Een aantal weken terug maak ik afspraken om met Hilco te gaan vissen op een nieuw watertje ergens in het land. Weken van voorbereiding gaan er aan vooraf, via de app houden we elkaar op de hoogte en kijken we wat de beste tactiek zal zijn.
Een groot zandgat met flink diepte maar voor beiden onbekend. Ik speur google af en wikipedia en zoek plaatjes en informatie. Ook navionics op de laptop word bekeken natuurlijk want zo kan je de dieptelijnen mooi in kaart brengen. Die voorbereiding kan op een visdag enorm veel schelen wanneer je stekkeuzes wilt gaan maken. Zelf maak ik meestal een kaart er van en neem ik mee op de boot.
Tekst en foto’s Derk vd Molen & Jack van der Mortel
Met een kaart op schoot is het makkelijker praten op het water en kan je overleggen met je vismaat om tactiek te wijzigen of om mooie stukken op te zoeken zonder er eerst heen te moeten varen. Maar helaas, er komt iets tussen waardoor Hilco moet afzeggen en waar ik alle begrip voor had. Ik weet hoe lastig hij dat vind maar soms is het niet anders en we halen hem in moat!!! Maar dat was op de dag zelf en dus moest ik plan b uitvoeren want dat er gevist moest worden was duidelijk, de drang heeft zich de afgelopen dagen behoorlijk meester gemaakt van mij. Een appje in onze beheer app zorgende voor Jack zijn snelste beslissing voor een visdag ooit!!!
Vlak voor de wedstrijd tegen Argentinië besluiten we halverwege het land maar eens te gaan vissen dat betekend voor ieder evenveel kilometers. Betekend ook snel omschakelen voor mij, snel overleggen wat we gaan doen. Gelukkig is Jack ook een groot voorstander van werpend vissen dus dat maakt de keuze makkelijker. Slepen lukt op dat water ook goed en tegen het talud aan vissen was tactiek nummer twee. Dan nog wat shadjes mee mocht het onverhoopt zwaar worden dan kunnen we altijd nog een baars proberen te vangen of de diepte in voor een snorkel maar liever niet natuurlijk want we zijn beide snoekvissers.
De wedstrijd loopt uit op een teleurstelling en op een late bedgang. De kater is groot en op voorhand had ik al iets later afgesproken met Jack. Half 8 was de planning. Nog een stukje sturen en om 08:00 ligt de Nicki 440 te water. De motor even laten warm draaien en het gas gaat er op want we moeten ff een stukje sturen. Het water is zo glad als een spiegel en we zijn de enige op het water, heerlijk doordeweeks vissen!! De snelheid zit er mooi in en met een gang van over de 40 is stek 1 snel in zicht. Jack knoopt er een shadje aan en ik gooi wat met een busterjerk. De motorguide is nog maar net op koers als Jack zijn hengel gevaarlijk krom gaat.
Als ik hem er bij hoor steunen en kreunen is het tijd de boot klaar te maken want dan komt er wat groots aan!!! Na een aantal flinke drils komt er een boomstam tevoorschijn en de haak zit nog maar net in het scharnier. Vast is vast Derk deze laat ik niet meer gaan zegt Jack en inderdaad en inderdaad want Jack mag meteen al poseren met deze prachtige dame van 104 cm.
Feit 1 is planten en ondiep dus die nemen we mee. Als de stek geen vis meer oplevert gaan we verder naar stek twee. Diepte onder de meter en hier krijgen we geen actie. We besluiten ene sleepje te gaan doen op het talud gaande van 4/5 meter naar de drie toe maar de bodem is behoorlijk grillig en bij de minste geringste stuurbeweging zit ik meteen op een meter. Als we dit een poos gedaan hebben besluiten we maar weer planten op te gaan zoeken en te werpen maar ik wil nog even met wat dikke shads recht door de planten varen, waarom? Ik heb geen idee want het is niet iets wat ik standaard doe maar toch een goede keuze blijkt. We krijgen in korte tijd een stuk of 5 aanbeten en drie vissen weten we er uit te trekken.
Het lijkt er op dat als het fonteinkruid in beeld komt en we daar over heen varen we vis vangen, de andere waterplanten gebeurd niets mee. Duidelijke voorkeur is er voor shads met witte buiken want andere kleuren pakken ze totaal niet. Jack krijgt tijdens het ontdoen van waterplanten van de schroef een hele flauwe aanbeet op een geworpen shad en een enorme kolk verraad de vis. Dat had maar zo de tweede meter kunnen zijn. De andere aanbeten van de vissen van rond de 80 of kleiner zijn bij mij echter snoeihard. 1 shad is gewoon finaal weg en tot twee maal toe moet ik via de kieuwboog de dreggen verwijderen.
Nadeel van deze manier van vissen is het enorme aantal missers en lossers want dat harken tussen de planten maakt het registreren van aanbeten nagenoeg onmogelijk. Om 2 uur begint onze maag te protesteren en zet ik de motorguide in ankerstand en ga ik lekker hamburgers bakken.
Deze gaan er goed in en na een half uurtje zijn we weer zo scherp als een mes. We besluiten slepend naar een nieuwe stek te gaan maar ook nu weer geen tik of niks. Beide zijn we dat slepen dan ook snel zat en we trekken het gas open naar een volgende stek welke we bepaald hebben met de meegenomen kaart. Het is even zoeken maar als we het fonteinkruid weer hebben gevonden komen de aanbeten ook meteen weer. We pakken nog wat mooie vissen daar en verliezen het nodige weer.
Op de laatste stek, het is inmiddels 19 uur, driften we weer over de planten en krijg ik een aanbeet op de shad waarbij de vis volledig uit het water komt met aasje en al, ze heeft echter geen haak gepakt. Jack krijgt nog een enorme volger en uiteindelijk komt de teller uit op 9 stuks. Om een uur of 8 in de avond houden we het voor gezien als we de haven uitkomen met een sleepje maar zonder resultaat. Ik trek ik het gas weer open en we traileren de boot samen en schudden elkaar de hand en gaan weer naar huis. Het was een schitterende dag en ik kan er voorlopig weer even tegenaan. Nu voorbereiden op de Hengelsport Outdoor Fair waar roofvisweb natuurlijk weer aanwezig zal zijn met een hele club vrijwilligers die altijd weer klaar staan om roofvisweb steeds weer naar een hoger niveau proberen te tillen.
Resultaten, 9 snoeken waarvan 1 snoek van 104 cm, een paar dikke 80-ers en 70-ers.
Groet, Derk van der Molen