherm zie je hierbij ook nog kleuren. Doordat dit op elke dieptemeter anders is in de stellen heeft het weinig waarde om de kleuren te gaan noemen. Je kunt hierbij een goed onderscheid maken welke kleur wat voor bodem aangeeft. Dit zoekt redelijk makkelijk en zo kun je dus ook heel mooi steenpartijen onder water opzoeken daar deze als bultjes afgetekend worden met een andere kleur dan de ondergrond.

Persoonlijk heb ik de voorkeur dat ik op mijn dieptemeter scherm een paar klaar wolkjes met “ruis” zie rond de bodem. Deze wolken met ruis geven een wolk met aasvis weer waarbij de snoekbaars nooit heel ver weg kan zijn. Vind je een paar van de wolken neem dan altijd even de moeite om hier te gaan vissen. Soms is het voor de snoekbaars dan echt tafeltje dekje en zul je je er over verbazen hoeveel vis dat je dan kan vangen.

**De ruis vlak boven de bodem is een school spiering. Deze onder deze school ligt een bultje met daarnaast een kleine school actieve snoekbaars, zo bleek even later.**

Het zoeken
Bij het opvaren van ons viswater houden wij altijd een paar dingen in de gaten. Voor mij is de waterkleur en watertemperatuur en het weer van belang. Persoonlijk houd ik wel van beweging en dus ook golven op het water. Golven breken het zonlicht wat ervoor zorgt dat de vis bij helder water zich niet heel passief opstelt op grotere diepte. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor lichtgroen water in de zomer periode of de kanalen en een lichte goudbruine kleur op de meren.

Graag houd ik rekening met de wind. Over de windrichting is al veel geschreven. Zo zouden bepaalde types wind niet goed zijn. Zelf heb ik wel een voorkeur voor een mooie zuidwestenwind, maar ook de andere windrichtingen hebben mij succes gebracht. Eigenlijks is nog het meest belangrijke dat de wind een paar dagen constant uit dezelfde hoek is gekomen. Dit zorgt voor een bepaalde waterstroom in het water en zeker bij goede harde wind word het water hier troebeler van. Ik mag graag vissen op de kant waar de wind op staat. Dit stuurt soms niet altijd even makkelijk om de boot optimaal onder controle te houden. De wind zorgt ervoor dat het water omgewoeld word en dan zal er zich op de windkant troebeler water bevinden. Op de windkant zelf zal het water vaak zuurstofrijk zijn en zal zich hier ook het meeste aas ophouden.

**Op kanalen zijn oude schoeiingen vaak de spots.**

Spots
Over de plekken waar snoekbaars zich op houd is al veel over geschreven, en overigens zijn deze goede stekken op elk water weer verschillend. Dit komt omdat geen enkel water in Nederland hetzelfde is. Of je thuiswater nu een rivier, kanaal op meer is, op elk water toont de snoekbaars een bepaalde voorkeur voor ondergrond. Goede stekken zijn doorgaans niet monotoon en hebben een glooiend bodemprofiel. Zelf houd ik van harde plaatjes die zich in de rand bevinden, het liefst dat het wat haakt op de hengel, dus dat je je lijn en aas er door heen voelt trekken. Mocht ik een nieuw dergelijk hard en hakend stukje tegenkomen van een paar vierkante meter plot ik deze standaard in mijn GPS. Vaak zien we een patroon dat de vissen net iets langer en vaker op deze plekken blijft hangen dan de vissen die je tegenkomt in hun trekpatroon.

Wat ook superstekken zijn, zijn langzaam aflopende glooiingen met daarop een bultje. Vaak onderbreken deze bultjes het monotone van de rand en de vis zal daar continu bij terugkomen. Dit zijn dan ook plekken waar ik graag met de pen en natuurlijk aas op mag vissen.

Goede stekken hebben bodemprofiel waar of troep op ligt of – liever nog – een flink aantal stenen onder water. Zeker op kanalen en rivieren zul je flink veel stenen aantreffen op de bodem. Veelal zijn dit dan plekken waar de vis langer blijft hangen,daar dit bescherming bied als uitvalsbasis. Zoek voor de grap maar eens op youtube naar onderwaterbeelden van snoekbaarzen gemaakt door duikers. Je zult merken dat de vissen dan op dergelijke bodemafwijkingen blijven hangen en als ze hier vanaf zwemmen ze vaak ook weer terugkomen. Ze zullen hieromheen wel aasgedrag vertonen maar vaker zullen dit standplaatsen zijn.

Veel snoekbaars zal vanaf een rand de aanliggende platen optrekken om te gaan azen. Vergeet dus zeker in de winterperiode en ook s’avond in de zomer deze platen niet en drift er een paar keer overheen. Op kanalen en rivieren zullen dit doorgaans de oeverzone zijn waarin de snoekbaarzen op een bepaald moment weer graag vertoeven om te gaan azen.

Snoekbaars het jaar rond
Snoekbaars heeft een bepaald trekgedrag. Ik heb sterk het vermoeden dat de biologische klok van de snoekbaars tikt op het aantal lichturen in combinatie met de water temperatuur. De vis merkt aan de watertemperatuur dat het voorjaar weer voor de boeg staat. Hoewel het afhankelijk is van de watertemperatuur zoekt de snoekbaars vanaf ongeveer eind februari de ondiepere gedeeltes van het water op. Eigenlijks kijk ik maar weinig naar de kalender, maar des temeer naar de watertemperatuur. Ik heb vast kunnen stellen dat dit ongeveer gebeurd bij een watertemperatuur van rond de 8 graden. vanaf die temperatuur begint de snoekbaars flink te trekken over de ondieptes heen op zoek naar soortgenoten en zich voor te bereiden op de paai.

Goede paai plekken hoeven niet diep te liggen. Sterker nog de meeste plekken bevinden zich in de oeverzone, waarbij de de snoekbaars kunt vangen tegen de rietkant aan. Maak hierbij wel een onderscheid in rietsoort. De rietsoort die hierop groeit geeft namelijk de hardheid van de bodem aan. Dun en plat riet groeit namelijk op zachte bodems en het harde ronde riet op harde bodem. De snoekbaars zal de wortels van deze harde stengels blootleggen en hierop zijn kuit af gaan zetten, houd dit dus in de gaten bij het zoeken naar geschikte paai plekken de oeverzone.

Zelf mag ik in deze periode heel graag vissen op de grote ondiepere platen. Deze platen bevinden zich vaak op de grotere meren in de eerste 200 meter vanaf de oever. Doorgaans trekt de snoekbaars over deze platen heen. Vind je hierop echter een bultje van bijvoorbeeld of klein randje met diepteverschil sla het dan absoluut niet over. Deze randjes hoeven maar minimaal te zijn van een 20 centimeter is al noemenswaardig. De vis blijft daar gewoon bij rondhangen en is in de paai periode redelijk agressief.

