Onwaarschijnlijke kunstaas verhalen in deel 9 met Jan Eggers
Onwaarschijnlijke kunstaasverhalen op een na. Deze aflevering gaat nu eens niet over bloederige snoek, ook niet over snoeken die in een grote prooi gestikt of een vreemde tekening hebben, Ik wil het dit keer vooral hebben over vreemde zaken die ik meemaakte tijdens de duizenden uren vissen met vooral kunstaas op vriend Esox.. Ik zit me nu af te vragen waarmee ik beginnen moet en dus eerst maar eens een rondje door mijn archief met vreemde snoeken gemaakt.
Tekst en foto’s: Jan Eggers
Daar vond ik nog een foto die past in deze bijdrage maar ook weer de uitzondering op de regel is. Het gaat om een snoek die met levend aas gevangen is in de 70er of 80er jaren van de 20ste eeuw. Ik moet ergens in mijn archief nog een brief hebben van de jeugdvisser met de achternaam Visser uit de buurt van Nieuwe Niedorp die de foto maakte en het verhaal op papier zette.
Deze snoek pakte 2 aasvissen.
Dat verhaal is ongeveer zo: twee visvrienden visten met levend aas op snoek en een kreeg er beet en de dobber verdween. De dobber met daaronder de aasvis van zijn vismaat dreef langzaam richting plek waar de snoek de andere dobber met aasvis onder water hield. Plotseling verdween de tweede dobber ook onder water en ze waren er zeker van dat ze beiden “hobbel” hadden zoals ze dat in West-Friesland noemen. Na nog effe wachten werd door beide vismaten aangeslagen en tot hun grote verbazing merkten ze dat ze dezelfde snoek gehaakt hadden en daar is toen een fotootje van gemaakt die ik toch maar gescand heb. Zo, de kop is er af en heeft men een idee waarover aflevering 9 zal gaan: snoeken die meerdere stuks kunstaas tegelijk pakken of al kunstaas in hun bek hebben en dan zonder aarzelen nog een stuk kunstaas arresteren.
Hoe lang duurt het voordat een snoek weer kunstaas pakt?
Ik geloof dat ik op het forum van Roofvisweb een tijdje geleden een vraag zag over hoe kort de periode kan zijn tussen het vangen van een snoek met kunstaas en dat hij weer kunstaas pakt. Ik geloof dat de vraag naar aanleiding was van de melding dat Hans Koopman de blinde snoek ving die een paar dagen daarvoor al 2 keer door Frank van Vliet gevangen was. Deze snoek kon de aangeboden dode aasvis niet weerstaan, maar kunstaas is toch anders. Ik ben er 200% zeker van dat ik ieder jaar opnieuw een aantal dezelfde snoeken vang. Soms met een paar dagen tussenruimte, soms maanden later. Je hebt naar mijn mening domme snoeken die meerdere keren per jaar spinner, plug, jerkbait, lepel of streamer pakken en ook goocheme soortgenoten die zich maar een keer met kunstaas laten vangen.
Dat een snoek 5 minuten nadat hij gevangen en teruggezet is zich weer vergrijpt aan kunstaas, heb ik vorig jaar tijdens een SNB jeugdinstructie mee gemaakt. Een van de jeugdvissers ving een snoekje van 51 cm aan een tweedelige plug, een dreg zat vast in de onderkaak en de tweede dreg aan de buitenkant van het kieuwdeksel. Toen ik de snoek terugzette hoorde ik de jongste, 8 jaar, deelnemers optimistisch zeggen: “Nou ga ik hem vangen”. Hij wierp zijn spinnertje op de plek waar de snoek teruggezet was en bleef het daar proberen. Ik hoor deze jeugdvisser nog roepen dat hij een snoek aan de lijn had en eigenlijk geloofde ik het niet. Maar om het kort te houden: ik zag de wondjes van de plug, kwam weer tot een lengte van 51cm en was er zeker van dat het dezelfde snoek als van een paar minuten eerder was.
Deze snoek kwam uit de Scherentuin bij Trosa en pakte de Swim Whizz terwijl de Rapala buiten zijn bek hing.
Snoeken met souvenirs in hun bek.
De allereerste keer dat ik een snoek ving die al een ander stuk kunstaas in zijn of haar bek had, gebeurde in de Scherentuin in de buurt van Trosa. Ik viste daar met de veel te vroeg overleden Deense journalist/fotograaf Jens Ploug Hansen. De eerste dag ving ik stukken minder dan Jens die me op het einde van de dag een blauwe Swim Whizz gaf want hij was er van overtuigd dat de blauwe haringkleur het verschil maakte. Hij had gelijk want ik ving de tweede dag veel meer snoek aan die blauwe plug. Ook een snoek die al een Rapala J-13 baars in zijn bek had waar hij blijkbaar totaal geen last van had. Blijft over de vraag hoe lang deze J-13 al in de bek van de snoek zat. Het antwoord op deze vraag weet ik wel van een andere snoek met dubbel ijzerwerk in zijn bek: minder dan 10 minuten.
Nogmaals dezelfde snoek met Ray Beck.
Het gebeurde tijdens een van de eerste jaren dat ik op Great Slave Lake viste. Mijn lepel was een Len Thompson nummer 2 in de potato bug kleur en ik viste samen met mijn beste vismaat Bill Tenney en good old Ray Beck als gids. Ik haakte een mooie snoek die de mijn hoofdlijn net boven de onderlijn wist te breken. Jammer, vooral voor de snoek. Nieuwe onderlijn met lepel gemonteerd en verder gevist. Tot mijn verbazing ving ik enkele worpen later de zojuist verspeelde snoek met de lepel en onderlijn in en buiten de bek.
Het afwijkende patroon van de silver pike is good te zien.
Later zag ik pas dat deze snoek heel speciaal was: het was een z.g. silver pike die een heel vreemd schubben patroon heeft en die komen in een volgend artikel nog wel een keer aan de beurt. Op dezelfde stek verspeelde ik ook een keer een metersnoek met een oranje Rapala Magnum 18 cm doordat mijn lijn onder een losse klinknagel vast liep. Drie dagen later viste ik met gids Raymond Beck en haakte een mooie snoek. Ik geloofde mijn eigen ogen niet toen de snoek bij de boot kwam en ik een oranje Magnum 18 cm zag. Ik viste toch immers met een grote Mepps Musky Killer bucktail spinner? Achter mijn rug hoorde ik Raymond zeggen: “He is bringing back 10 dollars”. Ja, het was dezelfde snoek die ik 3 dagen eerder verspeeld had. De 18 cm Magnum hangt bij de verzameling speciale souvenirs in mijn kantoor en daar vis ik nooit meer mee.
Deze snoek bracht 10 dollar terug.
De laatste dubbel uit dit gebied betrof een zwart-groene jerkbait waarvan de wartel tijdens de dril doormidden ging. Nog geen 10 minuten later kwam oud SNB penningmeester met een andere boot naar ons toe met een snoek van 105 cm die mijn jerkbait nog uit zijn bek had hangen. Door deze gebeurtenissen heb ik het vermoeden dat snoeken weinig pijn voelen.
Hero ving binnen 10 minuten mijn snoek terug.Dubbele honger.
Snoeken met dubbele honger
Topt de meest opmerkelijke vangsten reken ik de diverse snoeken die min of meer op hetzelfde moment meer stuks kunstaas tussen de kaken nemen. De eerste keer dat ik dit meemaakte was op het Silsby Lake in de provincie Manitoba. Zoals zo vaak viste ik daar met mijn beste vismaat ooit, de Amerikaan Bill Tenney die toen al dik in de 70 was. We hadden een weddenschap die als volgt in elkaar stak: wie de eerste snoek in de ochtend, middag en ook vaak avond ving, verdiende een dollar. Voor de zwaarste snoek van de dag was er ook een dollar en voor de kanjer van de hele trip 5 dollar.
