En zo kwam het dan dat na aanschaf van een “tweede liefde”, ofwel nieuwe boot er gevist en getrailerd moest worden. Zoals met alle dingen die ik ooit eerder deed voor het eerst, VOL ERIN…tja zo ben ik nu eenmaal!!! Een vuurdoop kreeg mijn bootje Zaphod een weekend op het veluwemeer. De koppelplaten van mijn gezinswagen zijn me nog steeds dankbaar voor de helling in elburg.(pijn momentje) Een mooi weekend was dat met dito overnachting in het Veluwemeerpension bij Juul en Kees.
Tekst en foto’s, Koriander van den Ende
Dit smaakte naar meer en vanuit een soort van wanhoop gezien de vrieskou werd afgelopen zaterdag dan en een tweede sessie met de boot gepland. Als vader van bijna vier kids is het qua tijd schipperen, en het einde van het seizoen naderd ijzingwekkend snel. Avond ervoor nog heen en weer gebeld maar uiteindelijk zouden het Stef, Rick, Michel en ik zijn die deze dag het ruime sop zouden kiezen…….Kiezen????
Ja voor onze Kiezen was passender geweest.. Vooreerst de helling op polsmaten checken….Stef was me voor …Hij kon schaatsen….zonder grap… schaatsen… Zijn wijsheid (of Belgisch opportunisme) en overtuiging (lees gulle glimlach) bracht ons ertoe toch de boot te halen en richting Horst te vertrekken. Na een avondje …meer dan…voldoende innemen werden Rick en Michel gealarmeerd ook die kant uit te gaan. In mijn gedachten zag ik Stef al voor niks terug naar het thuisfront rijden en wetende dat dat belgie is, is opgeven geen optie. Verder zou het beter zijn…we wisten het zeker!!!
Aangekomen bij Horst leek die haven mooi open. Netjes betaald voor het traileren vroeg Stef nog, is de vaargeul vrij??? Ja hoor…u kunt alle kanten op… u raad het al…GEEN kant op. Na een dramatisch epistel tijdens het traileren…ja lach maar auto stond in achteruit… konden we dan eindelijk de haven uit en het weid op…. Enkel na de havenmeester plechtig beloofd te hebben in de haven niet te vissen. De haven uitvarend leek ineens de haven de enige plek om überhaupt te vissen…simpelweg aangezien er gewoon geen doorgang was richting vaargeul….en ook tussen die mooie betonning was er niets dan kruiend ijs. We braken met twee boten een geultje richting vaargeul, daar waar deze voor zo’n 150 meter open lag. Mijn tweede vrouw leed pijn onder het gekraak. Het ijs was dik de grrrrr, goed te horen. Onze angst werd pijnlijk realiteit want alle stekken voor vandaag gepland konden we meteen wissen van het lijstje.
Je weet toch je komt elkaar wel eens tegen bij het vissen, zo soms op drukke dagen, op drukke wateren,filevissen in sommige Friese wateren is daar zo’n voorbeeld dan. Nou beeld je in dat…maar dan met maar twee boten en dan over 150 meter heen en weer…heen en weer…en dan nog maar een keer. Het is hardcore bikkel Michel die dan toch een eerste aanslag op de hengel krijgt. God zij dank…er zit nog vis ook!!
Maar lange tijd blijft het bij deze ene vis. Niet veel later besluiten we de andere kant maar uit te gaan er lijkt daar ginder iets van open water te zijn, in elk geval iets meer vaargeul om uit te trollen. Ik ben blij, met Michel aan boord en de teller van de nul…menigmaal kijken we elkaar aan en mompelen dingen als….we ben d’r gek ook, compleet gestoord…terug gaan ??…koud… brrr .
Gestaag volgen we Rick (the leader) die met zijn white scratch het pad baant naar andere visgronden. Zo even die ander kant uit gevaren is het maat Michel die opnieuw een vis weet te verleiden. Inmiddels is de accu van de dieptemeter ermee opgehouden..en dus op de tast…zoals vroeguhhh. We menen te denken dat dit juist werkt onder deze omstandigheden,geen sounder signalen…. zou wat kunnen helpen. Voor het uitvallen van de Lowrance gaf het 0,2 als watertemperatuur.
En nu maar een stuk onbekend water afvissen. Het is ploeteren…. ploeteren …en nog eens ploeteren. Net op tijd wijst Rick ons op een mooi plekje aan de oever… We landen aan de rand van een strandje, verademing….ijspegels van de neus en …uit de wind?? Het is als landen op “the beach” op zo’n moment. Heerlijk, en terwijl we een ouderwets vuurtje maken doen we ons tegoed aan warme soep en uiteraard Worst!!
Even later gaan de bootjes weer te water en al snel trollen we verder langs de vaargeul. Hier wordt het Veluwemeer breder en meer open en te laat bemerk ik dat de wind fors is aangetrokken. Rick en Stef hadden de ommekeer reeds gemaakt maar het werden nog even spannende momenten voor mij en Michel. Flinke golven en ijzige sprays op de pakken.
Terug in rustiger water besluiten we trollend terug te varen. De hoop op meer snoek was inmiddels al behoorlijk vervlogen. Ik besluit dan mijn nieuwe aasje eens uit te proberen. Ik had hem reeds sinds het eerdere weekend met de jongens bij het Veluwemeerpension maar gezwommen had ie nog niet.
En dan keert het tij. Mijn hengel lijkt vast te lopen, hele trage beet en dan blijkt toch een snoekje zich aan het aas vergrepen te hebben. Op dit strookje richting haven lijken ze dan toch te liggen. Achter elkaar is het prijs en ik verleid toch nog mooi 4 snoeken in dat laatste stukje.
Ook Stef en Rick weten nog een visje te vangen. De zaphod is dan al in de veilige haven teruggekeerd.
Eenmaal terug aan wal en de boten weer op de trailer realiseren we wat voor een halsbrekende, knettergekke toeren we vandaag weer hebben uitgehaald voor onze hobby. Ik ben de laatste die zegt : “ Dat nooit weer”. Maar de opmerking die terug thuis uit mijn mond rolt lijkt er verdacht veel op. Het was echt afzien. Mijn vrouw zei nog gekscherend…dat krijg je van vreemdgaan.
Het ijs breken met mijn tweede liefde, het was stoer, masculien….en gewoon heel erg koud. Ontzag krijg je ervan voor de natuur in al haar facetten.
Fish on!!! Maar eerst ontdooien;-)
Reageren op het artikel van Koriander van den Ende? Dat kan op ons Roofvisweb Forum.