**Oudgediende Pim Koetzier heeft het cirkeltje rond, en bevist hier de oeverzone van een groot meer.**

Hoewel ik de periode maart en juni de mooiste periode vind is de vis natuurlijk ook prima in de zomer te vangen. Juist in de zomerperiode is het vaak heerlijk vertoeven op het water en kun je naar mate de keuzes goed zijn ook prima vis vangen. Mijn voorkeur gaat in deze periode toch wel uit naar de grotere kanalen die druk bevaren zijn met scheepvaart. De vis in zomers flink trekkende en kan eigenlijks over grote afstand gevangen worden. Mijn voorkeur gaat dan uit naar snellere technieken als bijvoorbeeld het diagonalen. Echte top stekken voor de zomer periode heb ik niet doordat de vis veel trekt. Op de kanalen bevis ik dan vaak de stekken waar de stenen overgaan naar de normale bodem.

Het gedrag en standplaatsen van de snoekbaars is om mijn thuiswateren in het voor- en najaar grotendeels hetzelfde. De vis is trekkende over de ondiepere gedeeltes van het water. We vangen de vis soms met de pen en natuurlijk aas in het riet. Echter zodra de water temperatuur weer onder de 8 graden valt word het een stuk moeilijker om ze te vangen. de vis zoekt dieper water op en zal zich daarna met aas periodes laten gelden. Tevens is het trekgedrag van de snoekbaars dan weg en ligt de vis veel meer gegroepeerd op de diepere delen van het water.

Netwerken
Tot slot wil ik een onderwerpen aanhalen wat eigenlijk altijd verzwegen word maar waarvan we weten dat het toch heel erg belangrijk kan zijn. Toch wil ik mij eraan wagen om het aan te halen. Juist door de opkomst van steeds moderne communicatie middelen kan je heel goed op de hoogte blijven van resultaten van je collega sportvissers. Het opbouwen van een netwerk met bevriende sportvissers waar je van op aan kunt kan heel erg handig zijn om op de hoogte te blijven van de laatste vangsten. Steeds meer zie je sportvissers gedurende de dag met elkaar bellen om te horen hoe een ander het er vanaf brengt.

Het kan dus nooit verkeerd zijn om een goed netwerk aan te leggen !!

Edwin Bolhuis

Tip: Verroest!

Voor wie vaak met spinners en spinnerbaits vist is roest een gekend probleem. Aan dit kunstaas zitten vaak ingebonden haken die je van tijd tot tijd wat moet afvijlen om ze scherp te houden. Met een hakenvijl vijl je ze in de richting vanaf de bocht naar de punt om ze hun scherpte terug te laten krijgen.

Tekst en foto’s: Frans Oomen

Zeker veel Amerikaanse spullen zijn vaak uitgerust met dikdradige haken die, als ze net nieuw zijn behoorlijk bot kunnen wezen. Als je er eenmaal een keer met een vijltje langs bent geweest zal het oxidatieproces steeds sneller gaan verlopen. Niks aan te doen helaas! Wel is het zo dat een haak waar eenmaal een dun laagje roest op zit gemakkelijk scherp te krijgen is. Het is net alsof de vijl beter “pakt” op de verroeste haak.

Het vijlen van haken kan lastig zijn als de skirt of bucktail in de weg zit. Je beschadigd hem met je vijl. Daarom bij deze een paar tips om je kunstaas beter scherp te maken.

windels bucktail1 — **Windels bucktail.**

Spinnerbaits:
De skirt of bucktail van een spinnerbait is gemakkelijk samen te krijgen met behulp van haarklemmetjes. Gewoon even lenen van je vrouw, dochter of uit je eigen beauty case. Een beetje drogist of supermarkt verkoopt dit ook als je ze thuis niet vind!

Begin met de bucktail tussen loodkop en haakbocht af te klemmen. Plaats er vervolgens nog een tussen de hoofdhaak en de trailerhaak en vijlen maar!

Spinners:
Met spinners is het wat lastiger gesteld. Als ze net zoals de Windel’s op de foto een ingebonden dreg hebben kun je daar moeilijk een haarklemmetje over plaatsen. De punten van de dreg zitten in de weg. Hier bied een stuk karton ons uitkomst. Ik gebruik er voor de foto een nieuwjaarskalender voor maar bijvoorbeeld een bierviltje werkt ook prima.

Prik de haak door het karton1 — **Prik de haak door het karton.**

Stap 1: prik de haakpunt door het stuk karton. Kijk wel uit voor de andere dreggen op je spinner. In het veiligste geval haal je ze er even af als dat kan.

Stap 2: Druk de haak door tot over de weerhaak en draai door tot het karton in de bocht zit. Je ziet op de foto dat de bos bucktail netjes uit de weg zit. Je kan nu ongehinderd haakpunt voor haakpunt scherper vijlen. Je kan deze methode ook bij spinnerbaits toepassen.

Als je zorgt dat jij en je haken scherp zijn vang je meer vis!

Fijne visdagen, Frans Oomen

Vissen is meer dan alleen vangen

Roofvissen is populair dat is inmiddels wel duidelijk. En de commercie vaart daar wel bij. Overal vind je reclame voor diverse merken visartikelen, het ene nog beter dan het andere. Het internet staat vol met filmpjes met informatie hoe en wat en ook waar te vissen. Dan hebben we alle forums nog ook boordevol met informatie. Vissen is een open boek, als je alles goed leest hoeft het niet moeilijk te zijn. Met zoveel informatie voor handen kan je bijna niet meer iets fout doen. Helaas is dat wel het geval binnen de roofvisserij mede door al deze media.

Tekst en foto’s: Rene van den Brug

**Dit is waar we de elementen voor trotseren. Die ene mooie vis.**

Ik schrijf dit artikel nu omdat er zo veel in de hengelsport gebeurt, positief gezien maar ook negatief. Vissen hoort leuk te zijn en ontspannend. Het is beslist geen wedstrijd! Kleine veranderingen zijn genoeg om het vissen weer leuk te maken en te houden. Vooral ergernis nr 1: Stekkenpezen was voor mij de reden om naar de pen te grijpen. Hoe voorkom je het en wat zijn de gevolgen. Mijn visie op het roofvissen van afgelopen tijd staat hier in.

Nu heb je stekken die erg druk zijn. Persoonlijk zul je mij niet snel op drukke wateren vinden. Het fenomeen “filevaren” heb ik veel gehoord van diverse vissers. Op dit soort water zie je dan ook rustig 8 of 9 boten achterelkaar aan varen, en waarom? Tja het is wel makkelijk vissen. Maar geeft het je nu echt voldoening als je naar een water gaat en aansluit in de rij omdat je weet dat daar goed gevangen wordt? Voor mij beslist niet. Voldoening haal je uit de moeilijke wateren af te gaan vissen en juist dan die ene vis weten te vangen. Een mooier moment kan ik me niet bedenken. Dat is vissen!