Toen we een keer de middagsessie begonnen, wierpen we onze lepels vlak bij elkaar en ik hoorde Bill meteen triomfantelijk roepen; “Pike!!” Maar gek genoeg voelde ik ook tegenstand en had ik er ook een aan. Bill vroeg me een paar keer uit de buurt van zijn snoek te blijven met mijn lijn maar dat ging niet. Pas vlak bij de boot zagen we dat deze metersnoek beide lepels in zijn bek had en vervolgens ben ik wat foto’s gaan maken.
Deze snoek pakte zonder aarzelen de lepels van Bill Tenney en mijzelf in Silsby Lake, ook een prima snoekstek.In een split second werden beide pluggen gepakt en dan het je een vreemde dril op het Egboetswater.
Een andere snoek met veel honger ving ik samen met Jan van Vliet van De Vlietlanden in het Egboetswater bij Oostwoud. We trolden vrij kort achter de boot en juist toen we onder de brug over de Markerwaard gingen, kwam er een forste tik op beide hengeltoppen. Ook deze snoek had beide pluggen in een split second tussen de kaken genomen en nog steeds zijn we het nog niet eens wie hem nu echt gevangen heeft.
Het meeste uitzonderlijke geval op dit gebied maakte ik een paar jaar geleden mee in Almere. Samen met vismaten Peter Nan en Piet van Saase trolden we van de Noorderplassen naar het Weerwater en Peter en ondergetekende visten met 10 inch Grandma’s in het schroefwater. Plots een forse ruk en geloof het of niet, een knappe snoek had beide grootmoeders te pakken genomen. Tijd voor een paar foto’s want anders gelooft geen mens het.
De grootmoeder liefhebber uit Almere.
Deze dag waarop het piste van de lucht werd nog gedenkwaardiger toen ik een uurtje later mijn langste Nederlandse snoek kon landen. Een afschuwelijke snoek, wel 122 cm lang, die in heel slechte conditie was. Oorzaak? Deze snoek was stekeblind en alleen de kop was groot. In een volgend artikel komen we deze snoek nog wel tegen.
Jan Eggers
Reageren op het artikel van Jan Eggers? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.
Tijdens de Visma 2013 in Rotterdam kwam ik in contact met Stany, de eigenaar van Matheussen Watersport in België. De naam kwam mij bekend voor op boten, motoren en navigatie gebied. Maar dat er ook een winkel aanwezig zou met alleen maar Spro & Gamakatsu materialen was mij niet bekend. Tijd voor een bezoekje….
De nieuwe kleuren van de Komodo shads zijn al volop aanwezig.
Als roofvisser was mijn nieuwsgierigheid gewekt en afgelopen zaterdag ben in naar Oud Turnhout gereden om het zelf eens te gaan bekijken. Hier een fotoverslag van het bezoek aan Matheussen Watersport.
Naast Spro en Gamakatsu is Matheussen Watersport ook verdeler van de Sika Bait.Eigenaar Stany Matheussen is zelf ook een fanatieke Roofvisser.
Watersport Matheussen is ook verdeler van o.a. BSC, Suzumar Ribbs, Suzuki buitenboordmotoren, MinnKota elektromotoren, Riba trailers, Lowrance, Eagle, Navionics, Raymarine, Navman electronica en accessoires.
De entree.Alles op watersport gebied.
Zoek je een dieptemeter dan is er een ruime keuze.De nieuwste Lowrance apparatuur.Ook alle types MinnKota en Watersnake aanwezig.Maar ook de verdeler van Suzuki motoren en onderhoud.Achterin de winkel……Alle Spro en Gamakutsu hengels op voorraad!De nieuwe Spro Godfather III
Wanden vol Spro kunstaas.
Zoek maar uit.De grote BBZ.En de kleinere versie van de BBZMaar ook de reserve staarten volop aanwezig.
Wand vol met Spro spinners en lepels.Komodo shads, Snoekbaars killers….De 4 nieuwe kleuren van Komodo shads zijn……. Matcha Ghocolate. Roach.Golden Shiner.En de laatste nieuwe kleur van de Komodo shads, Electric Ghost.De nieuwe 9cm Komodo shads.Van Gamakatsu kwam ik deze voor mij onbekende “Wacky Head” tegen.Komodo Wacky. Bekijk het filmpje hier onder!Ik denk voor de Streetfishers onder ons een mooi systeem.Onderlijn materialen, takels, en de nieuwe jig heads.Loodkoppen in alle gewichten en uitvoeringen.Ook voor het slepen met grote shads.Gereedschappen van Spro.Ikemen Bait.Voor de roofvisser zeker de moeite waard om naar België te rijden.Makkelijke route naar Matheussen Watersport.
Vanaf Eindhoven – 30 minuten
Vanaf Tilburg – 40 minuten
Vanaf Breda – 50 minuten
Vanaf Utrecht – 80 minuten
Openingsuren winkel:
dinsdag tot en met vrijdag:
van 9 u tot 19 u – middagpauze van 12.30 u tot 13.30
zaterdag: van 9 u tot 18 u – middagpauze van 12.30 u tot 13.30
zondag en maandag zijn we gesloten
Naast de bekende snoek bestemmingen naar Scandinavië heeft PML Travel nu ook een zoutwater bestemming in het pakket opgenomen. Deze bestemming is in Papua Nieuw Guinea.
Deze reis bestaat uit 2 delen. In het eerste deel zal er gevist worden op de rivier die uitmondt op de zee. Op deze rivier kan er gevist worden op de Papuan Black Bass. Deze Papuan Black Bass is een vechter van de bovenste plank. De vissen op deze rivier bereiken een gemiddeld gewicht van tussen de 5 en 10 kg. Ook worden er vissen gevangen van wel 20kg. Naast de Papuan Black Bass maakt u ook hier kans op grote Baramundi.
Het tweede gedeelte van deze trip vindt plaatst op de zee. Nu kunt u hier vissen met bijvoorbeeld Poppers en grote pluggen. Daar dit water vrijwel maagdelijk is, is het vissen hier bijzonder spectaculair. U hebt hier geen last van dressuur of hengeldruk waardoor vele vissoorten op een dag geen uitzondering zijn. Tijdens het verkennen van deze locatie werden er meerdere GT (Giant Trevally) gevangen van boven de 50 kg. Ook Spanish Mackerel en Barracuda van rond de 1.50 meter werden er gevangen.
Deze bestemming is uitvoerig getest door PML Travel. Indien u deze reis wilt gaan maken krijgt u een uitgebreide voorlichting over deze bestemming t.a.v. de reis, bestemming, vismethodes, hengelsportuitrusting, etc. U zult dus goed voorbereid op reis gaan. Advies op maat zoals u gewent bent van PML Travel.
Rechtstreeks met de KLM van Amsterdam naar Stockholm voor nog geen 150,- euro pp retour!
7 tm 11 Maart 2013 IJsvissen in Zweden, dat is leuk om eens in het programma van Cordes Travel op te nemen, maar niet zonder dat we er eerst zelf geweest zijn en het zelf ervaren hebben. Op de beurs sprak ik Marco Kraal (bekend van Vis TV op RTL7) en hem leek het ook wel leuk om dat eens te ervaren, dus wilde graag met ons mee, Maurits onze vaste beurs-medewerker ging ook mee.
En na wat telefoontjes en e-mails naar Zweden, hebben we alles gepland en geboekt. We gaan met het vliegtuig en hebben ter plaatse een huurauto en vliegen op Stockholm. Rechtstreeks met de KLM van Amsterdam naar Stockholm voor nog geen 150,- euro pp retour, dat zijn nog eens leuke prijzen, incl. 23kg bagage.
Donderdag 07-03-13 Om 09:00 hadden we afgesproken bij Departure-1 en we konden al snel alle drie inchecken. We hebben ter plaatse een visgids geboekt, dus deze keer nemen we geen hengels en molens mee, alleen een warmtepak en winterkleding. Na een korte vlucht van 1,5 uur landen we in Stockholm Zweden, waar het in Brabant nog +20 was, was het in Zweden bij aankomst -10, was even wennen. Snel ons gemeld bij de autoverhuur en daar onze Volvo V70 station opgehaald.
Het huisje “Dromstuga” in Arsunda.
We sliepen 1 nacht in het huisje “Dromstuga” in Arsunda, direct aan het beste snoekbaarsmeer van Zweden en de andere dagen slapen we in “Villa Sunside” bij Orbaden. Deze huisjes worden voor de Nederlandse en Belgische markt exclusief aan ons verhuurd.
“Villa Sunside” bij Orbaden.
Het weer is koud, volle zon en de omgeving is prachtig ! Na een korte rit van 1,5u treffen we Mikael onze visgids bij ons huisje. Na even kennis te hebben gemaakt werden we meteen uitgenodigd door de eigenaresse Helena om te komen dineren. Lars, de eigenaar van het huisje “Sjosunda”, wat op 20m afstand ligt van “Dromstuga”, visgids Mikael, visgids Dennis, Maurits, Marco en ik (Raffie), zaten gezellig aan het tafel te genieten van een heerlijke Zweedse maaltijd. Uiteraard werd er van alles besproken en kwamen we er al snel achter dat er in dit meer echt veel dikke Snoekbaarzen zwemmen, vorig jaar was de zwaarste snoekbaars 9.4 kg. Na een avond vol viskennis delen, stekken bespreken en praten over het vissen op snoek en snoekbaars was het tijd om te gaan slapen. Tot mijn persoonlijk verbazing kwam ik er achter dat er in Zweden weinig rust is, althans in ons huisje, want om 01:00 werd ik gewekt door een zware drilboor (Maurits) en een zware kettingzaag (Marco), waardoor ik besloot maar op de slaapbank in de kamer mijn nacht verder door te brengen.
We gaan ijsvissen in Zweden!
Vrijdag 08-03-13
Om 05:00 ging de wekker, want we worden om 07:00 op het ijs verwacht. Douchen, ontbijten en daarna alle kleding aantrekken. Wij hebben gewerkt met het 3 lagen systeem, speciaal warmte-ondergoed op de huid, wat het vocht afvoert (t-shirts is uit den boze), dus echt professionele onderkleding, daarover een dunne fleece en bij extreme kou een 2e fleece (trui of vest) en daarna ons pak. Alle drie hadden we een Sundridge pak aan, simpel omdat dit voor ons de beste pakken zijn.
Sundridge Entec pakken, SUPER!
Maurits en ik hebben de nieuwste modellen, waarmee we ook op de boot vissen in Noorwegen en IJsland, daar dit warmte/drijfpakken zijn. Het voordeel van deze Sundridge Entec pakken is, dat ze heel soepel zijn, dus een zeer hoog draagcomfort hebben (net een gewone jas) en dat ze lichtgewicht zijn, ons pak weegt “maar” 2.5kg terwijl andere pakken al snel 5kg wegen en dat scheelt weer in het gewicht in je koffer. Tevens zijn ze erg warm en redelijk ademend, wij hebben het de hele week niet koud gehad en toch op sommige dagen een temperatuur hadden van -22 !! Ook bij -16 op de sneeuwscooter met een vaart van 80 km/pu geen kou gehad. Wel moet je het pak in de avond even binnenste buiten draaien ivm het vocht, de binnenkant kan wat klam worden, dus even laten ademen.
Een goede warme muts is erg belangrijk uiteraard, de meeste warmte verdwijnt via het hoofd. Dan had ik 2 paar handschoenen aan, hele dunne handschoenen en daarover normale wanten, ook zo met de sokken, deze zijn van “Woolpower” en worden in Zweden gemaakt van “merino” wol. Ook hier een dunne sok en daarover een 400 woolpower sok. Dan de laarzen, deze moeten waterdicht zijn en warm, ik had de Kinetic “Move Mountains Vibran” gekocht bij Robby Fish in Wommelgem, met deze laarzen en sokken geen koude voeten gehad, soms heel even maar na 10m lopen waren ze weer warm. Goed genoeg over al deze kleding, alhoewel het uiteraard wel belangrijk is om op zo’n trip goed voorbereid te zijn.
Om 07:00 werden we opgehaald en reden we met de auto het ijs op, dat was toch wel even spannend, dikke Volvo, 4 grote mannen en vol met spullen, zo het ijs op, maar het ging allemaal goed. Met 50 km/pu reden we naar het midden vh meer, waar de visgidsen Lars, Mikael en Andy al klaar stonden om ons te helpen.
Raffie met de ijsboor.
Eerst moeten er gaten geboord worden, met een motor-boor en met de hand, wat eigenlijk niet eens zwaar was. IJsdikte op die stekken was ongeveer 1m, dus we konden gerust naast de auto staan ;-) Na alle gaten te hebben geboord, was het 1e gat alweer voorzien van een dunne laag bevroren ijs, logisch bij -15!
Als je beet hebt, gaat er door een geniaal systeem een soort vlaggetje en een belletje omhoog en ren je naar dat gat.
We vissen met korte hengel, die boven het gat in een standaard staan en voorzien zijn van een lijn met daaraan een visje als aas. Om ervoor te zorgen dat het gat niet dichtvriest kun je 2 dingen doen, elke 15 minuten het gat weer op scheppen of door een soort buisje, de lijn gaat door het buisje en in dit buisje doet men een paar druppels antivries, waardoor de lijn niet bevriest, zie film en foto’s. Om de 20/30m is het volgende gat en zo vis je soms met 10 hengels. Als je beet hebt, gaat er door een geniaal systeem een soort vlaggetje en een belletje omhoog en ren je naar dat gat.
Bekijk hieronder het filmpje met uitleg over het ijsvissen in Zweden!
Aangepast materiaal voor het ijsvissen.
Er werd op het ijs goed voor ons gezorgd, Mikael onze visgids had warme koffie en chocolademelk bij zich, want ik drink geen koffie. Rond de lunch kwam er een grote wok op de BBQ en werd er “Pytte in Panne” voor ons gemaakt, dit gerecht kende ik nog uit Noorwegen, ga je naar Scandinavia, dan moet je dat eens eten, in het vriesvak van de supermarkt. Dat zijn blokjes aardappel, ui, groente, vlees en kruiden, allemaal bij elkaar in de wok, zalig! Na een koude ochtend, ging deze lunch er wel in, wat gaaf!
Mikael de visgids kookt voor ons.
Uiteraard hebben we ook vis gevangen, zelf ving ik een prachtige Snoekbaars van 4.8kg en heeft (zwemt weer) lengte van 77cm, Marco was helemaal door dolle heen, zo een “hoge” snoekbaars, zoals hij hem noemde, was echt een hele hele prachtige vis. Nu zul je denken dat de vis in dit koude water het snel opgeeft, maar deze snoekbaars is een echte vechter, nam telkens toch een run naar het diepe (8m). Nu is het van zeeeeeer groot belang dat men er voor zorgt dat de ogen vd snoek en de snoekbaars niet bevriezen, dus haast met onthaken, foto’s en film is geboden, duurt het wat langer dan moet de kop vd vis even in het water om de ogen weer nat te maken, bevriezen deze, dan is de vis blind en dat willen we niet. Na wat film en prachtige foto’s gaat deze mooie snoekbaars weer het water in en ben ik dolgelukkig met deze geweldige snoekbaars!
Raffie met een snoekbaars van 77cm en 4.8kgSchitterend getekende Zweedse snoek!
Even verderop had Lars ook een mooie vis aan de haak, hij ving een slanke snoek van 1m. Ook Marco ving nog een leuke snoek van 65cm en Maurits ving er eentje van 85cm, verder nog wat kleine snoek gevangen op de speciale ijsvis-jigs van Strikepro. Wel veel aanbeten gehad en een paar gemist, maar je kan ook niet alles hebben hè. Mikael, Dennis en Lars zijn professionele visgidsen, die ons veel geleerd hebben over het ijsvissen en veel verteld hebben over het vissen op snoek en snoekbaars op dit geweldige meer Storsjon. De visserij had veel beter gekund, maar het was iets te koud, beste temperatuur is -10 en hoger, maar niet lager, toch zijn wij zeer tevreden!