Maar waar is de echte visser gebleven die als iedereen links gaat zegt “ik ga rechts.” De visser die zelf zijn stekjes vindt en gezond houdt. Die er om denkt dat als hij een foto schiet en een filmpje maakt dat niet de hele wereld gelijk weet: “O, dat is daar.” Deze dingen horen ook bij het vissen. Momenteel word het gewoon vergeten, want het is zo mooi alles delen op internet. Veel leuke reacties van vrienden en kennissen zijn geweldig leuk. Maar er is niks erger dan de volgende dag op je stek komen en het ligt vol met visboten of er staat een hele club vissers op de kant. Maar je kunt het natuurlijk ook even van de andere kant bekijken. Als “stekkenpezer”om het zo maar te noemen, kun je leuke stekken vinden op deze manier. Natuurlijk heel makkelijk maar er bestaat ook nog zoiets als respect voor iemand zijn harde werk om een stek te vinden. Maar ja dat hebben nog maar weinig mensen in dit land.

**Deze foto is al te herkenbaar een paar bomen op de achtergrond kunnen een stek prijsgeven!**

**Dit is de enige juiste manier om een foto te maken met snoekbaars die je wilt delen.**

Iets waar de meeste vissers niet bij stil staan is welke grotere gevolgen stekherkenning met zich mee brengt. Niet alleen vissers maar ook stropers breng je op ideeën. En dat is het ergste wat kan gebeuren want die vis zie je nooit weer terug. Tegenwoordig vinden we snoek, snoekbaars en baars op de markt maar ook de witvis is niet meer veilig.

**Dit zijn de eventuele gevolgen van het plaatsen van te herkenbare foto`s!**

Het is zo simpel om even een foto te nemen zonder herkenbare punten er in. Neem de tijd daar voor, ga tegen een hoge rietkraag liggen, neem hem vanuit een hoog standpunt zodat er alleen water te zien is. De foto`s zijn dan ook nog eens vele malen mooier dan dat je ze eventueel gaat bewerken. Het is een kleine moeite maar je kunt nu gewoon altijd je vangst delen met iedereen. Plus je houdt je viswater voor jezelf en je vismaten. Of doe eens gek en houdt de foto lekker voor je zelf, geniet er van, zet het als achtergrond op je PC. Daar is toch niks mis mee?

**Zo hoor het dus niet. Prima voor je zelf maar niet voor het web.**

**Op deze manier geef je niks prijs en kun je toch die ene grote vis delen met je vrienden.**

Als laatste mis ik bij veel vissers de beleving van het vissen. Wat is er mis met een “kleine vis “. Als de snoek niet een meter is zijn er veel vissers teleurgesteld. Ik kan me niet voorstellen dat je teleurgesteld bent met een kleine vis. Sommigen vissers zijn van mening dat als je grote vissen vangt je goed kan vissen. Die mening deel ik niet. Het moment dat je overal en altijd vis weet te vangen, groot of klein, dat maakt je de betere visser. Op de dagen dat anderen niets vangen toch kunnen zeggen: ‘’kijk we hadden er toch nog een paar’’. En of ze dan groot of klein zijn maakt niet uit. Je bent tenslotte aan het vissen en een keer blanken hoort erbij. Een dag op het water samen met de elementen is toch al een voorrecht. Ik zou zeggen geniet van alles om je heen want vissen is meer dan alleen vangen.

**En als dagen zo eindigen tja….. Een voorrecht dat is het.**

Roofvisgroet, Rene van den Brug

Vissen met lepels (deel 2)

In het vorige artikel ( vissen met lepels ) heb ik verteld hoe je met een lepel verschillende technieken kunt gebruiken en welke lepel in mijn ogen juist het meest geschikt is voor een bepaalde techniek. Ik zal nu wat dieper ingaan op de manier waarop ik de lepel op diepte houd tijdens het slepen en hoe ik hem er anders uit laat zien dan standaard en zo de vangsten probeer te vergroten.

Tekst en foto’s: Willem Zijlstra.

Hoe je de lepel op diepte houdt tijdens het slepen is op zich heel simpel. Ik pak het op de volgende manier aan. Als eerste bepaal je natuurlijk op welke diepte je de lepel wilt laten lopen. In de winter uiteraard liever wat dieper als in de zomer bv, want de snoek zit dan toch meestal het liefst in de onderste regionen van het water.

In de regel laat ik de lepel in de winter niet dieper lopen dan 1,5 / 2 meter, dat is op mijn thuis water een halve meter boven de bodem.. In de zomer sleep ik de lepel wat hoger en heb ik er soms niet eens lood voor, vaak loopt de lepel dan nog geen halve meter onder het wateroppervlak en dat is precies wat ik op dat moment graag zie.

Als ik dieper wil, plaats ik dus een sleeplood voor de lepel. De sleeploodjes die ik gebruik zijn van SPRO, ze hebben mooie felle kleuren die op sommige dagen de vis ook activeert zo het lijkt en ze zijn er in verschillende gewichten vanaf 10 tot aan 30 gram. Je kunt ze natuurlijk ook zelf maken door op een stuk onderlijn een kogelloodje te maken met een stoppertje zodat deze niet kan schuiven.

Nu komt in mijn ogen het belangrijkste en dat is de (trol)snelheid van de boot. Ik sleep een lepel altijd met behulp van mijn elektromotor. De benzine motor vaart stationair net iets te hard naar mijn zin, wat invloed gaat hebben op de actie van de lepel.

De lepel zal rond gaan draaien en verliest daardoor een stuk van zijn attractiviteit en zal wanneer je te hard vaart ook nog eens meer opwaartse druk gaan krijgen. Hij blijft daardoor ondanks je lood, niet op de diepte die jij wilt.

Ik werp de lepel een meter of 15 achter de boot in, laat hem daar afzinken tot net boven de bodem en bouw mijn snelheid dan langzaam op. Dit heb ik meerdere keren geoefend naast de boot terwijl ik de lepel kon zien, ik wilde kijken en voelen op de hengel hoe de lepel aanvoelt terwijl hij in mijn ogen de juiste actie heeft en met welke snelheid.

**Snoekbaars als bijvangst is geen uitzondering**

Wanneer ik de juiste snelheid heb, ga ik ook niet meer versnellen of vertragen. Alleen wanneer de diepte gaat variëren geef ik wat meer lijn of juist wat minder. Ik waak er wel altijd voor niet té langzaam te gaan varen omdat door het lood de lepel snel afzinkt naar de bodem en je dan het risico loopt bodemvuil op te pikken of nog erger, vast te komen zitten.

**Wat dit is en of het werkt in lepels deel 3 komen we erachter.**

Veel succes, Willem Zijlstra

Bekijk ook deel 1 over het vissen met lepels ga naar: www.vissen met lepels

Roofvisweb/EvdK “Scorpio” jerkbait battle.