Maurits met een 85cm snoek.
Om 14:00 zijn we terug naar ons huisje gegaan, even douchen, inpakken en door naar het volgende huisje, waar de rest vd tijd zullen blijven. We bedanken Helena, Lars, Dennis en Mikael en vertrekken richting Villa Sunside bij Orbaden op 2.45u rijden van Stockholm.
Om 19:00 komen we aan bij Villa Sunside, waar de huiseigenaar Lars, visgids Andy, Per en Stefan (organisator) al op staan te wachten. Eerst krijgen we een rondleiding door het huis, 4 slaapkamers met goede bedden, 2 douches, 2 wc’s en een lekker sauna, wat een prachtig en modern huis is dit op maar 75m vh water !
Wederom hebben de heren lekker gekookt voor ons en kunnen we zo aanschuiven, al snel gaat het over vissen en hebben we de smaak te pakken, Andy heeft ontzettend veel kennis en Per is de eigenaar van de sneeuwscooters, die ons verteld over de beren in de zomer. Maurits verteld over het zeevissen in Noorwegen en IJsland en Marco is zeer geïnteresseerd in de zomervisserij, Marco gaat nog eens terug in Juni dit jaar, uiteraard met Cordes Travel. Het wordt al snel 23:00, tijd om te slapen, ieder een eigen slaapkamer, dus rust… hahahaha. om 04:00 gaat de wekker, want we moeten om 05:30 vertrekken en om 06:00 op het ijs staan.
Zaterdag 09-03-2013
Pffff korte nacht en als ik even mijn neus buiten de voordeur steek en op de thermometer kijk, voel en zie ik kou, -21 en dat is best “fris”.
Snel douchen, ontbijten en ons klaar maken, Marco en Maurits hebben goed geslapen, dus de stemming zit er goed in, wat kun je lachen met die 2 mannen ! Erg leuk om zoveel kennis met elkaar te delen, Marco weet als bioloog natuurlijk heel veel over het vissen, dus we luisteren aandachtig naar zijn verhalen.
Eenmaal op het ijs, heeft Andy en zijn “crew” alle gaten al geboord, dus dat scheelt, wel merken we dat het kouder is als de dag ervoor, dus we ritsen de jas nog iets hoger dicht. Ook komt er een beetje wind, wat het gevoelsmatig nog kouder maakt (windchill). Maar ook nu wederom geen kou gehad, dus daar zijn we al heel blij mee. Stefan verteld ons alles over het ijsvissen en Andy vult hem aan, we hebben er zin in. Langzaam komt de zon op en dat merk je meteen, door de zon op je pak, voel je iets meer warmte, in de middag stijgt de temp. ook iets tot wel -10, ohhh lekker warm.
Al snel volgt de eerste run, Maurits vangt een prachtige snoek en kort daarna zijn ook Marco en ik aan beurt. Ook hadden we verschillende aanbeten en missen we er 3, door de afstand die we moeten rennen, duurde het aanslaan te lang. Maurits vangt nog een mini-baars en daar blijft het bij. Toch wist ik nog een prachtige snoek van 98cm te drillen, dus de dag was goed.
Raffie met een 98cm snoek.
Om 12:00 zijn al we gestopt, want we gaan sneeuwscooter rijden, dat is echt gaaaaaf. Per van www.scandinavianwildwatch.com heeft voor ons een geweldige tour in zijn gedacht, door het bos met wat leuke afdalingen.
Aangekomen bij Per staan er 3 sneeuwscooters en 2 sneeuwtrikes op ons te wachten, korte uitleg over veiligheid en een helm uitkiezen en het “feest” kan beginnen. Anders (huiseigenaar) en Stefan (organisator) waren er ook bij, Per ging voorop om de weg te wijzen. Daar gingen we dan, wowwww wat een kracht wat een power en wat een snelheid. Wij hebben op het rechte stuk maximaal 85 km/pu kunnen halen, maar bij navraag bleken onze machines makkelijk de 180 km/pu te kunnen halen…wauw.
Marco op de sneeuwscooter.
Dit is gaaf, vet, cool, geweldig, spannend, kicku en spectaculair, dit moet je 1x in je leven gedaan hebben, dit is echt een geweldige ervaring! Door de bossen, over het spoor, over de weg en over de grote sneeuwvlaktes, soms waren de bochten, afdaling en de weg over de smalle bruggetjes, best spannend, maar alles is goed gegaan.
Na een rit van 1,5 uur kwamen we uit bij de berenhut, dit is een plek waar men in de zomer 80% kans heeft om een beer te zien. Je verblijft een paar uur in een hut, voorzien van kleine raampjes, tot dat de beer afkomt op het voedsel wat Per dan aan ze voert. Recht voor de hut staat een boom en daar hangt hij het voedsel op, deze kleine bruine beren die wel 300kg kunnen wegen, komen dan op het voedsel af. Door de speciale gaten onder het raam kun je je fototoestel of camera bedienen en kun je zo foto’s maken. In de winter slapen de beren, dus we hoeven niet zachtjes te zijn, is ook wat lastig in een sneeuwscooter. In de zomer kun je tot op 600m vd hut komen met de auto, de rest sluip je dan naar de hut.
Bij de hut maakt Per samen met Stefan het eten klaar op een skottelbraai op gas, we eten rendier met rijst en verse groente, dat smaakt werkelijk geweldig ! Na de maaltijd wordt het snel donker, de bedoeling is dan ook dat we in het pikkedonker terug door het bos rijden, voor nog een extra spannende ervaring. Nou dat was het ook, gelukkig zitten er goede lampen op de scooters, anders was het wel heel donker geweest en zo reden we in het donker over de sneeuw, door de bossen en over de heuvels weer terug naar de auto. Koud hebben we het wederom niet gehad, handen al helemaal niet want de handvaten op de sneeuwscooters zijn verwarmd net als de gashendel, die met de duim geregeld wordt, is verwarmd en dat scheelt enorm.
Tjongejonge wat een ervaring, dit was echt een belevenis, wat een kracht hebben die machines, wat een power en wat een snelheid. Moeilijk, nee dat valt reuze mee, lijkt moeilijker dan het is, als je kunt autorijden, kun je ook op een sneeuwscooter rijden. Eenmaal weer thuis gingen we om 22:00 naar bed, we waren doodmoe.
Zondag 10-03-2013
Vandaag wederom vroeg op het ijs, vandaag de keuze om “groot” te vangen of meerdere … In een ander meer konden we meer snoeken vangen, wel kleiner met kans op een grote of, we vissen weer op hetzelfde meer en gaan proberen de meters te vangen, we kozen voor de laatste optie, minder en groter.
En zo stonden we om 06:00 weer op het ijs, deze keer iets warmer, het was maar 20 graden onder nul, dus viel reuze mee …ahum. De hengels in orde gemaakt en wachten op een geweldige aanbeet. Even na de zon was opgekomen kreeg Marco een flinke tik op zijn hengel, na een kort gevecht zat de snoek, klem onder het ijs en was er geen beweging meer in te krijgen, Andy bedacht zich moment, deed zijn jas uit, mouwen omhoog in ging met zijn hele arm tot onder het ijs, hij kon net de snoek raken. Even rammelen aan de lijn en de snoek weer vrij geven en de hengel dook het gat in, Marco had alles prima onder controle en drilde de vis met geduld naar binnen en jawel een prachtige snoek van 102cm kwam boven, vol in kleur met een prachtige tekening.
Marco met een snoek van 102cm
Even later was ook Maurits aan de beurt, hij had ook een stevige dril en ook hij wist de vis op de juiste manier te drillen en had de slip goed onder controle, zijn snoek had een lengte van 100cm, zelf ving ik nog een kleine snoek. Dit waren dan ook de laatste snoeken van deze dag en gingen we om 13:00 richting ons huisje, al met al tijdens deze vistrip toch 3 dikke snoeken rond de meter binnen gehaald en een dikke snoekbaars van 4.8kg en 77cm en nog een aantal kleinere vissen gevangen.
Eenmaal in het huisje de spullen gepakt en alles klaar gemaakt voor de maandag. In de avond kwamen Stefan, Andy en Anders bij ons eten, wel fijn, want ze namen zelf eten mee, dus hoefde we weer niet te koken, al zijn Maurits en Marco hele goede koks, maar mannen jullie kans komt wel weer, ik laat me graag bedienen.
Maandag 11-03-2013
De terugreis, helaas veel te snel voorbij, maar dat is altijd zo. Maar er staat nog een “flits-bezoek” op ons programma, we gaan nog even naar het huisje kijken waar Marco in Juni zal verblijven met zijn vismaat. Door de prachtige Zweedse natuur rijden we naar de accommodatie “Flottarvillan-Kungsholmen” eenmaal daar aangekomen werd het stil in de auto….wwaaaauuuwwwww wat is dat mooi!
Flottarvillan, schitterend.
Billan, stond ons al op te wachten, zij heeft tientallen medailles gewonnen in de skisport en is zelfs wereldkampioen geweest, haar man Erik ook trouwens. Deze lieve mensen zijn dus echte sporters die veel af weten van schaatsen en skiën.
Een beetje uitleg over deze geweldige accommodatie is wel op zijn plaats. Kungsholmen is een soort groot hotel met 43 bedden en 21 slaapkamers, waarvan 3 slaapkamers een eigen badkamer hebben, de andere kamers hebben een hele grote gemeenschappelijke douche, waar je uiteraard alleen douchet en elk uur wordt schoongemaakt. Dit prachtige historische gebouw ligt op een klein eiland, waar het gebouw net op past en men alleen over de kleine brug kan komen. Het hele gebouw heeft een hele historie en dat straalt het dan ook uit, Kungsholmen heeft zijn oude stijl behouden, gecombineerd met de moderne tijd. Er is een restaurant, men kan er ontbijten en heel goed dineren, men kan er vissen, zwemmen, kanoën en gebruik maken vd sauna-boot. Dat is een boot die men dan naar het midden vh meer sleept en daar kun je in alle stilte genieten vd sauna en dompelen in het meer, een geweldig unieke ervaring.
In het hoofdgebouw van Kungsholmen is ook een grote vergaderzaal met beamers en TV, dus ook voor bedrijven een unieke kans om eens naar Zweden te komen, men kan zelfs trouwen in en rond Kungsholmen. Wij hebben al heel veel gezien en Marco Kraal ook, maar zoiets moois hadden we beide nog nooit gezien, dit is echt uniek echt speciaal echt geweldig.
Auto’s op het ijs
De sportvissers kunnen op het kleine eiland verblijven, in het hoofdgebouw “Kungsholmen” of op het vaste land, op 100m vh eiland/hoofdgebouw. Hier staan namelijk het grote prachtige huis “Flottarvillan” met 5 slaapkamers en een geweldig uitzicht over het meer en geheel vrijstaand, met p-plaats voor de deur. Door de grote vh huis, de ruimte, de vele bedden en slaapkamers is het uniek voor sportvisser met familie, of alleen familie, want er is in de omgeving veel te doen. (zie Flottarvillan) Leuk is ook dat men vanaf het eiland Kungsholmen, dus zonder bootje, leuke snoekbaars kan vangen. Zowel bij Kungsholmen als bij Flottarvillan zijn bootjes te huur en komt Andy een dag vissen met de groepen, dus visgids is incl. in de prijs. Het gebied is voor de vissers echt geweldig, snoek, snoekbaars en baars zijn hier volop te vangen, Marco en Maurits hadden meteen al zin om te vissen en hebben beide besloten om eens een week met hun gezin terug te komen.
100cm snoek.
Dat men er heel goed kan eten, bleek wel om 11:00 want toen was er speciaal voor ons lunch gemaakt en die smaakte heerlijk. Na veel gezelligheid en de nodige ohhh’s en wauw’s was het tijd om te vertrekken. We namen afscheid van Stefan en Billan en vertrokken naar Stockholm, waar we 3u later aankwamen. We hebben de auto vol getankt met ethanol, ja je leest het goed, deze V70 reed hierop en we melden ons bij de balie.
Na een korte vlucht lande we weer veilig op Schiphol waar Linda ons stond op te wachten.
Het waren een paar grandioze dagen, we hebben veel geleerd, gezien en ontdekt en zijn er trots op dat we dit maagdelijke visgebied in ons programma mogen opnemen. Roofvissen in Zweden, vissen op Snoek en Snoekbaars in Zweden staat dan ook vanaf nu op onze website. Het ijsvissen is uiteraard voor een kleine groep, maar in Juni gaan we terug als het ijs verdwenen is en de zon schijnt. We hebben namelijk nog een afspraak met een paar dikke snoekbaarzen en snoeken, die willen wel eens een Nederlands kunstaasje proeven, dus dat komt goed.
Jouke Timmer, Marco Kraal en Jack van Mortel zullen in Mei/Juni, via Cordes Travel naar Zweden trekken om deze nieuwe bestemmingen te bevissen. Zelf zullen we in Juni alle huisjes zelf bezoeken en vissen waar we kunnen, zodat we zelf goed op de hoogte zijn vd accommodaties die we daar aanbieden, de experts zullen ons hun feedback geven over hun ervaringen, zeker is dat hun een geweldig nieuw visgebied te wachten staat, met heel veel nieuwe mogelijkheden. Vanaf Amsterdam in 1,5 uur vliegen naar Zweden, voor nog geen 150 euro pp retour en een huurauto voor onder de 500 euro pw, dat is nog eens leuk om een weekje te gaan roofvissen in Zweden.
Wil je alvast eens kijken wat we op dit moment in ons programma hebben, kijk dan hier: www.cordestravel.nl/zweden
15 maart 2013 wordt vast een heuglijke dag in het bestaan van de Vlaamse Roofvisfederatie. Dan treedt immers het nieuwe Uitvoeringsbesluit van de Vlaamse Regering in werking, tot uitvoering van de wet op de Riviervisserij.
Na lang aanslepende gesprekken (liefst 7 jaar) tussen de Vlaamse Hengelsportfederaties en de bevoegde instanties, werd het nieuwe besluit ondertekend op 1 februari 2013. Dit nieuwe besluit houdt een aantal verbeteringen in voor alle zoetwater hengelsport disciplines. Wat zeker in het oog springt zijn de talrijke aanpassingen i.v.m. het hengelen op roofvis. Onder impuls van de Vlaamse Roofvisfederatie werden een aantal maatregelen opgenomen voor een betere bescherming van de roofvis en een langere periode dat er gevist kan worden. Dit alles moet er op termijn toe leiden dat het vissen op snoek, snoekbaars en baars in Vlaanderen terug aantrekkelijker wordt, zodat het ook opnieuw loont om in de eigen omgeving een kunstaasje nat te maken.
Wat verandert er op 15 maart 2013 i.v.m. het vissen op roofvis?
Snoek MOET op elk openbaar viswater teruggezet worden en dit al zeker tot eind 2018.
De minimummaat voor snoekbaars wordt opgetrokken van 40 cm naar 45 cm.
Terwijl er ook een meeneembeperking van 3 stuks per hengelaar per dag geldt.
Op de bevaarbare waterwegen (rivieren en kanalen) en een aantal plassen (al deze wateren staan opgesomd in een positief lijst) geldt GEEN gesloten tijd meer voor roofvis. Er mag dus worden doorgevist, maar in de periode van 15 april tot en met 31 mei moet ELKE gevangen vis teruggezet worden.
Op de niet-bevaarbare waterwegen en ecologisch waardevolle plassen geldt nog wel een gesloten tijd voor roofvis tussen 1 maart en 31 mei. Maar op de meeste wateren, die in deze categorie vallen, betekent dit toch nog dat er 2 maanden langer gevist kan worden dan voorheen.