Zaterdag 15 december 2012 was de dag dat de “Scorpio” Battle werd uitgevochten in het midden van Nederland. Het was een viswedstrijd met als aas niet een Ford Scorpio, maar de nieuwe jerkbait van Erick vd Kraats, genaamd, precies… de Scorpio.

De regels waren simpel; alleen gevangen vis aan dit aasje telde mee en wie het langste totaal aantal centimer aan snoek bij elkaar had gevist aan het eind van de dag, mag zichzelf de “Scorpio King” noemen.

De afspraak was dat we 9 uur zouden beginnen, iedereen was op tijd, behalve…de grootste uitdager van deze battle en zijn meereizende metgezel, welke we maar niet zullen noemen bij naam, he Frank van Landsmeer? Oeps, nou deed ik dat toch….

Tekst en foto’s: Igmar van Duinen

De handen werden geschud, Scorpio’s werden tevoorschijn getoverd, geintjes werden gemaakt en er werd al direct hard gelachen. Kortom de sfeer zat er al meteen in.

Sommige hadden hun Scorpio’s extra verfraaid en sommige van deze verfraaiingen waren er na de eerste worpen ook zo weer vanaf.

Erick vd Kraats was de scheidsrechter en er werd besloten in 1 grote groep (11 man totaal) te gaan vissen. Wel zo gezellig en makkelijker voor de scheidsrechter om de “spelers” in de gaten te houden. Eerlijk gezegd zagen de condities er voor supervangsten niet echt goed uit, de vorige dag lag het nog dicht met ijs en op deze dag bleek er po sommige stukken nog ijs te liggen. Dus lekker een beetje bij elkaar, kijken of we überhaupt een snoekje konden foppen.

Het uitgekozen strijdwater zag er op Google Maps diep uit, maar na de eerste worpjes bleek de diepte tegen te vallen, maar vooral de erg veel waterplanten die nog onder water stonden, maakte het moeilijk visbaar.

De grote plassen waren bijna niet bevisbaar, er werd echter 1 snoek gespot en direct vielen aan beide zijde van de snoek, simultaan ,2 jerks in het water, die snoek zal nu nog een trauma hebben….

Al vrij vlot werd er besloten om de woonwijken in te trekken. Een machtig gezicht als 11 man, in viskleding met hengels, zo’n wijk betreed. Aan de lopende band werden we nagekeken. Bart, die al vrij snel de hanenkam van zijn Scorpio had gesloopt, opende de dag met de eerste vis. En er werden diverse snoeken gesignaleerd en er werden snoeken gemist en gelost.

We trokken steeds verder de woonwijk in en af en toe was er actie.

Op een gegeven moment viste ik met een klein groepje, dat iets voorop liep, een heel mooi stuk af bij wat huizen die aan het water grensde. De zon scheen op de muren, hier moest vis liggen, maar we kregen totaal geen enkele actie. We zaten elkaar aan de lopende band in de maling te nemen en geintjes uit te halen en dat ging van kwaad tot erger…

O.a. het bait marineren, kwam ter sprake en werd direct uitgevoerd….

De achterhoede was kort na ons op het “mooie plekje” gearriveerd en stomverbaasd vingen zij wel een aantal vissen op dat mooie stuk. Bizar, want die plek was volledig afgegooid! Na een stuk lopen en ondertussen doorvissen kwamen we richting het centrum en er werd besloten om wat te gaan eten. We liepen echter ineens midden in de stad tussen winkelend publiek. Die hoofden van die mensen…..alsof er een stel aliens hun stad betraden!

Op een gegeven moment waren we wat aan het dollen bij een kerststalletje vlakbij een vijvertje, toen ineens die bekende kreet boven de menigte uitkwam, HANGEN!!!!

En jawel, grandjerkmeister Frank, had op zijn beruchte “Duitse” manier (hij wordt ook wel de “forumduitser” genoemd), wanneer niemand het verwacht, een snoekje midden tussen al het winkelend publiek gevangen, terwijl het overgrote deel van de groep met elkaar aan het praten was….de gnieperd (maar stiekem natuurlijk een waanzinnige actie).

Hierdoor kwam Frank voor de middagpauze op de 1^e plek te staan, maar de wedstrijd was niet over en Anthony zat op zijn hielen op de 2^e plek. Afijn, richting een snackbar en alsof het volkomen normaal was, werd er eten besteld met de hengel in de hand, in de snackbar zelf.

Lichtelijk nerveus opende de medewerkster voor ons toch het terras, slim, want een groep met hondenstrontstampende mannen, hou je liever buiten je zaak.

Na de voedertijd, liepen we verder, het water werd smaller en de inwoners nerveuzer.

Frank ving op een stuk wat wederom al afgevist was door diverse vissers, toch een snoek. We kregen een tip van een inwoner waar nog een beetje water zou staan. We liepen er naartoe, maar uiteindelijk blijkt het water koffiekleurig te zijn, helaas. Nou niet echt helaas, want Adrie voelde zich hier duidelijk in zijn element en harkte er een mooie snoek uit.

We liepen verder en verder. Het water werd steeds troebeler, maar Anthony haakt een hele mooie vis, want hem direct de eerste plek opleverde en met 40 cm “speelruimte” ten opzichte van Frank, werd al een klein feestje gevierd.

Dit zag er goed uit, want alles mocht, zolang de forumduister maar niet zou winnen, was immers de insteek van de dag. Er werd aangeboden Anthony zijn spullen te dragen en hem te masseren, maar Anthony wilde dat alleen als Frank dit zou doen. Wat Frank uiteraard weigerde, helaas.

Het water werd weer smaller en het zag eruit als zeer lichte koffie met melk erin. Bijna chemisch. We kwamen de man tegen die ons naar het water had gestuurd en overhandigde een extra prijsje voor de winnaar van deze dag. Toch tof dat een omstander zo’n gebaar gaf. Terwijl we even praatte met de man, ving Marcel, op zijn mooie roze Scorpio, voor onze voeten, een snoekje wat strak in zijn wintervel zat. In dat onooglijk gekleurde water, notabene!

We liepen als groep weer verder, maar het gras en terrein werd drassiger en uiteindelijk sleepten we behoorlijke klompen klei aan onze voeten mee.

En op het stuk terug richting de auto, vlakbij een bruggetje gebeurd het: De ramp! Even, een minuscule concentratiedipje bij Anthony en Frank schoot naast een brug naar beneden, gooide in en ineens gebeurde het onvermijdelijke…..HANGEN!!! Een mooie snoek bezegeld de winst voor Frank.

Even laten was ik nog getuigen van een snoek die de jerk van Frank aanviel, de jerk op een haar na mistte, direct weer omdraaide en direct nog een keer aanviel, ditmaal raak maar helaas lostte Frank deze vis. Dit zagen we beide terwijl we met onze snufferd er bovenop stonden, Kicke.

We vissen nog een stuk af, Ikzelf lostte mijn enige vis en ook bij de anderen kwam er geen vis meer uit. Bij de auto aangekomen, bleek officieel, dat Frank de, wat doet pijn om dit te typen, terechte winnaar is en zich dus “ScorpioKing” mag noemen, de resultaten:

1e plaats: Frank
35cm + 42cm + 52cm + 55cm + 73 cm = 257cm totaal

2e plaats: Anthony
62cm + 62 cm + 89 cm = 213cm totaal

3e plaats: Marcel
40cm + 53cm + 68cm = 161cm totaal

4e plaats: Adrie
77cm

5e plaats: Bart
49cm

6e plaats: Randy:
39cm

14 vissen totaal gevangen door de deelnemers en Erick had er zelf 2 gevangen, wat het totaal maakt op 16 vissen. Iedereen heeft vis gevangen, behalve Martijn, Bastiaan, John en ik zei de gek. Maar wij zijn dan ook de 4 musketiers; blankt er 1, dan blanken we allen.

Frank van harte gefeliciteerd met je titel en de prijzen die je hebt gekregen, stiekem toch echt klasse gedaan! Na die vis in het centrum, terecht en ook hoe je doorzette na die vis van Anthony. Dus alle respect!

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor de onwijs toffe dag, het was ondanks de competitiegedachte toch vooral een dag die in het teken stond van de gezelligheid, bereidwilligheid en humor. Een op 1 ding na een zeer geslaagde dag, dat ene dingetje is natuurlijk dat die “forumduitser” de titel heeft.

Igmar van Duinen (de Scorpio loser)

Hier nog wat sfeer foto van deze onvergetelijke dag!

Samen naar cursus!

In het donker rijden we naar de helling. We willen er een lange dag van maken. Het zal taai worden, de vooruitzichten zijn niet zo best voor vandaag. Afgelopen donderdag ben ik alleen wezen vissen. Een paar uur staren naar de dobbers, zonder dat daar enige beweging in kwam. Met dit in het achterhoofd is er weinig hoop. Maar als je niet gaat, dan weet je zeker dat je niets vangt!

Foto’s en tekst: Jouke Timmer

Ik ben een ras optimist dus…. we gaan er vandaag gewoon weer voor! Bij het krieken van de dag liggen we dus in het water. We beginnen met kunstaas, hier hebben ze helaas geen trek in, dan maar over op doodaas. Na twee en half uur gevist te hebben en na ook nog eens twee keer te zijn verkast, hebben we nog geen enkel spoor van de snoek gezien. We verleggen nu de boot naar de overkant van het water. Na een poosje meldt de eerste vis zich, tergend langzaam neemt hij de dobber op sleeptouw, het zijn elke keer kleine stukjes dat de dobber meegenomen wordt, dit maakt het er niet makkelijker op. Wanneer moet je nu de haak zetten? Ik neem geen enkel risico, het is beter om een snoek te verspelen dan de haak te laten slikken. Even voel ik de vis …. en dat was het dan! Jammer, maar dat hoort bij het spel. Bas die vandaag mijn vismaat is zegt:” probeer het nog een keer op de zelfde plek”, zo gezegd zo gedaan en na vijf minuten gaat de vis er nogmaals met de dobber vandoor. Deze keer ziet hij het niet zitten om weer het aas uit zijn bek te laten rukken en gaat er dus heel gedecideerd mee vandoor. En ik? Deze keer trek ik aan het langste eind en de eerste snoek is binnen.

We verkassen nog maar een keer om ons geluk wat verderop te beproeven. Als onze aasjes zijn in geworpen, krijgen we binnen een paar minuten een aanbeet. Het lijkt wel een kopie van de eerste aanbeet, ik geef hem nu wat meer ruimte. Het blijft wikken en wegen, wanneer moet de haak gezet worden? Wanneer de vis langzaam naar het midden van het water begint te zwemmen, wordt de haak gezet. Dit keer gaat het om een mooie snoek, hij trekt de hengel goed krom, komt langzaam naar de boot toe, waar Bas druk is om dit alles te filmen. Wanneer de vis naast de boot komt, breng ik het schepnet in stelling, als ik de snoek wil scheppen maak ik een echte beginnersfout, de haak zit aan de buitenkant van de bek en dan moet je nooit proberen om eerst de kop in het net te krijgen! Je snapt het al, de haak komt vast te zitten in het net en de snoek zwemt er buiten, schudt nog een keer met zijn kop en weg is hij. Ik voel achter me een brandende vraag, wanneer ik me omdraai, krijg ik gelijk: “doe je dit altijd zo?” Er blijft niets anders over dan ruiterlijk toegeven dat het niet zo slim was. Gelukkig kunnen we erom lachen en Bas biedt mij een cursus “hoe schep je een snoek” aan, grrrr. Dan is het Bas die een aanbeet krijgt, hij wacht net even te lang om de hengel uit de steun te halen, deze wordt nu krom getrokken. Bas vergeet de beugel open te zetten, probeert de hengel uit de steun te krijgen, dit lukt hem maar, helaas de vis is verdwenen! En ik lig in een deuk en roep: “wil je ook een cursus volgen?” Samen zitten we te schudden van de lach, ach je hebt van die dagen dat alles fout gaat.

Dan gaan we nog maar een keer verkassen, we komen bij een groepje bomen. Hier ziet Bas een plug hangen, hij wil deze erg graag halen. We besluiten dat we dit later doen, we willen deze stek niet te veel verstoren. We hebben ons vandaag voorgenomen om een grote dame te vangen en tot nu toe is hier niet veel van terecht gekomen. Wie weet, in het laatste uurtje kan er nog van alles gebeuren, we weigeren om het op te geven. Zoals gewoonlijk hebben we veel plezier en weten precies hoe je die ene grote moet vangen!!! Dan gaat een van mijn dobbers er weer tergend langzaam vandoor, het is net of de vis niet kan besluiten waar hij heen wil met zijn prooi. Stukjes van dertig centimeter naar links en dan weer naar rechts, dan weer richting ons, daar tussen door doet hij niets en blijft de dobber doodstil staan. Op het moment dat ze een keuze heeft gemaakt, wordt het tijd om de haak te zetten. Zonder veel tegenwerking laat ze zich naar de boot brengen, maar bij de boot aangekomen heeft ze toch geen behoefte om uit het water te komen. We worden getrakteerd op een mooie, sterke dril meerdere keren neemt ze lijn van de molen en probeert van alles om van de haak verlost te worden. Er wordt alle tijd genomen om de snoek uit te drillen, deze willen we niet kwijt raken. Dan duikt ze naast de boot weer boven YES, hier zijn we voor het water opgegaan, na nog een paar uithalen geeft ze de strijd op en kan de snoek geschept worden voor een paar foto`s.

Het was heerlijk om weer eens een hele dag op het water te zijn, al is het hard werken om een vis te vangen, laat staan hem goed binnen halen en scheppen.