Al zeggen we het zelf, mooie verwezenlijkingen voor onze Vlaamse roofvishengelaars. Maar hiermee is de taak van de Vlaamse Roofvisfederatie nog niet afgelopen. Want wat is immers een vooruitstrevende wetgeving zonder afdoende controle? Als deze op een goede manier georganiseerd kan worden, eventueel met medebeheer van het viswater door hengelsportverenigingen en federaties, ziet de toekomst er ineens heel wat rooskleuriger uit voor roofvissend Vlaanderen.
Zo af en toe loop je wel eens tegen een leuke video aan die graag wil delen met je bezoekers. Kijk maar eens naar deze video, simpel, leuk en gaaf in elkaar gezet. Heb jij nog een leuke video tip mail dit dan naar de onze redactie via: info@roofvisweb.nl
Op zaterdag 23 maart zal PML Travel een voorlichtingsavond houden waar u alle informatie krijgt betreffende deze georganiseerde reis.
Het PML team is al veel vaker op deze locatie geweest waardoor er niets meer “uitgevonden” hoeft te worden op locatie als wel, wij u kunnen begeleiden / helpen om direct op de juiste stekken te vissen. De gehele week zullen wij u (desgewenst) voorzien van de nodige informatie, etc… Het verblijf aldaar zal zijn in een volpension herberg met uitzicht over het meer…
De kosten voor het verblijf zal komen op €500,- p.p. en bevat 3 maaltijden per dag inclusief de overnachtingen… Eventuele huurboten, waterkaarten, etc zijn optioneel…
Op deze informatie avond krijgt u antwoord op al uw vragen…
Deze vistrip gaat plaatsvinden van 27 april t/m 4 mei 2013
Bij interesse voor deze reis kunt u zich aanmelden voor deze avond. Mail uw deelname naar: travel@pikemasterlures.nl of bel tussen 09.00 en 17.00 naar: +31 612886852
Voor meer informatie tav de bestemming: PML Travel
Eind februari gaan wij weer de grens over… Wij zijn 23 en 24 feb aanwezig op de AngelMesse in Lingen (Duitsland)
Fazination Angeln:
23 en 24 feb zijn wij aanwezig in Lingen (DU). Net over de grens bij Enschede. Belooft een heel mooi evenement te worden. http://www.angelmesse-lingen.de
NIEUWTJES
Nieuwe Xtra Heavy RVS Splitringen. Absolute topkwaliteit!Een grote lading Bössels. Zowel de normale als de XL..Grizzly Reptile Skirts. Fantastische nieuwe skirts in 6 eye-catching kleuren.4 gloednieuwe jerkbait bouwpakketten met beschrijving!Hele kleine #0 en #00 spinnerbaadjes voor het Ultra Light werk…Een 0.05mm en 0.07 finesse lijn. Perfect als verticaallijn te gebruiken!Kant en klare Marabou coils. Perfect om grote spinners van te maken!Ze zijn er weer de twister glydes van Nick Kloosterman.
-6lbs solid titanium leader wire… voor het vissen met heel klein kunstaas. -Handgebouwde Chatterbaits in allerlei soorten en maten…
De Visma:
De week daarop volgt de Visma 1, 2 en 3 Maart. Gedurende de Visma kan iedereen uitleg krijgen omtrent het maken van kunstaas. Gewoon even vragen en als het niet druk is, kan dat altijd!
Vrijdag t/m zondag zal Erick van der Kraats aanwezig zijn en live zijn airbrushkunsten gaan vertonen. Ook zal heeft Erick weer een groot aantal nieuwe aasjes leveren voor de Visma…
Ook zullen wij de nieuwste creatie van Lucky Lures weer gaan showen. Ook zal er een beperkt
aantal aasjes in de verkoop komen!
Volgende week meer informatie over Lureparts tijdens de Visma 2013
Kankerachtige gezwellen: Lymphosarcoma is de naam.
Een van de eerste foto’s van een zieke snoek maakte ik in de herfst van 1983 in de Aland archipel, zeg maar het eilandenrijk tussen Stockholm en Helsinki. Ik was daar op uitnodiging van Rapala en het Finse Ministerie van Export en de reden was tweeledig. Allereerst was het de bedoeling om Rapala export manager Pertti Rautio beter te leren kennen en het Ministerie was geïnteresseerd in namen en adressen van groothandels en hengelsportbladen in Europa en Amerika.
Tekst en fotografie: Jan Eggers
Pertti Rautio met de eerste snoek met Lymphosarcoma die ik fotografeerde en dit was maar een kleine tumor.
Dit stuk Scherentuin is gekend om de uitstekende mogelijkheden om snoek, baars, zeeforel maar ook kabeljauw en zalm te vangen. Waarschijnlijk waren we er op het verkeerde tijdstip want er moest hard gewerkt worden om per persoon in de dubbele cijfers per dag te komen terwijl men 50 snoeken per dag beloofd had. Omdat het al weer bijna 30 jaar geleden is, kan ik nu wel vertellen wat in die week het beste kunstaas was: de Nils Master Invincible. Ik heb Pertti daar regelmatig aan herinnerd als we ergens viste en de dreggen van het Rapala kunstaas kaal bleven. Maar goed, daar gaat het nu niet over en over naar die eerste foto waarop Pertti een snoek met behoorlijk gezwel vast houdt. Het leek op een gezwel dat was open gebarsten en ook kwam er een soort bloed uit.
Aan de andere flank van deze snoek zaten ook tumoren.
We vingen nog meer snoeken met vaak zelfs meerdere en ook grotere kankergezwellen, zoals we ze noemden, op hun lijf. Er werd me verteld dat deze ziekte onregelmatig voorkwam en er soms jaren waren waarin je heel veel van deze smerig uitziende snoeken ving. Bij terugkomst in Helsinki bezocht ik nog Dr. Lauri Koli, de snoekprofessor van Finland van wie ik al een jaar of 4 kanjersnoekinfo kreeg en die vertelde me dat het hier ging om de ziekte Lymphosarcoma.
Dril van een Oostzee snoek met Lymphosarcoma.
Hij vertelde me dat deze ziekte vooral in het brakke water van de Oostzee voorkomt en er jaren zijn dat10 tot wel 21 % van de snoekpopulatie er mee besmet is. Een bepaald type C-virus schijnt de boosdoener te zijn. De gezwellen ontwikkelen zich in de herfst en winter en kunnen dan in de zomermaanden weer verdwijnen. De gezwellen komen zowel op de flanken, de vinnen, de kop en op en in de bek voor. We nemen aan dat een snoek met een enorm gezwel in de bek een kleinere kans heeft om deze ziekte te overleven dan een soortgenoot waar een klein gezwel bij de staart zit. De raad die ik nog kreeg was: “zet ze maar terug”, en dat zegt een Fin die graag snoek eet niet snel. In de 30 jaar na de vangst van deze eerste snoek met Lymphosarcoma heb ik er nog heel wat meer gevangen, zowel in Scandinavië als Noord-Canada en volgens mij ook een in Nederland.
Oud SNB bestuurslid Frank Caes met een snoek met een open Sarcoma tumor, een zeer onsmakelijk gezicht.
Meer informatie uit een fantastisch goed boek.
Nu doet het vreemde geval zich voor dat ik toch langzamerhand heel wat foto’s van Nederlandse en Belgische snoeken met tennisbal grote tumoren ontvangen heb. Maar die zien er anders uit dan de zieke snoeken uit de Scherentuin. Toen ik die eerste vaderlandse patiënten met dichte en opengesprongen tumoren zag, was er nog geen Internet waarop ik kon googelen om uit te vinden wat hier aan de hand was. Gelukkig kon ik in 1997 het boek “PIKE, biology and exploitation” van John F. Craig kopen. Een zeer wetenschappelijk boek met bijna 300 pagina’s wetenschappelijke informatie over mijn vriend snoek en zijn familie. Ik vond daar heel veel informatie over de virussen, bacteriën en schimmels die de nodige ellende in de Esox familie kunnen veroorzaken. Helaas staan er geen foto’s van snoeken in die aan een bepaalde kwaal lijden maar de beschrijving is zo goed dat ik kon uitvogelen waaraan de snoeken waarvan ik foto’s had leden. De verschillende Nederlandse snoeken met grote gezwellen, zowel onderhuids als open gebarsten, leden aan het Esox sarcoma virus dat voor een witachtige kankergezwel zorgt als het open barst. Dit kankervirus type C komt zowel in Europa als Noord Amerika voor en watervervuiling is een belangrijke factor bij het ontstaan en verspreiding van dit virus.