Bijna zou ik het vergeten, maar Baspius is nu de trotse nieuwe eigenaar van een boomplug.

Ik wens iedereen gezellige dagen en een visrijk 2013.

LOVE TO FISH

Pure fishing greetings, Jouke Timmer.

Volg ook de verhalen van Jouke Timmer op zijn blog via:

www.eu.purefishing.com/blogs/nl/jouke-timmer

Op Snoekenjacht met Hilco deel 4

Pling! Een mail van Wim Russchen of ik een dag met buitenlandse gasten van de Groene Welle sportvisacademie uit Zwolle op stap wou! Nou, een vriend een dienst bewijzen dat is never een probleem dus mail terug: yep, zeg maar waar wanneer en hoe laat! Aangekomen op de betreffende dag zag ik dat Wim meerdere vrienden had geronseld, Bertus Rozemeijer, Pieter Nederlof en Henri van Rix hengelsport waren ook van de partij!

Tekst en foto’s: Hilco van Nuil.

De indeling werd snel gemaakt en ik kreeg een paar mannen uit Hongarije mee. Nou dat had slechter gekund want er waren ook nog Fransen in de aanbieding! En dat had ik al eerder meegemaakt en boe, dat was met mijn tukkers taaltje niet echt een succes story. Was namelijk een dag in december vorig jaar, hoog water overal en de pompen draaiden op volle toeren. Leg dan maar eens uit dat er normaal wel een vis wordt gevangen in steenkool Frans haha! Niet dat ik Hongaars spreek maar we hadden in ieder geval geen bruin viswater vandaag!

Als iedereen gereed is vertrekken we gezamenlijk bij de helling vandaan en ik stel mezelf even voor en de mannen doen hetzelfde. Janos zegt de ene en de andere geeft me ook een hand en zegt ook Janos! Ik krap maar eens achter mijn oor en vraag Janos1, die goed Engels blijkt te spreken, of ze me in het ooitje nemen? No No not kidding, real name both of us wordt me druk gebarend uitgelegd. Hmmm het zal, gaat door mijn hoofd, zal jullie wel krijgen makkers! Ik geef de mannen snel maar even wat visles over hoe een reel werkt en leg uit met wat voor kunstaas we gaan vissen vandaag etc. etc. en daar gaan we dan op avontuur met deze mannen. Ik begin maar eens een liedje te zingen van hoe Janos in de walvis zat, de mannen keken me achterdochtig aan telkens als het woord Janos viel maar bleven toch maar beleefd lachen!

Na een paar keer onder de brug op en neer getrold te hebben, waar geen teken van leven op de hengels was te bekennen, zijn we maar op weg naar de eerste stek gegaan. Onderweg maar even uitgelegd dat een pike in het Nederlands een juupsa was en dat er hier toch wel een juupsa te vangen moest zijn! Ik trol mooi rustig van het diepere naar het ondiepe als na een strak kwartiertje Janos2 me toch een klap op zijn hengel krijgt! Janos1 schiet van zijn stoel en roept keihard juupsa, juupsa! Janos2 doet ondertussen niks anders dan met een grote smile naar zijn hengel kijken terwijl ik wanhopig roep: turn on the handel now! Maar niks hoor, de man denkt dat de vis zo in de boot springt waarschijnlijk….en dan boem…juupsa eraf. De mannen ploffen weer neer in hun zetel en kijken me verschrikt aan! Ik leg nogmaals uit dat ze de vis wel moeten drillen anders wordt het niks vandaag. Dus maak de afspraak dat de volgende juupsa die bijt ik die wel zou drillen en zij goed moesten opletten, jaaaa dat was een goed plan volgens de mannen!

Dus de aasjes weer overboord en daar gaan we weer met de Mad Rat, taludje op en taludje af en ja hoor, boem op de steunhengel. Ik grijp snel de stok uit de steun en doe netjes voor dat als de vis trekt ik niks doe, dat de lijn altijd op spanning moet staan en als de vis geen runs neemt ik de lijn binnenhaal. Mooi snoekje van 75 cm ziet kortstondig het daglicht en volgens de mannen was alles clear nu! Even later is het Janos2 die weer een knal op zijn hengel krijgt en het leek wel een Chinees, zo perfect kopieerde hij het gene wat ik hem had voor gedaan. Ik onthaak de vis en na de kieuwgreep te hebben voor gedaan kon het stel parmantig op de foto met hun eerste zelf gevangen juupsa! Een half uurtje later overkomt Janos1 hetzelfde, ook deze wordt vakkundig gedrild en toch prachtig mooi om die koppies te zien, super trots en dikke pret! Hierna was het echter wel een beetje over met de vangsten op dit stekje dus we zwaaiden maar even naar de andere boten en gas erop naar stek 2!

**Mooi grote vissen werden er weer gevangen!**

Aangekomen op de plek waar het moet gaan gebeuren probeer ik een trucje uit die me al vaker succes heeft opgeleverd in eind november. De meeste mensen vissen in deze periode op wat dieper water maar ik heb vaak goede vangsten op het ondiepe in deze periode, het moet alleen aan een paar zaken voldoen! Water temperatuur zo rond de 6 graden, tijdsbestek zo tussen 1 en 3 uur in de middag en het zonnetje erbij. Laat het nu net aan al deze voorwaarden voldoen!!! Ik vis dan van 2 meter diepte naar 80 cm in een zigzag patroon en gebruik altijd kunstaas met een ratel op een diepte van 80 cm. Zodra het kunstaas de bodem raakt vaar ik meteen weer naar de 2 meter diepte toe en visa versa. Het was maar even en de hengel van Janos1 staat hoepeltje krom, de vis neemt harde runs en geeft Janos1 een dril die hem nog lang zal heugen. Bam! daar komt ze langszij, snel landen en op de gevoelige plaat…. yeah 101cm juupsa power!

**Moment voor later om op terug te kijken!**

En dat de tactiek werkt blijkt want we vangen er in 2 uurtjes 7 mooie vissen bij en ook nog 2 mooie vissen worden gelost! Maar aan alle pret komt een eind het is bijna half vier dus we moeten terug, de afspraak was om 4 uur bij de helling! De mannen ruimen een beetje sip hun spullen op en vertellen me geestdriftig hoe prachtig mooi ze het hebben gehad vandaag! Als we vlak bij de helling zijn doe ik het gas er maar even af en leg ze uit dat een pike geen juupsa heet maar een snoek! De mannen lachen maar eens naar me en zeggen I know and his name is not Janos!!!!

Fish On! Greets Hilco

**Ook een keer vissen op snoek met Hilco? Klik op de afbeelding.**

Reageren op het artikel van Hilco van Nuil? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.

Het nieuwe water…………..

Voor het slapen gaan ligt er al een vervelende laag van vast water waar hele volksstammen in ons land knettergek van worden genaamd “IJS” voor mijn ark. “Bah” als dat morgen maar goed gaat.