Ik was niet bepaald blij toen deze door red sore disease aangetaste snoek mijn lepel pakte.
John Craig merkt terloops nog op dat deze zieke, geïnfecteerde snoeken zonder aarzelen het aangeboden aas, zowel kunstaas, dood aas als levend aas, pakken en nog behoorlijk strijd leveren. Dit is dan vooral het geval in het eerste stadium van de ziekte. Persoonlijk heb ik diverse keren snoeken met bovenstaande tumoren gevangen die in slechte tot zeer slechte conditie waren. Zeer vermagerd, meestal voorzien van de nodige parasieten zoals bloedzuigers op de huid en van een echte dril was dan geen sprake. Komt dan wel de vraag: wat doe je met zo’n snoek in slechte conditie? Ik ken collega’s die de patiënt met een forse tik op de kop uit zijn lijden verlossen. Zelf ben ik van mening dat Moeder Natuur dat zelf maar moet regelen en ik zet de snoek dus terug. Dan ben je in de meeste gevallen volgens de Visserijwet niet in overtreding want anno 2013 moet gelukkig in de meeste wateren de snoek meteen levend teruggezet worden. IK weet echter van een geval van een zeer zieke snoek dat ik hem na het vangen meteen uit zijn lijden heb verlost. Dat gebeurde in Canada bij het Grote Slavenmeer, de beste stek ter wereld voor grote snoek die ik ken, en laat ik meteen maar over gaan naar deze snoek vol rode vlekken en schimmel.
Dezelfde snoek met red sore disease als de voorgaande en deze heb ik dus ter plekke dood gemaakt en de roofvogels en meeuwen hadden er een gratis maal aan.
Een bacterie is de boosdoener
IK weet niet of de benaming “rode vlekken ziekte” een gangbare Nederlandse naam of vertaling is voor de ook hier voorkomende “red sore disease” en de wetenschappelijke naam is Cuma scuki. Volgens het boek van Craig zijn de wetenschappers het nog niet eens welke bacterie de dader is. En ach, wat maakt het ons snoekvissers uit of het Aerobacter cloacae of Pseudomonas fluorescens is? Feit is gewoon dat niemand het prettig vindt om zo’n snoek vol rode vlekken waar het bloed uit komt of die onder een wollige deken van grijze schimmel zit, te onthaken.
Piet Driessen met een snoek met een grote onderhuidse tumor die later zal open barsten.
Men heeft uitgedokterd dat stress bij de snoek een belangrijke factor kan zijn bij het ontwikkelen van deze ziekte. Ik moet dan vaak denken aan een te krap leefnet vol met grote brasems of een snoek die voor b.v. een fotosessie te lang uit het water is en dan zie je eerst het bloed door de staartvin komen, daarna uit de andere vinnen en tenslotte komen er ook rode plekken door de schubben heen op de flanken. Ik vraag me nu af of zo’n gestreste snoek die wordt teruggezet erg vatbaar is voor deze ziekte en of de bacteriën en schimmels er meteen op af gaan. Van mijn aasvissen uit een ver verleden wist ik dat ze bij een verkeerde behandeling bij het onthaken met droge handen, op de grond vallen en dan vooral bij hoge watertemperatuur in no time onder de schimmel zaten en snel de geest gaven.
Grote snoek met de sporen van het paaien onder het ijs nog duidelijk zichtbaar op de rug. Dit soort wonden geneest snel.
Dat stress wel degelijk een negatieve rol speelt bij deze huidziekte, komt tot uiting bij het genezen van grote wonden bij snoek waarbij stress zeer waarschijnlijk geen rol speelt. Ik bedoel de jaarlijkse situatie waarbij de hormonen een grote rol spelen: de paaitijd. Het is een bekend feit dat de snoeken elkaar in die periode behoorlijk kunnen beschadigen en als ik in het voorjaar met beroepsvisser Ate Lageveen mee ging fuiken ophalen, kwamen we heel wat snoeken vol schuurplekken, wonden en andere littekens tegen. Deze liefdes verwondingen heelden snel want ik de zomer leek alles weer normaal. Ik ben heel vaak, 19 keer heb ik uitgerekend, begin juni naar het noorden van Canada gereisd om daar net na het verdwijnen van het ijs en dus ook kort na de paaitijd op zeer actieve snoeken te vissen. Dan kwam je regelmatig snoeken met liefdesbeten en kapotte rode ruggen tegen. Waarom juist kapotte ruggen? Gewoon omdat na een strenge winter, het ijs in Great Slave Lake wordt 2 meter dik, de snoeken gewoon onder het ijs paaien en dan op de ondiepe stekken met hun rug tegen de onderkant van het ijs schuren. Voor de liefde moet je wat over hebben niet waar… Deze snoeken vechten als leeuwen en hebben nog het voordeel dat in het nog zeer koude water de bacteriën en schimmels hun gemak houden.
Ondanks de grote tumoren inde onderkaak pakte deze snoek toch mijn plug.
Ik ga er een eind aan maken, er zijn nog meer ziektegevallen bekend en die komen dan een volgend keer weer aan de beurt. Ik hoop niet dat jullie van deze niet al te smakelijke foto’s nachtmerries krijgen, mocht je zelf nog zo’n zieke snoek op de foto gezet te hebben, dan hoop ik dat je die naar ondergetekende stuurt want wie weet komt er daardoor een extra aflevering van deze serie. De foto’s mogen naar: Jan Eggers, alvast bedankt!
Dit is dan een echt lid van de Esox familie, de ca. 20 miljoen jaar oude Esox lepidotus en hij lijkt qua vorm toch echt op onze snoek.
Snoeken uit een heel ver verleden. In het door verzamelaars veel gezochte boek “Pike” van mijn goede vriend Fred Buller dat ik 1971 uitkwam, zijn 4 pagina’s gewijd aan fossiele snoeken. Het vervolg op dit klassieke boek is “Pike and the Pike Angler” uit 1981 waaraan ik veel heb mogen bijdragen.
Tekst en fotografie: Jan Eggers
Het hoofdstuk over fossiele snoeken is nu 10 pagina’s groot. Ik heb dit altijd zeer interessant leeswerk gevonden en heb er een paar jaar later zeer intensief met Fred over gediscussieerd. Dat kwam door een artikel in Fisch und Fang en de informatie en foto’s in dat artikel zorgden voor veel verwarring. Na veel onderzoek en contacten met wetenschappers in Duitsland, Canada en Engeland werd deze z.g. “Bone-Pike Affair” tenslotte opgelost. Ik heb daardoor niet alleen veel wetenschappelijke informatie verzameld maar ook een aantal interessante foto’s van fossiele “snoeken”, ja tussen aanhalingstekens en op het einde van dit artikel zal men begrijpen waarom.
Eerst tot 30 miljoen jaar oud.
De oudste snoeken die in het boek Pike genoemd worden zijn de Esox lepidotus uit het late Mioceen, zo’n 20 miljoen jaar geleden en de Esox papyraceus die nog 10 miljoen jaar ouder was. Tja, en daar komt dan ene Jan Eggers met een telefoontje over een verhaal en nieuwe foto’s van fossiele snoeken die wel 50 miljoen jaar oud zouden zijn. Een van de eerste van de vele vragen die Fred na het ontvangen van dit bericht op me af stuurde was of ik contact wilde opnemen met Dr. Weitschat om meer informatie en liefst wat foto’s te vragen. In de begeleidende brief stond dat deze fossielen gevonden waren in de Messeler groeve, tussen Darmstadt en Frankfurt. Uit deze groeve haalde men bruinkool en regelmatig kwam men fossiele vissen tegen, zo ook deze vissen van de foto’s die hij aanduidde met de naam “Knochenhechte”. Letterlijk vertaald kom je dan op beensnoek en gezien de schubben die er als plaatjes been uitzagen en de vinstralen die erg op kootjes van een vinger leken was dat een passende benaming. Verschillende keren vroeg Fred me of het geen familieleden waren van de Esox lepidotus en de Esox papyraceus. Ik heb toen Dr. Weitschat nog eens gebeld en die wist zeker dat deze fossielen 50 miljoen jaren oud waren omdat alle fossielen uit deze bruinkool laag goed gedetermineerd met de C-14 koolstof methode. Bleef dus over de hamvraag: welke snoeken zijn het dan wel?