Iets te vroeg wakker en erg gemotiveerd verwacht ik een vliegende start te kunnen maken vandaag. “Ja ja” tot ik buiten kom en al een kwartier vertraging oploop om de deuren van mijn auto open te krijgen. Joepie koning winter is nu echt aan het irriteren. Willem Zijlstra stuurt nog vrolijk een bericht dat het in het hoge noorden nu -17 is en hij ook onderweg is om te gaan vissen bij hem in de buurt.

Tekst en foto’s: Sebastiaan Verkerk.

Als het nieuwe plasje maar open ligt? Kou en aan verwante ellende zorgen voor meer vertraging. De andere sloten van onder andere mijn trailer krijg ik niet direct open, grrrr dan maar eerst een kop koffie en een peuk binnen. Het vissen zal toch wel doorgaan na een paar weken voeren, poging twee open de sloten! Met wat hulpmiddelen geeft het koppige slot zich toch maar gewonnen. Gelukkig maar!

Om bij mijn nieuwe stek te komen dien ik eerst een stukje te varen met het bootje en die zal in een van de zijvaarten te water gelaten moeten worden, dus de volgende hobbel op weg naar het vissen is genomen “POEFFF”

Door al het op onthoud is het al licht als ik kan vertrekken. Gelukkig zijn er onderweg geen noemenswaardige belemmeringen. Nee? Nou wel de eerste twee vaarten liggen dicht en de plas en haar omgeving is in een grijze sluier van mist omhult. Gauw een fotootje schieten en de niet vissende bekenden laten meegenieten op Facebook, altijd leuk dit soort shotjes.

**IJs en mist waren in de middag verdwenen.**

Tijdens het varen in mijn eigen kleine wereldje richting plaats van bestemming bedenk ik alvast welke dieptes ik ga afvissen bij de start. Boven of onder het talud het nabij gelegen plateautje van vijf. Een blik op de dieptemeter helpt me een stuk op weg in het maken van mijn keuze. Er wordt beneden het vijf meter plateau gevist, daar is het al negen meter en een beetje aardig mooi plekje voor de grote voorn. De tweede aasvis gaat toch maar midden op de voerstek aangeboden worden. Zo’n drijvende tijgermakreel is zeker mijn hoogst favoriete aanbieding en zal gepresenteerd worden op 10cm boven de bodem. Snel wat makreelkoppen erbij en klaar zijn we even. Tijdens het terug varen klaart de mist binnen enkele minuten helemaal op en straalt de zon heerlijk aan een strak blauwe hemel. Super!! De kou lijkt ook wel redelijk verdwenen dus het beloofd na alle pech van eerder een stralende dag te worden.

Voerstekafstropper(foto4a) — **Voerstekafstropper.**

Zo’n eerste keer vissen blijft toch wel erg spannend of het ook daadwerkelijk geholpen heeft om voor te voeren. Zenuwachtig bel ik Frans op hoe laat hij denkt te arriveren en kan hem direct mededelen dat het nog niks is. Rond de klok van twaalf zal het zijn dat hij opgehaald moet worden op onze ontmoetingsplaats. Hierdoor liggen mijn aasvissen kortstondig op het droge te wachten tot ze weer terug mogen in hun element. Dit geeft mij gelijk de mogelijkheid om ze opnieuw uit te varen. En vrij vlot liggen er nu vier aasvissen in het water. Zo zijn de kansen op een ontmoeting gelijk verdubbeld. Pas na anderhalf uur krijgt Frans de eerste aanbeet, vrolijk springend van blijdschap leg ik alle benodigdheden klaar om zo de vis te kunnen onthaken. Mijn blijdschap wordt verder verhoogd als ook mijn sounderbox geluid maakt. Zo staan we samen een vis te drillen. Frans onthaakt snel een mooie 90plus snoek en helpt mij met het scheppen.

Tevreden kijken we beide naar de eerste meter vis uit deze nieuwe plas. Wat opvalt is dat deze al lekker dik is en een behoorlijke bult heeft van vis in haar maag. Gauw wat foto’s schieten en meten en de hectiek is weer gauw voorbij. Eerst wat mensen het heugelijke feit laten weten alvorens er wederom twee aasvissen richting plek worden uitgevaren.

**En ze zwemt weer weg, op naar de volgende ontmoeting….**

Gedurende de rest van de tijd gebeurt er eigenlijk niks op een snoek die het oppervlakte doorkruist boven op de stek. Zal die gek geworden zijn van het stijgende oliespoor? Wie weet? Tijdens het ontwaken van de avond strooi ik nog gauw wat stukken aasvis over de stekken heen. Hierna pakken we de boot gauw in, want het begint gauw erg koud te worden. De kou wordt versterkt door een natte broek en sokken welk ik had opgelopen tijdens het drillen. Ik was iets te fanatiek het water ingelopen.

Over een paar dagen staat er wederom een sessie gepland en wie weet wat dat zal brengen.

**Het was een mooie dag tot een volgend avontuur.**

Vang ze en succes mocht je zelf op pad gaan……..

Sebastiaan Verkerk

Reageren op het artikel van Sebastiaan Verkerk? Dat kan op ons gratis forum via www.roofviswebforum.nl

Kunstaas review: ERC Hell Hound Puppy

**Kunstaas review Hell Puppy door Frans Oomen.**

Naam Jerk : Hell Puppy
Naam bouwer : ERC (Esox Research Company)
Lengte Jerk : 15,5cm
Gewicht Jerk : 96 gram
Actie : Glider maar vertoont ook hybride trekjes
Ratel : Nee
Materiaal : Massief ABS plastic
Laklaag : Goed
Hardware: Wolverine Super Rings splitringen en VMC 9617BZ dreggen
Type : Glider/Hybride
Diepgang : tot ca 2 mt
Gewenst Watertype : een beetje waterdiepte mag hij wel hebben.
Prijsindicatie : Ca. 25 euro
Advies dregmaat : Maat 2/0
Advies Leader : Jerkstang of 80 – 100lbs single strand Titanium.
Advies hengel: zware jerkbaithengel

Tekst en foto’s: Frans Oomen.

In deze kunstaas review wil ik graag een van mijn favoriete jerkbaits bespreken, namelijk de door ERC geproduceerde Hell Puppy, ook wel Hell Hound 6” genoemd. De kleinste uit de Hell Hound serie van deze Amerikaanse kunstaasproducent, bekend ook van de Pearson Ginders. Deze jerkbait staat te boek als een glider. Op zich valt er over gliders niet veel bijzonders te vermelden buiten dat ze met iedere tik van je hengel afwisselend van links naar rechts uitslaan. Toch is dit een glider die een paar eigenschappen heeft die hem met kop en schouders boven de rest uit doen steken.