Boven de Knochenhecht die Fred Buller deed denken aan de Cepedian pike, een geepachtige dus, en onder onze Esox lucius.
Een oude gravure is de sleutel tot de oplossing.
Omdat er midden 80er jaren van de vorige eeuw nog geen Internet en E-mail was en ik angst had dat er iets fout kon gaan als ik de foto’s per brief naar Fred zou sturen, besloot ik voor een weekendje naar Little Missenden te gaan. Eerlijk gezegd raakte Fred meer opgewonden van de foto’s van deze oeroude vissen dan van de foto’s van vele 18 kg plus snoeken voor de Big PIke List. Hij keek vol verbazing naar de foto van de snoek met opengesperde bek die gestikt was in een te grote prooivis. Een fenomeen dat ieder jaar opnieuw gebeurt en waarover ik binnenkort ook een artikel over zal schrijven in deze serie. Er was een foto waarin hij vooral geïnteresseerd was omdat de foto hem herinnerde aan een oude gravure van een snoek die erg op deze fossiele snoek leek. Hij begon in allerlei kasten, laden en boeken te snuffelen en nadat zijn studeerkamer in een grote chaos was veranderd, toonde hij het gezochte papier. Daarop stond een vis die erg leek op de fossiele Knochenhecht die ik had meegebracht en onder de gravure stond Cepedian pike. Deze snoek was veel jonger want de datum op de gravure gaf 1808 aan. Ontegenzeggelijk leken deze 2 vissen op elkaar vooral als je de Knochenhecht liggend op de rug afbeeldde. Vervolgens kwam de vraag: waar kwam deze gravure vandaan? Fred kwam er niet uit maar volgens zijn vrouw Pauline had hij hem ooit gekregen van de kleindochter van de befaamde hoofdredacteur van de Fishing Gazette R.B. Marston. Deze Patricia Marston was nu de echtgenote van een van de beste vrienden van Fred Buller, te weten de beroemde Richard Walker.
Onbekend was nog uit welk boek deze tekening gehaald was maar na een paar telefoontjes met handelaren in oude visboeken kreeg Fred het advies contact op te nemen met de curator van het British Museum, afdeling Natuurlijke Historie. Hij had al vele jaren een goed contact met deze Alwyne Wheeler maar helaas had deze nog nooit van een Cepedian pike gehoord. Maar wel kwam hij met de suggestie dat het wel eens niet over een lid van de familie Esox zou kunnen gaan maar om een vertegenwoordiger van de geepachtige, zeg maar van de familie Atractosteus spatula (Lacepede). Tegenwoordig leven deze Spotted gar en Longnose gar in de oostelijke helft van de USA en Cuba en ze doen echt aan vriend snoek denken qua vorm. Dat de wetenschappelijke naam bedacht was door de Franse natuurwetenschapper Le Compte de Lacepede, die later uit angst voor de guillotine in de periode van de Franse Revolutie zich gewoon meneer Lacepede noemde, kwam nu in een soort aangepaste vorm terug in Cepedian pike.
De Knochenhecht die gestikt is in de Amia prooi vis met de naar boven wijzende ruggengraat.
Zelfs de prooivis werd herkend
Nu men wist dat het om geepachtige ging en enig idee had waar verder te zoeken, werd paleontoloog Dr. Peter Forey ingeschakeld en die had in zijn collectie fossiele vissen ook een aantal exemplaren uit de Messeler Groeve en herkende meteen de vis die in de bek van de Knochenhecht, nu dus een geepachtige, geparkeerd was. Deze te grote prooi was een lid van de Amia familie, een soort modderkruiper waarvan nu ook nog afstammelingen in het stroomgebied van de Mississippi leven. Hij kon dit zien aan de opwaarts gebogen ruggengraat die heel kenmerkend voor de Amia familie is. Ik heb deze informatie later doorgestuurd naar Dr. Weitschat die bevestigde dat er veel fossielen van deze Amia in de groeve gevonden worden en hij stuurde me nog een foto van een Amia.
Zo ziet de prooivis Amia met opwaartse ruggengraat er uit.
Als ik nu terug kijk, kom ik tot de conclusie dat alle verwarring is ontstaan door een foute vertaling of noem het interpretatie van het woord Knochenhecht. Natuurlijk, dat het woordje Hecht in het Duits snoek betekent, klopt als een zwerende vinger. Toen wist ik ook al dat Hornhecht de Duitse naam voor geep was maar daar heb ik geen seconde aan gedacht. Trouwens, de naam snoek in combinatie met een voorvoegsel betekent ook in andere talen geep. Ik zal er een paar noemen. In het Zweeds: snoek = gädda, geep = Horngädda. Fins: snoek = hauki, geep =nokkahauki. Engels: snoek =pike, geep is ook garpike.
Nog een mooi voorbeeld van een Knochenhecht die geen snoek is maar een geepachtige. Let op de schubben en kootjes bij de vinstralen.
Dat de vorm van deze vissen: spitse snavelachtige bek, slanke torpedo achtige vorm en niet te vergeten de “straalmotor” bij het achterlijf, bestaande uit staart-, rug- en anaal vin een succesformule in de evolutie blijkt te zijn, is inmiddels wel bewezen. Ja ook voor de snoeken.
Dit is de oudst bekende snoek, de Esox tiemani en bij het pijltje de ruggengraat van een verteerde prooivis.
De alleroudste snoek ter wereld en wat jongere familieleden
Kort voordat bovenstaande geschiedenis ons bezig hield had Fred Buller een bericht gekregen dat ik het noorden van Canada een echte fossiele snoek van 56 miljoen jaar oude gevonden was: de Esox tiemani. Dit fossiel werd tijdens het aanleggen van een weg naar een oliebron ontdekt door de hr. B. Tieman die het onder de aandacht van de wetenschappers bracht. Op de foto van deze zeeeeeeer oude snoek ziet men niet alleen dat de vorm min of meer gelijk is aan onze hedendaagse snoeken maar dat de eetgewoonten hetzelfde zijn. Op de plek waar de maag zit, zien we de restanten van zijn laatste maaltijd, zijnde de ruggengraat van een prooivis. Oudere snoeken heb ik niet in de collectie. Wel foto’s van afbeeldingen van snoek op beenderen van dieren die 17.000 jaar geleden gemaakt zijn door holbewoners in Frankrijk. Er zijn onderkaken van snoeken gevonden in de Noordzee.
De onderkaak van een forse snoek die in de afvalhoop van een Romeinse nederzetting bij Keulen gevonden is.
Er is een periode geweest dat deze zee droog lag en vandaar dat men er nog steeds botten van de mammoet en andere prehistorische zoogdieren vindt en dus ook snoek. Het is bekend dat er duizenden jaren terug snoek gegeten werd in ons gebied want men heeft graten en andere snoek botjes in keukenafval uit die periode gevangen. Leuk vind ik de onderkaak van een forse snoek die bij de keuken van een Romeinse nederzetting bij Keulen gevonden werd en waarvan ik een foto kreeg toegestuurd. Met deze oeroude informatie moet men het in deze aflevering doen. Waarover ik het in de volgende aflevering ga hebben, weet ik nog niet. Wel weet ik dat ik blij verrast ben met de foto’s van vreemde snoeken die lezers me gemaild hebben, ik hoop er nog veel te ontvangen.