Allereerst zul je niet veel gliders vinden die zich zo gemakkelijk laten werpen als deze. Je gooit hem aan een stevige jerkbait hengel veel verder dan de concurrentie. Door zijn relatief hoge gewicht en compacte vorm gaat deze jerkbait niet lopen tollen en draaien in de lucht maar vliegt hij in een rechte lijn naar de beoogde plaats. Zodra de jerkbait het water raakt kun je hem eigenlijk direct gecontroleerd terug vissen, daar waar je met andere jerkbaits eerst de slack uit je lijn zult moeten draaien. Naarmate het harder gaat waaien zul je meer en meer slack in je lijn krijgen na de worp waardoor je op een bepaald moment niet meer geconcentreerd aan het vissen bent. Je jerkbait komt in een bocht naar je toe en blijft steeds vlak onder het wateroppervlak. Deze heeft daar in elk geval minder last van.

Stromend water heeft eigenlijk het zelfde effect op gliders. De stroming trekt je lijn in een bocht en alweer komt je jerkbait met een bochtje naar je toe. Doordat je geen goed contact maakt met je jerkbait zal deze om hoog komen. Normaal gesproken komt een snoek zo’n jerkbait wel halen maar met een beetje golfslag is het toch wel prettig dat je kunstaas onderwater blijft. Door zijn wijd uitslaande actie behoud je gedurende het terug vissen continu goed contact met je jerkbait. Je lijn valt niet bij elke tik een klein beetje slap en je vist een stuk scherper.

De Hell Puppy gaat al snel een stuk dieper dan de concurrentie. Doordat deze van massief ABS plastic gemaakt is zit er dus niet zoals bij zovelen een hoop drijfvermogen in door ingesloten lucht. Wellicht draagt ook de schuin aflopende kop mee aan het de diepgang. Over die kop is door de fabrikanten overigens goed nagedacht. Deze is wit gemaakt zodat hij gemakkelijk te volgen is in het water. Je ziet perfect waar je jerkbait uithangt. Ideaal als je een volger krijgt. Afhankelijk van de snelheid waarmee je hem terug vist kun je die diepte bepalen. Sneller vissen maakt dat hij hoger door het water gaat. Met normale ritmisch slagen terug vissend zal hij dus dieper gaan lopen. Jerkbaits kun je wel af laten zinken maar hier geldt net als in stromend water dat ze bij het terug vissen de in een boog hangende lijn zullen volgen.

**Niet alleen snoeken gaan voor de Hell Puppy!**

De hengel waaraan ik deze jerkbait vis is een zware jerkbaitstok. Het is een iets zwaardere jerkbait dus je hengel mag best wel wat moer power hebben om wat weg te zetten. Een lichte tot middel zware muskie hengel vind ik ideaal voor dit werk. Ik vis hem zoals bijna al mijn kunstaas met een jerkstang met spiraalsluiting maar met single strand titanium gaat het ook goed. Fluorocarbon liever niet. De jerkbait gooit nog al met zijn kont waardoor de staart dreg om de leader heen kan slaan.

**Er is voor de liefhebber zelfs een versie met een twisterstaart te krijgen.**

In de inleiding schreef ik dat de Hell Puppy wat hybride trekjes heeft. Als je wat meer met slack in je lijn vist en wat langere slagen maakt met je hengel zal de jerkbait af en toe de diepte in duiken en weer omhoog komen. De naar links en rechts uitslaande actie blijft daarbij wel behouden. Een universele jerkbait dus. Ik moet wel toegeven dat ik hem het liefst inzet al een echte glider want dat is toch wel het sterkste punt van dit kunstaas.

De Hell Puppy wordt in Nederland en België verdeeld door Pike Master Lures.

**De serie omvat een aantal maten en is in vele kleuren te krijgen.**

Reageer op dit kunstaas review op ons Roofvisweb Forum

Vissen met de fireball (deel 1)

Het vissen met de fireball met daarop bv een mooie voorn of spiering is een bijzondere manier van vissen. Zeker als je vist op de gekende hotspots. Het op de juiste wijze aanbieden van de aasvis op de fireball kan op sommige dagen vele malen effectiever zijn dan kunstaas.

Je kunt met een fireball namelijk op vele verschillende manieren vissen. 1 daarvan, het diagonalen of slepen met de fireball, is wat ik het liefst doe. De aanbeten zijn vaak hard, maar wanneer het een wat grotere vis betreft toch ook weer niet, je merkt dat deze grotere exemplaren er vaak in gaan ‘hangen’en lijkt het in eerste instantie of je een plastic zak gevangen hebt. Tot de plastic zak in de gaten krijgt dat zij gehaakt is en zal proberen zich van de haak te ontdoen.

Tekst en foto’s: Willem Zijlstra

Laten we beginnen met de fireball zelf. Deze zijn er in verschillende soorten en gewichten, de fireball die ikzelf gebruik is de Explosion deadbait van SPRO, deze bevalt me goed hij ziet er mooi uit en is voorzien van 2 oogjes aan de onderzijde waar je je extra lijntjes met een dreg aan kunt bevestigen.

De meeste fireballs zijn namelijk uitgerust met 1 oogje. Wil je een grotere voorn of spiering op de fireball dan is dat 2^e oogje handig om nog een tweede dreg op de aasvis te prikken, zo kun je voorop en achterop de aasvis een dreg plaatsen. Welk gewicht je kiest is afhankelijk van de grote van de vis, en natuurlijk de diepte van het water.

Sleep ik met een klein visje, kun je gerust met een fireball met een gewicht van 14 gr aan de slag. Voordeel van een zo laag mogelijk gewicht is dat het weinig invloed heeft op de actie van het visje.

Het kan natuurlijk ook op een andere manier door een losse stinger bij te plaatsen. Wat je vaak ziet is dat deze dan net te kort of te lang is. Wanneer je ze zelf maakt en bevestigd op de fireball, kun je ze zo lang of kort maken als je zelf wil. Dit ziet er in mijn ogen een stuk netter en professioneler uit. De staaldraad die ik hiervoor gebruik heeft een sterkte van 9kg en ik bevestig hieraan een dreg maatje 4.

**Niet altijd even groot, maar dat maakt de sport niet minder!**

Waar ik ook naar kijk is de haak op de fireball, deze moet niet te dik zijn maar mooi dun. Dit is belangrijk omdat je de fireball door het harde stuk van het hoofd van het aasvisje moet drukken, tussen de ogen. Wanneer de haak te dik is gaat dit niet makkelijk en heb je de kans dat de neus van het visje gaat uitscheuren.

Doordat de fireball een mooie korte haak heeft en dus geen lange haaksteel door het lichaam van het visje hoeft, heeft dit dus geen invloed op de actie van het visje dit behoud dus zijn natuurlijke actie.

Tot zover het eerste gedeelte met informatie over de fireball zelf, in het volgende deel gaan we wat dieper in op welke hengels wij hiervoor gebruiken en welke dyneema..

Willem Zijlstra

Reageer op dit artikel op ons Roofvisweb Forum!